Kermis

Isobel grinnikte. 'Naar dat verhaal ben ik ook wel erg benieuwd.' zei ze lachend en ging dichter tegen Woody aanlopen. Het was echt ijskoud buiten en ze had het idee dat haar oren er haast afvroren. 'Als het nu warmer zou zijn, zo het nog een mooiere avond zijn.' constateerde ze en glimlachte naar Woody. 'Waar gaan we eigenlijk naartoe?'

'Mij best,' glimlachte hij. 'Jawel, maar ik vind popcorn veel lekkerder. Maar het is Valentijn dus laten we maar die rozige, plakkerige, smurrie pakken.' Hij speelde met een krul, maar het ging goed vooruit en nu stonden zij eerste. Hij glimlachte enthousiast naar haar, gaf het bonnetje af en kreeg een muntje voor in de botsauto te steken. Waar hij zo van hield op deze kermis was dat alles er zo oud uitzag... Zoals de paardenmolen die indrukwekkend was. 'Op hopelijk geen pijnlijke poep!' lachte hij en stak het muntje in.

Peter bestelde voor hem zelf een zwarte koffie en nam de beide stomende bekertjes aan. Eentje daarvan overhandigde hij aan Tara en daarna betaalde hij de zuur kijkende man. Hij moest nog steeds wennen aan het menselijke eten. Maar hij was er achter dat alles dat erg zuur of zoet of bitter was, het beste te verteren was. Dat sloeg waarschijnlijk nergens op. Het was meer iets mentaals dan dat het fysiek te verklaren was. 'En wat wil Tara nu doen?' vroeg hij beleefd en leidde haar bij de ergste drukte weg.

'Sorry, ben ik veel te romantisch voor een puur mannelijk persoon als jij?' plaagde ze en trok een wenkbrauw op. Even keek ze verlegen op haar camera en bekeek de foto van Julian. 'Ik vind het leuk om foto's van je te hebben,' zei ze eerlijk en glimlachte weer naar hem. Stukje bij beetje ging ze dichter tegen hem aan staan en keek hem aan. 'Ik heb zo'n idee dat ik niet tot veel foto's toe kom,' giechelde ze en drukte weer haar lippen op de zijne.

'Ik ben blij dat ik je uit het huis heb kunnen halen.' zei hij lachend en grinnikte toen ze haar arm in de zijne haakte. 'Zeg jij maar wat je wilt doen, u bent de vrouwe aan mijn zijde.' zei hij plechtig en lachte. 'Wil je misschien iets te drinken? Of iets te eten?' Op de kermis hadden ze altijd een overvloed aan - slechte - etenswaren.

'Ik ben niet bang!' protesteerde ze lachend en keek naar hem op. 'Maar ik houd met liefde je handje vast hoor, Thom.' Giechelend legde ze haar hoofd tegen zijn arm aan en dacht na. 'Wie er verliest... Die moet als eerste de ouders ontmoeten van de andere. Deal?' Ze keek hem vragend aan en drukte toen een kusje op zijn wang. Ze vond het hartstikke gezellig met hem en dat haar broer, zus en beste vriendin er ook waren, maakte het helemaal af.

Tara keek naar Peter en nam een slokje van haar chocomelk terwijl ze beleven lopen. 'Auw, te warm.' Ze hield haar tong naar buiten en wapperde een beetje met haar hand. 'Wat ik nu wil doen is dit rustig opdrinken en dan... Zullen we het spookhuis in gaan? Je bent er nu toch bij om mijn handje vast te houden en het is toch niets anders dan in een karretje zitten en enge dingen zien die niet eng zijn. Hoewel dit spookhuis erg goed is.' Vorige kermis was ze met Lynn gegaan en met Lynn in zoiets gaan zou ze nooit meer doen... Ze hadden het de hele tijd uitgegild.

'Ik moet mijn mannelijkheid toch wel een béetje eer aan doen, mijn liefste Florrie.' Julian grijnsde en ging met haar in de rij staan. Hij voelde haar lichaam tegen het zijne en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Hmm, ik zou niet weten wat je van je werk af zou kunnen houden.' mompelde hij verbaasd en gaf haar toen een knipoog. Haar lippen waren zacht op de zijne terwijl hij haar vrije hand vast pakte en streelde.

