De Mystic Falls

'Kom,' Thomas tilde haar voorzichtig uit de auto, maar stoot hierbij zijn eigen hoofd. Toch beet hij maar op zijn tanden en zette hun weer op de achterbak van zijn auto. Deze was gekeerd naar de watervallen dus ze hadden een prachtig uitzicht. 'Laten we er even niet meer aan denken. Die ruzie hebben we ook weer gehad, ik aanvaard het wel Elle, maar het klonk echt geschift... Sorry voor mijn woordkeuze. Ik wil er enkel niet te veel mee te maken hebben, maar volgens jou gaat dat ook niet gebeuren dus daar zijn we ook weer overheen.'

Elle keek peinzend naar de plek waar hij zich had gestoten. Met een kleine aanraking kon ze alle pijn weg halen, maar hij was duidelijk geweest dat hij er niets mee te maken wou hebben. Dus trok ze haar hand terug en legde ze deze op zijn wang, terwijl ze naar hem glimlachte. 'Het gaat niet gebeuren, dat beloof ik,' fluisterde ze en ging tussen zijn benen zitten in de laadbak, zodat ze beiden naar de watervallen konden kijken. Ze legde haar handen op de zijne en genoot van het uitzicht, tegelijkertijd dat ze ook genoot van Thomas zo dichtbij haar.

Thomas drukte zijn lippen op haar achterhoofd en sloeg zijn armen rond haar heen. Hij wou haar dicht bij zich hebben. Daarnet was hij al bijna kwijt geraakt, dat had hij maar al te goed beseft. Vandaar dat hij ook weer zo snel naar haar was gekropen. Als hij het niet had gedaan dan was hij haar voor goed kwijt. Een tweede keer zo'n schok kon hun relatie gewoon niet aan. 'Ik hou trouwens ook nog steeds van je, gek.'

Bij zijn woorden glimlachte Elle breed en draaide haarzelf om, zodat ze hem recht aan kon kijken. 'Ik hou ook van jou, Thomas,' zei ze glimlachend en drukte haar lippen liefdevol op de zijne. Ze sloeg haar benen om zijn middel heen en trok haarzelf zo tegen hem aan. Net zoals Thomas realiseerde Elle zich ook dat ze hem bijna kwijt was geweest. Dat idee was zo erg dat ze er kippenvel van kreeg. 'Onze eerste date ging een stuk beter dan deze, he?' lachte ze.

'Zelfs onze eerste keer ging beter dan dit...' lachte hij bij het idee van de condoomjacht. Werkelijk had hij nog nooit zo hard gelachen als op die dag. Zacht legde hij zijn handen op haar rug zodat ze niet achteruit zou vallen. 'Zit je een beetje goed, mevrouw?' Het was een aparte houding als hij dat mocht toegeven.

Ze moest lachen. 'Niet echt,' giechelde ze en drukte een kus op zijn lippen. 'Dus daar zal ik zometeen wel iets aan gaan doen.' Liefdevol gleed ze met haar vingers over zijn wang. 'Dat was een mooie dag,' gaf ze toe en wees daarna naar het meer waar de watervallen hun water in stortten. 'Zullen we anders pootje gaan baden?' vroeg ze enthousiast. Dat deed ze vroeger altijd met haar ouders, broer en zusje.

'Ja goed idee!' Hij stond op en trok haar ook recht waarna ze samen hand-in-hand naar de watervallen liepen. 'Dus wat ging je doen om waaraan te veranderen?' lachte hij. Rustig trok hij zijn schoenen, kousen uit en stropte zijn broek op. Hij wou niet meer nat worden dan nodig. Het water was koud én warm tegelijkertijd wat het hier heerlijk maakte.

Elle stroopte ook haar eigen broek op en liep voorzichtig het water in. Ze bleef Thomas' hand vast houden en glimlachte vrolijk naar hem. 'Het is nog best wel lekker! Ik durf te wedden dat we er over paar weken in kunnen zwemmen!' Ze drukte een liefdevolle kus op zijn wang en sloeg daarna haar armen om hem heen. 'Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als we het net niet goed hadden gemaakt.'

'Volgens mij heb je nog gelijk ook.' Hij nam haar in zijn armen toen haar armen rond zijn lichaam voelde. 'Het is uiteindelijk goed tussen ons, Elle. Ik denk dat we gewoon meer op elkaar moeten focussen en football, debatclubs en al die andere zaken die we niet delen gewoon van elkaar gescheiden te houden. Zoals daarvoor.'

'Ik denk je dat gelijk hebt,' zuchtte ze en legde haar hoofd tegen zijn borst aan. Het ritmische geklop van zijn hart was rustgevend. Daarna keek ze hem weer aan, deze keer met pretoogjes. 'Zullen we deze zomer op vakantie gaan? Samen? Het hoeft niet ver, maar dat we gewoon even weg zijn uit Mystic Falls. We kunnen op een camping staan? Of ergens in een bos? We kunnen natuurlijk ook een kamer in een motel huren!'

