De bibliotheek

Hij dacht even na en pakte zijn spullen weer bij elkaar. 'Misschien morgen weer? Dan gaan we gewoon hard aan het werk, en als we elke dag wat werk doen, moet ie volgende week weer helemaal zo goed als nieuw zijn.' Hij glimlachte naar haar en knuffelde haar. Hij vond het zo gaaf, deze kamer, maar ook Alex vond hij leuk. Ze maakte hem nog vrolijker dan hij al was. 'Is dat een deal?'

'Oke!' Alex klapte tevreden in haar handen en keek Willy met open mond aan toen hij haar knuffelde. Daarna keek ze verlegen glimlachend naar de vieze vloer en knikte. 'Deal.'Ze keek nu al uit naar de volgende dag. Ze vond het ontdekken van het kamertje ontzettend spannend, maar dat ze het met Willy had gevonden was waarschijnlijk nog het leukste.

Hij slingerde zijn schooltas over zijn schouder, pakte haar hand vast en nam haar weer mee de ruimte uit. Snel sloot hij de verborgen deur weer achter hun en keek glimlachend naar Alex. 'Ik had me vandaag heel anders voorgesteld,' lachte hij en drukte haar weer kort tegen hem aan. 'Heb jij eigenlijk nu nog les? Ik wel,' zuchtte hij teleurgesteld.

Alex liep met hem mee en pakte het haar handen de band van haar tas stevig vast. Een houvast die ze nodig had om niet te nerveus over te komen. 'Hoe had je het dan voorgesteld?' vroeg ze nieuwsgierig en rook die typische Willy geur toen ze nog eens omhelsd werd. 'Ik heb nog bijles.' vertelde ze hem net zo teleurgesteld. Natuurlijk hielpen de bijlessen haar, maar ze had er echt een hekel aan. Ze voelde zich altijd zo dom tijdens die uren.

'Nou, ik zou laxeermiddel in het eten van de kantine doen, misschien wat kleren uit kleedkamers stelen, niet opletten bij lessen, propjes gooien naar leraren - zoals al mijn dagen eruit zien. Een geheim ontdekken stond eigenlijk niet op mijn lijstje.' Hij hield zijn hoofd schuin en moest lachen. 'O bah, bijles. Weet je, ik wil je ook best bijles geven hoor? In ons kamertje? Je hoeft niets te betalen en ik kan je toch goed lesgeven. Want werkelijk, ik lijk en doe dom, maar ik sta enkel 9'ens en 10'en op mijn rapport.'

Alex keek hem met open mond aan. Ze wist dat hij veel grappen uithaalde, maar dat hij zulke grote dingen ondernam daar had ze geen idee van. Ze lachte vervolgens met hem mee en keek hem net zo verbaasd aan bij zijn voorstel. 'Weet je dat zeker? Ik ben echt heel slecht.' zei ze zachtjes en keek naar haar handen. Stiekem was ze best jaloers op het feit dat hij niets hoefde te doen om 9's en 10'en te halen.

Hij drukte haar mond dicht en lachte. 'Je moet eens meegaan! Ik heb nog ge-wel-di-ge grappen in mijn hoofd, die ik niet alleen kan uitvoeren.' Hij knikte enthousiast en sloeg een arm om haar schouders heen, om zo de bibliotheek uit te lopen. 'Tuurlijk wil ik je helpen! En als je slecht bent, kan je alleen maar beter worden, nietwaar?' Hij glimlachte bemoedigend naar haar.

'Oh, dan kan ik je sidekick zijn!' verklaarde ze enthousiast en liet zich naar buiten leiden. In de gang stond ze even stil en glimlachte dankbaar terug. 'Ik hoop het.' Ze keek even om zich heen en beet op haar lip. Snel sloeg ze nog haar armen om Willy's middel heen. 'Dankje, Willy.' zei ze en liet hem toen weer los. 'Dan zie ik je morgen.'

Hij sloeg ook lachend zijn armen om haar heen als afscheidsgroet en grinnikte om haar woorden. 'Ja, eindelijk heb ik een sidekick! Jay is het normaal, maar hij wil het nooit toegeven. En dan gaan we altijd vechten en dan verlies ik, en ben ik de sidekick,' zuchtte hij. 'Ik ben slim, maar niet sterk, jammer genoeg.' Hij zwaaide naar haar en liep achteruit. 'Tot morgen!'

