De bibliotheek

Isobel nam, zoals gezegd, plaats op de bagagedrager en sloeg één arm om hem heen, zodat ze stevig zat. 'Zo, ik zit. Als ik teveel beweeg moet je het zeggen.' grijnsde ze en verborg haar hoofd in haar jas. De wind was streng en het weer guur. Ze vond de winter heerlijk, evenals de herfst - maar de kou mocht wel iets minder zijn.

'Blijf jezelf wel goed vasthouden.' Woody keek even achterom om naar Isobel te glimlachen en begon toen te trappen. Het ging wat moeizaam in het begin, maar uiteindelijk had Woody er tempo in zitten en zat hij op de weg naar huis. Het was maar goed dat hij flink getraind had voor football, want een combinatie van extra gewicht en weind tegen waren niet makkelijk te trotseren.

'Dat komt wel goed.' Ze verstevigde haar grip iets meer en keek haar ogen uit. Ze reed deze route nooit, dus het was leuk om alles te zien. De bomen, de sloten en de herfstkleuren die zij vertoonden. 'Ik hou echt van de herfst.' zuchtte ze met een glimlach. 'En jij, ben jij een herfst of een zomer mens?'

'Nou, geen van beiden, eigenlijk.' Woody trapte zo hard als hij kon en was rood van de inspannning. 'Ik ben meer een lente persoon.' gaf Woody toe. Het was dat idee dat alles weer opbloeide en dat het warmer ging worden, dat hem aansprak in dat seizoen. En het was dan niet overdreven warm, koud of nat. Dus de lente was volgens hem een prima seizoen. 'Maar de herfst is ook prachtig.' zei hij nog.

'Oh ja dat was jij! De lammetjes.' lachte ze en herinnerde zich hun ontmoeting in het bos, eerder deze week maar ze bracht het verder niet boven. 'Naast de herfst ben ik ook wel een zomer mens, maar ik vind de vallende blaadjes altijd zo leuk enzo.' glimlachte ze en legde haar hoofd tegen zijn rug aan. Het zat eigenlijk best comfortabel zo.

Woody lachte, maar schaamde zich tegelijkertijd. Ja, natuurlijk, zij was het die hem zo'n beetje een softie had genoemd. Woody was niet verbaasd dat Isobel ook van de zomer hield. Ze was zo levendig en vrolijk, dat de zomer daar wel bij paste. Tevreden voelde hij haar hoofd tegen zijn rug. Het speet hem dan ook toen hij zijn huis al in zicht zag. 'We zijn er bijna.' kondigde Woody met dubbelde gevoelens aan.

Isobel keek weer op toen hij zei dat ze er bijna waren. 'Oh ja, dit herken ik hier wel ja.' Ondanks dat Mystic Falls zo klein was, nog steeds waren er plekken die ze niet door en door kende. De bossen kende ze op haar duimpje, maar in het centrum was ze niet erg vaak te vinden. 'Ik heb er echt zin in.' zei ze nogmaals enthousiast en kwam met een sprongetje van de fiets af toen ze stopte.

'Ik ook.' zei hij gemeend en bijna net zo opgewekt. Woody stopte voor zijn huis en reed zijn fiets het schuurtje in. Hij kwam terug naar voren en haalde de sleutel uit zijn zak. Er was niemand thuis. Gelukkig, dat betekende geen moeilijke vragen. Woody opende de deur en hield hem voor Isobel open.

'Dankuwel,' zei ze grijnzend en stapte het huis binnen. 'Ah, het is hier lekker warm.' Het was dat ze het huis al kende, dus liep ze naar de kapstok en hing haar jas daar op. Ook deed ze haar schoenen uit en draaide zich terug om naar hem. 'En welke klassiekers heb je in de kast liggen?' vroeg ze nieuwsgierig.

Woody ging zelf ook naar binnen en hing zijn jas na haar op. 'Een hoop. The Good, The Bad, The Ugly en Once Upon A Time In The West en Unforgiven en True Grit - de originele - en een hoop meer.' Woody stopte zijn opsomming en keek haar aarzelend aan. 'Maar we kunnen ook geen western kijken, als je iets anders leuker vindt.' Hij beet op zijn lip en schuifelde wat heen en weer met zijn voeten.

'Gaaf,' zei ze met een glimlach en keek naar de dvd's. 'Nee, westerns zijn echt leuk! Mij maakt het niet uit welke we gaan kijken - ik vind ze allemaal leuk!' Ze was altijd enthousiast als het om films ging. 'Dus, jij mag kiezen.' Ze glimlachte even en grinnikte toen hij heen en weer begon te schuifelen. 'Gaan we boven kijken, of hier?' vroeg ze zich hardop af en keek hem nieuwsgierig aan.

Woody keek opgelucht en bedacht welke western in de ogen van een leek het leukste moest zijn. Hij besloot maar voor The Good, The Bad, The Ugly te gaan, die had hijzelf al in geen tijden meer gezien. 'Eh, nou de tv is al een tijdje kapot. Dus we moeten hem op mijn laptop kijken, die staat boven..' Het was een slap excuus, de tv werkte weliswaar niet, maar Woody kon de laptop ook gewoon beneden zetten. Maar hij had gewoon geen zin in die blikken van zijn ouders of zijn zussen. Of zijn oma, die nog het ergste van allemaal was wat betreft meisjes.

