De Lingerie-winkel.

hier kan je lingerie kopen. :')

NEW
Tristan had zijn handen in zijn zakken gestopt en liep de lingeriezaak binnen. En als hij een vrouwen winkel in liep, dan was er maar één ding aan de hand: hij was heel erg wanhopig. Vermoeid zocht hij tussen de setjes naar net dat perfecte setje. Nadat Marise uit huis was gegaan, was Tristan compleet ingestort. Ook al konden vampiers niet moe zijn, hij was werkelijk kapot en gebroken.

Marise had besloten om zichzelf eens lekker te verwennen door de stad in te gaan. Geen mannen, geen problemen helemaal niets. Nadat ze een kopje koffie had gedronken in het plaatselijke café en wat kleding had gewinkeld, besloot ze zichzelf te trakteren op een nieuw setje lingerie. Niet iets wat ze van Tristan had gehad, maar wat ze helemaal zelf had gekocht en uitgezocht. Met haar schouder duwde ze de deur open en liep de zaak binnen.

Tristan keek over de schouders van andere vrouwen mee om te kijken wat zij kochten. Zo kon hij in elk geval de smaak van vrouwen een beetje in schatten. Hij had als idee dat als hij met allemaal cadeautjes en leuke dingen bij Marise aan kwam zetten, zij hem vast wel weer terug nam.... hoopte hij. Na een tijdje plofte hij op een stoel neer met zijn handen vol lingerie. Er was hier niets aan zonder Marise.

Met twee setjes lingerie in haar hand, liep Marise naar de kleedhokjes toe, maar verstijfde toen ze Tristan in een stoel zag zitten. Wát deed hij hier? En nog veel belangrijker voor wie was die lingerie? Zou er een vrouw zijn in één van de pashokjes? Marise voelde hoe ze zichzelf aan het opjutten was en ademde rustig uit, niets om je zorgen over te maken, ze hadden toch niets meer en als het aan Tristan had gelegen hadden ze ook nooit wat gehad. Met opgeheven hoofd vervolgde ze haar pad en sloot één van de pashokjes achter zich.

Tristan wou net weer verder gaan zoeken, tot hij opeens Marise voorbij zag lopen. Met grote ogen en bijna openzakkende mond volgde hij haar met zijn blik tot ze een pashokje in liep. Meteen stond hij voor het hokje, van plan hem te openen, maar bedacht zich op het laatste moment. Ze hadden niets meer, dit kon hij niet zomaar meer doen. 'Marise?' vroeg hij dus maar en hoopte dat ze met hem wou praten.

Marise hoorde al snel zijn stem vanachter het gordijn en besloot niet te antwoorden. Toch kon ze het na een tijdje niet laten om toch antwoord te geven. 'Ja?' vroeg ze, terwijl ze het hokje dicht liet en het eerste setje aantrok. Het sloot mooi aan en de donker paarse kleur stond haar goed. Deze zou ze sowieso nemen.

Hij beet hard op zijn lip toen hij geen antwoord hoorde. Toen ze uiteindelijk toch antwoordde, blies hij opgelucht zijn adem uit en leunde hij tegen het hokje aan. 'Hoe gaat het met je? Ehm is het hotel al wat beter?' Hij had geen idee wat hij moest zeggen. Uiteindelijk zei hij gewoon maar wat hij voelde. 'Ik mis je, Marise. Ik mis het gevoel dat je 's nachten tegen me aan ligt. Ik mis onze filmavonden en het gezamenlijke jagen. Vooral je lach mis ik. En je stem. En alles.'

'En mijn seks, want daar was ik voor, toch?' zei ze, met een bittere ondertoon in haar stem. Toen ze ook het tweede setje had gepast en deze niets bleek te zijn, kleedde ze zich weer om en opende ze het pashokje weer. 'Het hotel is perfect, niets over te klagen.' beantwoordde ze zijn eerdere vraag en sloeg haar armen over elkaar heen.

Hij zuchtte, ontdaan dat ze weer over dat onderwerp begon. 'Marise, je weet dat ik dat niet meende. Het was een leugen.' Hij hield zich net op tijd staande om niet het pashokje in te vallen en keek hoe Marise weer verscheen. Zijn eerste reactie was om haar vast te houden en nooit meer los te laten, maar hij kon zich in houden. 'Dat is goed om te horen,' zei hij oprecht en pakte alle setjes op die hij had gekozen. 'Wil je deze anders ook nog passen?'

'Wáárom zei je het dan? Omdat je zoveel van me hield? Ja, echt een geweldige manier om het duidelijk te maken Tristan, écht!' Marise fronste haar wenkbrauwen bij het zien van de setjes die hij had gepakt. 'Je denkt toch niet dat ik model ga staan voor een of andere slét met wie je nu weer het bed in bent gedoken!' Hoe durfde hij dat van haar te vragen.

Verbaasd keek hij haar aan, terwijl hij niet begreep waar ze het over had. Toen hij zich opeens realiseerde dat ze natuurlijk dacht dat hij voor iemand anders dit kocht, moest hij lachen. 'Nee Marise, deze zijn voor jou, lieverd.' Hij schrok van het koosnaampje, maar zei er verder niets over. Ze was ook lief, zelfs als ze boos was. 'Ik... Ik weet het niet, Marise. Ik weet niet waarom ik het zei, maar het was in elk geval een leugen.'

