De bibliotheek

Peter lachte geamuseerd toen Tara dat alles opsomde. Hij luisterde er met plezier naar en toen ze wegliep, keek hij haar nog een tijdje na. Uiteindelijk verzamelde hij zijn spullen, sloeg zijn tas over zijn schouder en stond op om weg te gaan. Als zij dacht dat hij niet weg zou gaan, dan zou Peter dat juist wél doen.

Tara draaide zich om en zag hem weglopen. Ze was dol op aandacht, maar persoonlijk vond ze Peter een mysterie. Iets wat ze niet leuk vond; zij was liever het centrale middelpunt. Echter voelde ze zich gemengd met zijn vertrek; dat wou ze, maar aan de andere kant ook weer niet. 'Veel plezier, Peter!' Hierbij glimlachte ze en liep terug naar haar plaatsje waar ze zich neer zette. Niet dat ze hem achterna ging lopen.

Peter nam geen moeite meer om zich nog om te draaien. Hij liep zonder nog een blik over zijn schouder te werpen de bibliotheek uit, maar stak zijn hand nog boven zijn hoofd op als afscheid voor Tara. Dat meisje zou hij zeker nog eens opzoeken. Met haar kon hij wel een leuk spelletje spelen.

Gone.

NEW

Isobel had een hekel aan lezen, maar ze stond niet goed voor Engels, dus ze moest deze keer wel een goed cijfer halen. Vermoeid, maar vooral geïrriteerd, pakte ze een willekeurig boek uit de kast en sloeg hem open. 'Saai..' mompelde ze en zette het - op een totaal andere plek - terug. Ze had al tien boeken gehad en geen van alle vond ze interessant. Dit zou echt niets worden.

Woody was nooit een fan van lezen geweest, totdat zijn moeder hem haar waardevolle western boeken had gegeven. Dat was één van de weinige dingen die hij en zijn moeder gemeen hadden; ze lazen allebei graag. Niet de hoogstaande literatuur, maar gewoon simpele avonturenboeken. Woody struinde door de stille bibliotheek en zocht naar nieuw leesmateriaal.

Isobel liep een gangpad verder toen haar oog op Woody viel. 'Jij ook hier?' merkte ze grijnzend op en pakte het eerste het best boek met een felgekleurde kaft uit de kast. Dit bleek echter een boek te zijn met de titel "breien doe je zo" 'Denk je dat ik dit ook zou mogen lezen voor Engelse Literatuur?' vroeg ze lachend en liet het boek zien. Waarom stond dit in vredesnaam in de schoolbibliotheek?

Woody schrok van een stem en glimlachte toen hij zag dat het Isobel was. 'Ja, ik kan het niet ontkennen, dus ik geloof van wel.' Hij stopte zijn handen in zijn zakken en richtte zijn ogen op de ruggen van de boeken. Toen Isobel hem een boek liet zien, lachte hij zachtjes met haar mee. 'Helaas niet.' merkte hij op.

'Helaas..' Met een grijns zette ze het boek terug en zuchtte. 'Ik moet een boek lezen voor Engels - en ik heb een hekel aan lezen - en ik heb geen idee welke ik moet kiezen. Weet jij misschien een goed boek?' vroeg ze aan hem en liep naar hem toe. 'Oh en het liefste zo dun mogelijk.' voegde ze er nog lachend aan toe.

Woody dacht na en haalde zijn schouders op. 'Van wat voor boeken houd je?' vroeg Woody nieuwsgierig. Hij las wel boeken, maar die waren meestal niet goed genoeg voor Engels. Dat moesten echte literatuur boeken zijn, terwijl hij korte novelles over fictionele avonturen las. Misschien moest hij eens wat moeilijkers proberen. Woody kon haar dus moeilijk die boeken aanbevelen.

'Eh... ik heb geen idee. De enige boeken die ik heb gelezen waren verplicht voor school. Ja, ik weet het - het is echt vreselijk, maar ik vind er gewoon geen zak aan. Ik denk dat ik gewoon een standaard boek pak dat iedereen heeft gelezen.' Met haar blik gleed ze langs de rijen met boeken en pakte "The boy in the striped pyjamas" eruit. 'Hier, dit boek heeft iedereen toch wel gelezen?' Ze sloeg het open en het viel haar op dat het niet eens zo moeilijk was: het was dun en het had redelijk grote letters. 'Prima, deze wordt t - geen idee waar het over gaat, maar dat maakt niet uit.' lachte ze.

Woody glimlachte, natuurlijk de meeste mensen lazen alleen maar boeken voor school. Dat was hartstikke normaal, maar toch had Woody gehoopt dat ze misschien ook van lezen zou houden. 'Ik heb het niet gelezen, maar de film was goed. Heb ik gehoord.' Hij had gehoopt iets slims te kunnen zeggen over het boek of desnoods over die film, maar hij had werkelijk geen idee waar hij het over had.

Isobel grinnikte. 'Ach, het is goed genoeg - hier kan ik wel een goed cijfer voor halen.' Ze nam het boek onder de arm en keek hem even aan. 'Waarvoor was jij hier? Ook een boek aan het uitzoeken voor Engels?' vroeg ze zich nieuwsgierig af en ging op één van die rijdende krukjes zitten.

Woody zag haar blik en voorzag de vraag al. Het zou vast stom zijn toe te geven dat hij graag westerns en andere verhaaltjes las. Maar Woody was niet iemand die snel loog of misschien zelfs niet echt wist hoe dat moest. Hij was gewoon goudeerlijk. 'Ik kwam een nieuw boek zoeken. Een short story van H.G. Wells en een nieuwe western. Niet voor Engels. Voor mezelf.' Met een verlegen blik keek hij op haar neer.

