Het huis van de Familie Dane

Met een moeder als binnenhuisarchitect mag Isobel blij zijn met de inrichting van het huis. Nog voordat Isobel geboren werd, kochten haar ouders een oud huis en hebben dit zelf helemaal opgeknapt. Zelfs nu, na al die tijd, zijn er dingen die er gebeurd moeten worden. De oude structuur van het huis hebben ze behouden. Er zijn nog vele houten balken van het dak en ook de overloop is van hetzelfde soort hout gemaakt en geeft uitkijk over de hal. In het huis zijn vele ramen geplaatst, wat ervoor zorgt dat het een veel grotere indruk geeft dan dat het werkelijk is. Het huis heeft vier slaapkamers, waarvan er ééntje de logeerkamer is geworden na het vertrek van Isobel's broer. Op de bovenste verdieping bevindt zich ook nog een badkamer en een studeerkamer. Beneden is de woonkamer, een andere kleine badkamer en een grote open keuken. Ze hebben een niet al te grote tuin, maar hun huis grenst wel aan het bos - iets wat voor Isobel ideaal is.

Spoiler:

Isobel had met Elle afgesproken, wat ze normaal ontzettend leuk vond. Nu ook wel, maar dit keer was ze nerveus. Ze had namelijk geen idee of dat Woody haar al iets had verteld van hen tweeën en zo niet, dan moest zij het doen. Isobel was bang voor haar reactie, dat ze het zou afkeuren of niet blij zou zijn of dat ze haar nooit meer aan zou kijken zoals ze dat nu deed. Misschien viel het wel heel erg mee, maar nog steeds vond ze het spannend.

Elle klopte zachtjes aan de deur en wachtte af dat Isobel of iemand anders de deur open zou doen. Ze vond het altijd heerlijk om bij Isobel thuis te komen; ze had werkelijk een prachtig huis. Overal kon je wel leuke dingetjes vinden en ze haalde er ook vaak ideeën voor haar eigen kamer vandaan. Ze klopte nogmaals aan en nu wat harder.

Isobel sprong op van de bank en liep naar de voordeur toe om deze te openen voor Elle. 'Elliebellie!' zei ze enthousiast en liet haar vriendin binnen. 'Kijk niet raar op, maar mijn moeder heeft wéér alles veranderd beneden - dus de muur heeft weer eens de kleur taupe gekregen.' zei ze met een lach. Haar moeder was niet tegen te houden als het ging om interieur, dus iedereen in het huis had het maar gewoon geaccepteerd.

'Bellie!' riep ze vrolijk uit en knuffelde haar vriendin eens goed. Ze had haar paar dagen niet gezien, dus moesten ze weer eens goed bijpraten. 'O, wat gaaf! Ik vind het zó leuk als er weer nieuwe dingen zijn in je huis!' Ze liep achter Isobel aan naar binnen en deed haar jas uit, om daarna op de bank te gaan zitten. 'Dus, hoe gaat het? Waar was je de laatste dagen eigenlijk?' vroeg ze verbaasd. Het gebeurde elke maand weer dat Isobel een paar dagen onbereikbaar was.

Isobel begon te lachen. 'Als t iedere maand gebeurd gaat het je vervelen hoor.' vertelde ze met een grijns en ging naast haar op de bank zitten. 'Ik had een familieweekend met de leuke regel: geen mobiele telefoons. Je weet wel "Om de familie spirit hoog te houden"' Verzon ze snel. Gelukkig had ze hetzelfde aan Woody verteld, anders was ze echt de lul geweest. 'Maar het gaat prima, en met jou?'

Ze keek haar met een blik vol medelijden aan. 'O jee, die hebben wij ook weleens. Woody is er gek op, maar zelf hou ik niet zo van de provinciale sfeer die er dan hangt.' Ze zuchtte en rekte zich even uit. 'De laatste dagen heb ik enkel aan de verkiezingen gewerkt en school. Hoe saai is dat?' Ze was bloednerveus, want de eerste speeches zouden volgende week zijn. 'Dus ik heb wel behoefte aan een echte meidenmiddag!'

