De Mystic Grill

'Nee, dat wil je niet. Je bent knap Lexi. En dat is zeker niet enkel mij opgevallen. Daarbij ben je best mysterieus. Broer en zus atletisch en jij... Jij leidt het leven met korte ei.' Hij deed even eng zijn wenkbrauwen op-en-neer, waarna hij lachte. Hij was haar aan het plagen, maar ergens meende hij zijn woorden. 'Dus wat ga je doen met Valentijn?'

Lexi grijnsde en haalde haar schouders op. 'Niet zo veel eigenlijk, tenzij iemand me mee vraagt naar de kermis natuurlijk.' Ze moest lachen om haar eigen o zo overduidelijke opmerking, en keek hem aan. 'Ik ben op dit moment nog niets van plan,' zei ze daarna met een grijns en roerde met haar rietje door de milkshake heen.

Jay keek haar aan terwijl hij een slokje nam, maar verslikte zich bijna. Was dat nu een hint? 'Hey hier is een gek idee; misschien moet jij en ik samen gaan? Ik met mijn sterke armen behoed je voor de angst van het reuzerad en win een leuk stoffig diertje voor je,' grijnsde hij naar haar. Zijn zelfvertrouwen kwam iets meer naar boven.

Lexi moest lachen om zijn voorstel en deed alsof het haar compleet overviel. 'Nou - Jay! Wat een ontzettend goed idee, daar was ik zelf nooit opgekomen!' lachte ze en knikte. 'Maar dat lijkt me een heel goed idee. En je gelooft het of niet, maar ik heb echt hoogtevrees, dus bereid je maar alvast voor.'

Jay grijnsde uitdagen en liet liet zijn arm op tafel zien. Erg macho, maar hij deed het voor de grap. 'Wil je anders voelen? Want ik heb armspieren die gemaakt zijn om rond dat mooie lichaam van je te klauteren... Oké, nee. Zo erg ben ik niet.' Zoë was echt leuk. 'Wat dacht je ervan als ik je om acht kom oppikken? Dan kan je achterop bij Julio?'

'Heb je je motor een naam gegeven?' vroeg ze lachend, maar knikte daarna. 'Acht uur is prima,' grinnikte Lexi nog na en nam het laatste beetje van de milkshake. 'Ik moet zo wel richting huis, want ik had beloofd om te koken en m'n broer en zusje worden niet echt blij als ik dat niet doe denk ik.'

'Maar we hadden het net zo leuk. En hey, geen commentaar over mijn motor, McKenzie.' Hierbij grijnsde hij en het viel hem op dat ze elkaars handen nog steeds vast hielden. Het voelde niet ongemakkelijk. Voorzichtig speelde hij met haar vingers en keek haar met een schuin glimlachje aan. Haar vanachter op zijn motor... Zo'n mama cita .

'Ik zal geen commentaar meer geven op je baby,' zei ze lachend en knikte. 'Ik weet het, maar geloof me - je wilt Thomas of Emma niet boos zien en zeker niet als ze honger hebben, daarbij zie ik je morgen op school vast wel weer, toch?' Ze pakte haar tas van de grond en glimlachte naar hem. 'Ik wou echt dat ik nog even kon blijven, maar ik wil ook graag levend door de nacht heen komen.' grapte ze.

'Hmm, als ik je dan toch echt moet laten gaan...' Gedurfd streelde hij over haar hand en liet die daarna los. Iets zei hem dat zijn een uitdaging was, avontuurlijk, maar ook weer een goede prater. Ze leek op Emma, maar dan ook weer helemaal niet. 'Ik zal ook gaan dan,' Hij deed zijn jasje aan, nam zijn hem en leidde haar zo mee tot buiten. 'Blijf leven. Oké?' grijnsde hij en ging weer door zijn haren. Verlegenheid zou nooit helemaal weggaan.

Lexi lachte. 'Ik zal het proberen,' grapte ze en ritste haar jas dicht. Het was nog steeds koud buiten, maar gelukkig vroor het niet meer. 'Dan zie ik je morgen op school wel weer?' vroeg ze met een glimlach en hield haar armen open. 'Ik vind dat ik op z'n minst wel een knuffel heb verdiend na deze middag.'

Jay glimlachte naar haar en knikte, maar keek verward bij haar armen. Toch nam hij haar ook in de zijne. 'Geen idee waaraan ik die heb verdiend, maar zo'n zaken sla ik nooit af.'Haar haren roken zoet. 'Tot morgen. Misschien in voor een ptje knuffelen?' plaagde hij haar.

Lexi grinnikte en liet hem weer los. 'Tot morgen,' En met deze woorden liep ze naar haar auto toe, stapte in en startte deze. 'Ik zal vannacht vast en zeker dromen over ons in het reuzenrad.' riep ze hem nog lachend na en reed naar huis toe

- the end.

Jay kwam binnen en begroette meteen zijn baas. Ook Tim was aan het werk waardoor hij grijnzend zijn hand opstak naar die. 'Zullen we anders ook een spelletje poolen doen? Altijd fijner met een drankje erbij.' Hij had niet bepaald zin om te zitten en te praten. Emma was ook altijd meer een doener dus hij nam zich voor dat dit het beste was voor hen twee.

Emma knikte. 'Ja, ja dat lijkt me wel een goed idee.' Ze zag het al voor zich: dan gingen ze zitten en volgde er een lange, ongemakkelijke stilte. En dan zei één van hen "Oh, ik moet nog iets doen, dus ik denk dat ik maar ga." en dan was hun middag verpest. Toch liet het idee haar grijnzen, zoiets zou ook alleen háár kunnen overkomen.

