Het huis van Noah Parker en Gracia Suarez

Het huis van Noah is simpel en industrieel ingericht. Hetgeen wat opvalt is het vele aantal boeken dat hij bezit in talloze talen. Boeken overheersen zijn huis eigenlijk. Het huis dat hij huurt is niet bepaald groot, maar dat hoeft ook niet aangezien hij alleen is. Het huis bevindt zich boven één van de winkels in het dorp van Mystic Falls. Aan de achterkant van zijn huis kijkt hij uit op het meer.

Spoiler:

Noah zat verdiept in één van zijn boeken. Hij kon de heerlijke geur van het eten al ruiken en hij kreeg er al spontaan honger van. Grace had de bovenste kamer gekregen, met als gevolg dat er door het hele huis stapels met boeken stonden. Normaal stonden ze in grote kasten boven, maar dat ging nu niet meer werken. 'Het ruikt echt geweldig Grace.' zei hij en keek van achter zijn boek op.

Grace lachte toen ze Noah's stem hoorde en ze draaide zich om om hem met een glimlach aan te kijken. 'Het wordt vandaag simpelweg paella.' Ze draaide zich weer om naar het fornuis en proefde met haar lepel van het eten. Het mocht iets pittiger wat haar betreft. Na nog wat rode peper toegevoegd te hebben zette ze alles op een klein vuur en begon de tafel te dekken. 'We kunnen zo eten.' Het had even geduurd voordat Noah en Grace gewend aan elkaar waren geraakt, maar nu ging het erg goed. Noah wist dat hij haar 's ochtends moest ontwijken en Grace snapte dat ze Noah niet moest storen als hij aan het lezen was.

'Simpelweg?' lachte Noah. Voor haar was het simpel, maar voor hem was het ingewikkeld. Alles dat verder ging dan standaard aardappels koken of wat vlees bakken was voor hem lastig. Toen ze zei dat ze bijna konden gaan eten, legde hij zijn boekenlegger tussen de bladzijdes waar hij was en sloeg het boek dicht. Zijn bril legde hij er bovenop en hij liep naar de kleine eettafel die slechts een meter van hem verwijderd stond. Het was echt klein, maar het werkte prima. 'Ik ben erg benieuwd naar je "simpele" paella.'

Grace haalde haar schouders op. 'Mijn oma zou me zonder eten naar bed sturen als ik dit op tafel zou durven zetten in Spanje.' ze lachte en zette de grote pan op tafel. Het was haar opgevallen dat ze niet meer naar Spanje refereerde als 'thuis', maar als iets geheel anders. Ze had hier nog meer haar eigen plek gemaakt dan in het appartementje boven meneer Fernandez zijn winkel. 'Wat was je aan het lezen?' vroeg ze nieuwsgierig. Soms leek het alsof hij iedere dag een ander boek vast had.

'Nou, het enige wat ik kan zeggen is dat het heerlijk ruikt,' zei hij met een grijns en schepte wat op, om vervolgens een hap ervan te nemen. Het was hem wel duidelijk geworden dat Grace van pittig eten hield en ook dit keer kon hij dat goed merken. Vluchtig nam hij een paar grote slokken water en begon te lachen. 'Ik denk dat mijn lichaam nog wel even nodig heeft om dáár aan te wennen.' grapte hij en nam nog een hap. 'Oh, niets bijzonders - het heet Home, van Toni Morrison. En het gaat over een soldaat uit de tweede wereldoorlog en veel verder dan dat ben ik nog niet.' grinnikte hij.

Grace schepte na hem voor zichzelf op en at met veel plezier terwijl ze luisterde naar Noah. Als ze zo naar hem keek, was ze net een trotse moeder. Voordat ze bij hem ingetrokken was, had hij er nog wel eens bleekjes uitgezien of misschien eenzaam, maar dat was nu weg. Grace gaf haarzelf waarschijnlijk iets te veel eer, maar ze was in ieder geval blij dat ze uiteindelijk het aanbod aan had genomen. Het was voor hen beiden goed uitgepakt. 'Wat ik me nou afvraag hè: hoeveel boeken lees jij per jaar?'

