Burnt Beans

Elle lachte, maar rilde ook toen ze geraakt werd door een sneeuwbal en de sneeuw via haar sjaal haar nek in gleed. Snel sprak ze - gelukkig geluidloos - een spreuk uit, zodat ze geen last zou hebben van de koud. 'Je hoort aan mijn kant te staan, Noah!' lachte ze en maakte zelf ook enkele sneeuwballen, die ze naar Noah toe gooide. Omdat ze beiden geen aandacht meer besteedden aan de jongetjes, gingen die weer verder met hun sneeuwpop. Elle knikte instemmend met een klein glimlachje. 'Ja, ik ben blij dat ik van die extreme onzekerheid en verlegenheid af ben. Ik zat mezelf vroeger zo erg in de weg, ik had zoveel dingen kunnen bereiken. En ja, ik dacht altijd dat we er eens voor in de problemen zouden komen, terwijl het zo onschuldig als wat was.' Ze veegde wat sneeuw van haar jas af en ging lachend verder met sneeuwballen gooien.

Noah verstopte zich nog verder in zijn sjaal en rende zachtjes weg - zorgend dat hij niet uit zou glijden. 'Oké, oké, genade.' zei hij lachend en hield zijn handen onschuldig omhoog. 'Anders kom ik dadelijk thuis als een ijskonijn.' grapte hij en klopte het sneeuw uit zijn krullen. Het was al even geleden dat hij sneeuwpret had gemaakt: meestal was hij zo druk bezig met zijn werk dat hij er geen tijd voor had.

Elle wou nog een laatste sneeuwbal gooien, maar toen ze zag hoe ijzig en koud Noah eruit zag, liet ze deze snel vallen. Lachend deed ze haar muts af en klopte daar de sneeuw vanaf. Daarna deed ze ook haar handschoenen uit en veegde ze wat sneeuw van haar gezicht af. 'Kom eens hier,' glimlachte ze en veegde ook wat sneeuw van zijn gezicht af. 'Ik denk ook niet dat ik binnengelaten word bij mijn ouders als ik onder de sneeuw zit. Wat nu al gebeurd is.' Ze giechelde en deed haar muts weer op, die inmiddels heel nat en koud was geworden.

Noah liet haar het sneeuw van zich afkloppen en inspecteerde haar ook. 'Volgens mij ben je wel redelijk sneeuw-vrij nu.' zei hij, nadat hij nog wat van haar schouders af had geklopt en stopte zijn handen in zijn jaszak. 'Geldt dat aanbod van die extra kop koffie van de kraam nog?' vroeg hij lachend en zag hoe er wolkjes voor zijn gezicht verschenen als hij uitademde.

Ze deed haar handschoenen weer aan en knikte met een brede glimlach. 'Natuurlijk geldt dat aanbod nog. En laten we maar snel gaan, voordat je handen er nog afvriezen,' zei ze plagerig, maar met een serieuze ondertoon. Hij had net al die sneeuwballen met zijn blote handen gemaakt en gegooid. Ze wist dat ze hem in no time weer warm kon krijgen met een spreuk, maar ze durfde het niet voor te stellen. Ze keek om haar heen en zag op het plein enkele kraampjes staan. 'Laten we daar maar heen gaan.'

Noah knikte toen ze naar een kraampje wees en liep erop af. Gelukkig was het er rustig, dus ze stonden zo vooraan. 'Heb jij vanavond nog iets te doen? Ik hoorde dat er wat bandjes speelde in één van de kroegen hier in het dorp en ik was van plan om er naartoe te gaan. Helaas heb ik nog niemand kunnen strikken om mee te gaan, dus misschien wil jij me wel gezelschap houden?' stelde hij voor en keek haar afwachtend aan.

Terwijl Elle twee koffie's bestelde, luisterde ze naar de woorden van Noah. Pas toen ze de koffie aan hem had overhandigd en haar eigen ook vast had, knikte ze enthousiast. 'Ja, dat lijkt me hartstikke leuk!' zei ze gemeend en nam een slokje van de heerlijk warme koffie. Ze glimlachte nogmaals naar hem en keek toen over het plein heen. Het was sfeervol met alle lampjes, kraampjes en kletsende mensen. 'Ik ben toch wel blij dat Alex mij gekozen had als jouw blind date,' zei ze met een glimlach. 'Ik voel me op de een of andere manier nu echt weer thuis.'