Het Huis van Julian

Julian woont in een rijtjeshuis op de begane grond. Het bovenste gedeelte is verhuurd aan een andere bewoner en kan bereikt worden met een aparte voordeur. Julian's deel van het huis bevat wel alle nodige ruimtes. Hij heeft een kleine badkamer, slaapkamer, woonkamer, keuken en een 'rommelhok'. Als je via de deur binnenkomt sta je meteen in zijn woonkamer die verbonden is met de keuken. Zijn slaapkamer en badkamer zijn aparte ruimtes net zoals het hok dat eigenlijk altijd op slot zit: daar bewaart Julian de spullen voor zijn werk.

Julian leidde Florrie aan haar hand naar zijn voordeur en opende deze voor haar. Hij dacht dat hij alles netjes en opgeruimd achter had gelaten, maar daar was hij niet erg zeker van. Als je alleen woonde dan kon je nogal eens lui worden wat betreft opruimen en schoonmaken. Er was toch niemand die het zag behalve jijzelf. 'Wil je misschien douchen om op te warmen? Of je omkleden, dat kan ook in de badkamer. Het is de deur daar.' Julian wees naar één van de deuren en glimlachte naar Florrie.

Florrie liep zijn huis in en keek nieuwsgierig om haar heen. Het was klein en knus, eigenlijk net als haar eigen huis. Ze deed zijn jas uit en knikte toen. 'Ik denk dat ik het aanbod van douchen wel aan neem,' glimlachte ze dankbaar en pakte haar spullen op. 'Dan heb jij de mogelijkheid om alle gênante dingen te verbergen!' Ze giechelde even en ging toen de badkamer in. Daar sprong ze onder de douche en gebruikte al zijn spullen, zoals zijn shampoo en douchegel. Ook weer snel kwam ze er onder vandaan en trok haar eigen kleren aan, een gemakkelijk zittende joggingbroek en een comfortabele trui. Toen ze alles netjes achter zich had gelaten, kwam ze de badkamer weer uit en zocht Julian. 'Jij kan nu douchen!'

Julian keek haar na met een glimlach op zijn gezicht. Toen ze de deur op slot deed, stoof hij meteen op zijn 'hok' af en checkte of de deur wel op slot zat. Je wist maar nooit of Florrie per ongeluk de verkeerde deur opentrok. Verder nam hij niet echt de moeite om dingen op te ruimen. Hij kleedde zichzelf om en ging toen verder in de keuken om alvast zijn afwas machine uit te ruimen. Hij keek op toen Florrie klaar was. 'Oh, ik heb me al omgekleed, ik hoef niet te douchen.' Met andere woorden: hij wilde geen tijd met haar verspillen door te gaan douchen.

Ze liep met een glimlach naar hem toe en bukte om ook wat spullen uit de afwas machine te halen. 'Moet je eens ruiken!' zei ze opeens en hield paar plukken haar voor zijn neus. 'Komt het je bekend voor?' Ze legde de borden op het aanrecht en keek hem toen aan. 'Ik weet nog steeds niet hoe ik je moet bedanken voor vanavond. Ik had er vaak over nagedacht dat plotseling iemand me van die stomme plek bevrijdde en nu het eindelijk gebeurd is... Echt heel erg bedankt.' Even aarzelde ze en drukte toen haar lippen op zijn wang. 'Heb je trouwens een paar sokken voor me?' lachte ze en wees naar haar blote voeten.

Julian zette de borden die Florrie op het aanrecht plaatste in de kastjes en lachte toen hij aan haar haar rook. 'Je ruikt naar mij. Dat is vreemd.' Hij luisterde naar haar woorden en neigde haar in zijn armen te nemen. 'Je hoeft me niet te bedanken, Florrie.' Op dat moment had hij naar zich toe willen trekken en toe willen geven aan zijn gevoelens, maar haar vraag helderde zijn hoofd weer op. 'Natuurlijk.' Uit het veld geslagen verdween hij zijn slaapkamer in en bleef daar langer dan nodig was. Die sokken had hij zo gevonden, maar zijn verstand leek zich erg goed te verstoppen. Pas na enkele minuten kwam hij uit de slaapkamer en gaf Florrie met een grijns de sokken.