Thomas dacht even na over een vakantie met hun twee. Zij leek het eerder rustig te willen aanpakken terwijl hij meer was voor een avontuurlijke vakantie. 'Mijn ouders hebben een huisje buiten de stad, in het bos, maar Lexi gaat er al heen met Jay. Ik kan vragen of ze ons mee willen? Hoewel ik een roadtrip meer zie zitten met deze auto? Een tentje en wij twee.'

Verbaasd keek Elle op naar hem. Ze had niet gedacht dat iemand ooit een road trip met haar zou willen maken: voor haar was het een droom waarvan ze dacht dat die nooit uit zou komen. 'Dat wil ik al zo lang, dat lijkt me geweldig! Dat doen we!' zei ze enthousiast. Ze wilde meer van de wereld zien! Ook al zouden ze niet buiten Amerika komen, voor haar was dat al een wereldreis op zich. Ze had Mystic Falls nog nooit verlaten. 'Mijn ouders hebben dat ook gedaan toen ze jong waren! Misschien weten zij wel mooie plekken om naartoe te gaan!'

Thomas glimlachte naar haar. Het was maar een idee van eerder kamperen en een beetje rond te rijden. Zacht streelde hij over haar haren. 'Geen idee of ze het concept van een roadtrip dan wel goed vinden, Elle.' lachte hij en drukte een kus op haar wang. 'Ja, je kan het altijd vragen. Mijn ouders waren gek van New York.'

Elle moest lachen en knikte instemmend. 'Ik heb inderdaad geen idee of ze dan willen dat ik ook een road trip ga doen,' giechelde ze en keek Thomas met glunderende ogen aan. Toen haar benen koud begonnen te worden, liep ze het water uit en droogde haar voeten in het gras. 'Trouwens, Thomas... Hoe gaan we het nu doen met Isobel en Woody? Wat nou als ze boos gaan worden?' vroeg ze onzeker. Eigenlijk wist ze wel zeker dat die twee boos zouden worden. En ze wist dat ze het voor Thomas zou opnemen, maar ze wist niet een goede manier daarvoor om Woody en Isobel niet nog bozer te maken.

Thomas haalde zijn schouders op. Ook hij liep het water uit. 'Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat te doen. Woody haat me waarschijnlijk en het bevorderd de team-sport ook niet echt. Ik weet ondertussen ook wel hoe hij over me denkt...' Hij zuchtte en keek haar aan. 'Misschien moet je Isobel duidelijk maken dat wij twee enkel voor ons bestemt is. Zij zal er geen last van hebben.'

Elle ging in het gras zitten en deed ondertussen haar sokken en schoenen weer aan. 'Ik denk dat Woody wel bijdraait. Hij weet hoeveel je voor me betekent en hij weet ook dat mensen fouten kunnen maken.' Ze stond op en legde haar handen op Thomas' wangen, om een zachte kus op zijn lippen te drukken. 'Isobel aan de andere kant wordt een heel ander verhaal...' zuchtte ze, maar glimlachte daarna geruststellend. 'Maar dat komt ook wel goed. Ik zal wel een keer met haar gaan praten.'

Thomas kuste haar niet terug. Hij voelde hoe er een steen in zijn maag leek te zitten. 'Ach, ik wil jullie vriendschap niet verpesten. Ik bedoel... Isobel komt er wel weer snel genoeg achter dat we iets hebben, maar ze gaat er niet blij mee zijn. Woody me vergeven? Elle, hij mocht me nooit niet.' Hierbij deed hij zijn armen over elkaar en liep terug naar de auto.

Elle keek toe hoe hij weg liep en zuchtte diep, terwijl ze de gesprekken met Woody en Isobel in haar hoofd reconstrueerde. Isobel en Woody gaven om haar, ze zouden het accepteren, dat wist ze zeker. Elle rende achter hem aan en sloeg glimlachend haar armen om hem heen in een omhelzing. 'En wat dan nog als ze er niet blij mee zijn? Het is ons leven!' Elle keek hem aan en zocht naar een glimlach bij hem. 'Zullen we naar jouw huis gaan?'

Thomas keek Elle aan en forceerde een glimlach. Zacht nam hij haar hand vast. 'Elle, we kunnen niet zomaar doen wat we willen... Ik bedoel... Het is meer als logisch dat ze bezorgd over je zijn. Mijn zus gaat het het ook niet zo leuk vinden als ik zo met je thuis kom. Maar toch doen we het.' Hierbij kroop ook hij in de auto en startte deze.

Daar verder?