Het Welness-centrum

Mystic Falls gaat voor een beetje luxe. Daardoor is een fantastische vrouw begonnen met een pedicure die langzaam is uitgebouwd tot een sauna met bubbelbad (= jacuzzi) er ook nog eens bij. Even als kun je massages krijgen, maar dit moet dan altijd gereserveerd worden. Het welnescentrum is dan ook maar een klein gebouwtje. Wie dus het over heeft op zijn liefje te verrassen, te lui is om zelf zijn nagels te lakken of gewoon opzoek is naar totale ontspanning kan hier terecht.

Zoë en Daniël hadden niet vaak een dag met z'n tweeën, maar vandaag hadden ze besloten erop uit te gaan. Samen een heerlijk dagje ontspannen. Sauna, bubbelbad, massage - ze hadden de hele rambam. In haar bikini liep Zoë richting de lege jacuzzi en stapte erin. 'Wat is het toch heerlijk om weer eens in een bubbelbad te zitten.' zei ze genietend en glimlachte. 'Het was een geweldig idee Dan, om hier naartoe te gaan.'

Dan had als verrassing haar deze bon cadeau gedaan, maar ze hadden vorige week dan toch besloten om hier naartoe te komen op hun dagje vrij. Hij had echter af gezien van een brand die hij had moeten blussen. De vlammen hadden veel vernield en zo ook het lichaam van een klein kindje. Zo'n beelden bleven hem altijd bij. 'We hadden gewoon nog eens wat tijd nodig met elkaar. Ik heb Lexi nog gesproken daarjuist. Ze lijkt het naar haar zin te hebben met Jay. En deze papa is nog eens niet ongerust. Dat is ook de eerste keer,' lachte hij grappend en nam plaats naast zijn vrouw. Ze was nog steeds even knap.

Zoë glimlachte naar haar man en pakte zijn hand beet. 'Ik ben blij dat ze het naar haar zin heeft. Ze lijkt eindelijk verantwoordelijk te zijn.' Zoë was er in eerste instantie sceptisch over geweest, maar Lexi wist eindelijk wat ze deed. 'Dat hadden we inderdaad even nodig.' beaamde ze. Alle tijd samen met Daniël was iedere seconde waard. Ze hield onvoorwaardelijk veel van hem. 'Nou, ik ben erg trots op die papa, mama is wel ongerust, maar dat is ze altijd.' Er zou geen dag voorbij gaan dat ze zich geen zorgen maakte, het was gewoon moeder instinct en zeker met de geheimen die zíj wist over deze wereld.

'Ja, ze is inderdaad verantwoordelijker.' Zacht drukte Dan een kus op haar wang. Zoë en hij waren vaak nog steeds die onbezorgde tieners, maar toch was er veel verandert sinds ze ouders waren. Toch was die ene vonk niet weg. Zo gingen veel mensen meer afstand van elkaar nemen eenmaal ze ouders waren, maar ze hadden hun band juist behouden. Dat maakte hen nog steeds zo verliefd. 'Ik ben altijd trotst op hun mama. Maar misschien moet mama zich maar eens voelen zoals een onbezorgde Lexi.' Hij keek rond naar de sauna, jaccuzi, de bank met salontafel waar champagne op stond... 'We hebben nu tijd voor onszelf, Zoë. Vergeet gewoon even alles buiten jouw man.' Zacht vonden zijn lippen de hare. God, wat had hij haar gemist.

Zoë glimlachte. 'Misschien moet ik dat inderdaad maar eens doen...' Het was makkelijker gezegd dan gedaan, dat moeder instinct loslaten. Wellicht dat dát haar nooit zou lukken. Ze hoorde zoveel ellende op haar werk, dat ze af en toe juist nóg meer op haar hoede was voor de gevaren in deze wereld. En dan niet alleen de mythische. Drugs verslavingen, alcoholisten: ze zag ze iedere dag. Toen zijn lippen die van haar voelde, krulde ze op in een glimlach en kuste ze haar man zachtjes terug.

