De tuin van Maia en Kate

Kate zag hoe Stephens gezichtsuitdrukking veranderde en had meteen spijt van haar idee. 'Het hoeft niet als je het niet wilt, ik dacht, naja-' Ze glimlachte kort en haalde haar schouders op waarna ze van het drankje dronk. Ze zwaaide nog vriendelijk naar een paar nieuwe binnenkomers en speelde toen met de rand van haar jurk. Kate had het haar moeder al beloofd om haar voor te stellen aan Stephen en Sophie en haar moeder had het erg leuk gevonden. Ze stelde haar niet graag teleur, maar ze snapte het als Stephen het liever vermeed.

Hij schudde snel zijn hoofd en glimlachte geruststellend. 'Ik wil het wel. Het lijkt me een eer om je moeder te ontmoeten,' zei hij met een knipoog en vulde snel nog zijn glas met wat drank. Misschien zou het wel hartstikke meevallen en was hij nu allerlei rampscenario's voor niets aan het bedenken. Hij legde zijn hand op haar arm en kneep er zachtjes in. 'Je moeder zal het vast heel erg leuk vinden om je zo mooi te zien.'

Kate bekeek Stephen sceptisch, maar glimlachte al snel. Hij zou dat nooit zeggen als hij het niet meende. 'Maia en ik hebben haar gevraagd wat ze allemaal nog wilde doen en zien nu ze nog kon. Eén van de eerste dingen was dat ze graag wilde dat ik eens echt een feest kon geven. Ze weet dat ik graag naar feestjes ga en heb er zelf nooit één kunnen geven omdat het gewoon nooit kon. Ik denk dat dit aanblik alleen haar al heel blij maakt.' Kate had haar blik even afgewend, maar richtte haar ogen alweer op Stephen. Ze pakte voorzichtig zijn hand vast. 'Dus echt, echt heel erg bedankt voor alle hulp.'

'Het is leuk dat je moeder je zulke dingen gunt,' glimlachte hij en wroette ondertussen nerveus met zijn hand in zijn zak. Snel keek hij om zich heen om te zien of niemand op Kate af zou gaan en trok haar daarna snel naar een hoekje van de tuin. 'Ik- ik moet je nog je cadeau geven,' zei hij gespannen. 'Sophie en ik hebben het samen uitgekozen en ik weet het.... Het leek ons wel passend. Ik hoop dat je nog niet zoiets hebt.' Het was een ketting met balletschoentjes eraan. Hartstikke cliche, maar Stephen had hem per se willen kopen voor Kate.

Kate liet zich door Stephen naar een hoek van de tuin leiden en keek verbaasd op toen hij met een cadeau aan kwam zetten. Voorzichtig scheurde ze het papier los en opende ze het doosje. Een glimlach sierde spontaan haar gezicht toen ze zag wat er in het cadeautje zat. 'Het is prachtig en nee, ik draag niet zo vaak sieraden. Maar ik maak graag een uitzondering.' Ze glimlachte naar hem op, gaf het doosje, draaide zich om en haalde haar haar uit haar nek. 'Kun je hem omdoen?'

Hij wreef met zijn hand over zijn nek en glimlachte opgelucht. 'Hij is ook van Sophie,' herinnerde hij haar nogmaals. Voorzichtig pakte hij het kettinkje uit het doosje en maakte deze vast om haar nek heen. Glimlachend draaide hij haar om, zodat hij haar recht aan kon kijken. 'Hij staat mooi. Je zou vaker sieraden moeten dragen.' Zijn ogen gleden van haar hals opnieuw naar haar ogen en bleven haar zo aan kijken.

Kate speelde met het bedeltje tussen haar vingers en liet het toen rusten tegen haar huid. 'Ik zal haar straks bedanken.' glimlachte ze, waarna ze blooste vanwege zijn compliment. 'Dankje, Stephen.' Ze had zijn hand weer opgezocht en twijfelde nu of ze hem kon omhelzen om haar dank te betuigen. Ze wilde het graag, maar vooral om egoïstische redenen en ze had geen idee hoe Stephen er over dacht.

Zijn ogen gleden naar hun handen en met zachte bewegingen verwikkelde hij hun vingers met elkaar. 'Graag gedaan,' zei hij zacht en keek haar met een kleine, verlegen glimlach aan. Ze stond zo dichtbij en ze zag er zo mooi uit en hun verwikkelde vingers en... Hij haalde diep adem en drukte een kus op haar wang. Glimlachend bewoog hij zijn lippen naar haar oor. 'Voordat je de hele avond in beslag wordt genomen door anderen.'

