Het bruiloftsfeest

De plechtigheid is al gedaan en de gasten zijn nu uitgenodigd naar een mooi versierde plek dat achter een gehuurde bungalow ligt. Er is gezorgd voor hapjes, drankjes, muziek en een hoop gezelligheid.

'Maar natuurlijk wil ik u ook allen bedanken voor uw komst. We zijn meer dan gelukkig dat u er bent en in ons geluk kan delen. Dank u wel.' Met een opgeluchte maar eveneens intens gelukkige glimlach sloot Woody zijn speech af. Hij had ieder lid van zijn familie bedankt, ieder lid van Isobels familie enzovoort. Meer nog dan dat had hij vol lof over Isobel gesproken en over hun dag. Hij was bloednerveus geweest voor de plechtigheid, maar erger had hij deze speech gevonden. Maar dat zat er nu ook op. Het restte hen om te genieten. Met een glimlach keek hij Isobel aan en drukte een kus op haar lippen. Ondertussen was de muziek weer aangegaan en kwamen er verschillende obers met hapjes langs. De lichtjes in de bomen fonkelden en de zon begon nu langzaam te verdwijnen. Woody kon zich niet gelukkiger voelen dan daar naast zijn vrouw.

Elle klapte hard na de prachtige speech van Woody en ze stond nog even op om te juichen. Het was geen échte bruiloft als er geen zussen of broers waren die je even voor gek moesten zetten. Grinnikend ging Elle weer zitten, maar ondertussen moest ze ook een traan wegvegen. De hele bruiloft was prachtig geweest en het was dan ook geweldig om te zien hoe gelukkig Woody en Isobel er met elkaar uitzagen. Ze legde haar hand op die van Noah en glimlachte ook vol geluk naar hem. 'Ik had echt gedacht dat hij het zou verpesten, maar het ging gewoon goed! Wauw!' giechelde ze en drukte een kus op zijn wang.

Isobel glimlachte naar Woody die zijn speech had gegeven en klapte eveneens. Ondanks dat Woody tot nu toe alle woorden had gedaan - ja ook zij had het wonderbaarlijk gevonden - vond ze toch dat ze zelf ook nog iets moest zeggen. 'Zou ik nog heel even jullie aandacht mogen.' zei ze door de microfoon en wachtte tot de aandacht weer op haar gevestigd was. 'Woody hier heeft net hele lovende woorden over mij uitgesproken, maar daarnaast wil ík nog benadrukken wat voor een geweldige jonge man hij is. Ik kan me niemand voorstellen waar ik gelukkiger mee zou zijn dan met hem. Daarnaast wil ik nog iemand benoemen. Het is misschien niet de meest voor de hand liggende persoon, maar ik wil mijn moeder bedanken. Ik weet dat we niet altijd goed door één deur kunnen, maar ik wil dat je weet dat ik het ontzettend waardeer dat je hier bent om deze dag met ons te vieren. Bedankt mam.' Ze glimlachte naar haar moeder die in het publiek zat en keek vervolgens kort naar Woody. 'Ik hoop dat jullie allen net zoveel kunnen genieten van deze dag als dat wij kunnen.' Met deze woorden sloot ze het af en zette een stap bij de microfoon vandaan. 'Ik vond dat ik dat zelf nog even moest zeggen.' zei ze tegen hem en drukte een kus op zijn lippen.

Noah moest lachen en sloeg - nadat hij voor de speech had geklapt - zijn arm om Elle heen. Elle had hem al voorbereid op een stuntelige speech, maar het viel uiteindelijk ontzettend mee. 'Ze zien er in ieder geval ontzettend gelukkig uit.' Elle was - zoals verwacht - een bruidsmeisje en liep dan ook rond in een prachtige jurk. Zelf was hij gehuld in een traditioneel pak, zonder al te veel poespas. Zijn haren zaten zoals altijd veel te warrig en hij had een kort baardje laten groeien.