Thomas lachte en streelde over Elle haar heup. 'Je hebt een deal, mooie dame. Weet dan ook dat je echt gaat verliezen en bereid je dan ook maar voor op mijn ouders en verschrikkelijke, maar soms lieve, zusjes en hun brandende vragen wanneer dat we eindelijk kindjes gaan krijgen. Hah!' Thomas lachte. 'Dus familie Davis? Wat gaan we doen zoals Isobel vroeg?'

'Ik houd je wel warm.' Woody glimlachte naar Isobel en sloeg zijn arm om haar middel heen. Zo hield hij haar stevig tegen zich aan en haalde zijn schouders op. 'Zegt u het maar. Misschien kunnen we toekijken hoe Elle ingemaakt word, want ik geloof er niets van dat ze goed kan schieten.' Hij grinnikte naar Elle en pakte toen Isobel's hand weer vast. Hij keek naar Thomas en Elle en verwachtte dat zij vast wel een goed idee zouden hebben.

Riley lachte en dacht even na. 'Ik wil wel in de roetsjbaan of in de vliegende schommels? Hoe groot kan een kermis eigenlijk zijn?' Ze lachte en keek hem aan. 'Of in de Alibaba? Hmmm, ik kan niet kiezen dus kies is?' Ze glimlachte. Hij was echt zo'n geweldig goede muzikant dat dat al genoeg was om hem aardig te vinden. Het klikte tussen hen als vrienden en ze deden dit dan ook als vrienden. Dacht Riley toch... Joe was te friend-zone om dit als een date te zien. 'En anders lust ik wel een chocomelk.'

Alex liet op een gegeven moment Elle's hand los en sjokte achter de twee stelletjes aan. Ze keek toe hoe ze kibbelden en probeerde mee te doen met veel enthousiasme, maar het kwam er niet echt uit. Uiteindelijk sloeg ze haar armen om haar eigen middel heen nadat ze haar muts tot over haar over had getrokken. Ze moest maar proberen om zichzelf te vermaken, want de rest had het toch te druk en dat begreep ze ook wel. Toch maakte het haar niet vrolijker.

'Als ik nou warme choco voor jou ga halen, dan kan jij ondertussen gaan bedenken waar je in wilt, goed?' Hij nam haar mee naar het kraampje waar ze warme chocomelk verkochten en ging in de rij staan. Iedereen wilde warme choco en dat was dan ook niet heel erg raar: het was ontzettend koud.

Jeremy liep netjes naast Maia, maar durfde niet om haar hand vast te nemen of zoiets dergelijks... Ze waren slechts net kennissen van elkaar. Hoewel hij moest toegeven dat deze vrouw zeker zijn temperatuur omhoog kreeg. Hij had haar net een suikerspin gekocht, die ze dan ook deelde. 'Dus wat is het volgende? Een schattig knuffelbeest winnen voor je Valentijn?' glimlachte hij waarna hij nog een stukje afpakte en deze in zijn mond stak.

Ze glimlachte haar tanden bloot en speelde met zijn vingers die de hare vast hadden. Ze genoot van zijn lippen en kuste hem dus opnieuw. Voor eens lette ze niet op anderen en deed ze gewoon wat ze wilde. Maakte het niets uit of ze misschien wel de aandacht trok, het was het zo waard. 'We zullen zien,' lachte ze en drukte haar lippen tegen zijn wang aan. Tegelijkertijd nam ze een foto. Ze vroeg, terwijl ze de foto opzicht, zodat hij haar rode wangen niet kon zien: 'Zullen we vanavond weer samen slapen?'

Lexi grinnikte en ging in het karretje zitten. Haar doel was altijd om zo hard mogelijk tegen de andere aan te beuken, gewoon omdat ze het leuk vond. Ze had het altijd ontzettend leuk gevonden en dat vond ze nog steeds. 'We gaan die andere echt inmaken.' verzekerde ze hem en wachtte tot het startsein gegeven zou worden.

Peter dronk onbewust van zijn koffie en pas toen Tara haar tong verbrand had liet hij de hete drank even met rust. Soms vergat hij dat soort kleine dingen, omdat hij eht niet meer merkte. Soms stond hij te lang stil alsof hij een standbeeld was, soms vergat hij dat hij niet meteen van zijn koffie kon drinken omdat een normaal mens die te heet zou vinden. 'Ik ben nergens bang voor.' zei hij met een grijns. 'Dus ik bescherm je graag in dat o zo enge spookhuis.'

