Ziekenhuis

Isobel moest net als Elle hard lachen en keek haar vriendin aan. 'Zie je het al voor je,' zei ze lachend en pakte een reep chocolade uit een van de tasjes die Elle had meegebracht. 'Hier,' Ze brak een stuk af en overhandigde deze aan Elle. Voor zichzelf pakte ze een even groot stuk en nam er een hapje van. 'Mmm, dit heb ik echt gemist.' Als er één ding was waar Isobel van hield, dan was het wel van chocolade.

'Ik zie het voor me en dat is vies,' lachte ze. Bah, ze moest er niet aan denken dat haar broer seks zou hebben met haar beste vriendin. Met grote ogen staarde ze naar het stuk chocolade in haar hand en na een korte twijfeling stopte ze het weer in de wikkel van de reep. 'Ik hoef niet, houd hem maar lekker zelf,' glimlachte ze en moest nog breder glimlachen toen ze zag hoe Isobel ervan genoot.

'Maar je houdt zo van chocolade! Elle, ik sta erop dat je een stukje neemt. Al is het maar een mini klein stukje!' Isobel was iemand die een hele reep achter elkaar kon wegwerken en dan nog steeds honger had. Chocolade was echt een van haar favoriete dingen om te eten en ze kreeg er nooit genoeg van.

Met hongerige ogen keek Elle naar het stukje chocolade en schudde toen opnieuw haar hoofd. 'Nee, bedankt, ik hoef echt niets. Ik ben niet meer zo'n snoeper,' legde ze uit en wendde haar hoofd van de chocolade af. Ze was nu net zo goed bezig met af vallen, dat zou ze niet verpesten door zichzelf te verleiden tot een stukje chocolade.

Isobel haalde haar schouders op en pakte het stuk dat ze voor Elle had afgebroken, om deze ook op te peuzelen. Als ze niet wilde, dan moest ze het zelf weten. 'En weet je al wat je met Thomas gaat doen?' vroeg ze aan haar en keek haar nieuwsgierig aan. 'Wat je hem gaat vertellen?'

Ze schudde hopeloos haar hoofd. 'Nee, ik heb geen idee. Ik denk dat ik hem een der dagen thuis zal uitnodigen en dan gewoon wat kletsen. Hij zal vast over de brand willen weten. En dan zal ik het ook weleens met hem over... verder gaan hebben. Ik denk niet dat ik over jou en Thomas zal vragen,' zei ze geruststellend. 'Misschien vertelt hij het zelf wel. Ik heb geen idee.'

'Ben benieuwd... En als er iets is dan kan je me altijd bereiken hè, dat weet je.' Ze wilde nog even goed duidelijk maken dat ze altijd voor haar vriendin zou klaarstaan, ook al leek dat de laatste tijd niet zo te zijn. Isobel was blij dat ze Elle's vriendschap weer terug had, niet dat ze die ooit was verloren: maar ze was blij dat ze haar weer vertrouwde.

'Dat weet ik Isobel en ik ben je daar echt heel erg dankbaar om,' glimlachte Elle en stond uit bed op toen er opeens een zuster langs kwam. Bezoekuur was over. Treurig draaide Elle zich naar Isobel toe en drukte een dikke kus op haar wang. 'Snel weer beter worden, he, Bel, en morgen kom ik weer langs! Misschien kom ik vanavond ook wel even met Woody mee!' Ze pakte Isobels hand vast en kneep er nog even in.

Isobel knikte en glimlachte. Ze vond het dom dat er maar twee keer per dag een bezoekuur was. Alsof ze de hele dag rust moest hebben, er mankeerde haar niets! 'Tot morgen, en anders tot vanavond Elle! En je niet al te veel druk maken hè, gekkie!' Ze kende Elle goed genoeg om te weten dat ze de hele tijd over allerlei dingen zat te piekeren na die brand.

'Ik zal het proberen!' lachte ze en knuffelde haar vriendin nogmaals. Beiden wisten ze dat het piekeren toch niet zou ophouden en Elle maakte dan ook met tegenzin haar handen los uit die van Isobel. Isobel was altijd diegene die Elle liet ophouden met piekeren als ze samen waren. 'Ik zie je vanavond!' Ze verliet Isobel's kamer en liep het ziekenhuis uit.