Alex lachte nog naar Willy en zwaaide. Daarna liep ze bijna huppelend de gang door op weg naar haar bijles. Dan kon ze meteen doorgeven dat ze daar mee zou stoppen, omdat ze van Willy bijles zou krijgen. Ze kon maar niet bevatten dat ze er zoveel zin in had om morgen het kamertje schoon te gaan maken. Met een grote lach op haar lippen liep ze de gang door.
___
Gone.

NEW

Lexi zat met een lesboek voor haar neus te wachten op haar partner van haar groepje. Ze was er de afgelopen les niet geweest, dus ze wist niet met wie ze samen zat, als hij maar gewoon werkte vond ze het allemaal wel prima. Ze moesten onderzoek doen voor Engels naar hoe bepaalde boeken invloed hadden op de maatschappij. Niet bepaald interessant, maar het was in ieder geval een project waarmee je je cijfer mee op kon halen.

Jay was niet de bepaalde student die een lievelingsvak had. Enkel was Engels het helemaal niet... Ze moesten constant boeken lezen en ze uitvoerend of zo creatief mogelijk bespreken. Iets wat helemaal niet interessant meer was. Het galabal was helemaal niet zo verlopen als hij wou en daarbij zat hij ook nog eens samen met de zus van Emma in het groepje. Ze haatte sport. Ook al niet erg positief... Ze was knap, maar geen cheerleader...
'Hey,' begroette hij haar en nam plaats waarbij hij zijn hoedje afzette. De bibliothecaresse was niet bepaald goed gezind geweest met zijn hoofddeksel. 'Dus je zit met mij opgescheept. Jay trouwens,'

Lexi keek op en glimlachte. 'Hey!' Ze wist wie hij was en zo'n verschrikkelijke partner was hij niet. 'Heb jij al een idee voor een boek? Of hebben we er eentje aangewezen gekregen?' vroeg ze zich nieuwsgierig af. 'Oh, ik ben trouwens Lexi voor als je het niet wist.' grijnsde ze. Ze was zowaar in een goede bui vandaag, ondanks het feit dat ze langer moest blijven voor die opdracht. Dan kon ze Emma tenminste ontlopen.

'Ik ken je. Je was dat meisje met Willy op het gala en Willy is mijn beste vriend. Dus hé... Is er soms wat chemie?' Hij grijnsde en keek haar vriendelijk aan. Misschien lichtelijk plagend. Willy had zeker geluk gehad. Ze was mooi en was erg anders als Emma. Of ze zagen er toch in ieder geval hetzelfde uit. Hij besloot maar niks over Emma te zeggen. Dat leek hem het beste. Hij wou zelfs nog eens niet aan haar denken. 'Wel, iedereen heeft er gekregen en dit is dat van ons.' Hij haalde het boek uit zijn tas tevoorschijn en legde het tussen hen in.

Lexi begon te lachen. 'Ja, ik was inderdaad met Willy - we zijn gewoon goede vrienden, meer niet hoor.' zei ze met een glimlach. Nu ze erover nadacht wist ze inderdaad dat Jay de beste vriend van Willy was. Ze keek nieuwsgierig naar hem toen hij het boek uit haar tas pakte. 'Alice in Wonderland?' lachte ze. 'Wauw, da's nog best een redelijk boek.'

Jay lachte en ging door zijn haren. 'Ah jammer! Ik had nog net gehoopt op een mooi meisje voor hem,' lachte hij. Vooral plagend. Lexi was knap, zeker weten, maar meer voelde hij ook niet of kende haar nog niet genoeg om gelijk verlegen te zijn. Iedereen vond haar knap en ze was de tweelingzus van Thomas en zus van Emma. Dat was het. 'Ja, dit is het eerste boek. Misschien kwam er nog een tweede bij. Die zeur vond dat we wel heel het boek opnieuw moesten lezen.' Hij leunde een beetje achterover en keek haar weer aan.

Lexi grinnikte, maar ging niet in op zijn eerste opmerking. 'Oh..' mompelde ze. 'Nou ja, ik heb hem vorig jaar al gelezen en ik vind dat dat ook telt.' zei ze lachend en legde het boek tussen hen in op de tafel. 'Een tweede boek? Hij martelt ons al erg genoeg met één boek, laat staan twee.' Lexi hield nooit zo van lezen, maar als het moest deed ze het wel. 'Ben je niet met mijn zusje naar 't gala gegaan?' vroeg ze uiteindelijk lachend, ze wist het antwoord wel - maar ze wilde het van hem horen.

