Het winkeltje van familie Dallas-Lewis

In één van de winkelstraatjes in een klein pandje heeft Frances haar winkel opgezet. Er word zelfgemaakt kleding verkocht zoals wollen truine, sjaals, mutsen, wanten en een hoop meer. Tevens kun je er je kleding laten maken en vind je er de nodige prularia.

Elle vouwde vermoeid wat truien op en legde deze in de daarvoor bestemde plekken van de winkel. Zij en Alex moesten het werk van haar moeder een dag overnemen en omdat haar winkel nou niet heel erg bezocht werd, deden ze het meest van de dag helemaal niets. Elle keek Alex aan en had een klein glimlachje op haar gezicht. 'Hoe gaat het nou met jou en de jongens?' vroeg ze recht toe, recht aan.

Alex zat op het krukje achter de kassa en steunde met haar elleboog op de balie. Ze had de krant er bij gepakt om de kruiswoordpuzzel die er in stond op te lossen. Zeker met dit winterse weer kwam er niemand naar hun winkeltje. Ze viel bijna van haar kruk toen Elle haar een vraag stelde. Alex keek naar Elle en voelde hoe er bloed naar haar hoofd stroomde. 'Eh, wat bedoel je? Ik heb niets met jongens? Alleen Joe, maar Joe is mijn beste vriend. En Willy- Willy is ook een vriend.' Met die woorden had ze waarschijnlijk al te veel gezegd.

Elle kon een lach niet onderdrukken en liep naar de kassa toe, waar ze nieuwsgierig tegenaan leunde. 'Er gaan wat geruchten over jou en Willy... En jij en Joe zijn al zo lang vrienden. Is er nog nooit was tussen jullie gebeurd? Want je weet het, er bestaan geen jongens-meisjes vriendschappen zonder seksuele spanning ertussen. Niet dat ik er veel van weet hoor!' voegde Elle er snel aan toe. 'Maar brand dus los!'

Alex keek met open mond naar haar grote zus en wilde vanalles terugzeggen, maar kwam niet uit haar woorden. Ze legde haar voorhoofd op de balie en zuchte diep. 'Elle, mag ik je om advies vragen? Als ik het uitleg, kun je me dan vertellen wat ik moet doen?' Ze kwam weer overeind en keek haar zus hoopvol aan.

Elle's glimlach ging over tot een serieuze blik en ze knikte met haar hoofd. 'Natuurlijk mag je me om advies vragen, Alex,' zei ze en trok een kruk naast die van Alex, waarop ze ging zitten. Zacht streek ze met haar hand over Alex' haren. 'Leg het naar uit, Alex. Is het zo ingewikkeld allemaal?' Ze hoopte het niet voor haar zusje. 'Het gaat vast om deze twee mannen, niet waar?'

Alex was al dankbaar dat Elle bereid was te luisteren. Ze knikte met een ernstige blik bij Elle's vragen. 'Nou-' Ze ging verzitten en draaide zich naar haar zus om zodat ze haar aan kon kijken. Er waren niet veel mensen die ze zo direct aan durfde te kijken als ze iets vertelde. Maar ze keek dan ook op naar haar zuster. 'Het begon zo'n beetje op de avond van het open podium in het café waarvoor ik Joe had opgegeven. Hij speelde een prachtig nummer en toen we naar buiten gingen, toen -eh- toen kuste hij mij en zei dat ie als meer zag dan een goede vriendin en dat liedje, dat was voor mij. Maar ik was zo overrompeld en verbaasd en toen heb ik hem ontzettend boos gemaakt. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen.' Ze had nog niemand over dat alles verteld, dus nu ze het weer oprakelde, voelde ze zich weer zoals die avond.

Na Alex' woorden fronste Elle met haar wenkbrauwen. 'Maar waarom werd Joe dan boos? Het is toch normaal dat je het gewoon aanneemt en accepteert als iemand jou misschien wel niet ziet zitten? Of had je vervelende dingen tegen hem gezegd?' Ze glimlachte en legde een hand op haar wang. 'Wat lief trouwens dat hij een liedje voor je zong. Ik heb het altijd geweten dat hij wel een oogje op je had! Maar dat hij boos op je werd, dat vind ik wel heel erg raar. Kan je het misschien beter uitleggen waarom?'

'Ik weet het niet Elle. Hij was alleen zo teleurgesteld en ik kon hem gewoon geen antwoord geven. Ik had hem nog nooit anders gezien dan als mijn beste vriend..' Ze glimlachte zwakjes toen Elle over het nummer begon. Alex had het opgenomen en het stond nog steeds op haar telefoon. Ze had het misschien al wel 50 keer bijna verwijderd, maar steeds deed ze het toch niet. Het was zó mooi. 'Nou, ja, onze vriendschap was een beetje verpest daarna. En- En je weet vast wel dat ik Willy eigenlijk al een tijdje wel een beetje leuk vind? Ondanks dat hij Ruby's broer is. Hij was zo aardig voor me. En hij wist helemaal niet van al dat gebeuren thuis en met mij, dus het was zo makkelijk! En een keer wilde hij míj kussen, maar toen hield hij zich in en toen heb ik hem gekust.' Alex zou tijdens dit hele gesprek niet meer haar normale teint krijgen. Ze was vuurrood.

