De lerarenkamer

De lerarenkamer van de High School is een grote kamer met verschillende kleine tafels, elk omringd met zachte, comfortabele stoelen. Tegen de muur is een klein keukentje gebouwd, plus natuurlijk een koffiezetapparaat. Aan de muur hangt een grote lijst met de schoolfoto's van elke leerling op de muur. Elk jaar wordt die hernieuwd. Verder heb je nog de rookkamer, een afgesloten stuk van de kamer.

Nog steeds moest Noah wennen aan het tijdsverschil, dus de gigantische aantallen koppen koffie kwamen zeker van pas. Met zijn bril op zijn neus - hij had geen tijd gehad vanochtend om zijn lenzen in te doen - liep hij de lerarenkamer binnen en pakte opnieuw een kop koffie uit het apparaat.

Grace kwam de lerarenkamer binnengestampt en liet haar tas met een zucht neerkomen naast een stoel. Zelf liep ze terug naar het aanrecht en pakte, nadat een man voor haar koffie had gepakt, een kop kalmerende camille thee. De eerste Spaanse vloekwoorden waren al gevallen in haar eerste les en ze wist dat ze een vreselijke eerste indruk had gemaakt. Fijn.

Noah keek verbaast op toen er een vrouw naast hem kwam staan en thee voor zichzelf zette. 'Het ziet er naar uit dat je een zware dag hebt gehad.' veronderstelde hij, terwijl hij naar een tafel liep en op een van de stoelen ging zitten. 'Ook nieuw? Of sta je al langer hier voor de klas?'

'Inderdaad.' Grace keek naar de man die haar aansprak en ging op de stoel bij haar tas zitten. 'En inderdaad nieuw. En ik sta niet voor een klas, maar voor een kippenhok.' Ze zuchte nogmaals en keek toen op. 'Dus jij bent ook nieuw?' Dat zou een geluk zijn, als ze niet de enige kluns was hier.

Noah knikte. 'Engels, en welk vak geef jij?' Hij grinnikte nog even over haar opmerking. 'Ik had verwacht dat ze bij mij ook zouden kakelen, maar het valt eigenlijk reuze mee.' Ja, de leerlingen waren nog tamelijk rustig in zijn bijzijn. En dan had je natuurlijk nog van die rokende vijftienjarige, waarvan hun broek op half zeven hing en hun haren vier weken niet gewassen waren - maar goed, die negeerde hij altijd.

'Drama. En dat was het ook.' Grace lachte voor ze een slok van haar thee nam. 'Ik geloof dat leerlingen mijn vak niet zo serieus nemen en dat van jou wel.' Ze warmde haar handen aan de gloeiend hete mok en bekeek de man nieuwsgierig. 'Je bent hartstikke Engels, vertel me alsjeblieft niet dat je James heet?' Cliches kon ze niet echt waarderen.

Noah begon te lachen. 'Toneel, ook een leuk vak.' Niet dat leerlingen er iets van zouden leren, maar goed. 'Misschien wel, maar ja - drama moet ook iets zijn dat leuk is, niet waar?' Ja, drama moest leuk zijn en niet streng of verplicht. 'Nee, geen James voor mij. Noah - aangenaam.' Hij strak zijn hand uit. 'En met wie heb ik het genoegen?'

'Oh, ja, toneel is geweldig.' Trots keek Grace naar hem en maakte een verontwaardigd geluid. 'Natuurlijk moet het leuk zijn, maar voor die luie tieners is het slechts een vak waar ze niet voor hoeven te leren en ze dus achterover kunnen leunen!' Ze fronste, maar glimlachte toen hij zijn hand uit stak. 'Gracia - of nee, wacht noem me Grace.' Ze voelde zich een beetje klein tegenover zijn beleefdheid. Dat was vast iets Engels.

'Grace, aangenaam kennis te maken.' Hij schudde haar hand en zette zijn bril recht op zijn neus. 'Tja, sommige zien dat inderdaad zo - niet dat ze wel huiswerk maken voor Engels - ze doen alleen maar alsof. Sommige doen het wel hoor, maar ik weet zeker dat dat ook het geval is bij toneel. Er zijn altijd mensen die het met veel liefde en plezier doen.'

Grace glimlachte opgewekt. Ze was blij dat iemand het met haar eens was. Er waren genoeg leraren die ontkenden dat leerlingen hun vak verwaarloosden, maar dat was nou eenmaal zo. Grace herinnerde zich dat zij zelf ook vrij weinig deed op school. Ze dronk nog wat kruidige thee. 'Mag ik vragen wat je helemaal in het koude Amerika komt doen?'

'Les geven.' gaf hij als antwoord. Gedeeltelijk was het waar, maar het was niet de belangrijkste zaak waarvoor hij hier was. 'En jij? Waar kom je eigenlijk vandaan? Je ziet er niet echt Amerikaans uit.' Nee, ze had iets Zuidelijks over zich. Getinte huid, donkere haren. Hij dronk het laatste beetje van zijn koffie en zette vrij direct een nieuwe. 'Sorry, ik heb het echt even nodig, anders val ik nog eerder in slaap dan mijn leerlingen zelf.'

