Het Engels Lokaal

Ze moest glimlachen om zijn woorden en stopte dus ook met weggaan. 'Prima!' Ze wachtte tot hij klaar was en liep toen met hem richting parkeerplaats. Daar stond haar fiets - ja, ze was zo ongeveer de enige die op de fiets naar school kwam, maar Elle hield er nou eenmaal van om haar hoofd leeg te maken door te fietsen. 'Dit is uw eerste jaar hier, toch?'

'Beter zelfs, eerste dag.' Hij was hier pas twee dagen in Mystic Falls en eigenlijk had hij geen eens tijd gehad om rond te kijken, aangezien hij - nadat hij alles had ingeruimd thuis - meteen aan de slag moest. 'Maar mijn eerste dag hier bevalt me wel. Het is wel wennen en heel anders in vergelijking met Engeland, maar ja - verschil moet er zijn nietwaar?'

'Eerste dag!' herhaalde ze verbaasd en kreeg grote ogen. En hij wou haar nu al bijles geven! Ze keek hem ook een beetje onbegrijpelijk aan, maar probeerde dat zo goed mogelijk te verhullen. 'Sorry dat ik het vraag, maar waarom kiest u dan een dorpje als Mystic Falls om les te geven?' Hij zou vast makkelijk op een grote, bekende school les kunnen geven. 'Ja, ik kan geloven dat er veel verschillen zijn,' lachte ze. In haar boeken las ze altijd over Engeland en het leek haar geweldig om er eens naartoe te gaan.

'Geen idee om eerlijk te zijn.' grinnikte hij en haalde zijn hand door zijn donkere krullen heen. 'Ik kreeg via via een baan aangeboden hier.' En ik ben mijn familiegeschiedenis tot de bodem aan het uitpluizen - maar dat hoefde ze niet te weten. 'En eigenlijk leek het me wel leuk hier. Het is totaal anders dan Londen, dat wel maar het bevalt me wel hoor.'

Ze begreep het nog steeds niet helemaal, maar misschien hield hij wel van kleine dorpjes - Engeland bestond bijna enkel uit kleine, idyllische dorpjes! 'Het is hier ook heel erg leuk. Er zijn altijd leuke feesten, zoals Halloween en Kerst, en iedereen kent elkaar hier, en...' Ze merkte dat ze als een klein kind klonk, dus hield ze snel haar mond en giechelde kort.

Noah glimlachte. 'Tot nu toe bevalt het me in ieder geval prima. Maar ik ga weer richting huis, ik moet nog van alles doen want het is echt een ontzettende rotzooi. Ik zie je vast nog wel een keertje, en veel plezier met lezen!' Met deze woorden liep hij naar zijn kleine, krakkemikkige autootje en stapte in. Zijn tas legde hij op de bijrijdersstoel en met wat moeite startte hij de auto.

'Ja, vast in de les,' bevestigde ze. 'Tot ziens, meneer.' Ze glimlachte als afscheid en liep naar haar fiets toe. O nee... ze herinnerde zich nu pas dat ze op de grote, mannelijke fiets van haar broer naar school was gegaan. Ze deed er extra lang over om haar tas op haar rug te doen en toen hij even niet keek, reed ze snel naar huis toe.
GONE

NEW
Het was inmiddels een week later en enorm veel was er gebeurd. In elk geval hadden al haar vrienden, of beter gezegd, hadden alle meiden van school de hele week het over niets anders kunnen hebben dan over Noah. Daarom was ze eigenlijk best benieuwd om hem weer te spreken; zou hij het door hebben? Ook omdat Isobel haar erop had gewezen dat haar droomman wel erg op hem leek... Ze klopte op de deur en deed hem open.

Noah had drie literatuur boeken voor zijn neus liggen en had de vierde in zijn hand. Hij had het boek al minstens vijf keer gelezen, maar nog steeds was het vernieuwend om het te lezen. Hij werd uit zijn gedachten getrokken door iemand die op de deur klopte en snel haalde hij zijn voeten van de tafel af, om het boek vervolgens voor zich neer te leggen en op te staan. 'Kom binnen.'

