Welnesscentrum: Green Hill

Voor privé gelegenheden of openbare momenten.
-----
Eleanor was net uit het kleedhokje gekomen. Ze hadden een ruimte met jaccuzi, uitgedeelte, sauna en infraroodkabine voor hun twee afgehuurd. Eenmaal in het water merkte ze op dat haar huid nog steeds zacht was, hoewel zijzelf al schandalig oud was.

Teoh had zich natuurlijk veel sneller omgekleed en lag al heerlijk relaxed in de jacuzzi te genieten van het warme water. Eleanor had de ruimte afgehuurd en Teoh was stiekem naar binnen gekomen. De vrouw achter de balie was namelijk de moeder van een oude klasgenoot, dus was het niet zo'n goed idee om zomaar voor haar te staan. Teoh sloeg zijn arm om Eleanor heen en drukte een kus op haar wang. 'Ik heb nog nooit de halve welness voor mezelf gehad!' lachte hij.

'Wen er maar niet aan.' Eleanor keek naar haar vriend. Hij zag er nog steeds hetzelfde uit als toen ze verliefd op hem werd. 'Je beseft toch dat ik nu immiddels echt wel oud ben, hé?' Toch deed ze aaltijd haar best voor hem. Niet dat ze overdreven was, maar Ellie was een gezonde vrouw.

Teoh keek haar aan en streek met een glimlach een pluk uit haar gezicht. 'Iets ouder dan eerst, maar net zo mooi,' vleide hij en trok glimlachend aan haar paardenstaart. Ze was inderdaad al een stuk ouder dan dat hij was, maar de liefde was nog net zo springlevend als eerst. Natuurlijk keek hij weleens naar andere vrouwen, meiden van zijn leeftijd, maar zoiets als dat hij voor Eleanor voelde, ging hij niet snel meer opnieuw voelen. 'Oh, ik verwacht nu eigenlijk elke week zo'n verwennerij!'

'Alsof je niet genoeg krijgt!' plaagde Eleanor hem en drukte een kort kusje op zijn lippen. Waarna nog een korte tik tegen zijn billen volgde. Of toch een stukje hiervan. 'Waarom moet je altijd aan mijn haar trekken?' Ze legde haar hoofd op zijn schouder. 'Je bent echt gek.'

'Gek, maar wel knap. Nog steeds,' lachte hij, maar met een onserieuze ondertoon. Nog steeds kon hij er slecht mee omgaan dat hij jong bleef. Hij streelde met zijn hand over haar arm en sloot zijn ogen. Het warme water was heerlijk. 'Hoe gaat het trouwens met Tara? Heb je haar de laatste dagen nog kunnen bereiken?' De laatste jaren had Teoh een betere band met Tara kunnen krijgen, maar het werd wel met het jaar raarder. Ze was nu qua uiterlijk ouder dan hem.... En dat bleef een raar gevoel en gezicht.

'Het gaat goed met haar. Ze had haar studies psychologie in de criminologie erop zitten. 'Ze komt binnenkort terug om hier te werken bij de lokale politie en omstreken. Ik mmoest trouwens zeggen dat ze je mist.' Hierbij keek Eleanor hem aan. Ze hadden het in al die jaren goed gedaan.

Teoh glimlachte oprecht en wreef met zijn hand over de schouder van Eleanor. 'Dat ik dat ooit nog eens uit haar mond mocht horen... Ik mis haar ook. Ik ben blij dat ze thuis komt.' Hij drukte een kus tegen de slaap van Eleanor en zuchtte toen diep uit. De laatste tijd zat hij vol met stress en het was dan ook heerlijk om zo'n rustige middag te hebben. 'Ik heb zoveel zorgen de laatste tijd,' bekende hij.

Tara betekende voor Eleanor alles. Heel haar puberteit en het leven als een student was ze zo gefocust geweest op Teoh. Echter had ze haar wilde haren toen behouden, maar deze vooral met hem, Azië en Dan beleeft. Eleanor streelde langs zijn kin en keek hen bezorgd aan na zijn innige kus. 'Waarover, Teoh?' Ze helaas altijd bang dat hij haar zou verlaten. In het begin kon ze het makkelijk laten gaan, maar hoe ouder ze werd, hoe moeilijker.

Teoh haalde diep adem en keek Eleanor met vermoeide ogen aan. 'Ik- Tara is nu al zes jaar ouder dan dat ik ben. Ik moet met mijn baan stoppen, omdat ik nu echt te jong eruitzie voor mijn leeftijd. Het wordt steeds moeilijker om ergens aan de bak te kunnen, laat staan over straat te lopen. Ik weet niet hoe lang ik nog in Mystic Falls kan blijven, Ellie. Maar ik wil jou en Tara niet met mij mee sleuren. Jij bent hier zo gelukkig.'

