De gymzaal

De gymzaal en tevens veld van het basketbalteam.

Spoiler:

Tristan pakte gefrustreerd een bal uit iemands handen en gooide met een soepele beweging de basketbal in het net. 'Zó doe je dat. Ga nog maar oefenen. En hopelijk heb je goed opgelet, want ik hou je in de gaten!' Hij grinnikte en woelde even door de jongen zijn haren. Het was raar en onverwacht, maar Tristan was de laatste tijd zijn leerlingen meer gaan waarderen. Vooral de jongere kinderen, die nog alles fout deden en onervaren in het leven stonden. Hij probeerde ze te helpen, en juist vooral de buitenbeentjes. Hij herinnerde zich nog heel goed hoe híj was geweest toen hij nog jong was.

Grace had nooit gedacht dat ze nog eens voet zou zetten in een gymzaal. Gedesorienteerd keek ze in het rond en zocht het meisje met wie ze een repetitie gepland had staan. Zo goed ze kon vermeed ze Tristan en vond uiteindelijk Jane aan de kant van het veld. Glimlachend liep Grace op haar af en trok haar overeind. 'Kom, hup, omkleden en richting de aula.'

Tristan was met een groepje kinderen aan het oefenen met dribbelen en daardoor had hij Grace op het eerste moment niet door, maar toen kinderen begonnen met staren naar iets achter hem, draaide hij zich ook om. 'Gracia?' flapte hij er verward uit en liep op haar af. Hij schudde zijn hoofd en ging voor Jane staan. 'Jane gaat nergens naartoe. Ze heeft nu gym les en die gaat ze af maken ook.'

Grace keek om naar Tristan en legde haar hand op de schouder van Jane. 'En ze heeft repetitie voor mijn toneelstuk, wat voor dit meisje veel belangrijker is dan een gymles waar ze alleen maar aan de kant zit, meneer Belikov.' Ze keek Tristan aan met een bepaalde doelgerichtheid die ze echt niet los zou laten.

Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en hield zijn hoofd schuin. 'Mevrouw Suarez,' zuchtte hij, toen hij zag dat elk kind in de zaal mee luisterde, 'sporten is goed voor deze jongeren. Beter dan een repetitie waar ze de volgende keer gewoon bij zal zijn. En ze zat niet aan de kant, ze was gewoon aan het... uit rusten na een hevige inspanning, niet waar Jane?' Hij bleef Grace aan kijken en moest meteen weer denken aan de ontmoeting in die lingerie zaak.

Grace weerspiegelde zijn houding en sloeg ook haar armen over elkaar. Ze voelde de stilte in de gymzaal op haar schouders drukken en afkeurend keek ze Tristan aan. 'Meneer Belikov, zou ik u even onder twee ogen kunnen spreken?' Ze wachtte zijn antwoord niet af maar liep al naar één van de kleedkamers die aan de gymzaal grensden. Ze had er helemaal niet op gerekend dat ze nog een confrontatie met Tristan zou hebben, maar ze liet die echt niet aan haar voorbij gaan. Niet zonder ten minste een beetje tegenstand te geven.

Hij grijnste toen ze weg liep en keek zijn leerlingen aan. 'Sporten!' snauwde hij. 'En laat me er niet achter komen dat jullie niets uit voeren. Vooral jij niet, Jane!' Hij liep snel achter Grace aan en sloot de deur achter hun. Met een glimlach richtte hij zich op Grace. 'Hé,' zei hij als eerste en liep wat dichter naar haar toe. 'Hoe gaat het eigenlijk met je, Gracia?'

Grace rook meteen dat ze de jongens kleedkamer binnen waren gegaan ne met een diepe frons op haar gezicht draaide ze zich om naar Tristan. Ze zag zijn glimlach en keek hem verbitterd terug aan. 'Ga niet ineens Mr. Nice Guy uithangen, Tristan. Ik ben hier alleen voor Jane, ze moet repeteren.' Het was het laatste dat ze hier op school zou doen voor ze terugging naar Spanje. Een toneelstuk dat in de aula opgevoerd zou worden geheel door leerlingen.

