Huis van Tristan Belikov

Huisje!

Hij keek over de rand van de bank en wees naar de keuken. 'Op het aanrecht, je ziet hem vanaf hier staan.' Hij draaide zijn glas in zijn handen en wachtte erop dat ze terugkwam. Hij keek bedenkelijk voor zich uit en staarde naar zijn kast met boeken. Hij had het nooit toegegeven of laten merken, maar eigenlijk was hij best gevoelig. Hij was dol op mooie en oude boeken, historische romans.

Marise pakte de fles van het aanrecht af en liep ermee terug naar de woonkamer. Ze schonk haar eigen glas weer vol en deed hetzelfde met het zijne. 'Dus wie is die geweldige vrouwelijke, en vooral menselijke, vrouw?' vroeg ze zich hardop af, nog steeds een tikkeltje nors. Ze zou dat mens eens wat leren.

Hij glimlachte dankbaar naar haar en pakte zijn opnieuw gevulde glas weer op. 'O, gewoon een collega op school,' zei hij. Ze hoefde niet weten wie het was, het ging haar niets aan, en zo speciaal was Gracia niet voor hem. Ze had een enkele keer afgesproken en heel soepel ging dat ook weer niet.

'Gewoon een collega?' herhaalde ze met ongeloof. 'Gewoon?' Dit keer begon ze te lachen en zette het inmiddels alweer lege glas op de tafel neer. 'Natuurlijk Tristan,' Ze schudde haar hoofd en stond op. 'Ik weet niet of ik hier wel moet zijn Tristan, ik weet niet wat je wilt. Want daarnet maakte je het aardig duidelijk dat ik niet goed genoeg voor je was aangezien ik een vampier ben.' zei ze gefrustreerd.

'Ik heb maar een enkele keer met haar afgesproken, Marise, en ze lijkt me vreselijk te vinden. Dus, inderdaad, is het gewoon een collega van mij.' Hij zuchtte en stond ook op met zijn handen in zijn haren. 'Ik weet ook niet wat jíj wil, Marise! Ik doe mijn best, maar alles wat ik zeg lijkt verkeerd te zijn. En natuurlijk meende ik dat niet, ik kan me niet eens herinneren dat ik dat heb gezegd,' zei hij verward.

Marise keek hem aan. 'Waarom zei je dan daarnet buiten de bar dat je een menselijke vrouw had ontmoet, en dat je niet meer wist wat je voelde en dat soort onzin? Wilde je me jaloers maken? Wilde je me laten zien dat je niets meer om me geeft?' Wat hij deed was heel erg verwarrend voor haar.

Hij keek haar radeloos en wanhopig aan. 'Ik weet... Ik weet het niet...' antwoordde hij onzeker, omdat hij niet wist hoe hij zijn gevoelens moest verwoorden. Dus deed hij dit op een andere manier. In een seconde stond hij voor haar en kuste zacht en liefhebbend haar lippen. Zijn handen lagen op haar wangen en streelde deze zachtjes, terwijl hij al zijn woorden probeerde door te geven Doormiddel van de kus.

Marise werd overdonderd door zijn kus en ondanks dat ze het in eerste instantie niet wilde, werd ze meegevoerd door zijn gevoelens. De kus was passioneel, vurig, maar aan de andere kant ook dwingend en liefdevol. Ze legde haar handen op zijn borstkas en maakte hun lippen voorzichtig los van elkaar, door hem zachtjes naar achteren te duwen. Sprakeloos keek ze hem aan, diep ademend van verwarring en opwinding. Toch zette ze weer een stap naar voren en kuste ze hem met dezelfde passie als enkele seconden geleden.

Hij keek haar verontschuldigend aan toen ze zich van hem losmaakte. Was ze boos dat hij dat had gedaan? 'Marise...' begon hij, maar voelde toen al snel weer haar lippen. Hij sloeg zijn armen om haar middel en tilde haar zo op, om haar mee te nemen naar de bank en verder te kussen. Het was emotioneel, de kus, maar ook zo opwindend en sensueel. Alsof het niet meer uitmaakte wat ze hadden gedaan, wat er ooit was gebeurd, maar dat alleen dit moment telde.

Marise haar ademhaling werd zwaarder toen ze op de bank belandde. Ze stopte kort met de kus, keek hem aan en trok hem weer naar zich toe. Haar handen gleden onder zijn shirt, die ze snel en behendig losknoopte. Het verlangen was hoog op dit moment en hoewel ze ergens diep van binnen wist dat ze veel te snel ging, ze kon er niets aan doen.

Tristan begon ook harder te hijgen toen zijn shirt de grond raakte en hij nu ook bezig was om haar van haar jurkje te ontdoen. Zijn lippen lieten de hare of de huid van haar hals nauwelijks los en eenmaal haar jurkje ontdaan, gleden zijn lippen van haar nek naar haar buik en weer omhoog. Ondanks dat ze nog de hele nacht hadden, leken ze dit zo snel mogelijk te willen doen.

Marise keek hem aan en glimlachte naar hem. Weer zette ze haar lippen op die van hem en maakte de knoop van zijn broek los. Toen zijn broek op zijn knieën hing hielp ze hem een beetje met haar jurk - dat rottding wilde nooit meewerken - en ze plaatste kusjes op zijn borstkas.

