Ziekenhuis

Elle zuchtte en sloeg haar ogen neer. 'Je hebt helemaal gelijk, Isobel,' fluisterde ze en keek haar toen twijfelachtig aan. 'Denk je dat Thomas dat zou doen? Me dwingen tot dingen die ik niet zou willen? Ik weet eigenlijk wel zeker van niet, maar... Mannen hebben zo hun behoeftes.' Ze haalde een hand door haar haren en glimlachte toen. 'Ik zal wel zien wanneer ik er klaar voor ben. Nooit waarschijnlijk,' grapte ze.

'Ik denk dat ie je niet zou dwingen, maar je weet het maar nooit.' Bij jongens kon je het om eerlijk te zijn nooit weten. 'Jij blijft voor eeuwig maagd, en dan wordt je een non.' zei Isobel lachend en gaf haar een zachte por in haar zij. 'Wist je... wist je dat ik ook geen maagd weer ben Elle?' vroeg ze nieuwsgierig en keek haar vriendin aan.

'Een schattig, verlegen nonnetje dat nooit de buitenwereld ziet en enkel boeken leest,' lachte ze. Bij Isobels woorden viel Elle's mond open en keek ze haar vriendin ongelovig aan. Toen moest ze heel erg hard lachen. 'Dat méén je niet! Wauw, dat wist ik helemaal niet!' Benieuwd boog Elle zich naar voren. 'Met wie was het? En hóe was het? Deed het pijn of was het juist wel... Fijn?'

Isobel begon te lachen door Elle's reactie. 'Het is al een jaar geleden, en het was net zomervakantie geweest en ik was naar een paar feesten geweest en nou ja, je weet hoe dat gaat. Je leert mensen kennen en die stellen je weer voor aan andere mensen et cetera. En toen begon de school weer en ik en zo'n jongen waren een beetje aan het daten, niet veel bijzonders en toen gebeurde het. In de kleedkamers op school en eigenlijk was het wel... fijn.' lachte ze. Isobel lette goed op haar woorden, want ze wilde absoluut niet zeggen wíe het was geweest en ze hoopte dan ook dat Elle er niet over door zou vragen.

'O, bah, in de kleedkamers!' lachte Elle ongelovig en grinnikte om de woorden van Isobel. 'Nou ja, ik weet niet echt wat die feesten inhouden, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Maar hij zit dus bij ons op school! Heb je nog contact met hem? Ken ik hem ook?' Ze was zo benieuwd! Isobel had altijd van die spannende en grappige verhalen. 'Weet Woody het trouwens?'

'Nee, nee Woody weet het niet! En eigenlijk wil ik dat ook graag zo houden, tenzij hij er zelf om vraagt, dan vertel ik het hem wel.' zei ze oprecht en keek haar aan. 'Je kent hem wel ja.. Maar ik heb eigenlijk geen contact meer met hem, daarna in ieder geval niet meer.' Isobel slikte eventjes en keek Elle aan. 'Beloof me dat je niet boos wordt, echt je moet het beloven!' zei ze streng. 'Het was Thomas.'

'Oh, dan zal ik het nooit met hem erover hebben!' beloofde Elle en keek haar toen verbaasd aan. 'Oké, ik zal niet boos worden.' Ingespannen luisterde Elle naar Isobels woorden en ze moest moeite doen om haar mond niet open te laten hangen. 'O... Owh,' zei Elle nogmaals overdonderd. 'Dat heeft hij me nooit verteld. Nou ja, ik snap wel dat hij het niet verteld heeft. Misschien was hij bang dat ik boos zou worden.' Ze haalde haar schouders op. 'Eigenlijk is het best ironisch,' grinnikte ze, 'en hij was dus goed?'

Isobel was opgelucht dat haar vriendin niet boos op haar was en schoot in de lach bij haar laatste vraag. 'Hij was zeker goed, hij weet in ieder geval wat hij doet.' lachte ze. 'Het is inderdaad best ironisch en ik ben blij dat hij het je niet heeft verteld, maar dat ik degene was.' zei ze grinnikend. 'Maar goed, dan weet je dat ook weer. Maar nog even voor de zekerheid: het was al ver voordat ik jou over hem hoorde praten, dus niet denken dat ik een slechte beste vriendin ben die het doet met de crush van haar liefste vriendinnetje.'

'O nee, dat zou ik nóóit over je denken, gekke Belle! Maar jullie hebben dus geen contact behouden? Dat vind ik niets voor jullie. Kregen jullie ruzie?' Benieuwd en afwachtend keek ze haar vriendin aan. Thomas zat soms lastig in elkaar en Elle vond het moeilijk om hem te peilen. 'Maar, mag ik Thomas vertellen dat ik het weet of wil je liever dat ik het geheim houd dat ik het weet?'