Hij keek haar met vernauwde ogen aan en probeerde haar te peilen. 'Wat is er aan de hand, Gracia? Normaal mag je me al niet, maar nu lijkt het wel een toppunt te hebben. Ik bedoelde het aardig.' Hij wuifde haar woorden weg. 'Natuurlijk mag ze mee naar de repetitie. Ik had gewoon een manier nodig waarop we even samen konden praten.' Hij legde zijn hand op haar arm en keek haar serieus aan. 'Het spijt me van wat er in die winkel gebeurde.'

Grace keek hem aan met een trieste blik en schudde haar hoofd. Ze stapte naar achteren zodat zijn hand haar niet meer aanraakte en verwoed zocht ze naar woorden om het uit te leggen. 'Ik ben hier alleen voor Jane.' herhaalde nog eens, bijna op fluistertoon terwijl ze haar blik afwendde en haar armen om haar eigen lichaam sloeg. Hij moest maar gewoon weg gaan, dan kwam het vast wel goed.

Haar trieste blik weerspiegelde zich op zijn gezicht en hij beet verwoed op zijn onderlip. Hij geloofde haar woorden, maar accepteerde ze niet. Hij leunde tegen de muur aan en gooide verafschuwd een vieze schoen de kleedkamer door. 'Ik begrijp het niet, Gracia...' zei hij en keek haar hierbij aan. Hij wreef met zijn duim over de plek tussen zijn wenkbrauwen en ging weer rechtop staan. 'Als je enkel voor Jane bent, kan je haar meenemen. Ik houd je niet tegen.'

Grace nam zijn woorden in zich op en knikte. Prima, dan zou ze nu vertrekken. Ze liep naar de deur maar voor ze die had bereikt, stopte ze en wreef met haar handen door haar haar. 'Tristan. Ik moet terug naar huis, Spanje, over een week ofzo.' Ze draaide zich om en keek hem aan. Ze vroeg zichzelf af wat het nog uit zou maken? Wat het haar nog kon schelen? Ze zou hem toch nooit meer zien als ze eenmaal in Spanje zat. En dus besloot ze niet om weg te gaan, maar juist naar Tristan toe. Zonder na te denken legde ze haar handen in zijn nek, trok hem omloog zodat ze hem recht aan kon kijken en drukte toen ruw haar lippen op de zijne.

Hij reageerde niet op haar woorden. Het was alsof zijn lichaam leeg trok, al het goede eruit ging. Gracia... weg. Dat zou hij niet trekken. 'Nee,' riep hij enkel boos en wou haar terug trekken, toen hij opeens haar lippen op de zijne voelde. Voor een moment kon hij niets doen, enkel de smaak van haar lippen opnemen en hoe zacht ze waren. Zijn handen schoten in haar haren en hij trok haar van de deur weg, om haar hartstochtelijk en hard te kussen.

Ergens was Grace bang geweest dat Tristan haar af zou wijzen, maar tegelijkertijd wist ze dat hij dat echt niet zou doen. Ze trok hem naar haar toe en liet zijn lippen maar kort met rust om ze nog eens vol vuur te kussen. Er welde een verlangen in haar op dat ze niet goed in de hand kon houden en waar ze nog onbekend mee was. Dat gevoel had ze nooit eerder zo sterk gehad. Met één hand streek ze door zijn korte haar en de andere ruste op zijn borst.

Hij duwde haar tegen de muur aan en kuste vol vuur haar lippen. Hoe hadden ze hier in godsnaam zo lang mee kunnen wachten? Zijn handen hielden haar heupen vast en zo hield hij haar gevangen tussen hem en de muur. 'Gracia,' mompelde hij tegen haar lippen, om deze weer fel te kussen. 'Ga niet naar Spanje. Nooit.' Hij kuste haar weer en trok haar op de bank met zich mee.

Het vuur verspreidde zich door haar lichaam en al snel had ze het snikheet. Grace voelde de muur in haar rug en ademloos liet ze Tristan zijn gang gaan. Ze schudde haar hoofd. 'Ik wil niet.' mompelde ze tussen de kussen heen, maar hield haar ogen gesloten. Op de een of andere manier waren ze op de bank beland en zij op zijn schoot met haar benen om hem heen geklemd. Grace besteedde er echter geen aandacht aan maar streek met haar hand langs zijn nek terwijl haar lippen de zijnen niet los lieten.