Ze glimlachte naar hem en kwam het lokaal inlopen. Tegen haar borst gedrukt had ze een aantal schoolboeken en stencils om mee te oefenen. Ze ging tegenover hem zitten en keek nieuwsgierig naar de boeken die er lagen. 'Goedemorgen meneer,' zei ze netjes en duwde een pluk verlegen achter haar oor. 'Zoals u zei heb ik veel geoefend op mijn uitspraak en grammatica.'

'Dat is mooi.' zei hij met een glimlach en keek naar zijn beker met koffie - die inmiddels koud was geworden, want ja dat kreeg je als je een boek aan het verslinden was. 'Laat maar eens horen dan.' zei hij enthousiast en gaf haar een boek. 'Of als je een ander boek wilt dan mag dat natuurlijk ook.' Noah wees naar de andere boeken die op de tafel lagen.

Ze keek hem verrast aan en glimlachte toen breed. Ze moest het toegeven, hij had echt leuke en leerzame manieren om haar met haar Engels te helpen. 'Nou, dan neem ik deze wel,' zei ze en wees naar het boek dat hij haar had gegeven. Ze opende hem op een willekeurige bladzijde en begon te lezen met haar hopelijk nu goede accent. In haar hoofd dacht ze aan zijn stem, die echt wel heel erg mooi was, en probeerde die een beetje na te doen.

Geamuseerd keek Noah naar Elle die begon voor te lezen. Ze was er nog niet, maar hij moest toegeven dat ze met stappen vooruit ging. 'Het klinkt al een heel stuk beter dan de vorige keer, je hebt hard geoefend.' zei hij na een tijdje en glimlachte. Het deed hem goed als studenten hard hun best deden om bij te blijven met de rest. Als hij eerlijk was deed hij dat zelf eigenlijk nooit op school. Hij deed wel zijn best, maar niet zó hard zijn best om de beste te zijn.

'Echt waar?' vroeg ze opgelucht en sloeg het boek dicht. Ze had echt hard ervoor gewerkt en het was dan altijd fijn om te horen dat het niet voor niets was. 'O, welk boek mocht ik eigenlijk lenen?' vroeg ze en keek hem benieuwd aan. Ze bleef hem nog even aankijken en sloeg toen haar ogen neer. Ook al ontkende ze het hevig, eigenlijk snapte ze wel waarom al die meiden zo in de ban van hem waren, maar hij was onbereikbaar, waarom deden ze dan al die moeite?

Noah knikte op haar vraag en wees vervolgens naar de stapel boeken. 'Ik heb er een aantal meegenomen, dus ik zou zeggen - kies er eentje uit.' Het waren zijn top vijf favoriete boeken - die niet al te hoog qua niveau waren. Hij was benieuwd welke ze zou kiezen, hij had wel enig idee welke het zou gaan worden, maar mensen zaten vol verassingen.

Ze keek hem even dankbaar aan en pakte toen de boeken op. Ze bekeek van elk de titel, kaft en achterflap. Toch sprak eentje haar het meeste aan. Ze legde de andere boeken neer en liet het gekozen boek zien. Het was The Book Thief van Marcus Zusak. 'Is dit een goede?' vroeg ze met een glimlach en keek hem weer aan. 'Oh, en wees vooral niet verrast als ik over twee dagen weer bij je sta; ik verslind boeken zo ongeveer.' Haar huiswerk ging er weer zo onder lijden.

Noah begon te lachen. 'Het zijn allemaal goede boeken.' verzekerde hij haar, en was verrast dat deze had gekozen. Zoals hij al zei: mensen zaten soms vol verassingen. 'Zolang je school werk er maar niet onder gaat lijden, dat wil ik niet op mijn geweten hebben.' grijnsde hij, pakte de rest van de boeken op en stopte deze terug in zijn tas. Ze kwamen uit zijn eigen boekenkast thuis en hij hield er niet van als er gaten invielen.

