The Mystic Grill

Het was laat, maar toch was de Grill nog open. Riley zat nostalgisch terug te denken aan de tijden dat ze hier zat als tiener. Vaak met haar oom omdat ze niemand had. De geweldige gekke oom. Het was slechts een week geleden dat hij was overleden. Riley leek het nog steeds niet te vatten. Ze had geld genoeg, geluk voor tien, zag de hele wereld... Toch had ze zich in lange tijd niet meer zo alleen gevoeld.

Joe kwam zojuist terug van een avondje in Rick's café, maar voelde er nog niets voor om naar huis te gaan. Hij wist dat de Mystic Grill nog open was, dus had hij besloten om daar de laatste twee uurtjes van de avond door te brengen. Hij was zoals gewoonlijk weer eens een weekje in Mystic Falls en dit keer had hij er meer moeite mee om weg te gaan dan ooit. Hij was Alex natuurlijk weer tegengekomen en ergens had hij de realisatie gekregen dat hij meer tijd met zijn ouders wilde doorbrengen. Eenmaal bij de bar, bestelde hij een biertje en wierp hij eens een blik op het oude gebouw.

Het was laat en de bel van de zaak was nog eens gegaan. Ze hoorde een stem, maar was te druk bezig bij de jukebox om nog een nummer uit te kiezen. Deze avond moest eentje zijn met zijn lievelingsplaat en bier. Eenmaal op haar barkruk herkende ze de man naast zich. Een vlam vanaf het middelbaar, maar het vuur was weer snel over. 'Hey jij. Dus wat doe jij hier in mystic falls?' Riley was er van bewust dat mensen ook niet snapte wat zijn hier nog te zoeken had.

Joe keek op toen er iemand naast hem kwam zitten en fronste kort. Hij kende haar, dat wist hij zeker - maar waarvan? 'Ik eh, ben gewoon op visite. Vrienden, familie - je kent het wel.' zei hij schouderophalend en pakte het flesje bier dat naar hem toe geschoven werd door de barman gretig aan. Hij bracht zijn meeste tijd natuurlijk door in LA, maar niets ging boven een nostalgische avond in zijn geboorteplaats. Nog steeds door nieuwsgierigheid gegrepen, bekeek hij haar. Hij zou toch zweren dat... - Riley! Dat was haar naam. 'Hoe gaat het met jou? Nog altijd hier in Mystic Falls?'

Riley haalde haar wenkbrauwen op. 'Nog steeds? Als fotograaf werk ik nogal over de hele wereld, maar Mystic Falls blijft de thuishaven. Nou dat was het. Ik probeer de spullen van mijn oom op te ruimen... Alles is nu van mij tot zijn huis toe...' Ze nam een grote slok en keek hem aan. 'Het lukt me enkel niet.' Aangezien het na de uren was had ze een assebak voor haar staan en stak een sigaret op. 'Hoe gaat het met jou?'

Hij was ooit van plan geweest om haar te vertellen over zijn... vloek, maar hij heeft het haar nooit verteld. 'Ja, er zijn wat zaken thuis waardoor ik wat langer blijf.' zei hij tegen haar en nam een slok van zijn biertje. Toen ze een sigaret opstak, fronste hij; hij was zich er niet van bewust dat ze rookte, maar hij zei er niets van. Hij had haar al minstens vijf jaar niet meer gesproken, en het voelde enigszins vreemd om weer zo tegen haar te praten. 'Het gaat zijn gangetje...'

Riley had het in die vijf jaar vaak geprobeerd, stoppen met roken, maar het lukte haar slechts voor enkele jaren of ze begon weer. 'Eén ding veranderd nooit en dat is zielige Joe en Riley. Waarom hebben we altijd zo'n slecht nieuws te brengen als we elkaar zien? Sorry, maar je klinkt niet overtuigend genoeg om te zeggen dat het "zijn gangetje wel gaat".' Ze glimlachte even kort naar hem en dronk nog een slokje. 'Waar is de dag dat we deze nog dronken in een achtertuintje... Man, soms mis ik het middelbaar toch echt wel.'

Joe begon te lachen. 'We hebben moeilijke levens.' grapte hij en schoof zijn bierflesje van de ene naar de andere kant. 'Tja, waar is de tijd gebleven... kan je geloven dat het alweer zes jaar geleden is?' Het was soms bizar raar dat de tijd zo snel ging. Zijn middelbare school periode was niet zijn beste tijd, maar ze hadden plezier. Ze waren nog jong.

Riley keek hem met een samenzweerderige glimlach aan. Nu ze terug dacht aan die nacht kwam gelijk het beeld op hoe zijn in lingerie door zijn huis had gelopen naar het zwembad. Ze hadden plezier gehad, maar daar was het ook bij gebleven. 'Joe, na al die jaren... Waar is je vlam?' Er klonk lichte verbazing in haar stem. Ze had wel gedacht dat hij tegen nu iemand zou hebben.

'Hoe gaat het met jou vlam?' Als het om dit soort onderwerpen ging, was hij beter in het terugkaatsen van vragen, dan in het beantwoorden van ze. Hij had sinds kort natuurlijk weer contact met Alex, maar hij wist niet of hij het daar nou zo graag met Riley over wilde hebben. Hij wist hoe ze over Alex dacht. 'Hier en daar zijn er wat meisjes geweest, in LA, maar niets serieus.'

Riley keek hem aan. 'Meen je dat nou? Je zou beter moeten weten. Er waren mannen... De eerste was een grote klootzak die ik betrapt heb met een ander meisje en de andere... Laten we het erop houden dat de liefde ook niet oprecht was. Er waren mannen, maar je kan ze niet serieus genoeg noemen. Leve het single leven?' Hoewel Riley het echt miste om van iemand te houden. 'Oké, nee. Single leven is niet zo geweldig tegenover iemand die tenminste iets om je geeft.'