Kate voelde hoe zelfs haar oren warm werden van Stephens aanrakingen en woorden. Ze ging dichter bij hem staan, als dat al mogelijk was, en legde haar hoofd tegen zijn schouder aan. Hun ver vlochten handen hield ze tussen hen in en met een glimlach genoot ze van het moment. 'Ik wil helemaal niet in beslag worden genomen door anderen.' gaf ze verlegen toe.

Hij glimlachte bij haar aanrakingen en legde zijn arm om haar middel heen. 'Ik wou dat dat mogelijk was,' fluisterde hij en drukte zijn lippen zacht op haar haren. 'Maar het is je feest en ik ben voor een avondje eens niet egoistisch.' Hij moest lachen en legde zijn vinger onder haar kin, zodat ze hem aan kon kijken. 'Kate, ik- ik vind je eigenlijk al best een tijd leuk,' zei hij met stotterende stem en rode wangen, alsof hij nog tien was.

Kate zuchtte teleurgesteld, maar tegelijkertijd tevreden. Ze was allang blij met dit moment dat ze nu hadden. Kate keek op en bewonderde zijn lach tot ze de woorden hoorde. Sprakeloos keek ze Stephen aan en probeerde ze de blos op haar wangen te onderdrukken. 'Ik-' Ze wilde antwoordde maar hoorde toen plots haar naam en draaide zich met een lach om. 'Mam!' Verontschuldigend wierp ze een blik over haar schouder naar Stephen en liep ze naar binnen om haar moeder te omhelzen.

Met grote hoopvolle en afwachtende ogen keek hij haar aan, wachtend op haar antwoord. Maar al snel werden ze onderbroken en nogal geirriteerd keek Stephen naar de schuldige, tot hij zag dat het de moeder van Kate was. Een brok ontstond in zijn keel toen hij de vrouw zag staan, broodmager en leunend op een vrouw, die de zus van Kate wel moest zijn. Onzeker en langzaam liep hij achter Kate aan.

Kate liet haar moeder weer los en gaf haar zus hetzelfde onthaal. Haar moeder slaakte een 'oh, Katie' zucht en sprak haar verwondering uit. Kate hielp haar verder naar de veranda en glimlachte naar Stephen die weliswaar schoorvoetend hun kant op kwam. Hij kon als bokser iedere tegenstander aan en toch stond hij hier als een onzeker schooljongetje. Trots keek ze van haar moeder naar Stephen en wierp ook een blik op haar zus. 'Mam, Maia, dit is Stephen. Stephen dit is mijn moeder en dat is Maia, mijn zus.'

Vanaf een afstandje zag hij Kate praten met haar moeder en zus. Het was mooi om de verwondering en verbazing op het gezicht van haar moeder te zien toen ze het feest zag. Dat gaf hem waarschijnlijk net het zetje om er naartoe te gaan. 'Hallo mevrouw Miller,' zei hij beleefd en gaf haar een hand. 'Ik- ik ben Stephen.' Ook groette hij Maia en ging toen weer naast Kate staan. Hij stond met een mond vol tanden en wist verder niets meer te zeggen.

Kate had hen er al op gewezen dat ze hem maar niet moesten bombarderen met vragen. Dat moesten ze maar voor haar bewaren. Toen Stephen weer naast haar kwam staan, verlangde ze er naar zijn armen weer te voelen en wat verlegen pakte ze zijn hand vast. 'Stephen en Sophie hebben me goed geholpen, niet?' zei ze om de stilte te verbreken. Ze wierp een blik over haar schouder en glimlachte nogmaals naar haar moeder.

Stephen keek naar hun vervlochten handen en voelde hoe hij rood werd. Dit was heel anders dan zijn vechtsporten. 'Het was vooral Sophie, hoor. In Los Angeles was ze er al gek op om allerlei feesten te plannen en organiseren,' ratelde Stephen zachtjes, zich erg bewust van de ogen van haar moeder en zus die gericht waren op hun handen. Toch liet hij haar niet los en gaf een klein kneepje in haar hand.