Toen Julian weg liep, ging Florrie verder met het aanrecht uit de machine halen. Ze had deze avond zo anders voorgesteld en nu belandde ze hier, de plek waar ze al dagen naar uit keek. Ze vroeg zich kort af hoe ze het vannacht ging doen, bleef ze hier slapen of... Ze werd uit haar gedachten gehaald toen Julian weer terug kwam. Met een glimlach nam ze de sokken aan en ging ze op het aanrecht zitten om ze aan te doen. 'En nu ben ik hier opeens, in plaats van vrijdag. Wat een gek idee he?' Met een sprongetje stond ze weer op de grond en liep richting de woonkamer. 'Wat zullen we gaan doen? Nu ik hier toch ben kunnen we best iets leuks gaan doen, niet waar?' stelde ze hoopvol voor.

Julian volgde iedere beweging van Florrie. Dat zij hier in zijn huis rondliep met zíjn douchegel en shampoo, zelfs met zijn sokken, was zo onwerkelijk. 'Inderdaad.' Hij liep achter haar aan en raakte met zijn hand licht haar elleboog aan. Hij glimlachte en knikte. 'Wat wil je doen? Het is midden in de nacht. Ik kan het me voorstellen als je liever naar huis gaat. Naar je eigen bed.' Zijn frons was diep. Hij had niet erg veel hoop dat ze hier graag zou willen blijven.

Ze schudde haar hoofd en keek hem aan. 'Ik vind het heerlijk om hier te zijn,' glimlachte ze gemeend en ging op de bank zitten, terwijl ze hem aan bleef kijken. 'Echt waar, ik zou nu nergens anders liever willen zijn dan hier. Met jou.' Even sloeg ze verlegen haar ogen neer en trok ze haar benen tot hoog tegen haar kin op. 'Al weet ik niet of je het een probleem vindt dat ik blijf slapen. Zou dat kunnen?' Hoopvol trok ze aan de kraaltjes die op haar trui zaten en ze durfde hem niet aan te kijken, bang voor afwijzing.

Julian keek op Florrie neer, zijn ongeloof was duidelijk van zijn gezicht te lezen. Hij ging naast haar in de bank zitten en draaide zijn lichaam naar haar toe. 'Ja, dat kan, natuurlijk, dan slaap ik vannacht wel op de bank, dat is geen probleem.' Hij hoopte dat ze hem weer aan zou kijken, daarom raakte hij lichtjes haar wang aan en glimlachte vriendelijk. 'Ik zou je hier nooit durven weg te sturen. Ik vind het fijn dat je er bent. Hoe klein het ook is, soms voelt het zo leeg als je er in je eentje zit.' Dit was absoluut geen goed idee, maar had Julian ooit wel eens goede ideeën? Hij was een vampierjager geworden. Dat viel in de categorie goede plannen.

Florrie keek naar hem op en schudde haar hoofd. 'Ik ga wel op de bank, dat is geen probleem. Ik ga je toch niet je eigen bed uit schoppen,' grinnikte ze en glimlachte daardoor weer. Ze bewoog langzaam naar hem toe en sloeg haar armen weer om heen heen, om daarna zachtjes haar hoofd tegen zijn schouder te leggen. 'Ik heb het nog steeds koud,' verklaarde ze en grijnste even naar hem, wetende dat hij ook wist wat voor vreselijke leugen dat was. 'Ik snap wat je bedoelt. Ik heb dan wel allemaal hondjes om me gezelschap te houden, maar toch... het is eenzaam.'