Danny keek haar met een plagende grijns aan. 'Kijk, je gaat al spontaan glimlachen.' Hierbij gleed hij meer het water in, maar sloeg zijn vrije arm rond haar heen. 'Ik hou van je, Zoë Starling-McKenzie. En die drie prachtige kinderen doen dat ook. Ze zijn anders dan wij toen we jong waren. Soms vind ik ze zelfs wijzer dan wij waren op die leeftijd. Soms leken we zo naiëf...'

'We waren ook naïef, maar daar waren we jong voor.' zei ze tegen hem en haalde haar schouders op. 'Ze lijken minder naïef dan dat wij waren, maar dat zijn ze niet. Ze laten het gewoon niet merken.' lachte ze. Ze wist zeker dat zowel Emma, als Lexi en Thomas af en toe net zo waren als dat zij vroeger waren. Zoë was enkel blij dat haar kinderen niet in contact kwamen met de gevaren die zij en Dan al kende toen ze hun leeftijd hadden. Tenminste, ze hoopte dat ze daar nog niet in aanraking mee waren gekomen. Zelf had ze er talloze keren over nagedacht om te verhuizen, een stad waar het veiliger was, maar dan kwam de gedachten boven: waar was het veiliger? Als er mythische wezens waren in Mystic Falls, waren ze waarschijnlijk overal.

Daniël wist dat ze in haar achterhoofd zat met Teoh. De coolste oom die hun kinderen ooit hadden kunnen hebben, kon niet in hun leven zijn. Wel in die van hem en zijn vrouw. Teoh bleef zijn beste vriend, hoe jong die ook bleef. 'Zoë, ik weet één ding en dat is dat gevaren overal zitten. Of het nu drugs, geweld, seks, misbruik of vampiers zijn we kunnen ze niet beschermen. Niet meer eenmaal we er niet meer bij zijn, maar ze zijn wijs genoeg. Voorzichtig genoeg, maar iedereen heeft die blinde vlek soms. We kunnen er blijven over piekeren, maar dat gaat niks uitmaken.'

'Ik weet het...' zuchtte ze. 'maar dat maakt me niet geruster Dan. Ik blijf een vrouw en een moeder, moeders maken zich nou eenmaal zorgen om hun kinderen. Zelfs al zijn ze 35 en het huis uit.' grapte ze. 'Maar laten we het daar vandaag niet over hebben. Vandaag is onze rust dag en we gaan ons geen zorgen maken.' Het was waarschijnlijk meer naar zichzelf gericht dan tegen hem, maar het gaf haar wel enige geruststelling.

Danny streelde zacht door haar haren en trok haar dicht tegen zich aan. Het gaf hem een veilig gevoel als hij zijn armen helemaal rond haar had. 'Strak plan.' Zijn lippen vonden kort die van haar. 'Ik hou van je, Zoë Starling-McKenzie. Erg veel.' Hij was gelukkig, gelukkig met haar. Het was heerlijk om nog eens een dag samen wat te doen. 'Misschien moeten we eens iets gaan doen met Teoh en Ellie? Dat is ook even geleden.'

'Ik hou ook van jou.' Niets was minder waar. 'Dat lijkt me een goed idee. Ik heb Teoh al veel te lang niet meer gezien... en Eleanor trouwens ook niet.' Ze was blij dat ze Eleanor en Teoh nog steeds om zich heen had. Ellie was altijd al een geweldige vriendin geweest en Teoh... tja, hij was gewoon Teoh: als je hem eenmaal kende kon je niet meer zonder hem.

Danny dacht even na. 'Wel, mannenavond met Teoh heb ik gehad, maar dat is ook weer even geleden. Wel bel ik eens met hem tijdens mijn pauze op het werk.' Zijn beste vriend bleef zijn beste vriend. 'We gaan binnenkort wat doen met ze. Brainstorm jij maar wat we gaan doen.' Hij glimlachte een beetje scheef naar haar en drukte een kusje op haar voorhoofd. 'Het is dat ik gewoon niet anders kan dan van je houden, Zoë. Echt niet.'

