De bibliotheek

'Ik heb met de directeur gepraat en gezegd dat hij niemand hoefde te straffen of te schorsen, dat ik het zelf wel zou regelen. En ik hoorde het van een leerlinge, ze vertelde wie het waren en daar ben ik toen mee gaan praten en volgens mij is het nu wel opgelost.' Dat hoopte hij tenminste, want om eerlijk te zijn werd hij er gek van. Al die meiden die hem als een halvegare aanstaarde tijdens zijn lessen. 'En nee, er heeft niemand gewonnen.' lachte hij. Het verbaasde hem dat hij nog nooit eerder met Augustus had gepraat, hij was een aardige gozer en zeker iemand met wie hij vrienden zou kunnen worden.

Augustus haalde verbaasd een hand door zijn haren en keek Noah met een open mond aan. 'Wow, wat een gedoe zeg,' mompelde hij. Hij moest niet denken dat hem dat over kwam. 'Je kan het als een compliment opvatten, een grote zelfs, maar veel problemen brengt het dan weer wél mee.' Augustus bloosde lichtjes toen hij vertelde dat niemand won. Hij had aan niemand verteld dat hij met een leerling zo intiem had gedanst.

'Ach ja, ik kijk tegenwoordig nergens meer van op.' lachte Noah en keek hem aan. 'Dat zou ik inderdaad kunnen doen, en ergens wordt je natuurlijk toch wel gevleid, maar dat is niet goed om toe te geven als leraar.' Weer lachte hij. Het verbaasde hem dat hij nog nooit eerder met hem had gesproken.

[NEW]
Elle zat verdiept in een boek op de grond in de bibliotheek. Alle plekken waren bezet, dus ze had niet heel erg veel keuze gehad. En het was een knus hoekje waar ze zat, zo'n hoek waar geschiedenis boeken stonden en toch niemand zou komen. Ze sloeg de bladzijde om en begon weer gulzig te lezen. Het was één van de boeken die Noah haar had gegeven en nu pas had ze tijd om hem te lezen.

Thomas had lopen zoeken door de hele bibliotheek; Elle leek hier de laatste tijd graag haar tijd te vertoeven, maar het enigste wat hij leuk vond aan de schoolbibliotheek was het respecteren van de stilte. En die stilte kon dan voor vele andere dingen gebruikt worden... Hij vond haar uiteindelijk bij de saaiste afdeling. 'Daar zit je!' Hij nam naast haar plaats en drukte een kusje op haar wang. 'Interessanter dan een verrassing van je vriendje? Man, ik heb lang voor je moeten zoeken... Alsof je niet gevonden wilt worden, want als dat zo is ga ik wel weer weg hoor.

Ze keek verbaasd van haar boek op en zag Thomas staan. 'Hé Thom!' glimlachte ze en schoof een stukje op, zodat hij ook naast haar in het hoekje kon zitten. Ze legde de bladwijzer tussen de bladzijde en legde voorzichtig het boek neer. Hierna richtte ze zich geheel tot Thomas. Ze glimlachte vrolijk naar hem. 'Oké, dat is misschien wel een klein beetje waar. Maar ik ben heel erg ver gekomen in mijn boek, dus kan je me nu ook heel erg lang storen.'

Thomas lachte en ging door zijn haar. 'Je maakt me eerst gek op mijn bed, dan loop je weg en nu... Nu verwacht je dat ik braaf ga wachten? Dacht het niet hoor. Ik wil aandacht.' De bibliotheek was wel leuk; zoenend tegen de laatste boekenrekken staan waar nooit iemand komt. Zacht drukte hij zijn lippen tegen die van haar. 'Ik heb je gemist, werkelijk.'

Ze kuste hem enthousiast terug en legde haar hand op zijn wang. 'Ik heb jou ook gemist,' zei ze gemeend. De laatste dagen had ze zich nogal afzijdig gehouden, omdat iedereen op school wel leek te weten van Elle en Thomas' relatie. Ze voelde zich verlegen door alle blikken die haar geworpen werden, maar op de een of andere manier schoot ze wel omhoog in de peilingen. 'Aandacht dus he? Ik heb nu een tussenuur,' fluisterde ze met een veelzeggende glimlach.

'En wij zitten hier wel een beetje afgeschermd hé? Toevallig ik ook.' Hij glimlachte naar haar en drukte weer zijn lippen in haar hals. Hierna trok hij haar op zijn schoot. Werkelijk had hij geen les nu en anders had hij gespijbeld. Zo simpel was het... 'Je ziet er weer leuk uit vandaag,' Elle was eigenlijk nog vrij modebewust of toch altijd wel leuk aangekleed.

