Peter's huis

Peter knikte. 'Komop, dan zullen we eerst wat eten.' Hij liet haar los en pakte de tas weer op om de keuken in te lopen. Zo vaak werd het apparatuur hier niet gebruikt, maar juist voor deze gelegenheden was er wél een keuken in Peters huis. Hij zette als eerste de oven aan om de broodjes in af te bakken en stalde vervolgens het andere eten op tafel uit.

Tara volgde hem op de voet. 'Wauw, Pete... Al deze moeite had je echt niet moeten doen voor me.' Ze sloeg haar armen rond haar, drukte een kus op zijn wang en nam toen plaats op één van de stoelen. Enkel kon ze hem aan kijken met een glimlach. 'Ongelofelijk dat we hier nu zo zitten.'

Peter keek naar Tara om en wikkelde een streng van haar haar om zijn vinger. 'Natuurlijk wel.' Hij glimlachte en liet haar los zodat ze aan tafel kon gaan zitten. Hij zelf haalde de broodjes uit de oven en legde ze op een stenen schaal midden op de tafel. 'Ongelofelijk maar gelukkig waar.' gaf hij als reactie waarna hij zelfs ook ging zitten.

Tara glimlachte naar hem en nam alvast wat beleg dat ze tussen haar broodje wou. 'Jij geen honger of wel?' Ze merkte dat de tafel maar voor een persoon gedekt stond. (?) Hierbij nam ze het ondertussen wat afgekoelde broodje. Ze hield van de warmte met daartussen kaas. Het was helemaal niet zo goed voor je lichaam, maar toch at ze het graag zo. 'Dus wat wou je nog doen vandaag? En nee, ik zeg niks. Ik laat me eerder verrassen.'

'Ik ben niet echt een ontbijt man.' loog Peter soepeltjes. 'Ik pits wel wat van jou bord mee.' Terwijl hij dat zei scheurde hij een stuk van zijn croissant af en at deze op. 'Lust je misschien wat koffie? Of gewoon thee of melk?' vroeg hij vervolgens. Voor zichzelf zette hij alvast een koffiemok klaar en zocht naar de koffiebonen. 'Ik hoopte dat we gewoon hier konden blijven. Gezellig een filmpje kijken, nog wat eten, gewoon rustig aan?'

'Ja, koffie is goed.' Ze stroopte haar mauwen over haar handen en volgde Peter met haar ogen. Zijn plan klonk nog niet zo slecht. 'Nog niet zo slecht. Ik ben normaal ook niet echt degene die erg actief is op haar verjaardag, zal ik maar zeggen.' Hoewel ze altijd wel in was voor een feestje. Haar verjaardag leek eerder een grap voor haar. Al helemaal nu ze wist dat haar moeder haar enkel gekregen had met de reden in haar achterhoofd dat ze niet zwanger kon geraken van de persoon waarvan ze echt hield. Ze was benieuwd naar de hele freakshow die Mystic Falls nog te bieden had. 'En niet ontbijten? Foei, Pete! Belangrijkste maaltijd van de dag. Maar jij moet het weten.' Hierbij stak ze wat van het broodje in haar mond om er zorgvuldig op te knabbelen.

Peter voegde de benodigde hoeveelheid koffiebonen aan het apparaat toe en luisterde naar het gepruttel toen hij het aan gezet had. 'Ben je ook niets verschuldigd aan je moeder? Misschien had zij deze dag al wel voor jullie ingepland?' vroeg hij haar zoals een goed opgevoede jongen behoorde. 'Ach, ik kan best zonder. Zie ik er uit alsof ik ontbijt nodig heb.' Hierbij grijnsde hij zelfbewust.

'Mijn moeder moet werken vandaag. Blijkbaar gaan we morgen wat doen. Maar hey... Mij hoor je niet klagen?' Ze glimlachte naar hem, maar begon daarna te lachen. 'Nee, dat zie ik helemaal niet aan je.' Verleidelijk stond ze op, of probeerde toch zo over te komen om daarbij lachend haar armen rond hem te slaan. Ze ken niet in haar rol blijven. Niet bij Peter. 'Je moet deze dag niet met mij spenderen. Je moet helemaal niks. Enkel eerlijk met me zijn.'