Alex moest hard lachen toen Elle naast haar op was gestaan om Woody toe te juichen. Ze was zeker net zo trots als dat zij was. Dat wist ze zeker. Met een glimlach rond haar lippen en de tranen in haar ogen luisterde ze nog naar de laatste woorden van Isobel en klapte daarna met de gasten mee. Toen iedereen op begon te staan draaide ze zich om naar Joe en legde ze haar hand op zijn been. 'Zie ik het nou goed en zijn mijn ouders allebei echt aan het janken?' vroeg ze hem fluisterend. En beet toen op haar lip om haar gegiechel tegen te houden. Ze was de hele dag al boordevol energie en een en al vrolijkheid. In geen tijden was het zo een fijne dag geweest voor haar en haar familie. Iedereen genoot er met teugen van en Alex vond het prachtig.

Frances had de zakdoek die ze bij zich had al volledig opgebruikt. Ze was een en al gesnotter en het ergste was dat haar man naast haar er even slecht aan toe was. Met een glimlach keek ze naar haar zoon en schoondochter en ze gaf Logan een kneepje in zijn hand. Als je eenmaal kinderen hebt gekregen, heb je het zo druk, dat je niet eens kan fantaseren over dit soort geweldige dagen. Maar ze mocht nu dan toch echt beleven dat haar zoon trouwde. Ze legde haar hoofd op de schouder van haar man en slikte de laatste tranen in. 'Zullen we ze zo maar gaan feliciteren, lieverd?'

Thomas klapte en glimlachte. Echter viel zijn blik op Elle en Noah. Ergens had Woody hem voorbereid op dit, maar hij voelde een ongecontroleerde woedde naar boven komen. Al snel was het klappen gedaan en had hij zijn handen gebald tot vuisten. Nu hij er over nadacht had hij hier niks te zoeken. Het was een feest vol leugens, verdriet en verloren hoop voor hem. Zo had hij Isobel ontmaagd, Woody had hij veracht en Elle... Daar was teveel mee gebeurd en kon hij een prijswinnende roman over schrijven. Vooral de factor dat hij een vampier was zou goed scoren bij het publiek.

De mouwen van Logans pak waren nat en vies doordat hij er constant zijn neus en ogen mee had droog gemaakt. Een brok was in zijn keel ontstaan na de woorden van zijn zoon en schoondochter. Zijn oudste zoon... Getrouwd! Zijn vader had het zo leuk gevonden om hierbij aanwezig te zijn. Hij legde zijn arm rond zijn vrouw en hielp haar met opstaan. 'Ja- ja, laten we dat maar doen.' Samen met Frances liep hij op het bruidspaar af en toen hij eenmaal zijn zoon in zijn armen had, moest hij alweer huilen. 'Ik ben zo trots!'

Joe begon te lachen bij de woorden van Alex. 'Ja, volgens mij zijn ze inderdaad de hele tijd al in tranen.' gniffelde hij toen Alex' ouders de kant van het zojuist getrouwde stel opliepen. Hij zag het al helemaal voor zich hoe zijn moeder in tranen zou zijn als híj ooit zou trouwen. Niet dat hij dat ooit zou doen: hij was absoluut niet het type om te trouwen. 'Misschien moeten we ze zo ook maar eens gaan feliciteren.' merkte hij op en pakte twee drankjes van het dienblad af, waar één van de obers mee rondliep.

'En dan te bedenken dat ík diegene ben geweest die ze uiteindelijk bij elkaar heeft gebracht!' zei ze met een trotse blik. 'Of nou ja, die ze elkaar heb laten leren kennen.' Opnieuw keek ze naar het bruidspaar, die nu uitbundig gefeliciteerd werden door haar ouders - huilend. Elle moest lachen om het beeld en richtte toen weer haar aandacht op Noah. Teder legde ze haar hand op zijn wang en drukte ze een kus op zijn lippen. 'Nogmaals bedankt dat je mee wou. Ik weet zeker dat Woody en Isobel het heel fijn vinden dat je aanwezig bent. En ik natuurlijk het allermeest,' plaagde ze, maar ondertussen viel haar blik op Thomas. Geschrokken haalde ze diep haar adem in en wendde ze snel haar blik af. Ze wist helemaal niet dat hij zou komen! 'Zullen we zometeen maar iets gaan drinken? Of even naar het bruidspaar gaan?'