Noah dacht diep na bij de vraag en haalde lachend zijn schouders op. 'Om eerlijk te zijn, ik heb echt geen idee. Laten we het op "veel" houden.' Hij had geen idee hoeveel boeken hij las, maar hij had er altijd een paar klaar liggen die hij zou gaan lezen als hij degene waarin hij bezig was uit had. Met andere woorden: hij zat nooit zonder nieuwe boeken.

Grace grijnsde en schudde haar hoofd. 'Ik begrijp het nog steeds niet hoe je zo veel kan lezen.' Als zij las, dan had ze meteen de neiging de tekst hardop voor te dragen, maar dat was geen goed idee als er mensen om je heen waren. Grace at verder van haar paella, maar bekritiseerde de smaak. Het was net niet goed genoegn, maar ze moesten het er maar mee doen.

Noah genoot van het eten en haalde lachend zijn schouders op. 'Ach, ik las al veel toen ik klein was. Gewoon iets waar ik aan gewend ben geraakt denk ik.' Er waren niet veel mensen die zoveel lazen als dat hij deed, en sommige zagen het als een verplichting, maar voor Noah was het juist ontspanning en dat was de reden waarom hij het zoveel deed.

'Het staat heel slim.' grapte Grace. 'Het verbloemt vast het feit dat je eigenlijk een beetje dom bent.' Ze grinnikte naar Noah en schraapte haar bord leeg. 'Wie neemt er nou een Spaanse vrouw in huis? Dan moet je compleet gestoord zijn.' Toen haar bord leeg was, schepte ze nog een hoopje op en begon hier aan. Ze at nooit minder of weinig. Dat vond ze onzin. Dieeëten was niets voor haar.

Noah fronste zijn wenkbrauwen bij haar eerste woorden, maar toen ze het verder uitlegde begon hij te lachen. 'Echt, ontzettend gestoord. Ik weet niet wat me bezielde toen ik het voorstelde.' zei hij overdreven dramatisch. 'Als ik je terug naar Spanje had laten gaan was ik pas gestoord geweest.' vertelde hij haar.

Grace lachte hartelijk en kwam overeind om de overgebleven paella terug op het fornuis te zetten. Die moest eerst afkoelen voor hij de koelkast in kon. Grace maakte altijd te veel voor hen tweeën, maar dan hadden ze de volgende dag een makkelijke maaltijd. Met een glimlach liep ze naar Noah enn gaf hem een dikke zoen op zijn wang. 'Dát was te aardig, Noah.' Ze draaide zich weer om naar het aanrecht en begon met het opruimen van de troep die ze er achter had gelaten.

Noah wist dat Grace haar bijdragen wilde leveren in het "huishouden", maar hij kon het niet aanzien om haar iedere dag in haar eentje te laten opruimen en afwassen, dus pakte hij de overgebleven spullen van de tafel af en zette deze op de aanrecht. Uit een van de keukenkastjes pakte hij de teil, vulde deze met water en deed er wat afwasmiddel in. 'Ik denk dat ik toch maar eens moet gaan sparen voor een vaatwasser.' lachte hij, terwijl hij de borden begon schoon te maken.

'Nergens voor nodig joh.' merkte Grace droog op, maar lachte. Een vaatwasser was slechts een luxe die ze zelf toch nooit gehad had. Bovendien vond ze het afwassen wel wat hebben en je kreeg er zachte handen van. 'Geef je geld maar gewoon uit aan die boeken van je. Als er nog boeken bestaan die je nog niet gelezen hebt, tenminste.' Ze porde hem met haar elleboog in zijn zij en pakte de borden aan die hij schoon had gepoetst om ze af te drogen.

Noah maakte de afwas af en begon te lachen. 'Er zijn nog zoveel boeken die ik niet heb gelezen, geloof mij maar.' Hij had er veel gelezen, dat was waar, maar er waren nog zoveel boeken waar hij nooit aan begonnen was. 'Waarom lees jij niet eens een boek? Er liggen er hier genoeg, zelfs romans.' Hij vond haar wel het type voor romans.