'Ik zal mijn fantasie eens de vrije loop laten.' Ze liet zichzelf tegen zijn borstkas aanleunen en glimlachte dromerig. Soms miste ze die oude tijden, waarin alles in hun ogen nog normaal was. Ze wist niet van het bestaan van de mythes af, Teoh was zichzelf, de vrolijke, onverslaanbare Teoh die het altijd voor haar opnam. Ja... ze miste hem. Om zichzelf uit deze gedachtengang te trekken vroeg ze maar, 'hoe gaat het eigenlijk op het werk? Ik heb je er al een tijdje niet meer over gehoord.'

'Het gaat goed. Alles is weer in orde, maar ondanks we nieuw materiaal hebben gekregen, loopt er nog veel fout.' Daniël nam haar in zijn armen en masseerde zachtjes haar nek. Hij praatte er inderdaad niet graag over de laatste tijd. Het beeld van het kindje met brandwonden bleef maar in zijn hoofd zitten. Zoiets had hij nog nooit eerder van dichtbij beschouwt. Hij was degene die het meisje had gevonden en de vlammen had gedoofd die aan haar huid likte. 'Deze week was er toch een grote brand? Meisje, tien jaar, vermingt voor het leven. En er was zo weinig dat ik kon doen, Zoë. Terwijl ik zoveel kan doen in principe. Waren we gewoon eerder geweest...'

Zoë draaide zich om zodat ze hem aan kon kijken. 'Daniel, het was niet jou fout. Ik weet hoe dit gaat, hoe dit soort dingen werken. Ik zie het zelf vaak genoeg op de praktijk. Maar ik smeek het je, trek het je alsjeblieft niet persoonlijk aan, denk niet dat het jou fout is, want dat is het niet. Ja, misschien had je eerder kunnen zijn, maar je had ook later kunnen zijn en dan was je een kostbaar leven verloren., zei ze tegen hem en had haar hand tegen zijn wang aangelegd. 'Als er weer zoiets gebeurd, wol je het me dan vertellen? Ik weet dat je het niet leuk vind, maar je weet dat ik je kan helpen.'

Dan keek haar aan en knikte. Enkel vond hij dat zijn vrouw het genoeg aanhoorde. Zo werden problemen van andere haar precies te veel. Soms had ze echt van die dagen dat ze terug kwam van het werk, ze amper praatte en meteen gingen slapen of de andere nog televisie zat te kijken. Hoewel ze het altijd leuk probeerde te houden voor elkaar. Zo wist Danny dat massages bij zijn vrouw in de smaak vielen (?). 'Ik kan het beeld enkel niet uit mijn hoofd zetten... Echt niet. Niet nu en niet al een hele week.'

'Ik weet het Dan... ik weet het.' Er waren zaken die zijzelf ook nooit zou vergeten. Gezichten die op haar netvlies gebrand stonden. 'En geloof mij, hoe zeer ik het ook zou willen, het wordt er niet beter op.' Ze genoot van zijn ruwe handen die haar nek zachtjes masseerde. 'Als je erover wilt praten weet je dat ik er altijd voor je ben.'

'Ja, dat weet ik,' stemde hij er mee in en kuste haar zachtjes in haar hals. 'Ik hou werkelijk van je, liefste schat.' Hij wist niet meer wat hij zonder deze vrouw moest. Hij ging verder met het masseren, maar kort daarna sloeg hij enkel zijn armen rond haar heen en knuffelde haar.

Zoë legde haar hoofd tegen zijn schouder aan en draaide een kwartslag zodat ze hem een kus kon geven. 'Vind je ook niet dat Thomas de laatste tijd vreemd doet? Hij lijkt ineens zo afstandelijk en net nu ik het idee had dat het weer goed ging tussen hem en Elle...' Soms snapte ze helemaal niets van haar kinderen, maar dat was waarschijnlijk de puberteit: nu wist ze eindelijk wat haar vader bedoelde met "Kind, soms snap ik werkelijk helemaal niets van jou." Die gedachte liet haar lachen. Haar vader was oud geworden en vooral het afgelopen jaar was hij flink achteruit gegaan.