Woody legde een hand op de onderrug van Isobel en keek haar met een trotse blik aan. 'Je bent geweldig,' fluisterde hij terug en gaf haar een vluchtige kus. Hij zag zijn ouders naderen en nam zijn vader in een stevige omhelzing. 'Rustig maar, pap.' Hij klopte op zijn rug en voelde hoe er bij hemzelf ook een prop in zijn keel ontstond, ondanks zijn grijns. Toen hij zijn vader los had gelaten, lichtte hij zijn moeder van de grond en drukte een kus op haar wang. 'Ik ben zo blij dat jullie er zijn.'

Nadat Woody zijn vader had omhelst, sloot ook Isobel haar armen om haar schoonvader heen. Het voelde raar om hem nu officieel "schoonvader" te noemen, hoewel ze hem al een tijdje zo had gezien. 'Nu zijn we dan echt officieel familie.' zei ze lachend en keek kort naar Woody die zijn moeder omhelsde. 'Ik ben blij dat ik deel mag uitmaken van jullie familie.' zei ze oprecht en omhelsde hem nogmaals kort.

Alex volgde haar ouders met een glimlach en stond op om het drankje van Joe aan te nemen. Ze streek haar jurk glad en stak zelfbewust een pluk van haar korte haar achter haar oor. Het was even wennen zonder haar lange lokken, maar het voelde letterlijk en figuurlijk alsof er een last van haar schouders af was. 'Dat is een goed idee. Maar laten we eerst de ouders maar hun beurt laten.' Ze keek naar het kleurrijke goedje in haar glas. 'Dat nummer, in de kerk, toen Isobel aan kwam lopen, dat was prachtig, Joe.'

Frances keek toe hoe vader en zoon een moment hadden en daarna was ze zelf ook aan de beurt. 'Je ziet er hartstikke charmant uit, Woody, werkelijk.' Vervolgens wendde ze zich tot haar kersverse schoondochter en legde een hand op haar arm. 'We zijn ontzettend blij met je Isobel. Je bent de ideale schoondochter en je ziet er beeldschoon uit.' Ze gaf haar een knipoog, aangezien de jurk haar handwerk was, maar die stralende gloed was natuurlijk van Isobel zelf.

Logan keek zijn zoon met betraande ogen aan. 'Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren dat je werd geboren. En nu ben je getrouwd... Met een prachtige dame!' Hij sloeg zijn armen om zijn schoondochter heen en drukte een liefdevolle kus op haar wang. 'Ik had niemand liever dan jij, Isobel, als deel van mijn familie gezien. En nu zullen we jullie ook weer alleen laten, zodat de andere gasten jullie kunnen feliciteren.' Hij knipoogde nog naar zijn zoon en nam Frances toen bij de arm. 'Laten wij maar weer eens gaan zitten. Ik heb alcohol nodig!'

Woody glimlachte om de woorden van zijn ouders. Hij kon de hele dag al niets anders doen dan met een brede glimlach rondlopen. Maar dat was ook te verwachten geweest. Hij kreeg van zijn moeder nog te horen dat zijn grootmoeder nog aan de tafel zat, omdat ze in die drukte niet zomaar op kon staan. Hij beloofde haar dat ze straks bij oma Lewis langs zouden gaan, maar hij zag al hoe ook Isobels vader hen kwam feliciteren. Het liefst had hij Isobel nu voor zichzelf, maar dat zou later komen. Nu moest ze eerst hun dank laten blijken. Met een lach woelde hij door het haar van één van Isobels broertjes en glimlachte hij naar haar vader.