Jay zijn glimlach verdween bij het noemen van Emma. Hij had echt geen zin om daar over te praten. Haar zus zag hem niet zo als hij haar. 'Jawel.' Verder besloot hij er niet veel meer over te zeggen. Puur omdat het geen zin had. Wat kon hij vertellen? Dat ze toch gemarteld was geweest door zijn gezelschap? Zussen vertelde elkaar toch alles... Hij nam het boek op. 'Ja, enkel moesten we dat boek zelf kiezen. En ook weer helemaal lezen voor de verschillende fragmenten te selecteren die invloed hebben op de maatschappij. Dus had je soms wat in gedachten?'

Lexi kreeg al snel door dat hij er geen behoefte aan had om erover te praten. Ze had ze enkel gezien, maar aangezien Emma en zij niet echt meer met elkaar praatte wist ze verder niets. 'Ik weet trouwens niet wat er is gebeurd hoor, Emma verteld mij niets meer.' grinnikte ze en haalde haar schouders op. 'Ik weet eigenlijk niet,' Ze dacht even na. 'The Boy in the Striped Pyjamas misschien? Of een boek dat meer van deze tijd is?'

'Ze zeurde nogal over de schoenen die jij haar hebt laten dragen voor de rest is er niets gebeurd. Ze leek de hele tijd iemand te zoeken. En dat was niet mij. Er valt over niets te praten omdat er niks gebeurd is.' Hierbij stond hij op en liep naar een aantal rekken voor het boek te halen. Deze had hij al eens gelezen. Hierna kwam hij terug naar haar. 'Romeo en Julia? Pride and Prejudice? Jane Austen is toch een beetje de grondlegger van feminisme als je het mij vraagt. Shakespeare klaagde vele problemen van zijn tijd aan.'

Lexi begon te lachen. 'Typische Emma, geloof mij maar.' Het had haar veel moeite gekost om Emma in die schoenen te krijgen en ze had dan ook niet anders verwacht dat ze ze halverwege gewoon uit had gedaan. 'Oh, dat was waarschijnlijk Kai - het ligt ingewikkeld.' vertelde ze hem, niet wetend of Emma wel wilde dat hij het wist. 'Oeh, Jane Austen is wel een goed idee.'

'Ligt ingewikkeld? Waarom vroeg ze die gast dan gewoon niet mee uit en niet mij?' Jay was duidelijk slecht gezind. Hij vond Emma leuk en hij dacht dat ze dat nu ook wel gemerkt had. Hij staarde even kwaad naar Lexi, maar liet het al snel varen. Zij kon er nu eenmaal ook niks aan doen... 'Jane Austen dan. Of welke boek wil je van haar?'

'Kijk, ik weet dat Emma niet wil dat ik het aan vertel, maar ik doe het toch. Ze mag me toch al niet. Ze kent Kai al heel erg lang en hij had haar meegevraagd, maar toen had ze jou al meegevraagd en toen voelde ze zich schuldig tegenover hem omdat hij eigenlijk nooit iemand mee vraagt dus... ik denk dat ze daarom af en toe wat afstandig deed.' Ze keek hem even aan. 'Pride and Prejudice is toch ook van Jane Austen? Anders doen we die?'

'Ja, mijn moeder is dol op het verhaal van Darcy en Elizabeth.' Jay ging even door zijn haar. Alweer. Ergens had hij gehoopt dat Emma hem had meegevraagd omdat ze hem ook leuk vond, maar blijkbaar was het uit medelijden. 'Ik ga hem wel halen.' Het was niet leuk om af gewezen te worden en al helemaal niet door de zus. Hij stond op en liep naar de rek toe. Opeens had hij geen zin meer in dit groepswerk. Zijn gevoelens voor Emma waren pril geweest, maar hij vond haar helemaal geweldig. Toen ze echt begonnen te praten voelde hij de eerste vlinders en het gala was heerlijk geweest. Tot op een bepaald moment.

'Oké.' zei ze en tikte met haar nagels op de tafel. Misschien had ze al dat gedoe van Emma niet moeten vertellen, maar aangezien ze wist dat Emma het hem nooit zou vertellen had zij het maar gedaan, want dat verdiende hij. Ze pakte het boek dat voor haar lag op en begon er wat door te bladeren. Toen ze klein was, was Alice in Wonderland haar favoriete boek. Haar vader las het altijd voor haar voor.