'Zo gaat dat met vriendschappen,' zuchtte Elle en dacht aan de ruzie tussen haar en Isobel. 'Maar ze komen uiteindelijk altijd wel weer goed.' Ze glimlachte geruststellend en lachte toen om Alex' woorden over Willy. 'O wauw, Alex, je durft nog meer dan Woody en ik! Jij een jongen kussen? Wauw.' Ze porde zacht in haar zij en keek haar zusje met andere ogen aan. Ze zag Alex altijd als het kleine zusje, maar ook Alex was aan het groeien tot een echte vrouw, inclusief jongens waar zij interesse in kreeg. 'En, heb je nu een relatie met Willy?'

Alex giechelde beschaamd bij Elle's por en wendde haar blik verlegen af. Ze geloofde het zelf ook niet echt dat ze het had gedaan. 'Nee, ik heb niets met Willy. Ik- Ik had hem verteld over Joe en dat ik Joe niet wilde kwetsen dus dat ik het niet kon en-' Alex fronste diep en beet op haar lip. 'Nou, ja, Joe en ik hebben het bijgelegd denk ik en toen vroeg hij of ik wel iets voor hem voelde. En dat vond ik zo een onzinnige vraag! Elle, hij is mijn beste vriend, hoe kan ik nou niet van hem houden?' Ze zuchte en liet haar schouders hangen. 'Maar toen zei ik dat ik niets voor hem voelde en ook niet voor Willy en dat ik helemaal geen vriendje wil. Het maakt het allemaal veel te ingewikkeld.'

'Vriendjes maken alles ingewikkeld,' zei Elle zacht. Ze voelde helemaal met Alex mee - haar relatie met Thomas was nou ook verre van gemakkelijk. 'En nu wil je advies... Voor wat je moet doen? Wie je moet kiezen? Je lijkt eigenlijk al je keuze te hebben gemaakt, Alex, door te zeggen dat je ze beiden niet wil. Ik denk dat het een goede keuze is, dan kan je de twee eens goed bekijken en daardoor te weten komen wat je voor ze voelt.' Elle haalde nog steeds verbijsterd een hand door haar haren. 'Maar wauw, Alex, wat een verhaal.'

Alex haalde haar schouders op. 'Ik ben al heel blij dat ik het iemand heb kunnen vertellen die er geen onderdeel van uit maakt.' Alex streek haar haar naar achteren en bond het uiteindelijk vast in een vlecht. 'Ik heb Willy nog niet gesproken. Ik weet niet wat ik tegen hem moet zeggen.' zei ze zacht en keek Elle toen weer aan. Ze was ontzettend bang om Willy weer tegen te komen. Ze had hem systematisch ontweken.

'Snap ik,' zei Elle zacht en sloeg haar arm om haar zusje heen. 'Alex, Alex, Alex toch. Wat een gedoe zeg.' Ze drukte een kus op haar wang en trok haar toen eens goed tegen haar aan. 'Zeg gewoon de waarheid. ''Willy, ik ben nog niet toe aan een relatie. Ik vind je hartstikke leuk, maar wil het liefst gewoon vrienden blijven''. Als hij daar geen begrip voor heeft, of als Joe er geen begrip voor heeft, dan zijn het slechte vrienden en al helemaal slechte vriendjes!'

Alex leunde tegen Elle aan en was blij voor de veilige armen van haar grote geweldige zus. 'Ja, ik zal gewoon eerlijk moeten zijn.' stelde ze zachtjes en richtte haar ogen toen weer op Elle. 'Je bent de allerbeste grote zus, Elle, echt waar.' Alex grinnikte en knuffelde Elle nog eens. 'Maar ik wil het niet de hele tijd ove rmij hebben. En ik zou een slecht zusje zijn als ik niet naar jóuw vroeg! Dus Elle: hoe gaat het met Thomas? En met Isobel?'

Elle glimlachte bij haar complimenteerde woorden en begroef haar gezicht lachend in de nek van Alex. 'En jij bent het allerliefste en geweldigste zusje ter wereld, Alex. Ik hou van je, lief zusje, en ik hoop dat alles goed komt met die jongens.' Elle zuchtte bij haar vraag en keek Alex met een zwakke glimlach aan. 'Met Isobel gaat alles super, alles is weer goed, maar met Thomas... Tja, het gaat allemaal perfect, maar dat hele incident van kermis blijft tussen ons zitten. En ik begin een steeds groter schuldgevoel te krijgen over dat hij niet weet dat ik een heks ben en dat hij misschien denkt dat ik hem gebruik voor stemmen van de verkiezing.'

Alex pakte Elle's hand vast en kneep er zachtjes in. 'Oh maar Elle hij zou toch nooit denken dat jij hem zou gebruiken? Dan weet hij niet wie je bent hoor, daar ben je veel te lief voor! En dat heks zijn, dat kun jij ook niet helpen.' Haar stem was zacht, maar geruststellend en misschien zelfs bemoedigend. Ze wilde niet dat Elle zo in zat over die dingen terwijl het niet eens zo een groot probleem was. Tenminste, het zou vast allemaal wel meevallen voor Elle.