Frances groette meneer Dane nog met een trotse lach en vertelde hem hoe schoon zijn dochter wel niet was, waarna ze met Logan meeging en het paar voor de andere gasten over liet. 'We hebben het toch maar goed gedaan, niet? Had je dat ooit gedacht dat we drie zelfstandige kinderen zouden hebben? En zo gelukkig, tenminste, de laatste tijd lijken ze stuk voor stuk zo opgefleurd. Woody natuurlijk met Isobel, Elle met Noah en tjah, Alex dat is een kwestie van tijd voor we daar iets over horen.' Ze lachte naar haar man en drukte een kus op zijn wang. 'Laten we op ze toosten.'

Isobel kreeg een stralende glimlach toen ze haar vader aan zag komen lopen. Haar moeder had ze net enkel zien zitten, maar ze was haar nog niet komen feliciteren. 'Ik ben zo trots op mijn kleine meisje.' zei haar vader en omhelsde haar stevig. Isobel deed hetzelfde bij hem en drukte een kus op haar vaders wang. 'Kleine meisjes worden ook groot pap.' lachte ze en omhelsde haar tweelingbroertjes stevig. 'Wacht maar tot jullie gaan trouwen.' grapte ze en sloeg gelukzalig een arm om Woody heen. 'Bedankt pap, voor alles.' Ze had zijn steun altijd gehad, hij was er altijd voor haar geweest en daar was ze hem dankbaar voor.

Noah keek op en knikte. 'Ik pak wel eventjes iets, wat wil je?' vroeg hij, terwijl hij al half opstond. Op dat moment zag hij Thomas en zakte hij terug in zijn stoel. De blik in Elle's ogen werd ook meteen verklaard door zijn komst. 'We kunnen ook eerst even naar Woody en Isobel gaan als je dat fijner vind?' Hij was nog steeds niet erg gesteld op Thomas en vroeg zich dan ook af waarom het hem steeds lukte om Elle van haar apropos te brengen.

Joe glimlachte. 'Bedankt Alex.' Stiekem was hij best trots geweest op zichzelf terwijl hij dat nummer speelde. Het kwam er een stuk beter uit dan dat hij had gehoopt. 'Zullen we zo maar eens naar ze toe gaan? Het ziet er naar uit dat je ouders weer wat gekalmeerd zijn.' lachte hij en zette het glaasje met het bubbelende goedje erin op de tafel neer. 'We moeten nog wel een gepast cadeau voor ze kopen... of nou ja - dat moet ik nog doen want ik heb nog niets.' lachte hij, terwijl hij op haar wachtte zodat ze naar het kersverse bruidspaar toe konden.

Woody kletste kort met de twee broers en complimenteerde dat ze zo lang stil had gezeten en dat hij dat nog nóóit eerder had gezien. Sinds hij met Isobel was, had hij het altijd al leuk gevonden om met de twee jongens om te gaan. Soms leek het net alsof hij naast zoveel zusjes ook nog twee broertjes had. 'Heel erg bedankt, werkelijk.' Hij sloot zich aan bij Isobel en glimlachte naar haar. Ze hadden nog een hele rij met gasten te gaan, maar Woody kon het wel aan als hij zag hoe goed het Isobel deed al die mensen te zien. En hij had natuurlijk zelf ook zijn favoriete gasten. In de verte zag hij Alex en Joe naderen.

'Dat is een goed idee, nu nog snel voor de drukte.' Alex nam hem aan zijn arm mee en lachte om zijn opmerking. 'Ik heb mij cadeau al gegeven, maar ik wil je zeker helpen met iets uitzoeken.' Met een glimlach liep ze op haar broer af en sloeg ze haar armen om zijn nek. 'Woodster! Je speech, je deed het geweldig! Echt knap van je. En pap en mam, zag je hoe hard gehuild hebben?' Lachend liet ze haar grote broer weer los en wendde ze zich tot Isobel. 'Nu kan ik je eindelijk echt mijn zus noemen.' Ze gaf haar eveneens een omhelzing, maar een stuk voorzichtiger omdat ze de prachtige jurk niet wilde ruïneren.

