De Milkshakebar "Milkie-Milkie"

Ondanks de ongelofelijk irritante naam, is de enige Milkshakebar in Mystic Falls een trekpleister. Ze verkopen werkelijk alle soorten milkshakes. Van chocolade tot aardbei en van tutti frutti tot kokos passievrucht. Ja alle combinaties zijn hier mogelijk. Ben je eens opzoek naar een heerlijke milkshake, dan moet je hier zijn.

Ruby was alvast binnen gaan zitten. Het was binnen een stuk aangenamer dan buiten en Alex zou haar hier wel vinden. Herfst was een prachtig seizoen met alle prachtige kleuren die verschenen, maar het was wel bar weer en dat was dan weer wat minder. Heel erg veel minder. Naast het tafeltje waar ze aan plaats nam hing een verwarming die heerlijk warm stond, haar jas ging dan ook uit en haar blij dwaalde af naar buiten.

Alex was laat. Dat had ze echt wel door, maar ze moest en zou een omweg nemen zodat ze een stuk door het bos kon fietsen. Ze hield van de herfst en alles dat daarbij hoorde. Zelfs de kou, want dan was het zo heerlijk als je een warme ruimte binnen ging. Met een lach op haar gezicht stapte ze de Milkie-Milkie binnen en vond al snel het rode haar van Ruby. Alex snelde naar haar vriendin toe en sloeg haar armen van achteren om Ruby heen. 'Hai!'

Ruby schrok op uit gedachte toen ze vanaf achter twee armen om haar heen voelde komen. 'Idioot,' lachtte ze toen ze door had dat Alex het was. 'Je bezorgt me nog eens een hartaanval,' voegde ze eraan toe waarbij ze onhandig achter zich probeerde om in Alex haar zij te prikken. Een van de weinige mensen waarbij ze niet verlegen was, dat was Alex. Hoewel dat aardig lang had geduurd gezien ze beide verlegen zijn. 'Maar ook een goedemiddag!' begroette ze haar vrolijk als altijd.

Alex lachte naar Ruby en ging tegenover haar zitten toen ze haar jas uit gedaan had en haar wanten weg had gestopt. 'Dan moet je niet zo zitten dromen, Ruby!' Alex verbaasde zich er altijd over dat ze zich zo zelfverzekerd kon gedragen bij Ruby, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ze elkaar al zo lang kenden. Natuurlijk waren ze nog steeds verlegen, maar minder dan bij vreemden. 'Goedemiddag, heb je al besteld?'

'Dan moet jij op tijd komen dan hoef ik niet te dromen!' Reageerde ze. Oké, dat was niet waar, Ruby was altijd te vroeg en droomde ook altijd. 'Nee ik heb braaf op jou gewacht,' glimlachte ze. Eigenlijk had ze er nog niet overnagedacht welke smaak ze wou. Er was zoveel keus en het was allemaal lekker. 'Welke smaak neem jij?' vroeg ze nieuwsgierig.

'Hé, je droomt net zo goed als ik recht tegenover je zit hoor!' Ze lachte om haar Ruby's reactie en keek bedenkelijk naar de kaart om een smaak te kiezen. Maar dat was eigenlijk nergens voor nodig, want Alex nam áltijd dezelfde smaak. 'Banaan met chocola.' Zei ze resoluut bij de vraag. 'En jij?'

'Klopt...' gaf ze met tegenzin toe. Ze moest lachen bij haar keus. 'Could have known.' Zelf wisselde ze in tegenstelling tot Alex wel van smaak. 'Ik denk dat ik toch maar voor vanille ga met aardbeien,' ze trommelde even met haar vingers op tafel om te beslissen. 'Ja, dat wordt het' besloot ze. Hoewel vanille eigenlijk gewoon de aardbei zou verdunnen.

