Het park

met bomen, bankjes en een meertje, waar 's winters op geschaatst wordt.

Het was steenkoud buiten in het park en Sophie liep er dan ook dik ingepakt bij. Haar hand had ze om die van Willy geklemd en ze liep dan ook dicht tegen hem aan. Het was een week geleden geweest dat Willy bij haar thuis was geweest en nog steeds wist ze niet helemaal wat ze moest voelen, ze wist enkel dat ze dolgelukkig was, dus zat het wel goed. Ze liepen nu samen door het parkje heen, waar het nu nog redelijk rustig was: het was een gewone schooldag, dus de enige die er liepen waren wat mensen met hun honden.

Willy hield Sophie's hand stevig vast en verstopte zijn gezicht nog meer in zijn dikke sjaal. De laatste week was voor hem perfect geweest: hij was dolblij met Sophie en besteedde dan ook de meeste tijd met haar in zijn vrije tijd. 'Niet te geloven dat het zo koud kan zijn in Mystic Falls,' zei hij bibberend en sloeg zijn arm ondertussen om haar heen. Er waren zelfs al mensen op het meer aan het schaatsen. 'Zullen we zometeen maar eens ergens wat te drinken halen? Koffie?'

Sophie knikte. 'In LA sneeuwt het nooit, ik zweer het je - echt nooit.' Ze vond sneeuw eigenlijk best leuk, maar ze kon er ook gemakkelijk zonder mee leven. 'Ja, alsjeblieft, ik wil iets warms.' grapte ze en bleef staan bij het meer. Ze ging op haar tenen staan en plaatste een kus op zijn lippen. 'Weet je, de volgende keer blijven we weer gewoon lekker binnen.'

Hij sloeg zijn armen om haar heen en glimlachte bij de kus. Hij boog voorover, zodat hun voorhoofden elkaar raakten, en liefdevol gleed hij met zijn hand over haar wang. Hij was echt heel erg blij met haar, met haar liefde en gezelschap. 'Ik smacht naar een zelfgemaakte chocomelk,' lachte hij, kuste haar nogmaals en liep weer samen met haar verder. 'Zal ik je trakteren op wat te drinken? En misschien iets te eten erbij?'

'De volgende keer maak ik weer warme choco, beloofd.' giechelde ze en knikte. 'Ik ben bang dat als ik zo niets warms in mijn handen kan houden, ze er echt afvriezen.' grapte ze en drukte haar lippen nogmaals kort op die van hem. 'Kan jij schaatsen?' vroeg Sophie, kijkend naar de schaatsers op het kleine meertje. Zelf had ze nooit leren schaatsen: geen kou in LA.

Hij pakte haar beide handen stevig vast en wreef met zijn eigen eroverheen, zodat de hare warm zouden worden. Ondertussen keek hij naar de schaatssters en knikte hij instemmend op haar vraag. 'Ja, ik kan best goed schaatsen. Mijn zusje vond het vooral altijd heel erg leuk om te doen. Zij was er echt goed in.' Hij liep weer verder en grinnikte. 'Nou, dan gaan we maar snel een plekje opzoeken om wat te drinken.'

'Dan mag je het mij een keertje leren, ik heb echt nog nooit van m'n leven ook maar een schaats aangeraakt.' lachte ze en haakte haar arm in die van hem. 'Laten we dat maar doen.' Iets verderop stond een kraam die zowel heerlijke warme koffie verkocht, als allerlei lekkernijen zoals oliebollen en appelbeignets.