Isobel grijnsde. 'Vind Woody die weekenden leuk? Nou, ik weet zeker als ie er eentje van de familie Dane bijwoont, hij daar meteen van genezen is.' grapte ze en stond op om naar de keuken te lopen. 'Wil je ook een kop thee Elle?' Ze zette de waterkoker alvast aan voor zichzelf en opende de kast waar de glazen in stonden. 'Ah, het komt helemaal goed Elle, het wordt geweldig!' verzekerde ze haar vriendin. 'En hoe staat het met de liefde?' Als ze er nu niet over begon, begon ze er nooit over en uitstellen had geen zin.

'Ja graag!' zei ze en bekeek ondertussen het interieur van het huis. Het was weer helemaal anders dan de vorige keer dat ze er was; de moeder van Isobel was zo wispelturig, maar toch enorm lief en grappig. Verbaasd keek Elle Isobel aan. Waarom begon ze daar nou over? 'Nou, ik had dus een date met Thomas,' zuchtte ze, 'die ik compleet verpest heb. We heb en daarna niet meer afgesproken, dus dat zegt waarschijnlijk wel genoeg van wat hij van me vindt. En jij dan?'

'Ik weet zeker dat je hem niet hebt verpest, alleen dat denk je zelf. Maar als het op liefde aankomt ben je altijd negatief en dat moet je niet zijn.' zei ze op een moederlijke toon, terwijl ze aan kwam lopen met twee koppen thee in haar hard en een pak koekjes tussen haar benen - dat resulteerde in een ontzettend langzaam en raar pasje om vooruit te komen. 'Met mij en de liefde? Eh ja - goed, denk ik?' zei ze voorzichtig en zette de twee glazen op de salontafel neer.

Elle zuchtte en dacht over haar woorden na. Misschien was ze wel negatief, maar liefde kon je pijn doen. Ze wilde niet dat haar dat overkwam. Lachend keek ze toe hoe Isobel eraan gewaggeld kwam. 'Je lijkt net een...' Ze was midden in een zin, toen ze opeens geschrokken stopte. 'Wacht... Nee! Echt!? Vertel me alles! Wie is?' Enthousiast stuiterde Elle op de bank en kon bijna niet wachten op het antwoord.

Oh god. Nu moest ze het wel vertellen. 'Oké, Elle - ik ga je nu iets vertellen en waarschijnlijk raak je in een of andere shock ofzo, maar je moet me echt beloven dat je niet boos op me wordt - of m'n huis uit rent of me gaat slaan ofzo.' Ze beetje op haar onderlip en moest er zelf van lachen. 'Ik heb iets met... Woody.' Ze zei zijn naam heel snel, zodat het moment sneller over leek te zijn en verborg haar gezicht in haar handen, bang voor de reactie van haar vriendin.

Ze keek geschrokken en afwachtend in Isobels ogen. 'Je doet nu eng, Bel,' mompelde ze. Had ze zichzelf weer eens in de problemen gebracht? Toen ze het vertelde dat ze een relatie had met Woody, kwam het toch als een klap bij Elle aan. Zij en haar bróer? Wat dacht haar broer wel niet? Even fijn háár vriendin afpakken? Desondanks probeerde ze zo breed mogelijk te lachen en keek Isobel aan. 'Wat leuk!'

Isobel keek haar vriendin aan. Die reactie viel wel mee, maar toen ze haar gezicht zag verdween haar glimlach. 'Je vind het vreselijk.' Ze wist het wel, het was een slecht idee - maar ze kon er niets aan doen. Elle had nooit kunnen liegen en zeker niet tegen Isobel. 'Je hoeft niet te liegen Elle.' zei ze ietwat teleurgesteld. Ze wilde dat haar vriendin blij voor haar was en dat was ze overduidelijk niet.

Ze schudde haar hoofd. 'Nee, nee, nee, echt niet. Ik vind het hartstikke leuk voor jullie.' Ze lachte nu gemeend. 'Ik was gewoon nogal overdonderd erdoor. Ik heb jullie nog nooit samen gezien?' Ze was nog steeds bang dat het een grap was, maar Isobel maakte over belangrijke dingen nooit grappen. 'Dus... Hoe is het gebeurd?' vroeg ze benieuwd.

Isobel geloofde het niet, maar zei er maar niets van. 'Ik liep een keer door het bos heen en hij was er blijkbaar ook en toen raakte we een beetje aan de praat en heeft ie me thuis gebracht. En toen kwam ik hem tegen in de bieb en hebben we samen een film gekeken bij jullie enne - ja, van het een kwam het andere?' zei ze voorzichtig en keek haar vriendin aan.