'Stage om mijn bachelor jaar af te ronden met een scriptie.' Grace was ontzettend trots hierop. Het was niet niks om naar een universiteit te gaan als je uit de Suarez familie kwam. 'Ik ben Spaans. Vandaar eigenlijk Gracia.' Ze keek toe hoe hij koffie zette en haaldehaar schouders op. 'Doe wat je niet laten kan.' En eigenlijk had ze 2 weken geleden precies dezelfde problemen gehad toen ze hier kwam.

'Spaans, aha! Una belleza española' zei hij grinnikend. Ja, het had een groot voordeel om van alle talen een beetje te spreken. Nu was het handig dat Italiaans op Spaans leek en aangezien hij Italiaans kon, was hij ook weer een stapje verder met Spaans. Met een nieuwe kop koffie in zijn handen kwam hij weer terug.

- volgens mijn vertaler is dat "een spaanse schoonheid" xd

Grace trok een wenkbrauw op en bekeek Noah. Ze lachte kort en schudde haar hoofd ongelovig. 'Dat klonk nog best goed, maar vertrouw op mij als ik je zeg dat je, je beter aan je Engels kunt houden.' Ze bedoelde het echt niet gemeen, eerder speels en vriendelijk. 'Heb je nog meer verrassingen?'

'Engels, Frans, beetje Italiaans en Latijns en Grieks, maar ik ben geobsedeerd door talen. Al blijft Engels mijn favoriet.' zei hij tegen haar en lachte. 'Maar ik zal Spaans wel aan jou overlaten, wees niet bang.'

'Oh, god.' Grace keek vol verbazing naar Noah. Nee, dat had ze niet gezocht achter die brillenglazen en die krulletjes. 'Ik beken het maar eerlijk: ik dacht dat je niets voorstelde, maar mijn god, ik stel niets meer voor in vergelijking met wat jíj in je mars hebt!' Ze grinnikte en dronk haar laatste beetje thee.

Noah was nooit goed met complimentjes en begon dan ook snel over iets anders. 'Mis je de warmte van Spanje niet? Dit moet wel de Noordpool lijken in vergelijking met daar.' Zijn handen omringde de kop koffie en hij nam er nog een slok van. Het weer in Spanje was waarschijnlijk zoveel beter dan hier. Ach, in vergelijking met Engeland maakte het niet zoveel verschil, Engeland was waarschijnlijk nu zelfs kouder.

'Praat er maar niet over! Het weer hier is vréselijk. Ik zeg het je: vréselijk. Hoe verzinnen ze het?' Grace zette haar lege mok weg en steunde met een elleboog op de tafel. Haar hoofd liet ze nonchalant hangen op haar handpalm. 'Ik word zo moe van dit weer. Bij deze temperaturen hoor je in bed te blijven liggen en warme chocomel te drinken terwijl je slechte romcoms kijkt.' grace lachte zachtjes en keek weer naar Noah. 'Jij bent dit rottige weer vast al wel gewend?'

'Engeland is nog erger dan Mystic Falls - geloof me maar.' zei hij grijnzend en haalde zijn hand door zijn krullen heen. Zijn bril was weer zo irritant dat hij van zijn neus afgleed, dus duwde hij hem weer terug. 'Dus ja, ik ben het gewend - helaas.' lachte hij.

'Ik zal onthouden dat ik daar nooit van mijn leven kom.' Grace stond op om nog wat thee te pakken. 'Je kunt er beter gewend aan zijn. Dan hoef je niet meer te acclimatiseren.' Ze kwam terug met een stomende mok en grinnikte. 'Maar je kunt goed zien dat jij niet veel zon gewend bent.' Hij had zo'n teer huidje, die kon nooit veel zon gezien hebben.

'Engeland is - afgezien van het weer - wel geweldig hoor. En je houdt van theater, dus dan zit je helemaal goed. Zodra je op West End bent geweest, ben je er niet meer weg te slaan - geloof mijn woorden maar.' Hij begon te lachen bij haar volgende opmerking en knikte. 'Ik ben zo wit als een blaadje papier, ik weet het.'

'Ja, dan zit ik beter in Engeland. Als er nou een land was met Spaans weer en Engels theater, dan zou ik daar stante pede naar verhuizen!' Grace glimlachte en met een grijns hield ze haar arm naast die van Noah zodat zijn huid nog witter leek in vergelijking met de hare. Ze trok haar arm terug om nog wat thee te drinken en achterover te leunen in haar stoel.

'Was het maar zo'n feest.' Hij was wel geïnteresseerd in theater. Hij vond het leuk om er naar te kijken, maar daar hield het ook wel op. Zijn grootouders namen hem altijd mee naar allerlei musicals en toneelstukken, omdat ze er zelf gek op waren en zo is hij er eigenlijk mee opgegroeid. 'Hoe laat begint het volgende lesuur ook alweer?' Hij was nog steeds niet aan de tijden van de lessen gewend en wist nou nooit of ze om half, of om kwart voor begonnen.

'Over een klein kwartiertje.' stelde Grace vast na op haar horloge te hebben gekeken. Ze was blij dat ze op tijd al hier heen was gekomen zodat ze nog kon wennen aan de tijd voordat ze met stage lopen was begonnen. Ze had nu al een ritme gevonden en het beviel haar goed. Het enigste probleem had ze in de ochtenden als ze haar warme bed moest verruilen voor de kou. In Spanje werd ze haar bed juist uitgejaagd door de warmte, nu wilde ze er zo lang mogelijk van genieten. 'Ja, ik denk dat ik alvast terug naar de aula ga.'