Jay werpte een muntje in voor te poolen en gaf haar de biljartstok terwijl hij zelf de ballen goed legde. 'Wat wil je drinken dan? En wees voorbereid om te verliezen!' Hierbij grijnsde hij breed. Het was nog steeds fijn om uit te dagen. Daarbij deed hij altijd zijn best om te winnen. Net zoals Emma.

NEW

Isobel zat samen met Elle aan een tafeltje in de Mystic Grill. Ondanks dat het wat somber weer was buiten, was het toch warm en klef. Voor haar stond een groot glas, gevuld met een bananen-aardbeien smoothie. 'En, vertel eens. Hoe gaat het ermee? We zien elkaar veel te weinig Elle,' Ze meende het serieus, ze samen veel te weinig af, nu hadden ze het natuurlijk beide druk met school en daarbij sportte Isobel ook nog eens veel op dit moment.

Elle roerde met een lepeltje door haar smoothie en zuchtte onhoorbaar. Ze keek er tegenop om Isobel te moeten vertellen dat zij en Thomas weer samen waren: want hoe blij ze er ook mee was, ze wist toch dat Isobel boos zou worden. 'Dat klopt,' zei ze en keek Isobel glimlachend aan. 'Ik heb je gemist, Bel. Hoe was het trouwens met jou en Woody die ene avond afgelopen?' Ze trok plagerig en benieuwd haar wenkbrauw op.

Isobel haalde haar schouders op. 'Goed, niet veel bijzonders. Je kent Woody.' zei ze lachend en keek naar haar smoothie. 'Ik wil hem niets opleggen, of hem dwingen... maar - we zijn nu zeven maanden verder en... nou ja. Het maakt ook niet uit, als hij er niet klaar voor is, dan is hij er niet klaar voor.' Zij moest zich maar aanpassen. 'Maar genoeg over mij, hoe gaat het met jou?'

Elle moest lachen en knikte. 'Vind je het erg jammer?' vroeg ze voorzichtig en keek haar vriendin aan. Ze kende Woody maar al te goed; maar toch, Elle had zelfs seks gehad met Thomas, wie weet waar Woody allemaal toe in staat zou zijn? 'En Woody is een man... Misschien moet je het gewoon tegen hem zeggen. Eerlijk over je verlangens en gevoelens.' Ze glimlachte zwakjes. 'Eigenlijk gaat het best wel goed.'

Isobel haalde haar schouders op. 'Misschien een klein beetje.' ze glimlachte treurig en keek Elle aan. 'De laatste keer dat ik erover begon trok zijn gezicht lijkbleek weg, alsof hij een of andere geest had gezien.' lachte ze. 'Ik denk dat ik maar moet wachten tot hij er zelf mee komt, tot hij er klaar voor is, want ik ben het overduidelijk al.' Ach, niet alle verlangens konden direct vervuld worden. 'Mooi, ben je weer een beetje over je Thomas-dip heen? Echt, geloof me, die jongen is het niet waard.'

'Ik denk dat je het hem gewoon moet vertellen. Hij mag weleens weten dat jullie relatie niet alleen om hem draait!' giechelde Elle, maar stopte daar al snel mee. Peinzend roerde ze weer met haar lepeltje door de smoothie en keek Isobel daarna onzeker aan. 'Eigenlijk... We hebben het weer goed gemaakt. We zijn weer bij elkaar.' Elle kromp ineen in haar stoel en wachtte angstvallig op de reactie van haar vriendin.

Isobel keek haar vriendin stomverbaasd aan. 'Jullie zijn wat? Elle, meen je dit nou?' Soms kon ze zo moedeloos worden van dat naïeve gedrag van haar vriendin. 'Serieus? Wat die jongen één keer kan, kan hij ook een tweede keer. Heb je er überhaupt wel over nagedacht wat je gaat doen als hij nóg een keer vreemdgaat, en het die keer misschien wel verder gaat dan een onschuldige kus? Ga je dan ook weer zwijmelend aan zijn been hangen om het goed met hem te maken en het hem vergeven?' vroeg ze geërgerd aan Elle.

'Het is mijn eigen keuze, Isobel,' mompelde ze verslagen, want ze wist dat ze niet tegen de woorden van haar vriendin in kon gaan. Isobel zou haar nooit gelijk geven, wat ze ook zou zeggen. Elle besloot maar meteen alles op te biechten. 'En ik heb hem verteld dat ik een heks ben,' zei ze snel tussen Isobels woorden door en zuchtte diep. Nog steeds had ze er geen spijt van, maar heel verstandig was het natuurlijk niet geweest.

'Oh wauw heb je ook meteen vertelt dat er weerwolven en vampieren rondlopen op deze wereld?' vroeg ze cynisch en keek haar aan. 'Natuurlijk was het je eigen keuze, maar kom niet bij mij aankloppen als hij in bed ligt met een ander. Ik heb je gewaarschuwd en dat ga ik niet nog een keer doen.' Thomas was gewoon een lul en en Elle was op dit moment enkel naïef.

Elle voelde ook dat ze geïrriteerd werd en serieus keek ze Isobel aan. 'Niet iedereen heeft nou eenmaal zo'n perfecte relatie als dat jij hebt, Isobel, dus doe niet zo vreselijk egoïstisch!' Koppig dronk ze van haar smoothie en staarde ze naar de tafel. Isobel wist half niet hoe gelukkig ze moest zijn dat ze Woody had. 'Nee, natuurlijk heb ik dat niet verteld,' mompelde ze. Ze twijfelde of ze ook over de conciërge moest vertellen, maar besloot het niet te doen.