De parkeerplaats

'Weet ik,' mompelde hij, terwijl hij voor de zekerheid checkte of het wel het goede lokaal was. Daarna legde hij zijn handen op haar schouders en kneep er zachtjes in. 'Zenuwachtig, Soof?' vroeg hij grinnikend en wees naar de deur. 'Als jij nou gewoon even alle aandacht naar je toe trekt, kan ik ongestoord achterin gaan zitten en hoef ik geen stomme vragen te gaan beantwoorden van nieuwsgierige mensen. ''Waar kom je vandaan?'''

'Laat al het zware werk maar weer aan mij over? Is dat juist niet bedoeld voor de stoere kerels?' Ze keek hem aan en glimlachte. 'Maar ik zal je "mysterieuze vibe" niet verstoren. Dus als jij nou gewoon lekker naar binnen glipt, dan zal ik alle vragen beantwoorden, máár - alleen als jij vanavond de afwas doet. Die stomme vaatwasser doet het nog steeds niet.'

Met glunderende ogen keek hij haar aan. Hij vond het geweldig hoe ze mee onderhandelde en niet ging klagen. Hij stak zijn hand naar haar uit en lachte. 'Deal, Sophie. Ik doe de afwas, jij doet de stomme vragen.' De bel ging en overal stroomde mensen naar buiten, die allemaal nieuwsgierig naar Sophie en Stephen keken. 'Ik ben geen stoere kerel, dat weet je toch?' lachte hij.

'Daar heb je inderdaad ook weer een punt,' lachte Sophie en liep het lokaal in om de leraar te begroeten en zichzelf kort voor te stellen aan hem. Het was een jonge kerel, begin twintig, donkere krulletjes. Het zou haar niets verbazen als de helft van de meiden achter zijn reet aan liep.

Stephen liep achter Sophie het lokaal in en fronste bij het zien van de leraar. Hij kon niet heel veel ouder zijn dan hijzelf. Toch begroette hij hem vriendelijk, maar wachtte niet tot de leraar hem had voorgesteld aan de klas. Al snel had hij een plekje ergens achterin gevonden en ging zitten. Afwachtend keek hij Sophie aan en grinnikte zachtjes. Ze ging het nog doen ook en dat vond hij best wel gaaf.

Toen de leraar de deur had gesloten en alle leerlingen stil had gekregen ging ook Sophie zitten. Ze had zich kort voorgesteld, niet veel bijzonders - gewoon wat ze iedere keer deed - naam, leeftijd, en waar ze vandaan kwam. De echte vragen zouden later wel komen, in de gangen, voor en na de lessen, tijdens de lunchpauze. Ach, inmiddels was ze er al aan gewend en het maakte haar ook niet zoveel uit om het te vertellen.

Stephen moest opnieuw lachen toen ze zich voorstelde. Alle ogen waren op haar gericht en dat was precies wat hij wilde. Toch zat ze al snel weer en gelukkig zat ze dichtbij hem. 'Psst, Soof, goed gedaan hoor,' plaagde hij en haalde ondertussen zijn boeken uit zijn tas. Hij was een echte studiebol en Engels was een van zijn lievelingsvakken, dus zou hij goed opletten.

'Wacht maar tot je vanavond de afwas ziet, dan had je hier willen staan in plaats van daar.' grapte ze en sloeg zowel haar boek als haar schrift open. Engels was één van haar favoriete vakken, samen met wiskunde en Spaans. Ze was dol op Spaans en dat was dan ook haar keuzevak.

'Ik betwijfel het, Sophie,' lachte hij zachtjes. 'Ik vind het een vreselijk gevoel als iedereen naar me kijkt. Daarom ben ik ook vreselijk in presenteren en voor grote groepen mensen staan.' Hij had nogal podiumangst. Snel dook hij in zijn boek om te kijken hoe ver ze op deze school waren. Al snel realiseerde hij zich dat hij voor liep op deze stof; wat ze nu behandelde, had hij al gehad.

Sophie schreef driftig mee met de notities die de leraar op het bord schreef. Ze had deze stof nog niet gehad en aangezien ze niet al meteen achter wilde lopen op de lessen, lette ze zo goed mogelijk op en hield ze alles bij. Stephen leek echter niet veel op te schrijven. 'Wat is je plan? Zakken voor het eerst volgende tentamen?' grapte ze fluisterend.

