Nachtclub ''La Luna''

Een club, aan de rand van Mystic Falls.

La Luna was de enige club in heel Mystic Falls, maar Marise was allang blij dat er überhaupt eentje zat. Ze had een zwart leren broek aan met een strakke top erop en hoge laarzen. Ze voelde zich er lekker in en zeker op avonden als dit. Met een drankje in haar hand liep ze van de bar weg en keek even rond of ze een plekje zag waar ze fatsoenlijk kon zitten. Al die heerlijke geuren waren verleidelijk, maar ze hield zich in.

Tristan zat verveeld in een hoekje te roken en hield de club in de gaten. Er waren voornamelijk mensen, maar toch bespeurde hij tekens dat er ook andere wezens waren. Hij zou ze snel genoeg opmerken. Hij bestelde een nieuw drankje en stak een nieuwe sigaret aan. De vrouwen die om zijn aandacht vroegen, negeerde hij en hij bleef naar de dansende mensen zijn.

Plots viel Marise's oog op een bekend persoon. Een glimlach vormde zich rond haar lippen en schoof aan bij zijn tafeltje. 'Goedenavond meneer Romanov.' zei ze verleidelijk en zette haar glas voor zich neer. Het was een aangename verrassing, maar aan de andere kant verbaasde het haar niet: Mystic Falls scheen een mekka te zijn voor bovennatuurlijke wezens en dat bewees zich nu maar weer.

Tristan keek op toen hij zijn naam hoorde en zag Marisa staan. Met een verbaasde blik haalde hij zijn sigaret uit zijn mond en draaide zich naar haar toe. Eigenlijk moest hij niet verbaasd zijn om haar te zien, maar toch was hij het wel. 'Marise,' murmelde hij en drukte een begroetende kus op haar wang. Hij pakte zijn glas weer en keek haar aan. 'Wat doe je hier?'

'Dat kan ik ook van jou vragen.' Tja, wat deed ze hier? Goede vraag, gewoon rond kijken - mensen leegzuigen en feesten, zoals ze in iedere stad deed. Deze stad was echter niet zo... stads als de andere. 'Wat een aangenaam genoegen om je weer eens te zien. Hoe gaat het met je?' vroeg ze zich nieuwsgierig af en roerde met het rietje door haar drankje heen.

Hij reageerde niet op zijn vraag: het ging niemand iets aan wat hij hier deed. Het was zijn eigen geheim, het was misschien zelfs wel gevaarlijk om het te laten uitlekken. 'Genoegen is wederzijds,' bromde hij met een glimlach en streek even met zijn hand over haar wang. 'Met mij gaat het goed, en met jou? Lukt het allemaal een beetje?' Hiermee bedoelde hij alles wat meekwam met het vampier zijn.

'Dit leven gaat me prima af. Ik mag je dankbaar zijn.' lachte ze. Ze had vele verhalen gehoord van vampieren die er heel anders over dachten. Maar ze vond het heerlijk. Ze bleef prachtig, voedde zichzelf op mensen en ze kon doen wat ze wilde. Ze had geld genoeg, ze kon reizen naar de prachtigste plekken en ze kon mensen opdragen wat ze wilde. 'Dus bij deze, bedankt.'

Hij had zijn hand op haar been gelegd en streelde deze zachtjes. Hij had altijd al een zwak voor gehad, wat ook de reden was dat hij haar had veranderd. 'Graag gedaan,' glimlachte hij en bekeek haar eens goed. Ze was weinig veranderd en daar was hij blij om. Ze was anders dan alle andere vampiers die hij ooit had ontmoet. 'Alles voor jou.' Hij had een scheve grijns en keek haar even speels aan.

Marise begon te grijnzen. 'Alles?' vroeg ze lachend en dronk wat van haar drankje. Hij was helemaal niets veranderd sinds ze samen in dat bed in Baltimore belandde en ze was blij dat dat was gebeurd, anders lag ze nu ergens onder de grond tot stof te vergaan. 'Dus wat doe ie dezer dagen Tristan?'

Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en keek haar bedachtzaam aan. Ze deed alsof ze hem leuk vond enkel omdat hij haar veranderd had. Hij kon in een makkelijke beweging ook dát ongedaan maken. 'Ik ben gymleraar,' zei hij en keek haar aan. 'Jij dan?' Met zijn liefkozingen was hij ook alweer gestopt en hij rookte een nieuwe sigaret. 'Wil je er ook eentje?'

Marise haalde haar schouders op. 'Ik heb nog geen baan, ik kijk eerst een beetje rond. Niet dat er erg veel te beleven is in dit dooie gat, maar ach.' Ze haalde haar schouders op en dronk het laatste beetje uit haar glas. 'Gym docent? Toe maar.' Bij zijn volgende vraag knikte ze. Aangezien sigaretten haar lichaam toch niet konden aantasten maakte het haar niet uit wat ze deed.

'Dan ga je toch weg?' stelde hij simpelweg voor en bestelde een nieuw rondje voor hun tweeën. 'Als je het hier toch niets vindt. En anders moet je maar op school gaan werken, of zoiets. Daar kom je de meeste mensen tegen.' Hij stak langzaam een sigaret in haar mond en stak deze aan. Hij leunde weer naar achteren en keek haar een tikkeltje uitdagend aan. Hij wilde weten hoe ze over hem dacht.

