Rick's Café

Elle deed haar riem om en knikte. 'Ja, natuurlijk wil ik je helpen! Bel me maar als je klaar bent om je meubilair naar binnen te brengen en dan kom ik langs.' Met een vriendelijke glimlach keek ze hem aan en sloeg ze haar armen om zichzelf heen. 'Waar werk je?' vroeg ze nogmaals geïnteresseerd en moest daarna lachen. 'Het zal in elk geval veel beter betalen dan als barvrouw en lerares.' Ze drukte een pluk achter haar oor en keek naar buiten.

'Een bedrijf in New York. We spreken hier vooral over reclame te verkopen en te maken. Ik verkoop de ideeën, zal ik maar zeggen. Het is best wel leuk en verdient dus goed. Nu is het vooral heen-en-weee reizen of vooral via de computer werken.' Hij reed zelfzeker, maar rustig genoeg. 'Ieder zijn ding zeker? Waarom heb je het lesgeven niet doorgezet?' Even pauseerde hij voor een stoplicht. 'Zal ik zeker doen. Wat dacht je van vrijdag?'

Elle luisterde geïnteresseerd naar hem en bedacht zich bewonderend dat hij zich in korte tijd hoog had opgewerkt. 'Dus je hebt vast in de tijd hiervoor ergens in de buurt van New York gewoond?' vroeg ze benieuwd en draaide zichzelf om in haar stoel. 'Ik vind lesgeven wel leuk, maar het is niet mijn roeping. Ik wil nog steeds presidente van Amerika worden,' giechelde ze en keek dromerig naar buiten. Het was een kinderdroom die ze nu stiekem nog steeds had. 'Vrijdag is prima!'

Thomas moest lachen. Elle had soms maffe ideeën. 'Ik had niets anders dan mijn werk op een bepaald moment. Nu geld verdienen betekend luxe later. Dus wie zei dat juffen geen presidenten kunnen worden? Ik zeg het maar...'

'De rest van de wereld, behalve wij twee,' lachte Elle en zag hoe ze haar straat inreden. 'Maar ik ga de goede kant op: ik studeer politicologie.' Het was zo raar hoe een avond die zo vijandig begon omsloeg in een avond waarop ze samen in de auto zitten. 'Ja, zo'n Range Rover is zeker luxe,' zei ze met een knipoog en maakte haar riem los toen ze eenmaal voor haar huis stonden. 'Dus... Dan zie ik je vrijdag weer!'

'Waarschijnlijk als er niets tussen komt... Hij had zijn gordel niet aan en zette de radio uit. Nostalgisch  kwam de muziek van Angus and Julia Stone weer aan bod. Thomas dacht weer terug aan avonden alleen met Elle. 'Tot vrijdag. Hoop doet leven, Elle. Succes dus met je dromen.'

Elle glimlachte en na een lange twijfeling legde ze haar hand op zijn schouder, om er zacht in te knijpen. 'Ik zie je vrijdag weer...' herhaalde ze met een zachte stem en maakte alvast de deur van haar auto open. Ze was blij dat hij de radio had uitgezet, want oude herinneringen kwamen weer naar boven over haar en Thomas. 'Nog een fijne avond.' Ze glimlachte en stapte uit de auto. Nog even bleef ze ernaast staan en liep toen richting haar huis.

Thomas stapte ook uit en liep achter haar aan.  'Elle, ik vind dat je moet weten dat als het kon, ik nu absoluut stiekem door het raam was gekropen
' Met een knipoog glimlachte hij naar haar en drukte eeen kus op haar wang. 'Dat vrijdag maar snel genoeg komt.'

Elle draaide zich om toen ze hoorde dat Thomas achter haar aan kwam en zette haar handen in haar zij. 'O ja?' grinnikte ze met een opgetrokken wenkbrauw en moest toen lachen. 'Ik weet nog goed hoe je vroeger altijd via de boom omhoog klom en hoe Woody dan altijd wakker werd, omdat je eerst langs zijn raam moest.' Ze glimlachte vriendelijk bij de kus en knikte. 'Tot dan! Fijne avond nog!' Ze draaide zich nu echt om en liep naar haar huis toe, om de deur open te maken en naar binnen te gaan.

Thomas glimlachte en schudde zijn hoofd. 'Deed hij niet meer eenmaal ik een vampier was.' Hierbij draaide hij zich om. Blijkbaar leek ze niet happig in te gaan op zijn voorstel. Voor hem weer een afwijzing. 'Ja. Tot dan. Fijn zal hij niet worden.' Hierbij stapte hij in en startte zijn motor om te vertrekken. Hij zou naar huis gaan en nog zich in de fles wiskey smijten met een bloedzakje.
---
Gone