Thomas zijn woedde werd enkel groter bij het zien van Elle die lichamelijk contact had met Noah. 'Waarom was ik ook al weer meegekomen?' vroeg hij aan zijn zus (?) die naast hem stond. 'Dit is meer een mishandeling voor mij dan een fijne namiddag. Buiten dat de alcohol hier gratis is.' Hierbij wendde hij zijn hoofd weer naar het koppeltje. Zijn ogen vingen die van Noah op en als doden hadden kunnen doden dan had deze het zeker gedaan. 'Ik ga even wandelen, Lexi. Misschien ga ik wel naar huis.' En met zijn handen in zijn broekzakken liep hij naar het beplantte deel waar hij eerst nog een glas cava van een bediende kreeg. Hij kon er niet inkomen wat hij nog deed in Mystic Falls; hij had bijna geen vrienden meer, zou hier nooit trouwen of kinderen krijgen zoals Woody en Isobel zouden doen... Hij besefte hoe een dramaqueen hij uithing terwijl dit de dag was van een oude vriend en teamgenoot. Woody en Isobel hadden elkaar verdiend. Net zoals hij ooit Elle verdiend had.

Joe lachte eveneens en knikte. 'Ik heb echt geen idee wat ik voor ze moet kopen.' grinnikte hij en liep naar Isobel toe om haar te feliciteren. Hij gaf haar een hand, omhelsde haar kort en hoorde de bedankjes aan voor de muziek die hij eerder had gespeeld. 'Ik deed het met alle liefde.' verzekerde hij haar en wisselde om toen Alex klaar was bij Woody. 'Gefeliciteerd man, en dat jullie nog vele jaren gelukkig met elkaar mogen zijn.' zei hij met een glimlach en gaf hem een stevige handdruk en een vriendschappelijke knuffel.

Lexi keek hem aan. 'Thomas.. laten we ze op z'n minst gaan feliciteren.' zei ze nog, maar hij was al weg gelopen. Ze liet een zucht uit en ging op een stoel zitten, aan de tafel waar ook Jay had plaatsgenomen. 'Ik snap hem nog steeds niet helemaal.' merkte ze op en streek het simpele jurkje dat ze aan had, glad. 'Hij slaat soms echt compleet om, ik kan m'n vinger er niet opleggen maar sinds dat hij terug is, is er iets aan hem veranderd. Ik voel het gewoon.' zei ze en keek hem aan. 'Zullen wij ze op z'n minst dan gaan feliciteren?'

'Eindelijk zijn we officieel familie.' zei Isobel lachend tegen Alex en omhelsde haar stevig. 'Zonder jullie was het allemaal een stuk minder geweest vandaag. En echt, jij en Elle zien er prachtig uit.' Zelf had ze ook een goddelijke jurk aan - tenminste dat vond ze zelf. Frances had echt haar best gedaan en dat was te zien ook. Alle kleine details spraken voor zich en als ze rond draaide, fonkelde ze zachtjes in het licht van de zon.

'Ver gaat hij precies niet,' zei hij terwijl hij knikte naar haar broer die een sigaret veel te snel naar binnen aan het leuteren was met drank. 'Hij is veranderd, Lexi. Het roken en hij lijkt zoveel te drinken, maar ik weet wat er met hem is.' Hij knikte richting Elle. 'Het is zij. Sommige mensen denken dat ze bij de andere horen en dan kunnen ze er geen afscheid van nemen. Dat kan hij niet.' Jay zuchtte en trok haar iets dichter tegen zich. 'Kom, dan gaan we Thomas halen. Hij zal Woody ook vast en zeker willen feliciteren. Teamgenoten voor iets en we kennen allebei zijn verhaal met Isobel,' grijnsde hij. 'Je krijgt hem altijd in staat tot jouw zin te doen, Lexi. Nu ook.'