'Geen denken aan, Florrie, je slaapt in mijn bed. Of je het nou wilt of niet, want ik ga vannacht op de bank.' Julian keek haar met een lach aan en legde zijn linkerhand op haar knie toen ze tegen hem aan kwam zitten. 'Ik zou je graag gezelschap willen houden. Men zegt nogal vaak dat ik geweldig gezelschap ben.' Hij had een grijns op zijn gezicht en drukte heel langzaam en zacht een kus op Florrie's haar. Het was heerlijk zacht en ondanks zijn eigen shampoo rook hij haar geur er door heen.

'We zullen wel zien wie er het eerst op de bank ligt, Julian,' grinnikte ze en trok uitdagend een wenkbrauw op. Ze glimlachte bij zijn kus en ging nog wat dichter tegen hem aan zitten. 'Ik vind dit wel fijn, gewoon zitten en praten,' fluisterde ze en gleed met haar hand over zijn arm, tot ze bij zijn hand aan kwam. Met haar vingertoppen verkende ze de huid, tot ze het niet meer uit hield, en hun handen met elkaar vervlocht. 'Je bent ook geweldig gezelschap,' glimlachte ze, 'en ik zou het geweldig vinden als je eens bij me langs komt.'

Julian negeerde al haar woorden. Tenminste: hij had helemaal niet door dat ze tegen hem praatte. Zijn aandacht werd getrokken door haar hand, haar aanrakingen. 'Florrie-' Zijn stem was zachtaardiger dan hij verwachtte. 'Mag ik je kussen? Alsjeblieft?' Hij keek haar hoopvol aan en wachtte haar antwoord ongeduldig af. Ze had vast geen idee wat ze met hem deed. Hij snapte het zelf ook maar half.

Florrie ging op haar knieën zitten en bekeek zijn gezicht. 'Alleen als je belooft dat niemand vanavond op de bank zal slapen,' plaagde ze giechelend en duwde hem zacht de kussens in. Haar handen gleden van zijn borst naar zijn wangen en zo kwam ze stukje bij beetje dichter naar hem toe. 'Julian-' Hun neuzen raakten elkaar en Florrie sloot langzaam haar ogen. Langzaam knikte ze en wachtte ze op zijn lippen.

'Dat beloof ik.' Haar gegiechel toverde een nog grotere glimlach op zijn gezicht. Hij hield zijn adem in terwijl hij in haar blauwe ogen keek. Zijn lichaam reageerde meteen toen de zachte lippen van Florrie de zijnen raakten. Hij boog zich verlangend naar haar toe en legde een hand op haar wang. De andere wodn zich om haar dunne taille heen en drukte haar zacht, maar dwingend tegen hem aan.

Hun lippen raakten elkaar en verwikkelden in een verlangende kus. Florrie streek met haar hand door zijn haren en sloeg haar andere arm om zijn nek heen, terwijl ze nog dichter tegen hem aan werd getrokken. Even trok ze zich terug om adem te halen en al snel bevond zich weer een grote glimlach op haar gezicht. 'Dat was... magisch,' fluisterde ze giechelend en drukte haar lippen weer teder op de zijne.

Julian voelde haar lichaam tegen het zijne. Voorzichtig ging hij met zijn hand over haar rug en streelde haar zij. De glimlach op haar gezicht was prachtig. Julian lachte terug. Dat woord zou hij zelf nooit gebruikt hebben, maar het kwam in de buurt met hoe de kus had gevoeld. Al snel werd zijn adem weer benomen door de zoete lippen van Florrie. Hij trok haar op zijn schoot en sloeg nu zijn beide armen om haar lichaam heen.