Isobel haalde haar schouders op. 'Ik weet niet, dingen werden een beetje... ongemakkelijk tussen ons en het was voor ons beide makkelijker om verder niet meer met elkaar om te gaan, dan om nog iets te proberen met elkaar.' Ze wist eigenlijk zelf ook niet zo goed waarom ze daarna haast geen contact meer hadden. 'Het was niet zo dat we erna elkaar meteen niet meer zagen, maar na een tijdje verwaterde het gewoon denk ik. Oh, je mag het Thomas wel vertellen hoor, als ie het niet leuk vind dat je het weet, stuur hem dan maar gewoon op mij af.'

'Sorry, maar ik vind het nog steeds wel een beetje een gek idee,' giechelde ze. Ze had eigenlijk geen idee hoe ze hier mee om moest gaan. 'Ah oke, tja, ik weet nog niet of ik het zal vertellen... Dan lijkt het zo alsof ik ruzie uit lok. Maar misschien zeg ik het wel gewoon, we zullen het zien.' Ze glimlachte naar Isobel en kroop weer tegen haar aan. 'Vertel anders maar niet aan Woody over Thomas,' raadde ze aan.

'Nee, nee dat was ik inderdaad ook niet van plan.' zei Isobel en glimlachte naar Elle. 'Het is ook raar, ik weet het. Sorry, maar ik vond dat je het moest weten.' Ze hield er niet van om haar vriendin voor te moeten liegen, ook al had ze dat al een hele lange tijd gedaan. Als het onderwerp bij haar en Woody boven zou komen, zou ze het hem ook eerlijk vertellen, al hoopte ze dat die dag nog lang niet aan zou breken.

'Ja, ik vind het fijn dat je me het eerlijk heb verteld,' glimlachte ze. Haar gezicht vertrok bij haar volgende woorden. 'Integenstelling tot Thomas. We hebben het er over gehad en hij heeft het niet verteld, terwijl hij weet dat we vriendinnen zijn.' Ze haalde haar schouders kort op en zuchtte. 'Ik denk dat het tijd is voor chocolade, denk je ook niet?' lachte ze vragend.

Isobel keek haar aan. 'Misschien was hij bang om het je te vertellen? Bang dat je boos op hem zou worden, of hem verkeerd zou begrijpen. Ik weet zeker dat hij een goede reden had om het niet tegen je te zeggen, misschien wilde hij wel dat je het van mij hoorde?' Ze was zelf ook bang geweest dat Elle boos zou worden als ze het zou vertellen, maar gelukkig was die angst onterecht geweest.

'Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Het is niet niets om je vriendin te vertellen dat je met haar beste vriendin seks hebt gehad.' Ze zuchtte om de gedachte en sloeg haar ogen neer. Opnieuw moest ze lachen. 'Maar serieus waar in de kleedkamers?! Hoe ging dat dan, gingen jullie samen de kleedkamer in of was iemand er al en lagen jullie op de bankjes en hoorde niemand jullie? Was het trouwens pijnlijk? En ging alles goed? Is het niet ongemakkelijk?' Ze was zó nieuwsgierig, want zelf had ze geen oudere zus die haar dit allemaal zou vertellen. Daar had ze gelukkig haar beste vriendin voor.

'Nou, ik heb het toch al verteld, dus ik kan net zo goed in de details treden.' lachte Isobel. 'Hij had training gehad, en ik kende de meeste jongens uit het team van toen destijds wel, en ik wist dat de meeste al de kleedkamer uit waren. Thom echter nog niet, dus ik ging naar binnen toe, want ja - je kent me: dat doe ik gewoon,' lachte ze, en ging verder met haar verhaal. 'En hij stond naar, nog half nat, met een handdoek om zijn middel - en toen tja... Wat zou jij in die situatie doen?' zei ze lachend. 'Het was op een van de banken, niet erg comfortabel, maar het was wel... leuk. Ik weet niet. Het deed verder niet echt pijn ofzo, het was gewoon.. fijn?' Ze had geen idee hoe ze dit moest uitleggen. 'Iemand heeft wel een keer de deur open gedaan, enkel weet ik niet wíe het was, want hij deed hem ook meteen weer dicht.'