'We zitten bij geschiedenis, natuurlijk zijn we afgeschermd!' lachte ze en sloot haar ogen vol genot bij zijn lippen in haar nek. Als ze alleen waren, durfde ze zoveel meer met hem dan in publiek. Gisteren kuste hij haar in de kantine en ze was bijna weggerend, zo bang werd ze van al die starende, meestal boze blikken van meisjes, die naar haar gericht waren. Ze was toen ook met een smoes snel weggegaan. 'Bedankt,' glimlachte ze en keek even naar haar kleding. Het was een simpele spijkerbroek met haar lievelings trui, die haar oma voor haar gemaakt had. Ze sloeg haar armen om hem heen en kuste hem weer zachtjes.

Thomas glimlachte bij de hunkerige lippen en kuste haar verlangend en gewillig. Als ze eenmaal alleen waren dan liet hij zich ook meer over aan haar. Dan was er geen nood om haar te beschermen. Alleen was het hén. 'Echt niemand komt hier. Dus mijn kamer en dit zijn nu zowat onze plekjes?' lachte zacht tegen haar lippen op toen hij hun kus verbrak. Een hand streelde door haar prachtige lokken terwijl hun neuzen elkaar raakte.

'Dit zijn onze plekjes inderdaad,' glimlachte ze en beet even zacht op haar lip toen hun ogen elkaar recht aan keken. Haar vingers streelde zacht over zijn wang en met een glimlach hield ze haar hoofd schuin, waarna ze hem weer zacht en verlangend kuste. 'Het is bijna valentijnsdag he,' herinnerde ze hem en keek hem met een hoopvolle blik aan. 'Zullen we dan iets leuks gaan doen?' Het zou haar eerste valentijnsdag zijn met een vriendje.

Thomas legde een vinger op haar lippen. 'Niet alles verpesten, Elle! Ik wou net vragen of je die wou zijn en me mee wou vergezellen naar de kermis in de avond. Die dag heb je me helemaal tot jouw beschikking.' Hierbij glimlachte hij breed naar haar en drukte een kusje op haar voorhoofd. 'Ik ga je echt zo verwennen die dag. En nee, niet op die-die manier.' lachte hij weer. Sommige mensen dachten te hard door.

Ze glimlachte breed en knikte enthousiast. 'Ja, super leuk! Ik verheug me er nu al op, gezellig, de hele dag leuke dingen doen.' Bij zijn woorden werd ze rood en liet ze een verlegen lachje horen. Ze had geen idee wat ze hier op nou moest reageren. Dus keek ze hem weer aan en kuste weer zijn lippen. Dat was beter dan woorden. 'En, heb jij nog grappige reacties gehad toen je vertelde dat we een relatie hebben?' giechelde ze nieuwsgierig.

'Nee, niet echt. Enkel haatte onze moeders elkaar blijkbaar. Of dat deden ze toch, maar mam wilt je ontmoeten. Pap ook... En Lexi vindt het wel leuk. Raar, maar leuk. Emma en ik praten niet echt over relaties... Voor de rest verschiet iedereen er wel van, maar ik heb een paar keer moeten aan horen hoe "sexy of lekker" je opeens bent. Echt niet uit juiste moment als je naakt iemand voor je hebt staan en die dan over je vriendin begint en hoe mooi ze niet is.' Thomas drukte zijn hoofd tegen dat van haar. Slechts heel zacht. 'Jij wel dan?' Zijn lippen tintelde nog lichtjes na van hun hete kussen.

Ze moest lachen om zijn woorden, maar werd ook rood. Hij maakte vast een grapje over die vrienden van hem, die vonden haar echt niet mooi. Ze glimlachte zwakjes en treurig. 'Ik krijg van iedereen commentaar dat ik je enkel als vriendje heb om populairder te worden en hoger in de peilingen te staan. Het doet... echt pijn als mensen je zo laag schatten.' Ze haalde haar schouders op en glimlachte toen wat breder. 'Maar ik ga het vanavond officieel aan mijn ouders vertellen, ook al weten ze het vast wel.'

Thomas glimlachte een beetje schuldig naar haar. 'Ik snap niet hoe je dat vol kan houden... Als het te veel wordt, vertel het me dan, Elle. Beloof dat je het me dan vertelt.' Hij streelde over haar wang en keek haar met een droevige blik aan. Ze wisten allebei dat als mensen zo tegen hem zouden doen, dat deze relatie niet stand had gehouden. Thomas kon echter niet tegen zo'n dingen. Zacht streelde hij naar haar haren en kuste haar. 'Officieel? Dan moet je me ook nog eens binnenkort meenemen voor een ontmoeting lijkt me?'

