Willy's huis

Sophie begon te lachen. 'Dat dacht ik al.' grapte ze, toen hij over haar lingerie begon en pakte ook een broodje van het bord af. Nog steeds zat ze met Robbie in haar hoofd. 'Willy, ik...' Ze staakte haar zin en keek hem aan. 'Nee, laat maar. Ik zeg het straks wel.' zei ze met een glimlachje en nam een slok van de sap.

Willy keek Sophie vragend aan bij haar onzekere en stotterende woorden. 'Dat hoeft niet hoor, je kan het nu ook zeggen!' spoorde hij haar aan en drukte daarna glimlachend een kus in haar nek. 'Wie weet waar we zometeen mee bezig zijn. En daarna... En dáárna!' Plagerig drukte hij een kus op haar wang en sloeg hij zijn arm om haar middel heen. Hij nam een slok van het sap en wachtte haar beslissing af. Nu had zij zijn nieuwsgierigheid geprikkeld.

Sophie keek hem aan. 'Robbie is langs geweest. Hij stond twee dagen geleden in eens voor de deur, zonder aankondiging of wat dan ook.' Ze liet haar blik op het raam vallen en zuchtte uit. 'Hij wilde zijn excuses aanbieden, maar hij hing een of ander lul verhaal op over weet ik veel wat allemaal. Ik heb hem weggestuurd, nadat hij zijn verhaal had gedaan tenminste. Echt, ik hoef hem nooit meer te zien.'