Marise fronste haar wenkbrauwen. 'Waarom zou je lingerie voor míj kopen als we niet meer samen zijn?' vroeg Marise zich af en sloeg haar armen over elkaar. 'Denk daar dan nog maar eens goed over na,' Hij mocht wel wat meer moeite doen dan alleen aan haar vragen of ze terug wilde komen.

'Is het dan niet overduidelijk? Ik wil je terug, Marise, en ehm ik denk dat ik je hiermee wil omkopen?' Hij grinnikte schuldbewust, want hij wist dat het niet zo'n goed plan was. Hij had veel meer nodig om haar weer bij hem terug te krijgen. Hij stak zijn hand uit, verlangend om haar aan te raken, maar kon zich nog net beheersen. Hij miste haar zo vreselijk.

'Denk je nou echt dat je me terug kan krijgen met een setje lingerie?' vroeg Marise spottend. 'Wauw, je schat me wel heel erg laag in zeg.' Haar stem was hard en kil, wat dacht hij wel niet van haar? Als hij haar zo graag had gewild, had hij beter na moeten denken voordat hij met mevrouwtje Spaans ging zoenen.

Hij fronste zijn wenkbrauwen. Stiekem had hij eigenlijk wel gedacht dat hij Marise kon terug krijgen met lingerie. Dat was toch iets waar vrouwen van hielden? 'Wat... Wat moet ik dan doen?' vroeg hij een tikkeltje wanhopig en keek haar aan. Zijn ogen gleden naar de lingerie die hij zo zorgvuldig had uitgekozen. 'Wil je iets anders? Misschien rozen?' Tristan was een man die veel over vrouwen wist, maar niets over relaties en vrouwen voor zich winnen. Echt helemaal niets.

Marise keek hem vol ongeloof aan. 'Je dumpt een vrouw niet eens voor haar neus en probeert haar dan terug te krijgen met rozen of lingerie!' siste ze. 'Je verzint zelf maar hoe je me terug kan winnen, maar daar is een hoop meer voor nodig dan rozen of lingerie, dat kan ik je wel vertellen.'

Tristan voelde hij zijn greep op de lingerie verstrakte en ook zijn ogen zich vernauwden. 'Dan zal ik iets anders verzinnen,' siste hij terug en gooide de lingerie het pashokje in. 'Maar of je het nu wil of niet, Marise, ik zal je terug winnen, al is dat het laatste wat ik doe. Want ik hou van je en ik laat je niet zomaar ontsnappen.' Voordat ze kon protesteren drukte hij hard zijn lippen op de hare. Alweer snel liet hij haar los en liep weer de winkel in.

Marise keek hem gefrustreerd na en wilde hem het liefste een klap verkopen maar hij was alweer weg. Kokend van woede stapte ze naar de kassa, om daar de twee setjes lingerie af te rekenen. Toen ze eenmaal de tas vast had liep ze naar het uitgang van de winkel.

Tristan stond ergens achterin de winkel en hield Marise nauwlettend in de gaten. Toen ze weg liep, ging hij snel achter haar aan. Hij pakte haar arm vast en nam haar mee naar buiten de winkel. 'Marise, je mag me haten, uitschelden, mijn spullen kapot maken, mij slaan, wat je ook wil, maar kom alsjeblieft weer bij me wonen. Ik kan niet normaal leven met de gedachte dat die vampierjager Julian je elk moment kan aanvallen. Je bent niet opgewassen tegen hem, Marise.'

Marise keek hem aan. 'Laat hem maar komen, die o zo gevaarlijke vampieren jager. Ik kan hem wel aan.' zei ze. 'Als dat de enige reden is waarom ik terug moet komen...' Wederom sloeg ze haar armen over elkaar heen, afwachtend wat hij daarop zou zeggen.

'Je kan hem niet aan,' siste Tristan en versperde haar de weg. 'Hij gaat je doden, Marise, en ik kan je beschermen. En dit is voor een keer eens geen macho gedoe, ik ben sterker dan dat jij bent, ook sterker dan die vampier jager.' Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en beet op zijn lip. 'Dat is natuurlijk niet de enige reden. Ik ben verliefd op je, wil dat je zo veel mogelijk bij me bent, ik wil je het mooiste leven geven dat er bestaat. Ik zal het beter doen dan eerst, dat beloof ik.'

Marise keek hem aan. 'Hoe graag ik je woorden ook wil geloven, ik weet niet meer of ik je daarop kan vertrouwen. Ik weet niet of dat je morgen met iemand anders zit te zoenen op het bankje van je piano. Het is niet zo makkelijk om mijn vertrouwen terug te winnen Tristan.' sprak ze tegen hem. 'En ook al zou ik wel terug willen, bewijs eerst maar dat je het echt wilt.'

Gefrustreerd haalde hij een hand door zijn haren en keek haar ongelovig aan. Hoeveel meer moest hij nog doen om haar te overtuigen dat hij honderd procent voor háár zou gaan? 'Ik zal je overtuigen, Marise,' beloofde hij haar en legde nog even kort zijn hand op haar wang. 'Ik zal bewijzen dat ik je heel erg graag terug wil. Is het niet bijna valentijnsdag?' Hij grijnste jongensachtig en knipoogde naar haar.

Marise rolde met haar ogen bij zijn opmerking en knikte. 'Dat is het inderdaad bijna ja, succes.' Ze keek hem even uitdagend aan als hij naar haar had gekeken en zette een stap naar achteren zodat zijn hand van haar wang afging.