Hij liet haar mond met rust en legde zijn hand op haar wang. 'Gracia, wat doe je toch met mij?' murmelde hij tegen haar lippen aan en keek recht in haar ogen. Hij drukte weer zijn lippen op de hare en kuste haar zo voor een lang moment, om toen weer afstand te nemen. 'Waarom moet je terug naar Spanje? Is er iets met je familie? Of gaat het financieel niet goed?' Hij streek met zijn ene hand over haar bovenbeen en met de andere streelde hij haar wang.

Grace moest op adem komen voor ze een antwoord kon geven en ze keek hem onverschrokken en niet in het minste beschaamd aan. Ze zou zich schuldig moeten voelen of wat dan ook, maar dat deed ze niet. 'Er is geen geld meer. De beurs stopt en de school kan me geen loon geven.' vertelde ze hem terwijl ze zich erg bewust was van zijn handen en zijn hele voorkomen. Haar vingers verkenden zijn gezicht net zoals haar ogen.

Hij keek haar aan en luisterde naar haar woorden. Fronsend trok hij haar nog wat dichter naar hem toe en drukte zachte kusjes in haar nek. 'Ik zal het hier op school wel regelen. Ze zullen je in de eerste plaats niet ontslaan, maar loon zal je dus niet meer krijgen. Weet je, ik heb genoeg geld, beste Gracia, je kan gewoon in je huis blijven wonen. Ik koop wel de spullen voor je die je nodig hebt.' Hij haalde zijn schouders achteloos op en kuste haar weer met een glimlach.

Uit de mond van Grace kwam een goedkeurend geluid toen ze de lippen van Tristan in haar nek voelde. Ze was echter minder tevreden met zijn voorstel. Ze had er al genoegen mee genomen dat ze weg moest, dat ze terug naar Spanje ging en Florrie, Noah, Marc en Tristan nooit meer zou zien. 'Als wat, Tristan? Geef je me gewoon die spullen? Als een vriend? Een goedheiligman?' Ze schudde haar hoofd, maar beantwoorde zijn kus teder.

'Wat nou als een hele, hele goede vriend, die niet wil en het niet toestaat dat je hem achter laat?' Hij trok vragend een wenkbrauw op naar haar. 'Hoe klinkt dat? Kom op, Gracia, je weet zoveel niet over mij. Ik heb goede banen gehad, hele erge goede, en een enorme erfenis. Laat me ervoor zorgen dat je hier kan blijven, bij je baan, je huis, je vrienden... en bij mij.' Hij drukte zacht zijn lippen tegen de hare en liet zacht zijn tong over haar onderlip gaan.

Grace luisterde naar zijn woorden en moest nadenken over dit alles, maar zijn lippen, zijn lichaam, het zorgde er voor dat ze onredelijk en licht in haar hoofd werd. Maar ze kon niet roekeloos worden, zeker niet hier. Ze hield hem op een afstandje en kroop van zijn schoot af. 'Tristan, jij hebt Marise.' Ze zat naast hem, maar kon het niet laten hem aan te raken. Met haar hand gleed ze over zijn arm en keek hem afwachtend aan.

'Ik heb Marise niet en zij heeft mij niet,' zei hij zacht en pakte haar handen vast. Hij zuchtte en keek haar aan. 'Ze is een goede vriendin van me, we kennen elkaar al een lange tijd. Het is meer fysiek contact dat we hebben. Ik doe niet aan relatie's. Nog niet, in elk geval.' Hij keek haar zo onder zijn wimpers aan en zuchtte toen. 'Neem mijn geld alsjeblieft aan.'

Grace keek naar hun handen en kon het niet opbrengen commentaar te leveren. Zij had het zo anders gezien dan hoe hij het nu beschreef. Marise had een bepaalde blik gehad die iets heel anders zei. Ze nam zijn blik waar en kon het maar met moeite weerstaan. 'Dat is jammer dan. Ik doe niet aan mannen, maar aan relaties.' Met deze woorden stond ze op en liep naar een spiegel om haar haar te fatsoeneren en haar shirt recht te trekken.