De gang

Thomas schudde zijn hoofd van niet. Gelukkig maar. Hij wou Woody werkelijk niet onder ogen komen. 'Ja, is goed. Ik neem je anders wel mee van school? Ik heb een uur vroeger gedaan dus...' Hij wist niet hoe het bij haar zat. 'En anders wacht ik gewoon op je.' Hierbij drukte hij een kusje op haar hand en keek haar met een glimlach aan.

'Ik heb het laatste uur debatclub, maar ik denk dat ik wel wat eerder weg mag. Ik zal dan wel zogenaamd naar de tandarts gaan,' glimlachte ze en drukte weer een kusje op zijn lippen. Geruststellend pakte ze zijn hand vast. 'Ik ga wel met Woody praten en ervoor zorgen dat hij weer bijdraait. En anders, je kan hem toch vast wel aan?' zei ze speels. 'Ik win altijd van hem met worstelen hoor!' Ze lachte en keek Thomas weer gelukzalig aan.

Thomas keek Elle met een lach aan. 'Oeh, oppassen geblazen; we hebben een stout meisje hier.' Met een lach drukte hij hierbij een kusje terug. 'Als jij wint van worstelen sowieso. Zolang hij maar niet naar mijn neus uithaalt.' Hierbij dacht hij even na over wat ze net had gezegd. Ze zou dus werkelijk voor hem spijbelen? 'Soms denk ik echt dat ik een te slechte invloed op je heb...' Weer keek hij haar grijnzend aan.

Ze gleed zacht en voorzichtig met haar vinger over zijn neus en zuchtte. 'Isobel raakte je wel hard, niet waar?' Liefdevol pakte ze nog eenmaal zijn hand vast en drukte nog een kus op zijn lippen. Lachend schudde ze haar hoofd. 'Het is maar debat club. Ik ben toch de beste van de school!' zei ze met een overdreven arrogante stem en giechelde daarna. 'Maar ik moet nu naar mijn les... Ik zie je zo dus weer!'

Thomas kromp niet in elkaar, maar toch voelde hij nog wel pijn bij haar aanrakingen. 'Raak het maar niet te veel aan voordat ik in je vingers bijt.' Zacht drukte hij zijn lippen terug. Onbewust of bewust waren ze naar haar klaslokaal gelopen. 'De beste hé? Die klassenvoorzitter-verkiezingen gingen anders ook goed voor je. Tot zo,' Die laatste woorden fluisterde hij met een glimlach tegen haar lippen op, had haar kin zacht vast en drukte hierbij nog een kus op haar lippen voordat hij wegliep.

Ze glimlachte, drukte een kus terug en zwaaide hem toen uit. Toen Thomas om de hoek was verdwenen, haalde ze wanhopig haar handen door haar haren en leunde tegen de muur aan. Hoe blij ze ook was dat het weer goed was tussen hen, hoe bang ze was voor de reactie van Isobel en Woody. Met een angstig voorgevoel ging ze de klas in en op haar plaats zitten.

[gaan we verder met de meet dat ze naar thom's huis gaan?]

Thomas wist niet hoe hij met dit nieuws moest omgaan; hij was blij haar terug te hebben. Elle was werkelijk een houvast voor hem. Enkel wist hij dat Woody hem waarschijnlijk ging vermoorden. Tenminste... Die zou het als eerste doen als Isobel hem tegen die tijd nog niet had gevonden. Aan de pitbull die daarin schuilde, wist Thomas dat zij het als eerste zou horen.

[Is nog een meet aan de hand? Of gaan we die erdoor doen? ;o]

[ik doe wel even in het bos ergens]