'Oh oké,' zei ze verbaasd. Ze had Woody er nooit over horen praten, of enige tekens er toe zetten. Eigenlijk was ze boos; waarom hadden ze het beiden niet aan haar verteld? Gewoon, dat ze met elkaar omgingen. Het voelde alsof ze haar buiten sloten en ze voelde zich altijd al zo verlegen... 'Wie weten het eigenlijk allemaal al? En hebben jullie nu echt een relatie dan?'

Isobel haalde haar schouders op. 'De enige die het weet - correctie: de enige aan wie ik het vertelt heb is mijn vader ,maar eigenlijk telt dat niet, dus je hebt een primeur.' Probeerde ze als grapje, maar het kwam er minder leuk en spontaan uit dan ze zich had voorgesteld. 'En ik weet niet tegen wie Woody het allemaal heeft verteld, maar hem kennende niet aan erg veel mensen.' Ze dacht nog even na over haar volgende vraag. 'Ik weet het niet, ik denk het wel, maar - maar ik weet niet hoe Woody erover denkt.'

'Ik geloof dat hij het nog aan niemand heeft verteld. Zelfs aan mij niet...' Elle baalde ervan dat hij dat niet had gedaan. Zo te horen speelde dit al langer, en ze vond dat ze het recht als zusje had om te weten dat hij met haar beste vriendin omging. Wat dacht Woody wel allemaal niet? Haar niet eens voorbereiden op wat Isobel zou vertellen? 'Maar echt, Bel, ik ben heel blij voor jullie,' zei ze gemeend en giechelde. 'Hebben jullie al gezoend?'

Isobel keek haar aan. 'Ik denk dat ie gewoon bang was voor je reactie.' zei ze tegen haar en trok haar benen op. 'Bedankt Elle.' Ze glimlachte en begon te grijnzen. 'Wat denk je dat we al die tijd doen?' vroeg ze voor de grap en begon te lachen. 'Ja, maar volgens mij vind ie het maar allemaal vreemd.'

Ze werd rood door het grapje en keek snel naar de grond. Haar beste vriendin had eens gezoend, haar broer ook, en zij was de eeuwige vrijgezel... Ze zuchtte en glimlachte toen. 'Tja, je kent mij, en dan ken je ook Woody: preuts.' Ze giechelde even en haalde toen haar schouders op. 'Ik weet niet hoe ik op Woody ga reageren,' zei ze eerlijk.

'Probeer niet te hard voor hem te zijn, alsjeblieft? Als je echt boos wilt worden op iemand, wordt dat dan maar op mij - maar wees gewoon gelukkig en blij voor hem, dat heeft ie nodig. Soms kijkt ie me aan alsof ik t monster van Loch Ness ben ofzoiets.' zei ze met een grijns. 'Hij heeft die bevestiging gewoon een beetje nodig, denk ik. En al helemaal van jou Elle.'

Ze bleef stil en keek haar aan. Als ze op iemand boos was, was het op Woody. Ze kon dit dan ook niet beloven. Toch knikte ze en glimlachte ze naar Isobel. 'Ik zal me inhouden,' zei ze als grapje en stond toen op. 'Maar, we zouden een leuke dag hebben, nietwaar? Misschien een spa-dagje?' Ze grinnikte en trok Isobel omhoog van de bank af.

'Ja, het wordt inderdaad een leuke dag.' zei ze met een glimlach en pakte haar kop thee van de tafel af. Hij was nu zodanig afgekoeld dat ze hem goed kon drinken. 'Een spa dagje klinkt goed.' Ze kon nog net haar kop thee wegzetten voordat ze van de bank werd getrokken. 'Rustig Elle.' lachte ze.

'Sorry, ik heb gewoon zulke drukke dagen achter de rug, en ik ben nu alweer aan het stressen wat ik in deze tijd wel allemaal zou moeten doen, nu ik hier bij jou zit. Ik heb gewoon heel erg behoefte aan totale ontspanning.' Ze glimlachte breed en liep alvast de trap op. 'Heb je misschien maskertjes? Of zullen we een voetenbad nemen? Nagels vijlen?'