Terwijl zij zich van haar jurk ontdeed, bracht hij zijn broek over zijn voeten en gooide het de kamer in. Enkel in hun ondergoed kusten ze verder. Zijn handen streelde haar lichaam, samen met zijn lippen die met ze meeging. Al snel besloot Tristan dat de bank niet comfortabel was, dus pakte hij haar op en liep riching zijn slaapkamer.

Terwijl hij Marise optilde, kuste ze zijn nek teder en duwde hem zacht op het bed toen ze in zijn slaapkamer waren. 'Hier zou ik wel een tijdje kunnen wonen.' fluisterde ze uitdagend in zijn oor en beet zachtjes op zijn oorlel. (nomnomnom) Hun gekus werd vuriger, maar ook dwingender tegelijkertijd, maar het beviel Marise wel.

Hij sloot zijn ogen bij haar liefkozingen en onderdrukte niet meer zijn geluiden van genot. 'Ik zou je ook best een tijd als huisgenoot willen,' grinnikte hij en kuste haar weer. Hij beet zacht op haar onderlip om toegang tot haar tong te krijgen en streek met zijn handen over haar rug, om de sluiting van haar BH gemakkelijk te openen. Het bed was inderdaad veel comfortabeler dan de bank.

Ze glimlachte naar hem en trok zijn boxershort uit. 'Oeps.' Misschien ging het iets te hard, ach - hij had er vast genoeg in de kast liggen. Ze kuste zijn nek, en gleed verder naar beneden naar zijn borstkas toe. Dit had ze de afgelopen honderd jaar echt gemist. Toen hij met zijn handen over haar rug streek, kreeg ze kippenvel en ze lachte even.

Hij glimlachte naar haar terug en rolde bovenop haar, om zo haar zo vurig te kussen. Zijn handen gleden naar haar slipje en hij trok deze langzaam uit. 'Je bent prachtig,' fluisterde hij en streek met zijn hand over haar rug. Hij drukte zachte kusjes in haar nek en trok zo een spoor van kusjes over haar zachte en gladde huid.

Marise keek hem aan en liet zich begerig kussen. Bij zijn woorden kon ze alleen zijn woorden smoren door hem weer te kussen en geluiden van goedkeuring te maken. Het was erg hoeveel ze hiervan genoot, dat ze het haast zelf niet wilde toegeven. Ze vond het echt geweldig dat ze hier weer met hem lag. Heerlijk.

Hij streek een pluk uit haar gezicht en glimlachte naar haar. 'Marise,' fluisterde hij en drukte kusjes van haar nek naar beneden, 'ik ben blij dat we toch zo zijn belandt. Ik heb je gemist.' Hij keek weer op en drukte weer een kus op haar lippen. Hij trok de dekens over hun heen en nam haar in zijn armen. 'Dus, je hebt besloten om hier toch te komen wonen?'

'Ik jou ook.' verzekerde ze hem en liet haar hoofd op zijn borstkas liggen. 'Natuurlijk kom ik bij je wonen.' Toen hij over een andere vrouw was begonnen, had ze het vrij direct uit haar hoofd gezet - maar nu ze hier lag kon ze er geen nee meer tegen zeggen. Ze was snel jaloers, dat wist ze, en ze wist ook dat het een slechte eigenschap was, maar daar zou ze zich wel overheen kunnen zeggen.

NEW

Marise stapte de auto uit en pakte wat tassen uit de achterbak, om zo naar de voordeur te lopen. 'Nou, volgens mij hebben we wel weer genoeg geshopt voor de aankomende tijd.' lachte ze en zette de tassen in de gang neer. Ze vond het heerlijk om hier samen met hem te wonen. Het was een mooi huis.

Tristan pakte de overige tassen op en dacht na over deze middag. Ze leken wel een stelletje, zo samen winkelend en lopend door de stad, en dat was juist wat hij niet wou. Toch kon hij haar niet weigeren en deed hij alles voor haar. Het was frustrerend. Hij sloot de auto en zette ook de tassen in de gang neer. 'Als jij de kleding in de kast doet, dan zorg ik wel voor de andere spullen, oké?' Dan kon hij meteen zijn werkkamer checken.

'Ja, prima.' zei ze met een glimlach, pakte de tassen op en liep naar hun slaapkamer, waar ze de grote kast opende. Het linkerdeel was voor hem ingericht, terwijl het rechterdeel voor haar was. Toen ze alle kleding in de kast had gehangen, ging ze met een glimlach op het bed liggen en staarde ze naar het crème kleurige plafond. Ze was gelukkig. Gelukkig was niet een woord wat vaak voorkwam in haar woordenboek.

Tristan knikte en liep de woonkamer in, waar hij alle kussens en dergelijke op de bank gooide. Rechtstreeks ging hij naar zijn werkkamer en bekeek deze nauwkeurig. Ondanks dat hij samen leefde met Marise, was hij toch wantrouwig, maar dat was hij tegenover alle vampiers. Vooral vrouwen. Toen hij niets opmerkelijks zag, liep hij zijn kamer uit, deed hem op slot en liep naar boven toe, waar hij Marise op bed aantrof. Hij glimlachte en ging naast haar zitten. 'Blij met je spullen?'