Peter streek met zijn hand langs haar middel en legde zijn andere arm rond haar schouders. 'Ik moet het misschien niet, maar ik wil het wel, Tara. Niets liever.' Hij glimlachte naar haar en boog naar voren om haar een zachte kus te geven. 'Weet je zeker dat je je verjaardag met mij wilt spenderen?'

Tara kuste hem gewillig terug, maar merkte hoe snel zijn lippen al weer weg waren. Enkel knikte ze instemmend bij zijn vraag. 'Laat me er dan geen spijt van krijgen,' zei ze iets of wat uitdagend. De koffie bleek klaar te zijn waardoor ze hem nog een kusje gaf op zijn wang om daarna weer te gaan zitten aan tafel. Echter bleven haar ogen op hem gericht; Pete was een knappe verschijning en het idee dat hij haar de zijne zou maken stond haar wel aan. Hoewel... Tara wist niet of een daadwerkelijke relatie tussen de twee zou werken.

Peter liet zijn ogen niet afdwalen van Tara. Hij had geen verlangen naar eten of wat dan ook, maar een verlangen naar haar. Hij wilde graag haar armen om zich heen, haar warme lichaam tegen het zijne. Het was zo'n lange tijd geleden dat hij dat echt had meegemaakt. Normaal had hij zijn kortstondige vlammen allang genuttigd of gedumpt. Hij kon het nooit lang met ze uithouden, maar met Tara was het compleet anders en speciaal.

Tara voelde hoe zijn ogen naar haar waren gericht. Toch at ze haar broodje op, ruimde alles op buiten het lekkers dat hij meegenomen had. Ze schonk zelf maar twee mokken koffie in. 'Stop met kijken, Pete.' lachte ze en drukte een kusje op zijn wang waarna ze hem de koffie overhandigde. 'Wat dacht je van zo in bed te liggen of in de bank?' Eigenlijk had ze niet echt speciaal zin in één of ander uitstapje.

Peter hielp haar met het afruimen en nam de koffie met een dankbare glimlach aan. Hij grinnikte en haalde zijn schouders wat onhandig op. 'Ik kan het niet helpen. Ik geloof het nog niet helemaal.' Met zijn vrije hand streek hij over haar wang. 'Klinkt als een prima idee.' Hij zette zijn koffie weg om Tara in zijn armen te nemen en haar weer te kussen.

Tara had een slok van haar koffie genomen nadat ze klaar waren met opruimen. Opeens voelde ze weer vertrouwde armen rond haar lichaam heen. Ze haalde de koffiemok uit zijn buurt weg en drukte haar lippen op de zijne. Het leek inderdaad nogal op een droom. 'Ik heb soms goede ideeën,' glimlachte ze naar hem en maakte zich los waarna ze naar boven stormde met haar koffie.

Peter lachte toen Tara naar boven spurtte. Hij zou haar zo in kunnen halen als hij wilde, maar hij ruimde rustig de laatste restjes af en nam nog wat van het lekkers mee naar boven. In de kamer zette hij het eten weg en glimlachte naar Tara. 'Heb je het bed goed warm gehouden?' vroeg hij haar met een grote, charmante grijns.

Tara lachte bij zijn woorden, maar was terug diep in de lakens gedoken. 'Misschien,' glimlachte ze al even charmant. 'Maar het kan altijd nog een beetje warmer.' Hierbij sloeg ze een plekje open zodat hij zich erbij zou kunnen schuiven. De moeite voor slaapkledij te zoeken, moest hij niet meer doen als het aan haar lag.

Peter trapte zijn schoenen uit en had al snel alleen nog maar zijn shirt en ondergoed aan. Hij kroop naast Tara onder dekens en zocht meteen haar zachte en warme lippen op. Hartstochtelijk kuste hij haar en hield hij Tara's lichaam tegen zich aan. 'Het is hier heerlijk war en comfortabel.' fluisterde hij tegen haar lippen.