'Thomas is gewoon een beetje overweldigd door alles. Hij heeft hard gestudeerd, studeert nog steeds hard en wilt slagen, Zoë. Het is normaal dat hij die afstand neemt. Je weet hoe Thom is; stress is een grote factor voor hem. Al zeker doordat hij niet weet of hj met die beurs verder zou willen of liever iets anders zou studeren. Wat hij moet studeren... Hij heeft veel aan zijn hoofd. Beetje te veel. Misschien is een goede babbel van de mama nog niet zo slecht. En Lex dan? Ze wilt met Jay op vakantie? Geen idee wat ik daar van moet vinden.' Hij hoorde verhalen over die jongen dat hem echt niet aanstonden. Het idee dat hij twee weken lang in hun vakantiehuisje gingen zitten, stond hem al helemaal niet aan.

'Ik weet het, maar op een of andere manier kan ik er met mijn verstand niet bij. Het voelt alsof er iets anders aan de hand is. Hij gedraagt zich zo vreemd...' Ze zuchtte diep uit en legde haar hoofd tegen zijn borstkas aan. 'Misschien moet ik inderdaad eens met hem gaan praten, als hij daar zelf ook open voor staat tenminste. Je weet hoe het anders met hem gaat.' Als hij niet wilde praten, praatte hij ook niet. Vaak kreeg ze nog wel wat uit hem, maar als hij het écht niet kwijt wilde, kon ze vragen wat ze wilde, maar hij zei niets. 'Ik vertrouw Lexi wel, en Jay ook. Ze lijkt hem oprecht leuk te vinden, ik zie er geen problemen mee dat ze samen op vakantie gaan. Daarbij gaan ze naar een omgeving die wij kennen. Onze eerste vakantie daarentegen was naar New York, weet je nog hoe mijn vader uit zijn slof schoot? En Teoh's moeder, verschrikkelijk. Ik zie d'r gezicht nog voor me.' giechelde ze.

'Dan nog waren we langer samen, Zoë. Plus we waren ouder. Je weet wat ze allemaal vertellen over Jay... Zelf je vader heeft het te horen gekregen van wat collega's van hem. Zijn familie zit in een soort van bende in Mexico. Hij woont hier alleen met zijn moeder... Ik wil geen vooroordelen hebben, maar ik ben bang dat Lexi op het verkeerde spoor geraakt.' Lexi was zijn kleine meid, zijn eerste dochtertje. Voor Dan was het altijd moeilijk om zijn dochters los te laten. Hij had altijd de nood om ze te beschermen. Zoë leek het dan weer moeilijker te hebben met Thomas.

'Dan lieverd, ik weet zeker dat het helemaal goedkomt met die twee. Wij waren ook achttien toen we op vakantie gingen, als we niet zeventien waren.' zei ze met een grijns. 'Maar ik snap dat je bezorgd bent, we zullen het er nog wel eens met Lexi over hebben, goed?' Ze vertrouwde haar dochter met heel haar hart en ook in Jay zag ze niets verkeerds. 'Dat zijn familie niet de beste keuzes heeft gemaakt, wilt niet zeggen dat zijn keuzes ook niet goed zullen zijn, Daniël. En als er iets is, weet Lexi ook dat wij er meteen voor haar zullen zijn.'

'Zoë, ik wil best geloven dat die jongen een goed joch is, maar ik bedoel... Zijn familie? Dat zijn niet bepaald de mensen die je kunt ontlopen. Ik heb gehoord dat hij het moeilijk thuis heeft. Hij werkt in de Mystic Girll, zijn moeder heeft twee jobs... Ik bedoel... Lexi gaat studeren. Het is het beste als ze geen gekke ideeën in haar hoofd haalt met hem. Zo waren wij vroeger niet.' Hij kroop uit de jaccuzi en nam een handdoek.