Elle zweeg tijdens de woorden van Isobel en probeerde zich vooral niet voor te stellen wat er tussen hen gebeurde. Vooral toen Isobel er zo gedetailleerd op in ging, kreeg Elle rode wangen en durfde ze haar vriendin niet aan te kijken. Ze lachte met haar mee, maar reageerde niet op haar vraag. Elle was waarschijnlijk hard weggerend als ze opeens Thomas enkel in een handdoek had zien staan. Elle verborg haar gezicht in het kussen en zuchtte. 'Waarschijnlijk val ik heel erg tegen in vergelijking met jou.'

Isobel fronste haar wenkbrauwen bij haar woorden. 'Elle, kijk me aan. Wat er tussen mij en Thomas gebeurde had niets met liefde of wat dan ook te maken, het was gewoon enkel en alleen seks. Natuurlijk zagen we íets in elkaar, maar meer dan dat was het niet. Seks met iemand waar je van houdt is iets compleet anders. Iemand kan nog zo goed zijn, als je verder niet veel om diegene geeft, is het lang niet zo speciaal.' Misschien had ze niet in zúlke details moeten treden, maar ach.

Ze keek Isobel aan en beet zacht op haar lip. 'Ik heb gewoon het gevoel... dat ik verplicht ben om verder met hem te gaan. Hij heeft duidelijk al ervaring en is al met zulke dingen bezig. Als hij het aan mij vraagt, vrees ik dat ik gewoon ja ga zeggen.' Zuchtend plukte ze aan een pluk haar van Isobel en staarde er geconcentreerd naar. 'Ik denk dat ik nog helemaal niet toe was en ben aan een vriendje.'

'Elle, je bent niet verplicht. Als je het niet wilt, dan moet je nee zeggen - hoe schuldig je je ook voelt. Je moet het niet tegen je zin in doen en anders dan ga ik wel even een hartig woordje met hem spreken.' Het was onzin. Je zou nooit iets tegen je zin in moeten doen en zeker niet zoiets speciaals. 'Dan moet je dat eerlijk tegen hem zeggen, dat je hem een hartstikke leuke jogen vind, maar dat het voor jezelf niet goed voelt, dat je er nog niet aan toe bent.'

'Ik weet het,' fluisterde ze, nog steeds onzeker, en keek toen haar vriendin hulpeloos aan. 'Je weet dat ik geen nee kan zeggen, Isobel, niet tegen jou en niet tegen Thomas. Ik.. Ik wil gewoon eens niet die saaie, stomme Elle zijn die nooit iets durft en die altijd beschermd moet worden door haar vrienden en vriendje.' Ze beet peinzend op haar lip en sloot haar ogen. 'Het is geen goed teken dat ik zo over mijn relatie twijfel, niet waar?'

Isobel keek haar aan en schudde haar hoofd. 'Dat is geen goed teken...' zei ze zachtjes en trok Elle naar zich toe. 'Je moet eerlijk zijn Elle, je bent niet saai, je bent enkel voorzichtig en daar is niets mis mee. Wil je dat ik eerlijk ben? Ik was nog veel liever een maagd geweest nu. Ik had dat moment veel liever met Woody willen hebben, ergens romantisch in plaats van op de banken in de kleedkamer met iemand waar ik toevallig een oogje op had. Echt Elle..'

Ze keek Isobel met grote ogen aan en begreep haar woorden. Op het moment zelf was het voor haar en Thomas vast heel erg leuk geweest, maar als je er later dan aan terug dacht... Ze wist niet of Thomas er spijt van had. Ze vond het moeilijk om hem in te schatten. 'Denk je dat Woody het ook zal willen?' vroeg ze zachtjes en moest toen lachen. Het klonk zo raar om over je broer te praten over zulke onderwerpen.

Isobel moest lachen en haalde haar schouders op. 'Ik weet het niet, misschien moet ik het binnenkort maar eens aan hem gaan vragen. Je weet wel, gewoon over hoe hij daarover denkt enzo.' Ze had het er met Woody nog niet over gehad en hoewel zij wel klaar was, wist ze niet hoe hij daar tegenover stond en ze wilde niets doen zonder dat hij het net zo graag wilde. 'Als hij er niet klaar voor is zou ik het ook niet erg vinden.'

Ondanks alles moest Elle toch weer lachen. 'Het zou me niets verbazen als hij net zoals ik is. Of misschien zelfs nog wel erger. Hij is echt.. preuts. Net zoals ik hoor. Maar misschien, nu hij met jou is, stapt hij er wel helemaal over heen. Woody is soms zo onvoorspelbaar, misschien duikt hij wel meteen met je in bed! Wie weet!' Bij de gedachte moest ze nog harder lachen en sloeg een hand voor haar mond.