Ze sloeg haar benen om zijn middel heen en legde haar handen weer om zijn nek heen. Dat was iets waar Florrie altijd moeite mee had, adem halen tijdens het kussen, zodat ze alweer snel de kus moest afbreken. 'Sorry-,' verontschuldigde ze zich. Ze drukte een kus op zijn lippen, daarna op zijn neus, zijn wangen, kaak, nek, hals, terwijl ze met haar vingers door zijn shirt over zijn borstkas streelde. Als laatste eindigde ze weer bij zijn lippen, waar ze zacht haar lippen op drukte. Zijn lippen proefde naar een mix van rook en drank, en onaangenaam was het zeker niet.

Julian schudde zijn hoofd. 'Jij hoeft je echt niet te verontschuldigen.' Hij grijnsde, maar zuchtte vervolgens gelukzalig. Hij genoot van haar lippen. In tegenstelling tot zijn eigen mannelijk en bittere smaak was zij zoet. Julian ademde zwaar en legde zijn handen op haar heupen. Zijn vingers raakten haar blote huid en op zijn beurt kuste hij haar nek en kaaklijn en vervolgens haar volle lippen.

Florrie voelde hoe haar wangen warm werden van opwinding en spanning. Ze sloot haar ogen bij zijn lippen en aanrakingen en kon een gelukzalige en zware zucht niet onderdrukken. Met een lach liet ze zich achterover vallen en trok ze hem op zich. Van achteren liet ze haar vingers onder zijn shirt kruipen en streelde zacht zijn rug. 'En ik maar denken dat we een filmpje zouden gaan kijken,' lachte ze en kuste hem vol verlangen. 'O Julian, wat doe je met me?' Met een dramatisch gebaar legde ze haar hand op haar voorhoofd en lachte toen weer.

Florrie gloeide onder zijn handen en langzaam schoof hij met zijn goede hand onder haar shirt. Julian keek haar met een glimlach aan. 'Dat kan ik beter aan jou vragen.' Hij lachte om haar dramatische gebaar en sprong toen van de bank af. 'En ik maar denken dat ik eht bed vannacht niet zou zien.' Hij boog voorover en tilde haar in zijn armen op om vervolgens naar de slaapkamer te lopen. Hij duwde de deur met zijn voet open en legde Florrie erg voorzichtig op zijn dekens.

Ze duwde zichzelf een stukje omhoog toen hij opeens op stond en keek hem vragend aan. Haar armen sloeg ze om zijn nek toen hij haar op tilde en al snel zocht ze zijn lippen weer kort op. Terwijl hij op lette of hij nergens tegen aan zou lopen, kon Florrie hem mooi bekijken. Zijn lippen waren licht opgezwollen door hun gekus en zijn wangen waren lichtelijk rood. Met haar vingers streelde ze over de zachte huid van zijn wangen, terwijl ze zacht en langzaam de dekens onder haar voelde. Ze trok hem weer naar haar toe en glimlachte tegen zijn lippen op. 'Ik vind je geweldig, Julian.'

Julian was op het bed gekropen en steunde nu met zijn handen aan beide zeiden van Florrie's hoofd. Hij glimlachte glunderend bij haar woorden, maar keek vervolgens ernstig. 'Dat ben ik niet, Florrie, ook al zou ik het graag voor je willen zijn.' Maar hij liet haar geen moment om daar over na te denken. Hij drukte zijn lippen terug op die van haar, maar was deze keer minder voorzichtig.

Ze fronste met haar wenkbrauwen en wilde er iets tegen in brengen, maar haar woorden werden gesmoord door zijn lippen. Zijn opmerking wilde ze niet zomaar negeren, maar ze werd alweer meegenomen in de kus en besloot er later op in te gaan. Haar handen trokken zijn shirt een beetje omhoog, zodat ze de lijnen van zijn borst kon zien en met haar vinger kon volgen. Ze kon zich toch niet inhouden en rolde bovenop hem, waar ze ferm zijn gezicht tussen haar handen nam. 'Je bent voor mij wel geweldig, Julian. En als je nog een keer zoiets onzinnigs zegt, dan verplaats ik me naar de bank,' giechelde ze en drukte weer haar lippen op de zijne.