Eleanor keek hen verward aan. Wat bedoelde hij? Ging hij haar weer verlaten en om de zoveel tijd elkast bezoeken? Voor dat ze het wist kwamen er tranen langs haar wangen gerold. Ze stond op uit de jacuzzi en klom eruit. Ze wou even niet naast hen zitten. Het moest doordringen. 'Doe wat je moet tldoen Teoh. Hoe veel keer heb ik je niet gewaarschuwd?!' Haar stem sloeg over tussen verdriet en woedde. Ze liep naar de bank en liet zich hierop zakken, deed haar badjas aan en staarde naat het vuur. Hij ging haar verlaten. Dat deden mannen uiteindelijk altijd. Zelfs Teoh.

'Eleanor-' zei hij nog en hij probeerde haar arm vast te pakken, maar ze was al weg. Ook hij sprong met gemakkelijk uit de jacuzzi en met enkele stappen stond hij voor haar. Teoh knielde en pakte haar handen vast. 'Eleanor, ik ga je niet verlaten, maar... Het is nu gewoon heel erg moeilijk in Mystic Falls. Ik kan niet meer buiten komen, het jagen wordt lastiger door de verscherpte beveiliging en ik heb ontslag genomen bij mijn werk. Ik bedoel enkel... Misschien moeten we Mystic Falls verlaten.'

'We? Je had het erover dat je ons niet mee wou sleuren, Teoh.' Deze woorden kwamen bot uit haar mond en ze trok haar handen weg. 'Wat me gelukkig maakt zijn jij en Tara. Niet meer en niet minder. Steek niet de schuld op mij dat ik in Mystic Falls zou blijven omdat ik hier gelukkig ben. Dat is een zwak excuus. Maar echt Teoh, doe waar je zin in hebt. Wat jij denkt dat moet. Ik vraag me af of we nog samen zullen zijn tot mijn dood. Waarschijnlijk niet.' Ze begon weer te huilen. Het ging er altijd dramatisch en emotioneel aan toe als Eleanor aan haar toekomst dacht met hem. Maar hey, wie zou nu niet dramatisch gaan nadenken over het feit dat jou geliefde voor altijd blijft leven en niet ouder wordt? 'Dus doe maar wat je moet doen.'

Teoh keek zijn vriendin hulpeloos aan bij de tranen, maar hij durfde haar niet meer aan te raken, bang voor afwijzing. 'Hé, hé, Eleanor, stop eens!' zei hij fronsend bij haar deprimerende woorden. 'Natuurlijk blijf ik bij je, tot de dood ons scheidt, weet je nog wel? Waar ik zin in heb, is bij jou te blijven. Jou gelukkig te maken. En als ik daarvoor de rest van jouw leven binnen moet blijven, so be it. Maar ik dacht gewoon dat het makkelijker zou zijn als we naar een andere stad zouden verhuizen. Een nieuw begin maken.'

'Een nieuw begin?' stotterde ze. 'Ik blijf oud en jij blijft jong.' Iemand zou altijd binnen moeten blijven of ze moesten de buren wijsmaken dat zij de moeder was van hem en dat vond ze ronduit afschuwelijk. 'En Zoë en Danny dan? En Tara ga ik hooguit niet meer zien, Teoh...' Er zat zoveel twijfel in haar hoofd. Het leek alsof het daar al die tijd had liggen spoken tot hij de woorden uitsprak. 'Waar wil je dan heen?' sprak ze met een gebroken stem. 'Heel ons leven gaat dan van weglopen en terugkomen bestaan. Dat besef je toch?'

Teoh stond op en begon te ijsberen door de kamer. 'Eleanor! Ik weet het niet, oké?! Het was gewoon een suggestie.' Hij ging op de rand van de jacuzzi zitten en liet zijn vuist door het warme water glijden, zodat hij langzaam weer rustig werd. 'Vergeet het maar gewoon. We gaan niet verhuizen en ik ga je ook niet verlaten. Ik verzin wel een baantje dat ik kan gaan doen, of ik blijf gewoon thuis...' Zwijgend keek hij haar vervolgens aan.

'Ga gewoon, Teoh. Ik wil je niet opgesloten in een huis. Ik wil niet dat je zorgt voor me. Ik wil mijn oude Teoh zien. De persoon waar ik verliefd op geworden ben. Je verdient het niet om binnen te zitten.' Hierbij deed ze de dot los en stond op. Ze liep naar het raam waar sneeuwvlokjes langzaam, maar zeker naar beneden kwamen. 'Ik wist dat we ooit hier zouden belanden. Maar ik weet evenmin wat te doen, Teoh. Ik weet enkel dat we oud worden. Allebei. We hebben dingen al lang niet meer in de hand. En waar je ook bent... Ik weet dat we bij elkaar horen. Daar ben ik overtuigd van.' Misschien was het niet bedoeld om die tijd ook daadwerkelijk met elkaar te spenderen. Eleanor wenste elke dag nog dat ze de hoer die Teoh had veranderd al eerder was tegengekomen in haar weerwolvenvorm.