'Dat lijkt me een goed idee,' glimlachte ze, maar al snel was die weer weg. Elle beet twijfelend op haar lip en durfde Thomas niet aan te kijken. 'Gisteren had ik gym. En... En ik ging douchen en toen ik terug kwam, hadden ze weer mijn kleding meegenomen. En ik dacht dat ze er eindelijk mee gestopt waren, maar ze hebben het weer gedaan en ik weet echt, echt niet wat ik moet doen, Thomas.' Ze slikte haar tranen in en keek hem wanhopig aan.

'Je zit toch met Anna in de klas? Ik praat wel met haar. We zijn nog steeds goede vrienden na dat het gedaan was tussen ons. Ze zal wel voor je uitkijken,' Weer streelde Thomas door haar haren. 'Zijn het meisjes uit het cheerleading team? Of wie zijn het?' Hierbij drukte hij beschermend een kus op haar voorhoofd en trok haar tegen zich voor haar te knuffelen. 'Elle, je moet niet met je laten doen. Ze willen bewijs dat je echt mijn vriendinnetje kan zijn zoals ze verwachten. Voor mij moet je niets bewijzen. Gewoon de mijne zijn, gelukkig zijn met me.'

'Anna? Ja, maar we zijn geen vriendinnen. Misschien wil ze dat wel helemaal niet doen,' zei ze zachtjes. Anna was zo'n typisch populair meisje dat ook nog eens echt aardig was. Het verbaasde haar niets dat ze ooit een relatie had met Thomas. Ze schudde haar hoofd. 'Ik kan het je niet vertellen, dan wordt het enkel erger.' Ze sloeg haar armen om hem heen en verborg haar gezicht in zijn nek. Zo voelde ze zich veilig, in de armen van Thomas.

Thomas schudde zijn hoofd. Het werkte heel simpel soms... Veel mensen keken naar hem op, maar in het voetbalteam en cheerleaderteam waren er onuitgesproken regels. Eén daarvan was loyaliteit. We waren een groep voor iets. 'Je kan het wel, Elle. Zullen we je anders proberen op te vrolijken en aan iets anders laten denken?' Hij hoopte voor haar dat ze de verkiezingen ging winnen. Hij had haar geholpen na schooltijd, maar ook bij vele on-populaire mensen had ze toch sympathie kunnen winnen. Ze had de potentie om een populaire jongen te strikken wat haar vast en zeker bereid willig maakte en doorzettingsvermogen gaf. Het probleem van Elle was dat ze zich teveel aantrok, van alles.

[NEW]
Kai was paar dagen geleden weer terug verhuisd. Zijn ouders hadden de kans gehad om in de grote stad een zaak te openen, maar ze waren opgelicht. Enkele weken hadden ze moeten overnachten in een hotel, tot zijn ouders geregeld hadden dat ze weer terug naar Mystic Falls konden. Het was een rare zaak, maar gelukkig was hij weer thuis. Ingespannen was hij bezig met leren; hij had paar weken geen school gehad, dus moest hij alles weer inhalen.

Emma moest één of ander geschiedenisboek hebben voor een project, zowel haar broer als haar zus had het niet in huis, dus dat betekende dat ze naar de bibliotheek moest. Als er één plek was waar ze een hekel aan had, dan was het wel aan de bibliotheek. Met een diepe zucht betrad ze de veel te stille plek en liep direct naar de geschiedenis afdeling: hoe eerder ze het boek had, hoe sneller ze hier weg kon.

Kai zat diep verdiept in zijn boek en had nauwelijks door wat er om zich heen gebeurde. Zijn ouders stonden erop dat hij, ondanks zijn achterstand, nog net zulke hoge cijfers zou halen. Dus moest hij nu keihard werken. Vermoeid besefte hij dat hij een boek nodig had, dus stond hij op en liep de bibliotheek door. Hij moest naar de geschiedenisafdeling. Toen hij de hoek om ging en iemand in het gang pad zag staan, stond hij abrupt stil. 'Emma!'

Emma keek op toen ze haar naam hoorde en stond enkele momenten stil van verbazing. 'Kai?' Ze keek hem verward aan en liep naar hem toe om haar armen om hem heen te slaan. 'Ben je weer terug? Waarom heb je niets gezegd?! Ik heb je zo gemist!' ratelde ze door en begon te lachen.