Tara haar haren gingen hunkerend door zijn haren terwijl haar lippen genoten van de zijne. Het was heerlijk aandacht van hem te krijgen. Deze aandacht wou ze en dan enkel van hem. 'Pete, sttt.' Ze keek hem glimlachend aan, bijna gelukzalig en kuste hem daarna weer. Haar hoofd vond de kussens terwijl ze hem op zich trok.

Peter hing boven haar en hield wijselijk zijn mond. Hij keek haar met een oprecht gelukkige glimlach aan en liet zijn lippen een weg banen over haar huid. Teder streek hij een pluk haar uit haar gezicht en legde hij aan arm rond haar middel zodat hij haar voorzichtig tegen zich aan kon drukken. Hij was vaak hard, maar op dit soort momenten bezat hij ook een grote hoeveelheid tederheid.

Tara haar glimlach werd enkel breder, vooral toen hij haar tegen zich aan trok. Zacht steelde ze over zijn T-shirt en hield haar handen stil bij zijn middel. Het was heerlijk hoe hij met haar omging. Tara genoot er dan ook duidelijk van. Zacht vleidde ze haar lippen in zijn hals. Om eerlijk te zijn was ze erg liefdevol, zo was ze nu eenmaal. Pete was niet zomaar een bevlieging.

Peter genoot van de aanrakingen en de zoete geur van haar huid. Met zijn hand gleed hij onder haar shirt of zijn shirt - het was immers zijn kleding - en trok voorzichtig lijnen over de zachte huid. 'Tara.' mompelde liefdevol, gewoon om haar naam in zijn mond te vormen. Hij kuste haar weer met evenveel liefde, maar tegelijkertijd met meer overtuiging.

Tara voelde hoe er zich rillingen door haar lichaam gingen terwijl ze kronkelde onder zijn lichaam van genot. 'Ja Pete?' fluisterde ze met een glimlach terug na hun intens kussen. Ze kreeg amper pauzes of zo leek het toch. Voorzichtig hielp ze hem uit zijn T-Shirt en duwde hem om zodat ze op zijn middel kon gaan zitten. Ze ademde even diep in en uit waarna ze haar haren beter deed. Toch stopte haar vingers niet met zijn borstkas te strelen. Plagend, maar vooral glimlachend, keek ze hem aan en drukte enkele kusjes op zijn gespierde borstkas.

Peter glimlachte terug en schudde zijn hoofd. Het was niets geweest. Hij genoot gewoon van haar. Zijn shirt gleed over zijn hoofd en hij gooide het kledingstuk op de grond. Hij grijnsde toen ze hem had omgedraaid en plaats boven op hem nam. Peter legde zijn handen op haar heupen en streek met zijn vingertoppen langs haar huid. Uiteindelijk hield hij haar gezicht in zijn handen vast en kuste haar rustig, want werkelijk, ze hadden de hele dag nog.

Tara kuste hem in alle rust terug en streelde enkel met haar rechterhand door zijn haar om zo afstand van hem te nemen. Het was fijn om enkel in zijn ogen te kijken, zacht zijn wang te strelen en te glimlachen. Ze kon werkelijk niet anders dan glimlachen naar hem. Alsof het zo gemakkelijk was geweest om tot dit besef te komen. 'Ik weet niet wat we hebben, maar ik ben blij dat we dit delen.' Ze glimlachte, misschien wat verlegen, naar hem en drukte een korte kus op zijn lippen.

'Wat wij hebben?' Peter keek Tara bedenkelijk aan en streek langs haar wang. 'Mag ik je mijn vriendin noemen?' vroeg hij haar benieuwd. 'Want anders hebben wij, mevrouw, een relatie.' Hij grijnsde charmant en kuste haar nogmaals en nog eens. Hij kon geen genoeg van haar krijgen. 'Eigenlijk vind ik het niet eerlijk dat ik in mijn ondergoed lig en jij weliswaar mijn kleding aan hebt.' merkte hij op.