Teoh stond zwijgend op en liep langzaam naar Eleanor toe. Van achteren sloeg hij zijn armen om haar heen en drukte hij zacht zijn lippen in haar nek. Hij hield haar stevig vast, zodat ze niet kan tegenstribbelen, en sussende geluiden maakte hij in haar oor. Het was nu even niet het moment om te spreken. Na nog even naar de sneeuw gekeken te hebben, wendde Teoh zich naar Eleanor. 'Ik ga je niet verlaten, Eleanor. Nooit. En kom nu weer met mij de jacuzzi in,' plaagde hij glimlachend.

Eleanor draaide zich enkel om en keek naar een glimlachend gezicht. Ze deed haar badjas uit, legde die op het bankstelsel en liet zich weer in de jacuzzi zakken. Zo waren ze; nooit was het ideale moment om te praten en dan kwam alles er weer opeens uit. Ooit hadden ze in een jacuzzi vele herinneringen gecreëerd. Eigenlijk door de jaren heen. Deze kon er wel nog bij. Ze sloot haar ogen en probeerde even alle ramp situaties uit haar hoofd te zetten.

Teoh liep achter Eleanor aan en nam naast haar plaats in het water. Zijdelings bekeek hij haar - zonder gezien te worden, omdat ze haar ogen dicht had - en zachtjes liet hij zijn hand door haar haren gaan. 'Het spijt me dat ik erover begon... Ik ben echt dolgelukkig met je samen en daar wil ik niets aan veranderen.' Zacht drukte hij zijn lippen op de hare - kort, maar teder - en afwachtend keek hij haar aan.

Eleanor werd uit haar mooie illusie gehaald dat alles weer goed was. Teoh probeerde het altijd zo snel mogelijk goed te maken door sussende woorden te verkopen, maar voor Eleanor was dat nooit goed. Ze kibbelde er liefst even over. 'Je had gelijk op het op te brengen. Ik weet gewoon niet wat ik ermee moet doen, Teoh. Uiteindelijk zal ik je wel volgen. Maar ik heb een kind, ook al is die bijna volwassen, vergeet dat niet.'

Hij legde zijn arm om haar heen en liet haar zo tegen hem aan leunen. Zachtjes drukte hij zijn lippen op zijn schouder, terwijl hij naar haar woorden luisterde. 'Ik ben het niet vergeten,' zei Teoh zachtjes, 'vandaar dat ik ook niet weg zal gaan. Dat we samen niet weg zullen gaan. Ik stel me gewoon aan, Eleanor. Ik kan gemakkelijk een baan vinden en met wat baardgroei en een pet kan ik ook wel de straat op.' Een optimistische blik sierde zijn gezicht en zo keek hij haar aan.

Eleanor schudde haar hoofd. 'Stop, ja. Teoh, je geeft me altijd maar mijn zin. Als ik nu wou dat je een tatoeage op je bil zette van mijn hoofd zou je het ook toch niet doen? Antwoord daar maar niet op, gekkie.' Ze zuchtte en keek hem aan. 'Luister, we verhuizen, maar niet drastisch naar een ander land of helemaal naar de andere kant van Amerika, maar ook niet te dichtbij. Hoe ouder ik word hoe dichter we komen. Ik kan het verre reizen dan waarschijnlijk toch niet aan en Tara heeft tegen dan een gezin hopelijk. Ik kan haar niet verwaarlozen.'

Hij had zijn mond al opengetrokken bij de opmerking van Eleanor, maar sloot hem lachend na haar waarschuwing. Hij sloeg zijn arm stevig om Eleanor heen en gleed met zijn neus liefkozend over haar wang. 'Nee, ik was nooit van plan om ver te verhuizen. Gewoon twee dorpjes verderop. Ik zorg ervoor dat de buren me niet leren kennen en dan krijg jij geen problemen met zeikende buurvrouwen. Ik neem een baan in weer een dorp verderop en dan moet alles goed komen!'

Eleanor lachte en kuste haar man. Teoh was altijd degene die haar hart zou begeren. Voorzichtig kroop ze op zijn schoot en sloeg behendig haar benen rond hem. 'Misschien ooit, dat dit alles voorbij gaat en we normaal kunnen leven. Misschien worden we dan nog niet altijd even oud, maar we worden wel oud. Daar hoop ik nog steeds op.' fluisterde zachtjes en drukte een hunkerende kus op zijn lippen. Eén ding was ze niet verleerd en dat was hem laten weten hoe graag zij hem wou. Altijd en nooit zou het veranderen.