Grace nam het maar van hem aan. Er waren ook zoveel boeken. Zij had ook nog lang niet alle theaterstukken en dergelijken gelezen. 'Ik vind boeken meestal te langdradig en te uitgebreid. Ik ben toneelstukken gewend. Daar kun je alles invullen als speler.' Ze keek hem sceptisch aan bij de laatste woorden. 'wat wil je daarmee zeggen, Noah? Ik mag misschien wel verslaafd zijn aan reality series, novellas en dramagedoe, maar ik houd echt niet alleen van romans hoor!' wierp ze terug in haar verdediging.

Noah hield onschuldig zijn handen omhoog en lachte. 'Ik wilde er niets mee zeggen, ik vind jou gewoon zo'n Shakespeare type, maar ik kan er ook volledig naast zitten hoor.' Hij grinnikte en zette de afgedroogde borden terug in de kast. Hij ging weer op de bank zitten en legde zijn boek aan de kant. 'Vertel een Gracia, van wat voor boeken hou jij allemaal?'

Grace schrobde het aanrecht nog schoon voor ze aan de andere kant van de bank ging zitten. Ze trok haar voeten op de bank en keek Noah met een glimlach aan. 'Gewoon. Ik houd van thrillers. Tenminste die las ik altijd in Spanje. Er was één Spaanse schrijfster die ik nooit weg kon leggen. Maar ze is hier onbekend en ze is nooit vertaald.' Ze ging verzitten en stopte haar haar in een elastiekje bij elkaar. 'En jij? Wat lees je nou het allerliefste?'

'Ik lees alles, echt letterlijk alles. Thrillers, Crime, Fantasy en ga zo maar door. Echt letterlijk alles en om eerlijk te zijn kan ik geen favoriet kiezen.' Het lag heel erg aan een boek of hij het leuk vond of niet. 'Nou, als jij het nou eens voor mij vertaald, dan ga ik hem lezen, hoe vind je die?'

'Dan heeft het zeker ook geen nut om naar je favoriete boek te vragen?' Ze leunde naar voren, met haar ellebogen op haar benen en fronste. 'In het Engels een scriptie schrijven is één ding maar iets Spaans moeten vertalen naar het Engels is onmogelijk! Dat kan ik echt niet! Het Engels is veel te gebrekkig om een goede vertaling te krijgen.' Ze haalde haar schouders op.

Noah schudde zijn hoofd. 'Dat heeft inderdaad geen zin nee.' Er waren zoveel geweldige boeken dat het onmogelijk was om daartussen te kiezen. 'Je kan hartstikke goed Engels hoor Grace! Maar ik snap het wel, zoiets is ook ontzettend lastig.' Iedere taal had weer een andere zinsbouw en om dat helemaal te vertalen was een lastige klus.

Grace besloot Noah maar niet tegen te spreken. Dat was toch een verloren zaak. Ze was helemaal niet zo goed in Engels, maar daar dacht hij dus heel anders over. 'En waar ben je nog meer mee bezig behalve lezen? Ik zie je soms wel over je bureau gebogen en dat is geen schoolwerk!' Ze wist niet wat het was waar hij soms zo druk mee was, maar hij stak er nogal wat tijd in. Het moest vast iets interessants zijn.

Noah haalde zijn schouders op. 'Niets bijzonders, gewoon wat oude papieren die ik van m'n grootouders heb gehad, oude verhalen en dat soort dingen.' Loog hij. Niemand hoefde te weten dat hij onderzoek deed naar zijn familie, zelfs zijn huisgenoot niet. 'Het is niet veel bijzonders hoor,'

Grace moest bekennen dat ze teleurgesteld was dat hij het niet met haar leek te willen delen. Het was echt niet zomaar iets. Ze kwam overeind uit de bank om terug naar het aanrecht te lopen. 'Lust je ook wat thee?' vroeg ze hem terwijl ze alvast wat water opzette. 'Heb jij Florrie trouwens nog eens gesproken?' Ze veranderde net zo snel van onderwerp als een klein kind dat genoeg had van zijn speelgoed.