'Jij en ik? Lesgeven op dezelfde school?' vroeg ze lachend. 'Sex in de bezemkast... lerarenkamer - gymhok? Nah, ik denk niet dat dát nou zo'n slim plan in Tristan.' lachte ze. Ze zag het al voor zich dat dat zou gebeuren - maar vooral dat er een leerling binnen zou komen. Het idee liet haar lachen. 'Ik denk dat ik toch nog even blijf genieten van het vrije leven.'

Hij beet op zijn lip en lachte geamuseerd. 'En, waar wil je dan seks hebben?' vroeg hij vragend en ook een tikkeltje uitdagend. Zijn nacht was nog vrij. Met een hand ging hij over haar rug en ging wat dichter tegen haar aan zitten. Hij haalde ook zijn schouders op. 'Je moet zelf kiezen wat je wil. Ik kan dat niet voor je bepalen.' Eigenlijk had hij er ook helemaal geen zin als ze constant op zijn lip zou zitten.

'Nou ik heb wel wat ideetjes.' zei ze uitdagend en streek met haar hand langs de binnenkant van zijn bovenbeen. 'Dansen?' vroeg ze nieuwsgierig en stond alvast op, terwijl ze haar hand naar hem uitstak. Ze had zin om gek te doen en waar kon dat nou beter dan op de dansvloer?

Hij slikte bij haar streling, want het maakte wel degelijk gevoelens bij hem los, maar hij liet dat haar niet zien. Hij drukte zijn sigaret uit, dronk zijn drankje op en nam haar hand vast. 'Prima,' zei hij enkel en trok haar mee de dansvloer op, waar hij haar tegen hem aan drukte. 'Dus, wat heb je al die jaren gedaan? Waar ben je geweest? Heb je alles onder controle?' vroeg hij, doelend op het vampier zijn.

Marise danste tegen hem aan en keek met een glimlach omhoog. 'Ik heb genoeg gedaan de afgelopen jaren. Rond gereisd, genoeg geld verdiend - een enkele keer gewerkt, maar erg vaak was dat niet.' lachte ze. 'En ik heb alles prima onder controle.' Ze kon er af en toe nog een chaos van maken, maar dat maakte alles nog leuker dan dat het was. 'En hoe gaat het met mijn favoriete mede-vampier?'

Hij keek haar met een glimlach aan. 'Goed om te horen.' Hij had echt niet willen hebben dat een door hem gecreëerde vampier overal onrust zou zaaien. Hij hield haar goed vast en streelde haar soms onbeschaamd over haar lichaam. 'Met mij gaat alles goed, uiteraard. Laatste tijd veel rondgetrokken door de wereld.' Hij zocht zijn maker al jarenlang, maar had hem of haar of hun nog steeds niet gevonden.

Marise knikte naar hem. 'Interessant.' Ze had vaak genoeg geprofiteerd van mensen en als ze iets extraverts wilde doen, maakte ze van haar gave zeker gebruik. 'Jammer dat ik je zo lang niet heb gezien, we hebben altijd zoveel lol.' Het laatste zei ze op een licht dramatische toon en ze drukte een zachte kus in zijn nek.

Met zijn hand streek hij langs haar wang en nek en bekeek goed haar houding en gezicht. Hij wist nog steeds niet wat ze eigenlijk van hem wou, enkel seks om te weten dat hij dus nog steeds om haar gaf, of wou ze een echte, gemeende liefdevolle avond met hem? Hij huiverde vol genot bij haar kus en trok haar nog wat dichter tegen hem aan. 'Het is inderdaad zonde,' zei hij enkel en drukte zijn lippen tegen haar wang.

Ze keek met een uitdagende glimlach naar hem en liet haar blik langs hem heen vallen, kijkend naar een jonge man die naar haar keek. Ze glimlachte naar hem, maar daar bleef het ook bij en ze vestigde haar aandacht weer op Tristan. Marise knikte naar hem en kuste hem zacht, maar aan de andere kant ook uitdagend. Ze wilde zijn reactie pijlen - weten wat hij wilde van haar, hoe hij over haar dacht.

Zijn hand klauwde door haar haren en hij trok haar dicht tegen hem aan in de kus. Het bracht alle gevoelens weer terug van die ene avond, waarna hij haar had veranderd. Hij had werkelijk gedacht dat ze misschien altijd bij hem kon blijven, maar niets was minder waar geweest. Zacht liet hij haar lippen los en likte langs de zijne. Zelfs de kus was zoals die avond.

Marise begon te lachen. 'Dus na al die jaren ben je het nog steeds niet verleerd?' lachte ze. Ze had het verlangen in zijn kus wel gevoeld, de hoop. Ze was een vrij mens - nou ja, mens - en ze deed waar ze zin in had. Soms had ze er spijt van dat ze niet bij hem was gebleven, dat ze samen de boel konden terroriseren, maar vaak vond ze het heerlijk om te doen wat ze wilde zonder met iemand rekening te hoeven houden.

'Ik heb veel geoefend,' zei hij enkel en haalde een hand door zijn haren. Hij kon zichzelf wel vervloeken dat hij zich zo kwetsbaar had opgesteld. Er was eens een tijd geweest dat hij hopeloos verliefd op haar was geweest, en even flikkerde dat gevoel weer op tijdens de kus, maar nu wist hij ook dat dat voorbij was. Voor beiden van hen. 'Ga je mee wat drinken?'