De Filmzaal

In de stad bevindt zich in een oud gebouw nog een versleten theater dat is omgebouwd tot een filmzaal. Je kunt het geen volwaardige bioscoop noemen, maar toch is het een leuke uitgaangelegenheid. Regelmatig zijn er marathons of indie-film avonden, maar er draaien ook gewoon kaskrakers.

Isobel liep hand in hand met Woody richting de filmzaal. Ze had geen idee welke film er draaise, maar aangezien ze zowel Elle als haar eigen broertjes wilden ontlopen zat er niet veel anders op. Daarbij was 't ook best een romatische plek en als ze samen met Woody was, was het sowieso leuk. 'Ik ben benieuwd wat ze vanavond draaien.'

Woody keek naar hun handen toen Isobel wat zei. Hij keek op en glimlachte gelukkig naar haar. 'Ik ook.' zei hij en stopte voor het hokje waar ze kaartjes verkochten. 'Dus, welke wordt het?' Hij keek op het schema dat tegen het raam was geplakt. Er draaide maar 2 verschillende films die avond.

Isobel keek naar beide posters en begon zacht te lachen. Ze kende ze allebei niet, maar ze zagen er wel aardig uit. 'Laten we die horrorfilm doen.' zei ze met een grijns. 'Of heb je liever de romantische komedie?' Ze was in beiden niet echt thuis, maar als ze zou moeten kiezen werd het toch echt de horrorfilm.

Woody bekeek de posters met een frons en grinnikte. 'Ik ben het met je eens, laten we die horror maar doen.' Hij haalde zijn portomonnee tevoorschijn en kocht twee kaartjes. Eentje onverhandigde hij aan Isobel en nam haar toen mee naar de zaal. 'Wil je nog wat drinken of eten? 'vroeg hij haar.

Toen Isobel het kaartje in haar haden kreeg, liet ze haar hand weer in die van hem glijden. 'Zullen we een bak popcorn delen?' stelde ze voor en keek hem met een glimlach aan. Nog steeds had ze het idee dat hij soms geen idee had wat hij moest doen, maar dat vond ze alleen maar schattig.

'Oke, goed idee. Wacht maar hier dan ga ik het wel halen.' Woody liet haar los zodat zij alvast hun stoelen op kon zoeken en zelf verdween hij in de richting van het winkeltje. Hoe geweldig hij het ook vond hier met Isobel te zijn, toch was Woody blij even rustig adem te kunnen halen en zichzelf moed in te spreken. Hij leunde tegen de muur aan, wreef door zijn haar en ging toen pas de popcorn halen. Hij betaalde en liep met de popcorn terug de zaal in.

Isobel knikte en wilde hem een kus op zijn wang geven - maar hij was al weg. Ze ging maar alvast opzoek naar hun stoelen en had ze al snel gevonden. Ze zaten achteraan in een hoekje, prima plekken als je het aan haar vroeg, en er waren nog niet zoveel mensen in de zaal. De film begon pas over een kwartier, maar Isobel had zo het idee dat er niet veel meer mensen zouden komen.

Het duurde even voordat Woody Isobel had gevonden. Met een glimlach en de bak popcorn liep hij naar haar toe en ging naast haar zitten. 'Zo.' Hij trok zijn jas uit en stelde zich op in zijn stoel waarna hij Isobel aankeek. Met een glimlach pakte hij haar hand vast, maar liet haar blik niet los. Het was zijn manier om te zeggen dat hij erg blij was hier met haar te zijn zonder woorden te gebruiken.

Isobel keek hem aan. 'Hé.' zei ze met een glimlach en gaf hem een klein kusje. Hij was er nog steeds niet helemaal aan gewend - tenminste dat idee had ze - maar ze vond het klungelige wel schattig. 'Popcorn!' zei ze enthousiast en nam er eentje in haar mond. Ze was altijd één van die monsters geweest die hele bakken popcorn verslond. Slechte gewoonte.

Isobel's kus kleurde Woody's wangen en hij lachte toen ze zo enthousiast over de popcorn reageerde. 'Je moet helaas delen, dus eet niet alles ineens op, hea?' plaagde hij haar en nam zelf ook een popcorn stukje in zijn mond. Woody was meer een zoetekauw, maar popcorn beviel hem ook prima. Plus dat bij de bioscoop toch echt popcorn hoorde.

Isobel keek hem quasi-boos aan en begon toen te grijzen. 'Nee hoor, ik deel het met liefde met je.' Ze moest lachen toen ze zijn gezicht rood kleurde en pakte zijn hand beet. 'Nou, als t eng wordt - dan schuil ik achter je en knijp ik je hand plat - dat je het weet.' lachte ze en liet haar hoofd tegen zijn schouder leunen.

'Gelukkig maar.' Woody grinnikte en moest vervolgens lachen. 'Zolang je me maar heel laat vind ik het allemaal prima.' Tevreden keek hij toe hoe ze haar hoofd op zijn schouder legde. Hij twijfelde eerst nog, maar uiteindelijk sloeg Woody zijn arm om haar schouders. Op dat moment begon de credit titel van de film te rollen.