Julian kneep zijn ogen dicht tegen de flits van de camera en prikte toen in Florrie's zij. 'Hé! Niet leuk.' Hij lachte en sloot toen snel aan in de rij, omdat deze een stuk opgeschoten was terwijl zij intiem hadden staan doen. Bij haar vraag keek hij haar met ongelovige ogen aan en pakte haar vrije hand vast. Soms dacht hij dat ze veel en veel te snel gingen, maar tegelijkertijd besloot hij het beste er van te nemen en er van te genieten. Florrie was geweldig en hij moest zich altijd weer inhouden als hij bij haar was. Het liefste deelde hij iedere nacht het bed met haar. Glimlachend knikte hij en drukte een kus op haar neus. 'As you wish.'

Bij zijn ongelovige blik keek ze snel weg en beet op de binnenkant van haar wang. Ging ze te snel voor zijn doen? Die vraag spookte al even door haar hoofd, maar ze durfde het niet te vragen, bang voor het antwoord. Ze sloeg haar armen weer om hem heen en glimlachte bij zijn kusje. Ondertussen hield ze goed de omgeving in de gaten: waar bleef Grace? Ze was zo wat op haar knieën gegaan en gesmeekt of Grace alsjeblieft zou komen. Ze wou Julian zo graag voor stellen.

Met een geamuseerde blik keek Tristan naar de kermis die nog clichématiger en dorps was dan hij had verwacht. Stevig had hij een arm om Marise heen geslagen en streelde zacht haar zij. Ondanks de vreselijk vrolijke sfeer, was hij blij om hier met haar te lopen. Hij was dolgelukkig dat het weer goed was. Grinnikend boog hij zich naar haar oor. 'En Marise, wil je cliché met mij gaan zoenen in het reuzenrad?'

'Alleen als we helemaal bovenin het rad zitten,' zei ze grijnzend. 'Je mag wel een hele grote teddy beer voor me winnen, en dan eten we samen een suikerspin.' lachte ze en pakte zijn hand beet. Het was heerlijk om hier in het openbaar met hem te lopen, wetend dat alles goed zat.

'Ik weet niet of dat me wel lukt hoor,' murmelde hij met een oprechte glimlach en hield haar gezicht tussen zijn handen. Zacht kuste hij haar lippen en haalde een hand door haar haren. 'Ik zal de hoofdprijs voor je winnen. Gelukkig kan ik goed gooien, gym leraar he?!' Hij lachte en wist dat hij zelfs zonder moeite de hoofdprijs zou winnen. Ze liepen richting het reuzenrad en zagen toen ook Julian staan. Abrupt stopte Tristan en keek Marise aan, afwachtend wat zij besloot te doen.

Marise wilde voorstellen om gewoon wat rond te lopen, maar Tristan bleef abrupt staan en ze wist wel waarom: Hun goede vriend Julian stond verderop in de rij met een meisje. 'Tristan, kom, laat je avond niet verpesten door een of andere malloot. Denk je nou echt dat hij zo slim is om iemand te vermoorden op een super druk kermis terrein?' Als ie dat zou doen zou hij werkelijk niet goed snik zijn.

Grace keek over haar schouder naar Noah en keek hem met een verontschuldigende lach aan. Ze had hem net zoals Florrie haar had gesmeekt, zo ver gekregen om mee te gaan naar de kermis. Ze had het er zelf ook niet zo op. Al dat valentijnsgedoe vond ze niets, maar ze deed het voor Florrie. In haar eentje had ze hier nooit durven komen. Dan was ze vast verzwolgen onder een hoop zelfmedelijden. Nu kon ze tenminste doen alsof ze een leuke tijd met Noah had.

'Wie zoek je?' vroeg Julian geïnteresseerd toen hij haar blik over het kermis terrein zag rondgaan. Op dat moment zag hij zelf een tweetal die hij liever niet gezien had. Hij klemde zijn kaken op elkaar en keek doordringend naar hen, maar wendde zijn blik toen naar Florrie. Hij legde hij handen op haar schouders en draaide haar naar hem om, zodat ze met haar rug naar Tristan en Marise toestond. Julian probeerde zijn blik te verzachten, maar dat was moeilijk nu zijn werk zo dichtbij stond.