Stephen had zijn armen over elkaar heen geslagen en leunde ontspannen naar achteren op zijn stoel. Grinnikend keek hij Sophie aan. 'Ik heb dit allang gehad. Ik begin deze school leuker en leuker te vinden,' glimlachte hij en boog een stukje naar Sophie toe. 'Als jij vanavond de afwas doet, wil ik je best bijles geven hoor,' plaagde hij. Daarna keek hij weer onverschillig naar het bord.

'Ik vraag het die knappe leraar wel.' Ze haalde haar wenkbrauwen speels op en focuste zich daarna weer op de les. Het was niet zo moeilijk wat hij aan het uitleggen was, maar zoals altijd natuurlijk wel belangrijk. Toen hij klaar was met het uitleggen, mochten ze zelf aan de slag. Ze hadden een stencil gekregen met wat opdrachten erop. Ze moesten deze voor de eerstvolgende les af hebben. 'Als jij nou de hele week de afwas doet, maak ik je opdrachten.' grapte Sophie en keek hem aan.

Hij grinnikte en richtte zijn blik ook weer op de les. Ondanks dat hij het al lang en breed had gehad, vond hij het toch nog leuk om het opnieuw allemaal te horen. Hij haalde zijn schouders op en lachte hardop. 'Oh, Sophie, als je dacht dat ik daar mee zou instemmen, ben je gek,' grapte hij en vulde snel de opdrachten in. Daarna stak hij het blad naar haar uit. 'Wil je het overschrijven?'

Sophie begon te lachen. 'Het was het proberen waard,' grinnikte ze en ging zelf ook driftig aan de slag. 'Nee, ik wil er wel nog graag iets van leren. Ík heb het nog niet gehad, Geekje van me.' grapte ze en vulde de opdrachten in. Gelukkig waren het niet al te moeilijke opdrachten, dus ze deed er ook niet zo lang over. 'Zo,' Soms snapte ze echt niet waarom leerlingen nú zouden gaan praten en de opdrachten uitstelde, als ze het binnen 10 minuten af konden hebben. Dan hoefde ze er thuis ook niet meer naar om te kijken.

Hij grinnikte om de bijnaam en bleef tot het einde van de les onverschillig naar het bord kijken. Het was een saaie les en hij hoopte dat de andere vakken hem wat meer uitdaging zouden geven. Geduldig stopte hij al zijn spullen weer terug in zijn tas en keek Sophie aan. 'Wat voor vak heb jij zometeen? Ik heb wiskunde...' Hij slingerde zijn tas over zijn schouder en keek haar benieuwd aan.

Ook Sophie pakte haar spullen in en haalde het briefje met haar rooster uit haar agenda. 'Eh... ik heb Geschiedenis, leuk man.' lachte ze en stopte haar rooster ook in haar tas. Toen de bel ging, bedankte ze de leraar voor het ontvangst en liep de gang in. 'Ugh, nu kom ik in een klas waar ik niemand ken en daar heb ik geen zin in. Waarom kunnen we niet gewoon al onze vakken samen hebben?' Dan had ze tenminste iemand waar ze mee kon praten.

'Oh, bah, geschiedenis,' zei hij met een vies gezicht. 'Ik leef met je mee, Soofje.' Hij legde steunvol zijn hand op haar schouder en keek haar met een glimlach aan. 'Je overleeft deze dag wel, Sophie. Integenstelling tot een heel ander persoon...' Hij wees naar zichzelf en moest grinniken, terwijl hij langzaam naar achteren liep. 'Ik zie je na deze les weer, oke? Hier afspreken?'

Sophie grinnikte bij zijn meelevende blik en gaf hem een klein duwtje. 'Met jou komt het wel goed, let maar op.' Ze had er wel vertrouwen in, voor hen beide. 'Ja, zie je naar de les weer. Veel plezier met algebra. Ik ga vast en zeker lol trappen met Napoleon of zoiets.' Ze lachte bij haar woorden en liep de andere kant op de gang in. 'Tot straks!'