Rick's café

'Oh,' Hij wist niet wat hij had verwacht, maar het was in ieder geval iets anders dan dit. Misschien iets heldhaftigs, of omdat ze iemand wilde redden, maar het was de eenzaamheid die haar had genekt. 'Heb je er spijt van?' Joe zou het niet kunnen. Hij wist niet waarom niet, maar hij zou zijn ouders zoiets nooit aan kunnen doen. Zijn vader kon het ook, dus waarom zou hij het niet kunnen?'

Nerveus en ook beschaamd keek ze naar de grond en speelde ze met de onderkant van haar jurk. Hem aan kijken durfde ze op dit moment niet. 'Elke dag,' mompelde ze en trapte zachtjes een steentje weg. 'De ene keer heb ik minder spijt dan de ander. Als ik dingen of mensen heb om voor te leven, dan... dan ben ik soms wel blij dat ik het gedaan heb. Maar nu ben ik erg eenzaam.'