'Oke, ik ga ze wel halen.' Alex stond op en liep richting de bar om de twee milkshakes te bestellen. Ze nam ze van de serveerster aan en kwam terug met twee volle glazen. 'Alstu.' Alex plofte weer neer en nam een slok. Ze zuchte verrukt en keek Ruby met een lach aan. 'Dus, Ruby, sinds het al een héle dag geleden is dat ik je heb gezien, wat heb ik allemaal gemist?'

'Danku,' Ruby nam een flinke slok van haar milkshake. 'Behalve mij bedoel je?' vroeg ze plagend. 'Nou ik ven vanmorgen opgestaan, meer heb je niet gemist, dat ik gefaald heb mijn haar fatsoenlijk te krijgen heb je helaas niet gemist.' Een weerbarstige pluk hing weer voor haar ogen. Nouja. 'En wat heb jij allemaal voor een spannende dingen meegemaakt de afgelopen... 22 uur?' kort keek ze tussendoor op haar horloge.

Alex genoot van haar bananenmilkshake en grinnikte. Ze warde door Ruby's haar toen ze vertelde dat het die dag niet wilde zitten. Alex was zelf niet iemand die daar veel aandacht aan besteedde. ze haalde er een borstel door en als het niet zat; jammer dan. 'Ik heb ruzie gehad met mijn zus, niet mijn huiswerk gemaakt, gewandeld in het bos en heel veel geslapen. Een hele normale dag dus!'

'Hey!' lachte ze toen Alex door haar haar warde. 'Nou,' een pruillipje verscheen op haar gezicht. Met haar handen probeerde ze haar haren weer te fatsoeneren. Krullen waren een ramp. Als je het goed wou kammen was je gelijk drie uur verder. Zo goed kamde ze het dus ook niet. Ze probeerde het er enkel fatsoenlijk uit te laten zien voor zover dat ging. 'Oooh slapen, heeeerlijk.' verzuchtte ze. 'Kom jij een dag wel eens niet in het bos?' vroeg ze zich plots af.

'Sorry, dat moest ik even doen. Je haar is geweldig, Ruby. Niet klagen!' Alex glimlachte naar haar en draaide haar milkshake in het rond. 'Ik geloof het niet, het is gewoon zo heerlijk daar! Het ruikt er zo lekker.' Alex had een afwezige lach op haar gelaat en zoog aan haar rietje.

'Ruilen?' vroeg ze. Ach, met een muts of hoed viel alles op te lossen. Ze lachte en nam nog een paar slokken van haar milkshake en had spijt toen ze het boven in haar keel pijn voelde doen van de kou. Brainfreeze. 'Hmm, mafketel.' ze glimlachte even. Nee, dat zou ze niet echt volhouden, elke dag het bos in. Het bos was mooi, maar elke dag?

Alex grinnikte en haalde haar schouders op. Ze ging altijd al graag naar het bos, dus zelf vond ze het helemaal niet raar. En haar moeder vertelde altijd dat ze er net zo graag haar tijd doorbracht. Ze vertelde alleen nooit waarom ze er nu niet meer kwam. 'En heb je al iets magisch gedaan?' Dat was iets tussen hen, ze konden allebei nog heks worden, alleen ze wisten het nog niet.

____
Ik weet eigenlijk niet of Ruby er vanaf weet?

Ze schudde haar hoofd bij haar vraag. 'Nee. Ik weet ook nog steeds niet of ik er wel of niet op zit te wachten dat dat gebeurd.' ze vond het zo namelijk ook prima, maar misschien stelde ze anders haar moeder teleur. 'Bij jou ook niet of wel?' Oké eigenlijk ging ze er wel een beetje van uit dat zij een van de eerste was die het hoorde als het wel zo was, want dat zou andersom ook zo zijn. Niet dat je het tegen veel mensen kon zeggen, maar goed.
___
Ja, dat weet ze (:

Oke (:!
_________
'Wil je het niet?' Alex keek vol ongeloof naar Ruby. Zij was zó ongeduldig en hoopte met heel haar hart dat ze eindelijk eens wat kon dat niet hoorde te kunnen volgens de wetenschap. Steeds als ze haar broer en zus weer een wedstrijd zag houden over wie er het best dit of dat kon, voelde ze die jaloezie weer opborrelen. Triest staarde ze naar haar bijna lege glas. 'Ik hoop dat het snel komt.' Dit was één van die dingen die Alex ineens uit het veld konden slaan.

