Het kantoor

Op de begane grond in dezelfde gang als de lerarenkamer is het kantoor van de directeur. Als je daarheen moet komen heb je ofwel een groot probleem of ben je de held van de dag. Dat laatste komt alleen niet zo vaak voor. Voor de mensen die binnenkant wel eens gezien hebben is het bekend dat ze eerst moeten wachten voor ze naar binnen kunnen. En dat is het domein van mevrouw Walker.

Florrie liep nerveus door de gangen; vandaag zou ze haar sollicitatie hebben op de plaatselijke high school. Ze had haar nette jurkje aangedaan en kwam bij het kantoor van de directrice aan. Ze ging bij de balie staan en glimlachte naar de vrouw die er zat. 'Hallo,' zei ze beleefd. 'Ik ben Florrie en ik heb vandaag een sollicitatiegesprek.'

Hannah hield ongeïnteresseerd haar hand op toen iemand haar aansprak. Ze wees naar een stoel in de hoek als teken dat ze daar maar moest gaan zitten. Daarna pakte ze haar telefoon op en toetste het nummer van een leverancier in. De eikel had zijn bestelling nog niet geleverd en dat zou hij weten ook. Ze ging een heftig gesprek met de man aan en liet de vrouw die zojuist gekomen was links liggen.

Florrie keek haar verbaasd aan en keek achter zich. Er stonden stoelen en ze nam maar snel plaats. Geduldig wachtte ze af wat de vrouw zou zeggen, zelfs toen die boos iemand aan het bellen was. Toch duurde het erg lang, maar Florrie durfde er eigenlijk niets van te zeggen. Ze mocht níet opvallen, in geen enkel opzicht. Ze kuchte maar wat toen de vrouw klaar was met bellen en keek haar vragend aan.

Hannah hing na het gesprek op en ging verder met haar papierwerk toen ze gekuch hoorde. Met een geërgerde blik keek ze op. 'O, sórry; ik dacht dat je voor een baan kwam hier. Dat betekent dat je deze vrouw met wél een baan vast niet wil storen als ze druk aan het werk is.' Hannah lachte nep en ging rustig verder met wat ze aan het doen was.

Florrie's ogen werden groot van verbazing en kon een schampere lach niet inhouden. Toch hield ze snel weer haar mond en keek naar haar voeten. 'Maar, weet je of mevrouw Walker mij al kan ontvangen?' vroeg ze zachtjes. Ze keek de vrouw vragend aan en schuifelde wat met haar voeten. Ze had een uitstraling die Florrie niet aan stond.

Hannah keek weer over de balie in de richting van de blonde vrouw en zuchte diep. 'Lieverd, les 1 als je komt soliciteren; lees naamplaatjes zodat jij iedereen al kent voordat je blunders maakt.' Met haar roodgelakte nagels pakte Hannah haar naamplaatje vast en stak het uit naar Florrie. 'Er staat; Hannah Walker, secetaresse.'

Ze ging even ongemakkelijk verzitten en keek Hannah toen aan. 'Hoe vind je het werk op school eigenlijk bevallen?' vroeg ze vriendelijk. 'Ik ga solliciteren om trainster van de cheerleaders te worden, maar het stomme is dat ik ze eigenlijk nog nooit heb zien optreden. Heb jij weleens bij de wedstrijden gekeken?' Ze keek haar benieuwd aan en hoopte zo het ijs een beetje te breken.

Hannah klipte het naamplaatje terug op haar bloesje en keek op bij de vraag van Florrie. 'Geweldig. De hele dag vervelende kinderen die langs blijven komen. Ze schorsen in opdracht van de directeur, heerlijk.' Hannah stond op om naar de printer te lopen en kopieerde wat documenten. 'Nee, ik ga niet vrijwillig naar evenementen gerelateerd aan school. Ik ben hier al genoeg uren in de week.' zei ze verveeld en liep met de kopieen terug naar haar bureau.

Florrie keek haar ongelovig aan; hoe kon een mens met zichzelf leven als die altijd zó deed? Hoe heeft ze überhaupt deze baan gekregen? 'Oh, oké,' zei ze dan ook ongeïnteresseerd terug. Ze stond op en bekeek wat schilderijen die op de muur hingen. Ze was er klaar mee om zich zo te laten uitkafferen door die vrouw. 'Weet je ongeveer hoe lang het nog zal duren?' vroeg ze en draaide zich om naar Hannah.

Hannah tikte op haar toetsenbord en liet haar ogen over het schermen bewegen. Ze dacht eindelijk de vrouw stil te hebben gekregen, maar zuchte bij de zoveelste vraag. Ze keek op haar horloge en fronste kort. 'Een kwartier?' Eigenlijk zei ze maar wat, ze had niet bijgehouden wanneer de directeur was weggegaan, dus wist ze ook niet hoe laat hij terug zou zijn. Die man hield zich ook echt niet aan zijn rooster.

Ze schrok van de tijd en keek haar ongelovig aan. 'Hij zou hier om stipt één uur zijn?' Ze plofte weer neer op de stoel en wreef met haar hand over haar gezicht. Ze wilde de dieren niet te lang alleen thuis laten blijven. Dan werden ze druk en gingen ze stoute dingen doen, en dan ook echt stoute dingen, zoals hekken kapot maken en dergelijke dingen. 'Sorry, daar kan je natuurlijk ook niets aan doen,' zuchtte ze.

'Och, die man is niet zo strict. Hij doet waar die zin in heeft, krijgt het geld toch wel op zijn bankrekening.' Hannah stond weer op om een dossiermap erbij te pakken. Ze keek naar Florrie en grinnikte. 'Dus je snapt het nu eindelijk?' Met een groots gebaar nam Hannah weer plaats.