'Westerns? Super gaaf! Ik kijk altijd western films.' zei ze enthousiast. Ze hield niet van lezen, maar wel van films, vooral genres als actie, thrillers en westerns spraken haar aan. Die laatste vooral omdat haar vader deze altijd keek. 'Ik lees ze misschien niet, maar kijken toe ik ze wel.' lachte ze. Van het boek had ze nog nooit gehoord, maar western klonk altijd leuk.

Verrast keek Woody Isobel aan. Hij dacht altijd dat meisjes actiefilms vreselijk vonden. Laat staan westerns. Woody dacht altijd dat zijn zusjes ze keken omdat hij er op aan spoorde. 'Echt?' Hij glimlachte enthousiast en voegde er, zonder er bij na te denken, aan toe: 'Zou je het leuk vinden er een met mij te zien een keer?' In een sneltrein kwamen de woorden er uit en Woody realiseerde zich dat pas toen het al te laat was. Rood aangelopen wierp hij zijn ogen neer.

'Ja natuurlijk, super leuk! Wanneer heb je tijd?' vroeg ze aan hem en liep ondertussen naar het kleine bureau van de bibliothecaresse om het boek te lenen. Ze wilde Woody wat beter leren kennen, ondanks dat hij de broer van haar beste vriendin was, voor haar maakte dat niets uit: Ze mocht toch omgaan met wie ze wilde?

Woody had verschillende doemscenario's in zijn hoofd gehad toen hij die vraag had gesteld. Het ging namelijk wel over Isobel en ze scheen nogal een pittig meisje te zijn. Dus het overviel Woody dat ze inging op zijn aanbod. 'Eh-' Daar had hij helemaal nog niet over na gedacht. 'Heb je zometeen nog les?' Hij was zelf vroeg uit vandaag, dus waarom niet meteen vandaag? Het was toch als vrienden, niets speciaals. Zoiets kon na schooltijd toch?

Isobel schudde haar hoofd. 'Nee ik ben uit, ik zwerf volgens mij al een half uur door de bieb heen.' lachte ze. Dankbaar nam ze het boek weer aan en stopte deze in haar tas. Deze zou ze makkelijk binnen twee weken uitkrijgen. 'Dus, bij jou of bij mij thuis?' vroeg ze aan hem en keer zich weer terug naar hem. 'Het wordt echt gezellig!' kirde ze enthousiast en keek naar de boeken.

Woody lachte met Isobel mee en glimlachte een begroeting naar de bibliothecaresse. Ze was een aardige vrouw die Woody altijd inlichte als er nieuwe boeken binnenkwamen die hem mogelijk zouden interesseren. Woody dacht na over haar vraag. Bij hem thuis zouden ze het risico lopen Elle tegen te komen, maar het betekende niets dus waarom zou hij zich daar zorgen over maken? Bovendien voelde hij zich thuis hopelijk wat meer op zijn gemak. 'Bij mij? Ik geloof dat het er nu nog rustig is.'

'Ja prima,' Ze was vaak genoeg bij Elle thuis geweest, dus dat vond ze geen probleem. 'Ik ben alleen vandaag wel lopend, ik hoop dat dat geen probleem is.' Ze ging weer op hetzelfde krukje zitten en draaide er een rondje op. 'Zal Elle leuk vinden als ze thuis komt.' lachte Isobel en zag het hoofd van haar vriendin al voor zich. Heerlijk.

'Je kan achterop mijn fiets.' De Dallas-Lewis familie was waarschijnlijk de enige die nog met de fiets naar school kwam, maar ze vonden het allemaal heerlijk, dus kon het hen niet veel schelen. Hoewel Woody het wel geweldig vond als hij de auto mee mocht nemen. Woody grinnikte bij de gedachte aan Elle's blik. 'Inderdaad.' Hij glimlachte en liep alvast naar de uitgang van de bibliotheek. Zijn fiets stond in het fietsenrek voor het gebouw.

Isobel knikte enthousiast. 'Achterop de fiets,' lachte ze. De laatste keer dat ze achterop de fiets had gezeten, was toen haar vader haar nog naar school bracht - en dat was lang geleden. 'Ik moet nog wel even wat uit mijn kluis pakken hoor. Gelukkig lag haar kluisje vrij dicht bij de bibliotheek, dus kon ze snel haar boeken omwisselen en haar jas pakken. 'Zo, klaar om te gaan!' Ze zette haar muts op en lachte. 'Ik voel me altijd een kabouter als ik dat ding op heb.'

'Het is niet zo heel ver, dus dat is wel te doen toch?' Misschien vond ze het wel helemaal niets om achterop te zitten. Die bagagedragers werden nooit comfortabel gemaakt. 'Hij is vast lekker warm.' Woody glimlachte. 'En hij staat je goed.' voegde hij nog toe, want dat hoorde zo, toch? 'Ik wacht hier wel even.' Hij had zijn spullen al gepakt voor hij naar de bibliotheek was gegaan en liep alvast naar zijn fiets om deze van slot te halen.

Isobel knikte. 'Ja, ik vond het vroeger altijd heerlijk om achterop de fiets te zitten bij m'n pa.' Ze sloeg haar tas over haar schouder heen, deed haar jas dicht en liep naar hem toe. 'Zo, kom maar op met de fiets.' lachte ze enthousiast. Ze had er echt heel erg veel zin in, daarbij stond ze altijd in voor gezelligheid.

'Oke, gelukkig.' verzuchte Woody opgelucht en reed zijn fiets tot naast Isobel. Hij ging alvast zitten en klopte toen uitnodigend op de bagagedrager. 'Gaat u zitten.' Woody glunderde naar haar. Hij had niet gedacht dat dit hem zo leuk zou lijken. Gewoon samen met iemand een film kijken. En dan nog wel met de beste vriendin van je zus. Wat een combinatie.