Ze haalde haar schouders op. 'Willy heeft het niet, mijn vader had het niet en ik vind het ook prima zo, ik vind het ook prima met. Denk ik,' Ze nam haar milkshake en nam nog een paar slokken. 'Jij hoopt het echt hè?' ze glimlachte even. Ach, misschien was het ook wel mooi dat ik er niet op hoopte, als ik dan geen krachten zou hebben kon het ook niet tegenvallen.

Alex knikte. Ze snapte wel dat Ruby het zo prima vond, maar zij miste soms echt iets. Alhoewel ze blij was voor haar vader, hij was nu niet de enige simpele mens in de familie. Ze dronk het laatste beetje milkshake op en keek naar Ruby. 'Misschien is het ook wel beter zo, dan heb ik niets te verbergen, toch?' Ze geloofde het zelf niet, maar probeerde zichzelf toch te overtuigen met zulke argumenten.

Ruby keek naar haar nog halfvolle beker en vervolgens baarde lege van Alex om vervolgens rustig verder te drinken. 'Dat ook, je blaast niet per ongeluk dingen op, hoeft niet naast school ook nog te leren...' somde ze op. Ze snapte ool wel dat Alex niet de enige wou zijn die geen krachten had zo tussen haar broer en zus, maar ja, zij wou ook niet krachten hebben en haar broer niet. Ze hield van haar broer en hun band was goed, maar eigenlijk wist ze niet of hij wel of geen krachten zou willen hebben.

Alex liet een glimlach doorschemeren en knikte. 'Inderdaad, ik moet er niet zo over in zitten.' Bovendien overleefden veel meer mensen het ook gewoon zónder krachten, dus ze was nu gewoon hartstikke normaal. Maar ze wilde helemaal niet normaal zijn of een grijs muisje, ook al had ze er geen flauw benul van hoe ze dat kon veranderen.

Willekeurig begon ze het melodietje van "always looking on the bright sight of life" te neuriën. 'Weet je, ik zie wel hoe of wat, het maakt me echt niet uit.' Ruby deed altijd lang over milkshakes en dat wist ze. Toch bleef ze hem nog even ronddraaien voor ze weer begon met drinken. Heerlijk. Koud, maar zo lekker.

Alex grinnikte en schoof haar glas van de ene naar de andere kant. Ze kon ontkennen dat ze er over in zat, maar dat sloeg nergens op. Dus als ze er weer eens over dacht, dan probeerde ze gewoon iets anders in haar hoofd te krijgen. 'Heb jij de nieuwe stagiaires al gehad? Die van drama schijnt echt een ramp te zijn!'

Ruby schudde haar hoofd van niet. 'Nee, maar die van Engels schijnt heel leuk te zijn én een Brits accent te hebben.' Ze keek Alex veel betekenend aan en moest toen lachen. 'Die van drama is toch Spaans ofzo?' Dat Ruby verlegen was en zich niet makkelijk in gesprekken vermengde of ze opstartte nam niet wegdat ze een uitstekende luistervink was.

'Hmm, ik ben benieuwd!' Alex probeerde zich een beeld te vormen van een britse man in haar hoofd, maar ze kwam niet verder dan het stereotype Britse, nette, strikjes dragende gentleman. Helemaal niets voor haar. 'Ja, ik geloof van wel. Ze schijnt er van alles Spaans doorheen te roepen. Rare vrouw.' Alex grinnikte en keek uit het raam naar voorbijgangers.