Isobel knikte. 'Nou, de enige kamer in dit huis die ik nog niet gezien heb,' grinnikte ze en liep naar boven toe. 'En The Good, The Bad, The Ugly is leuk! Is een tijdje geleden dat ik die zag. En misschien is boven zitten wel een goed idee ja, veronderstel dat Elle thuiskomt. Nou ja, ook wel leuk - maar niet echt een gewenst effect denk ik.' grapte ze.

'Het stelt niet zo veel voor hoor.' Woody liep achter Isobel naar boven en wees haar daar de weg naar zijn kamer. Niet dat ze het zelf niet had kunnen vinden, maar goed. Hij opende de deur van zijn nette en eenvoudige kamer. Hij had wat foto's van de Dallas Cowboys en auto's op de muur hangen, maar voorderest hield Woody het erg simpel. In kleermakerszit ging Woody op de oude bank in de hoek van zijn kamer zitten, nadat hij de laptop en dvd erbij had gepakt.

Isobel liep na hem zijn kamer in en keek even rond. Het was niet erg groot en het was simpel, maar Isobel vond het wel wat hebben. Ze ging naast hem op de bank zitten en sloeg haar benen over elkaar heen. 'Nou, kom maar op met die film.' zei ze met een grijns en ging tegen hem aanzitten.

Woody schoof een bijzettafeltje voor de bank en zette er zijn laptop op. 'Daar komt ie.' Woody drukte op play en glimlachte naar Isobel die tegen hem aan was gaan zitten. Het verbaasde hem dat het allemaal zo soepeltjes ging. Dat had hij absoluut niet verwacht. Na een paar minuten, toen de film al bezig was, bedacht Woody dat hij niet eens gevraagd had of ze iets wilde drinken. 'Isobel, wil je trouwens wat drinken?' vroeg hij zachtjes, maar hield zijn ogen op het scherm gericht.

Isobel keek op en knikte. 'Nu je het vraagt, ja - lekker.' zei ze lachend en drukte op de pauze knop. 'Ik loop anders wel eventjes mee naar beneden.' stelde ze voor en stond alvast op. Ze was in een uiterst goed humeur, wat ook niet zo gek was aangezien de volle maan nog twee weken weg was (?).

'Is goed. Lust je thee of misschien iets fris?' Woody kwam overeind en liep voorop om naar beneden te gaan. In de keuken zette hij de waterkoker alvast aan, hij wilde zelf graag thee, en wachte op Isobel's antwoord. Ondertussen zocht hij naar wat lekkers. Geen film zonder iets te eten en te drinken, toch?

'Doe mij ook maar een kopje thee.' Isobel had het nog steeds koud van daarnet, dus een kop thee kwam wel goed van pas. 'Best raar dat ik nog nooit een glimp van je kamer heb opgevat, ondanks dat ik hier al meer dan een jaar kom.' lachte Isobel, ach - eigenlijk was het nog niet eens zo heel erg raar, maar het viel haar gewoon op nu ze erover nadacht.

In de kast vond Woody nog een trommel met zelfgebakken koekjes. dat was vast zijn oma's werk. Hij opende de trommel en bood ze aan, aan Isobel. Daarna pakte hij twee mokken en grinnikte. 'Ik denk ook niet dat veel mensen het zien. Eigenlijk houd ik iedereen tegen die naar binnen wil. Vooral zusjes met kwaad in de zin of moeders die gaan poetsen en alles weggooien wat in de weg ligt.' Het belletje van de waterkoker ging en Woody schonk het kokende water in de theepot.

Isobel begon te lachen. 'Dat laatste herken ik inderdaad wel. Ik zorg er ook altijd voor dat mijn broertjes niet binnen kunnen komen als ik er niet ben. Anders zitten ze met een tampon aan de keukentafel "Isobel, wat is dit? Waar is het voor? Waarom lag het in je kamer? Mogen we het hebben?"' lachte ze en nam een hap van het koekje dat ze zojuist uit de trommel had gepakt. 'Deze zijn echt verrukkelijk!'

Woody pakte er een dienblad bij en grinnikte. 'Ja, je kunt ze beter buiten de deur houden.' De theepot en kopjes plaatsten hij op het dienblad en de trommel gaf hij aan Isobel. 'Baksels van de familie Lewis. Wil jij die meenemen?' Woody pakte het dienblad op en liep alvast terug naar boven. Daar zette hij de thee op zijn bureau en schonk voor hen beiden in.

Met de koektrommel in haar hand liep ze weer naar boven toe. 'Een slot op de deur werkt, geloof mijn woorden.' grijnsde ze. Ze had echt een slot op haar deur laten zetten met twee van die nieuwsgierige aagjes in de familie. 'Zeg maar tegen degene die ze heeft gemaakt dat ze overheerlijk zijn.' zei ze met een glimlach, zette de koektrommel naast de thee en ging op de plek zitten waar ze zonet ook zat.

Woody lachte. 'Dat is misschien wel een idee.' Hij had willen zeggen dat met heksen in huis, sloten niet erg nuttig waren. Met een simpele spreuk had je vrijwel ieder slot zo open. Maar hij kon haar dat niet vertellen. Hij gaf haar één van de mokken, trapte zijn all stars uit en ging weer terug naast Isobel zitten. In dezelfde kleermakerszit, gewoon omdat het lekker zat. Glimlachend drukte hij weer op play.

Isobel sloot haar handen om de kop thee en ging weer tegen hem aanzitten. Ze had deze film zo vaak gezien toen ze klein was met haar vader, maar hij bleef leuk. Voorzichtig nam ze een slokje van de thee, die toch nog te heet bleek te zijn en zette hem op haar benen neer, met haar handen er nog steeds omheen gesloten.