De Mystic Grill

'Denk je nou werkelijk dat mijn relatie perfect is?' vroeg ze vol ongeloof. Natuurlijk was haar relatie met Woody niet perfect, geen enkele relatie was perfect. 'Ik zeg niet dat een relatie perfect hoeft te zijn, enkel betekend dat niet dat je iemand die vreemdgaat terug hoeft te nemen, maar goed. Je moet het zelf weten, ik ga me er niet mee bemoeien... weet Woody het al?'

'Oh, kom op, Isobel! Alsof je ook maar ruzie met hem hebt gemaakt. Of dat hij een ander meisje heeft gezoend, of dat hij dronken is geweest, of boos op je is geweest. Jij hebt iemand die accepteert wie je bent, Isobel, Thomas haat het dat ik een heks ben!' zei ze boos, maar schrok al snel van haar kwade woorden. Ook al meende ze het wel, ze werd nooit zo boos, en vooral niet op Isobel. Ze schudde haar hoofd. 'Hij weet het nog niet.'

Isobel keek haar aan. 'Niemand is perfect, geen één relatie is perfect. Natuurlijk maken Woody en ik ook wel eens ruzie. Hij accepteert wat ik ben omdat hij wist dat wij bestonden, omdat hij zelf ook in deze wereld zit. Thomas wist er niets vanaf, afgezien van de legenden. Vind je het raar dat hij het verschrikkelijk vind? Natuurlijk is dat niet raar, Elle. Als jij geen heks was geweest was je je ook de pleuris geschrokken als ik had gezegd dat ik een weerwolf ben. Voor ons is deze wereld normaal, we zijn ermee opgegroeid, Thomas niet.'

Elle negeerde de woorden van Isobel en bleef naar de tafel staren. Ze begreep het niet en Elle kon niet de woorden vinden om het haar wel te laten begrijpen. 'Dat toen tijdens het feest... Iedereen maakt weleens een fout. Jij, ik. Thomas dus ook. Ik heb gewoon besloten dat ik het gewoon vergeet en Thomas ook en dat we gewoon verder gaan.' Ze dronk het laatste beetje van haar smoothie op en keek Isobel aan.

'Je moet het zelf weten Elle, enkel denk ik dat je spijt gaat krijgen van je besluit als hij dezelfde fout nogmaals maakt. Maar ik heb je gewaarschuwd en dat is het enige wat ik kan doen.' Ze roerde met haar rietje door het restant van de smoothie heen en dronk er wat van. 'En de ene fout is de andere niet, maar goed.'

Ze schudde haar hoofd en glimlachte deze keer overtuigend naar Isobel. 'Ik ga van dit besluit geen spijt krijgen, Bel. Ik ben echt gek op hem, en hij- hij denk ik ook op mij.' Toch werd ze onzeker door de woorden van Isobel. 'Denk je echt dat hij het nog een keer zal doen?' vroeg ze zachtjes. Eigenlijk vertrouwde ze erop dat Thomas de fout niet in ging, maar toch... Het was de eerste keer ook gebeurd. Langzaam zakte ze ineen op de stoel en zuchtte ze diep.

'Ik weet het niet Elle, wat hij de eerste keer kan doen kan hij ook een tweede keer doen.' zei ze schouderophalend en dronk het laatste beetje van haar smoothie op. 'Je weet dat ik het beste met je voor heb, maar je bent oud en wijs genoeg om die keuzes zelf te maken. Als jij hem vertrouwd... dan moet je hem vertrouwen, enkel hoop ik dat hij je vertrouwen niet schaadt.'

'Dat is waar,' fluisterde Elle en wreef ondertussen vermoeid in haar ogen. De laatste tijd sliep ze niet meer zo goed. Dat hele gebeuren met Thomas, de angst voor de gesprekken met Isobel en Woody.... Het eisten allemaal hun tol. Elle keek Isobel opeens nieuwsgierig aan. 'Kun je niet wat meer vertellen over jou en Thomas? Hoe leerden jullie elkaar kennen? Hoe ging het verder, nadat jullie...' Ze giechelde verlegen, maar bleef haar nieuwsgierig aankijken.

'Er valt niet veel over mij en Thomas te vertellen eigenlijk.' Ze wilde het haar wel vertellen, maar erg interessant was het niet. 'In de zomervakantie is er een bepaald programma op school dat je nog door kan trainen en Thomas en ik deden daar beide aan mee. We leerde elkaar een beetje kennen en we hingen wat rond. Toen begon het schooljaar weer en, nou ja - we hadden een paar klassen samen en we deelde allebei onze passie voor sport en op een dag kwam van het ene het andere. Erg spectaculair en charmant was het niet in de jongenskleedkamer, maar ja. En daarna... daarna eigenlijk niets. Het was gewoon seks, niets meer en niets minder. Verlangens van twee hitsige tieners leiden daar nou eenmaal toe.' lachte ze. 'Daarna was het eigenlijk alleen maar ongemakkelijk.'

Elle luisterde geïntrigeerd naar de woorden van Isobel. Thomas sprak er nooit over en eigenlijk durfde ze het ook niet te vragen. Maar nu ze het wist, viel er wel een last van haar af. Ze had tijdenlang gedacht dat er heel veel meer achter zat. 'Hormonen.... Wat ze allemaal wel met tieners doen,' giechelde Elle zachtjes en legde daarna haar hand op die van Isobel. 'Ik ben echt blij dat je het accepteert, Bel.'

'Ach, het is gebeurd en het is iets dat ik graag achter me wil laten en ik denk dat Thomas daar precies hetzelfde over denkt.' mompelde Isobel en keek haar aan. Ze was er zelf nog niet helemaal zeker over of ze het wel accepteerde, maar voor nu knikte ze maar gewoon. Ze was niet boos op Elle, eerder op Thomas, maar ze wilde Elle's geluk en hoop ook niet kapot maken, dus hield ze haar mond.