Elle zuchtte diep en keek Alex met een wanhopige blik aan. 'Alex, dit hele gedoe met een vriendje, de verkiezingen, de spanningen thuis, de nasleep van de brand en mijn instorting... Ik weet niet of ik het wel trek. Ik slaap al nachten niet meer, kan me op school niet concentreren.' Ze verborg haar gezicht in haar handen en ademde diep in. 'Iedereen roddelt over me - dat ik Thomas gebruik, over mijn instorting bij de kermis, de pestende meiden die me opsloten in de kleedkamer zonder kleding.'

Alex zag de blik in Elle's ogen en pakte haar stevig bij haar schouders vast. 'Oh, lieve Elle, laat je nou niet gek maken door die meiden.' Alex had er zelf ook wel eens last van gehad, maar zeker toen ze vrienden was geworden met Joe had ze geen meiden meer over zich heen gehad. 'Weet je, Elle, jij gaat later geweldige dingen doen. Je bent slim en je hebt de hersenen van 5 mensen bij elkaar en je bent ook nog eens hartstikke knap, net als mama. En die stomme meisjes die gaan helemaal niets doen met hun leven. Die kunnen niets bereiken met zo'n houding. Dus je moet niet over je heen laten lopen!'

Elle beet gepijnigd op haar lip en toen ze sprak, was haar stem gebroken. 'Maar ze doen dit al jaren en nu ik iets heb met Thomas, wordt het enkel erger. Ik kan er niet meer tegen, Alex.' Ze onderdrukte een tranenloze snik en keek haar zusje aan. 'Denk je echt? Want wat opa allemaal zei... dat we zo snel mogelijk het dorp uit moeten... Ik ben bang. Bang dat ik hier voor eeuwig opgesloten zal zitten. Ik wil reizen, de wereld zien!' Ze knipoogde naar haar zusje en knuffelde haar opnieuw. 'Je bent geweldig.'

'Maar Elle, je bent veel te slim voor dit dorp. Ik weet zeker dat je bij de beste universiteiten naar binnen komt en dat je beurzen gaat krijgen, net zoals Woody voor zijn football en dan kunnen jullie naar de universiteit.' Alex glimlachte naar Elle en gaf haar een duwtje. 'Niet meer geweldig dan dat jij bent, hoor. We zijn nu eenmaal familie!' Ze giechelde en schoof heen en weer op haar krukje. Ze was zo snel al weer een stuk opgevrolijkt door de woorden die ze met haar zus had kunnen delen. Het luchtte zo op.

'Alex, jij gaat ook samen met Woody en mij naar de universiteit. Je bent geweldig in atletiek, bent goed in school en je bent het leukste meisje dat ik ken. Als ik Joe of Willy was, zou ik heel erg mijn best gaan doen om je om te praten,' lachte ze. 'En dan krijg je nog meer kusjes, Alex!' Ze drukte plagerig allemaal kusjes op haar wang en grinnikte. Opeens werd haar gezicht treurig. 'Er zijn nog nauwelijks klanten langsgekomen... Zou mam dit elke dag hebben?'

Alex haalde haar schouders op. Haar punten zeiden iets heel anders. Ze zou dit eerste jaar echt niet goed volbrengen. Misschien dat het volgend jaar beter werd, maar nu zag het er somber uit. Alex lachte daarna echter en trok een vies gezicht. 'Bah, ik hoef helemaal geen kusjes!' riep ze lachend uit. Haar gezicht weerspiegelde Elle's uitdrukking. 'Ik weet het niet. Maar het is vandaag ook echt geen weer om buiten te komen, dus misschien dat het daarom zo rustig is?' Alex sprong van haar kruk en liep naar het raam om naar buiten te turen. 'Denk je dat pap en mam hier graag weg wilden gaan toen ze jong waren?'

'Ik wou ook eerst ook geen kusjes, maar nu... met Thomas... het is niet zo vreselijk. Eigenlijk best wel fijn, denk ik?' Ze ging ook bij het raam staan en zuchtte. 'Ik hoop het maar. Ik zou het erg voor mam vinden als het elke dag zo stil was. Haar kleding is zo mooi...' Elle liep bijna uitsluitend in haar moeders kleding. Verbaasd keek ze Alex aan en keek toen afwezig het raam uit. 'Ik zou het niet weten. Ik denk dat mam liever weg wou dan pap. Of juist andersom... Wat denk jij?'

Alex blies tegen het koele raam en tekende vervolgens met haar vinger in de condens. 'Er zijn een hoop trouwe klanten. Die komen best vaak.' zei ze wat afwezig en keek naar de sneeuwvlokken. 'Ik denk dat ze nergens meer naartoe hoefden. Ze hadden elkaar hier gevonden. Ik geloof graag dat ze toen niets meer hoefden te zien van de wereld omdat ze elkaar al hadden gevonden.' Alex glimlachte. Soms had ze te veel fantasie en was ze nog even naïef.