Ze moest lachen en beet even op haar lip. 'Tja, da's een goeie. Op dit moment denk ik dat ik de hele middag en avond ga leren, maar waarschijnlijk doe ik mijn huiswerk toch wel. Ik heb een soort dwang om dat altijd af te hebben.' Ze schudde even haar hoofd en wist niet waarom ze dit nou allemaal vertelde. 'O ja! Ik vroeg me af, of je misschien mijn speech voor de verkiezingen door zou willen lezen. Ik ben zo bang dat ik van die stomme fouten ga maken.'

Noah grinnikte. 'Dan is het goed.' Hij wilde liever geen andere leraren op zijn dak hebben omdat ze haar huiswerk niet had gemaakt vanwege een boek dat híj haar had gegeven. 'Tuurlijk wil ik je speech doorlezen.' Dat was waar ook, eerder deze dag had hij haar campagne posters in de gang zien hangen (?).

'Super, echt heel erg bedankt,' glimlachte ze en pakte haar tas, om haar speech te pakken. Eenmaal gevonden legde ze het op de tafel en deed haar tas weer weg. Toen pas realiseerde ze zich dat het wel een hele, hele lange speech was. 'Ik... Ik weet nog niet zo goed wat ik wil zeggen. Ik wil zo enorm veel zeggen, maar je moet natuurlijk keuzes maken.' Ze beet aan de binnenkant van haar lip en keek hem afwachtend aan.

Noah pakte de speech van de tafel af en las hem snel even door. 'Het belangrijkste zijn natuurlijk je standpunten, de dingen die je wilt veranderen en wat jou campagne zo bijzonder maakt. Die punten moet je naar boven halen, waarom mensen voor jou moeten stemmen en niet voor andere. Tuurlijk kan je erin zetten hoe graag je het wilt, maar daar trek je geen stemmers mee.' Toen hij zelf op de middelbare school had gezeten had hij ook campagne gevoerd. Hij was het weliswaar niet geworden, maar hij had er veel van geleerd. Over presentatie en over tactiek.

'Je lijkt er veel ervaring mee te hebben,' zei ze verbaasd en schoof met haar stoel nog wat dichter naar de tafel toe om zijn gezicht een beetje te kunnen peilen. Hij was de eerste die haar speech mocht lezen, omdat... Eigenlijk wist ze niet eens waarom. 'Maar is het wel een beetje goed? Zou je op mij stemmen?' Ze bedoelde het als grapje, maar ze wist dat ze niet heel veel humor had, dus hield ze snel maar weer haar mond.

'Toen ik op de middelbare school zat heb ik ook eens campagne gevoerd, ik heb niet gewonnen - het scheelde erg weinig - maar ik heb er veel van geleerd. En veel van die dingen hebben me geholpen in mijn manier van mezelf presenteren en hoe je jezelf het beste weer kan geven.' legde hij uit. 'Ja, ik zou wel op je stemmen ja - ik denk dat je een goede kans maakt. Je hebt goede standpunten die een mooie onderbouwing hebben en daarmee kan je erg sterk uit de hoek komen.'

Ze glunderde van trots en misschien, heel stiekem, vond ze het ook extra fijn om het uit zijn mond te horen. Het gaf haar toch net dat duwtje in haar rug die haar overtuigde dat ze wel degelijk een kans had om te winnen. 'Bedankt,' zei ze en glimlachte een beetje verlegen. Al knikte ze weer geïnteresseerd bij zijn woorden. 'Ja, ik vind ook dat ik enorm veel leer. Vooral voor later heb ik echt het idee dat dit heeft geholpen. Je weet wel, over angsten heenkomen,' zei ze zachtjes.

Noah knikte. 'In ieder geval succes.' zei hij tegen haar. 'Je hebt in ieder geval één stem - of mogen docenten niet stemmen?' Hij had geen idee hoe het er tegenwoordig aan toe ging met die verkiezingen op school. Het was dan wel niet zolang geleden dat hij op school zat, maar iedere keer verbaasde het hem weer hoe het er af en toe aan toe ging hier.