Kate praatte verder alsof er niets aan de hand was. Ze vertelde haar moeder dat Sophie haar had geholpen met haar haar en de rest. En iedereen was het er over eens dat de tuin er prachtig en feestwaardig uitzag. Ze kneep terug terwijl ze naar Stephen glimlachte. 'En zometeen gaat Stephen mee dansen,' eindigde ze uiteindelijk haar verhaal met een grijns in zijn richting.

'Een poging doen tot dansen,' verbeterde hij haar glimlachend en keek daarna weer naar haar moeder. Hij wou haar vragen hoe het ging, vertellen over zijn eigen moeder, haar geruststellen dat het goed zou komen met Maia en Kate. Maar hij deed het niet. In plaats daarvan excuseerde hij zich van Kate, haar moeder en zus en liep de dansende menigte in. In een hoekje opende hij een biertje en haalde diep adem.

Kate gaf hem een vriendschappelijk duwtje. 'Je kan het vast wel.' beaamde ze met een brede lach. Ze had de blikken van haar moeder en Maia wel gezien, maar had ze goed als ze kon genegeerd. Op dezelfde vrolijke toon ging ze verder en vroeg ze naar de dingen die zij gedaan hadden voor ze hier heen kwamen. Toen Stephen zich echter ineens excuseerde verdween haar lach plots en staarde ze hem na.

Stephen probeerde Kate's blik zo goed als hij kon te mijden en staarde daarom maar naar de inhoud van zijn flesje. Enkele mensen die hij kende van school spraken hem aan, maar al snel viel het gesprek dood en gingen ze weer weg. Stephen had nu enkel zin in het gezelschap van een persoon: Kate. Dus gingen zijn ogen al snel weer naar haar toe en zag hij daardoor de blik op haar gezicht. Moeizaam beet hij op zijn lip en wenkte naar haar hem toe. Hoe kon hij haar uitleggen wat hij voelde als hij bij haar moeder was?

Kate's moeder en zus hadden waarschijnlijk haar wanhopige blik gezien en vroegen daarom niet verder over Stephen maar praatten enthousiast over hun avond en dit feest. Kate luisterde, maar zocht ondertussen Stephen in de menigte. Ze wist niet of ze hem moest volgen. Hij was weggelopen en had dat natuurlijk niet gedaan als hij dáár wilde blijven. Pas toen ze zag dat hij haar wenkte, liep ze meteen naar hem toe. 'Stephen-' Ongemakkelijk streek ze door haar haar en zocht de woorden om hem gerust te stellen.

Stephen keek met rode wangen toe hoe Kate aan kwam lopen: hij schaamde zich voor zijn dramatische gedrag. 'Sorry, ik- ik had niet zomaar weg kunnen lopen. Maar ik moest constant aan mijn eigen moeder denken... en...' Hij slikte en wendde zijn gezicht met een stalen blik af. 'Misschien moet ik maar gaan. Ik wil je feest niet verpesten door jou verdrietig of zoiets te maken.' In een vlugge beweging had hij zijn bier opgedronken, maar ontmoette nog steeds haar ogen niet.

Kate vond het vreselijk dat hij haar niet aan wilde kijken. Ze hoopte dat Stephen zich niet schaamde bij haar, dat hij gewoon met haar kon delen wat hem dwars zat. Ze legde een hand op zijn wang en dwong hem haar aan te kijken. 'Stephen je maakt me alles behalve verdrietig.' zei ze zacht. Ze keek naar het bier flesje en vroeg zich af hoe veel hij er al op had, maar probeerde er niet over te oordelen.

Kate was weer zo dichtbij en Stephen voelde zijn hart tekeergaan. Het liefst had hij haar gekust, maar haar moeder en zus stonden nog steeds te kijken en zelf voelde hij ook dat hij teveel had gedronken. Liefdevol keek hij haar dus maar aan en pakte haar hand vast. 'Kunnen we niet later op het feest afspreken? Of morgen?' riep hij boven de muziek uit en trok zijn wenkbrauw vragend op.

Kate zette het lege flesje bier weg en keek ernstig naar Stephen. Ze had nu graag met hem alleen willen zijn, maar ze wist dat dit niet het juiste moment was. Er waren een hoop gasten en haar moeder en Maia wachtten op haar. En misschien was ze wel teleurgesteld dat Stephen zoveel had gedronken, maar ze wist dat zij net zo goed in zijn schoenen had kunnen staan. 'Laten we een andere keer afspreken.' riep ze om verstaanbaar te zijn.