'Nou, als je geluk hebt dan kom je er nog redelijk heel uit ja.' grijnsde ze, maar was al snel stil toen de credit titel begon. Je kon zien dat het al een oudere film was door de kwaliteit, maar het gaf juist wel sfeer. Plots bedacht ze zich dat ze nog niet aan Woody had gezegd dat ze het Elle had verteld. 'Ik heb het trouwens aan Elle verteld...'

'Wat?' Woody had zich op de film geconcentreerd maar schrok op toen Isobel Elle noemde. Hij keek haar met grote ogen aan. Het gesprek met Kai zat nog vers in zijn geheugen; Elle zou het vast en zeker niet waarderen dat hij met haar vriendin aan de haal ging. 'Was ze boos? Wat zei ze?' vroeg Woody haastig en wachte ongeduldigop antwoord.

Isobel haalde haar schouders op. 'Ze werd niet boos, maar volgens mij vond ze het niet echt leuk dat je haar niets had gezegd en dat we nooit iets aan haar hebben laten merken.' zei ze oprecht. Elle was niet écht boos geweest, maar Isobel had de teleurstelling in haar ogen gezien. 'Maar volgens mij vind ze het wel oké - tenminste, zo deed ze zich wel voor.'

Schuldbewust keek Woody naar de grond. 'Ik had het haar moeten zeggen, maar ik wist niet hoe en wat.' Hij keek Isobel weer aan en zuchte toch opgelucht dat ze niet was uitgevallen. 'Zou het helpen als ik met haar zou praten?' vroeg hij zich hardop af. Misschien kon hij Elle in laten zien dat hij Isobel echt verschrikkelijk leuk vond, maar dat hij het van haar kant ook wel snapte dat ze er niet erg blij mee was.

Isobel haalde haar schouders op. 'Misschien wel, als je uitlegt dat je niet wist wat en hoe je het moest zeggen...' Ze had geen idee hoe Elle op haar broer zou reageren. 'Maar laten we nu genieten van de film, goed?' zei ze met een glimlach en legde haar hoofd weer op zijn schouder - kijkend naar de film.

Woody knikte. 'Ja, dat is een probleem voor later.' Zijn arm legde hij weer over Isobel's schouder heen. Ondanks dat het soms wat stroef ging wat betreft Woody, voelde het goed om hier zo met Isobel te zitten. Hij was onzeker en aarzelde nog veel, maar tegelijkertijd wist hij dat het goed zat. Met een glimlach keek hij naar de film.

Isobel probeerde zich te focussen op de film, maar eigenlijk zat ze met haar gedachten alleen maar bij Woody en hoe het nu met hun verder ging. Ze vond het jammer dat zij vaak het initiatief moest nemen, maar ze was allang blij dat ze hem zover had gekregen. Ze had nooit verwacht dat het tot dit punt zou komen, maar ze was blij dat het zo was gegaan.

Woody werd zo afgeleid door zijn eigen gedachtes en Isobel's aanwezigheid dat hij het uiteindelijk maar gewoon opgaf om de film te kijken. Hij keek naar Isobel's gezicht en streek voorzichtig over haar blonde haar. Het speet hem dat hij niet een uitbundige, charmante jongen was, die gelijk stond aan Isobel's enthousiasme. Maar hij kon zichzelf niet veranderen.

Isobel keek op toen ze zijn hand over haar haren voelde strijken en ze glimlachte naar hem. Teder kuste ze zijn lippen en keek hem glimlachend aan. 'Tot waar heb jij het kunnen volgen?' vroeg ze fluisterend, met een glimlach op haar gezicht. Ze had zo'n flauw vermoeden dat hij zijn aandacht er ook totaal niet bij had.

Woody voelde haar lippen op de zijne en legde zijn hand voorzichtig in haar nek. Hij keek haar aan en haalde zijn schouders op. 'Eerlijk gezegd weet ik daar niet eens een antwoord op.' Hij grinnikte en keek kort naar het scherm. Hij had niet eens een idee van hoe lang ze er al zaten. Woody keek Isobel weer aan en liet haar met een glimlach los.

Ze begon te lachen. 'Ik heb eigenlijk ook geen idee.' zei ze zacht en liet haar hoofd tegen zijn schouder aanleunen. 'Ik ben blij dat we hier samen zitten.' zei ze oprecht, half kijkend naar de film. Ze had werkelijk geen idee waar de hele film over ging. Er was alleen een rare alien, dat kon ze er nog net uithalen.

Woody liet har weer tevreden tegen zich aanzitten en richte zijn ogen nogmaals op het scherm. Er was zo weinig blijven hangen dat hij niets meer begreep van de film. Met een zucht bleef hij kijken terwijl het hem eigenlijk al niet meer boeide. 'Ik ook' zei Woody net zo gemeend.