Kermis

Noah keek Grace ietwat zuur aan en liep het kermis terrein op. Hij had een hekel aan kermissen. Al vanaf dat hij klein was, was het een iets geweest wat hij vreselijk vond en hij was dan ook eigenlijk blij dat hij geen valentijn had die aan zijn arm stond te zeuren of hij mee wilde gaan. Helaas voor hem wilde Grace er graag heen, of nou ja, moest ze erheen van een vriendin, maar ze wilde niet alleen gaan, dus was Noah de pineut.

Tristan beantwoordde de blik van Julian met een geamuseerde grijns. Langzaam liet hij zijn ogen afdwalen naar het meisje die bij hem stond, die hij herkende als de vriendin van Grace. Dit was nog beter dan hij had gedacht: Julian had iets om voor te vechten. En hoe makkelijk kon hij een hapje nemen uit die blanke hals als Julian te dichtbij Marise kwam. Hij wendde zijn blik af en keek Marise met pretoogjes aan. 'Reuzenrad of iets anders? Of zal ik eens die knuffel voor je winnen?'

Florrie merkte hoe Julian's gezicht verstrakte en keek verbaasd om haar heen, maar ze kon niets zien waartoe de uitdrukking geleid kon hebben. Met een teder gebaar streelde ze met haar duimen over zijn wangen om de uitdrukking te verzachten. 'Gaat het wel? Sorry, ik zal geen foto's meer van je nemen.' Ze legde haar handen op zijn borst en drukte weer een zachte kus op zijn lippen, om hem hopelijk gerust te stellen.

Marise keek even vermakelijk naar Julian en de vrouw die naast hem stond. 'Kijk, kijk, kijk. De tortelduifjes zijn verliefd.' grinnikte ze en keek om naar Tristan. 'Eigenlijk heb ik al een grote knuffelbeer in mijn bezit,' zei ze met een glimlach en gaf hem een kus. 'Dus misschien moet ik maar eens met deze beer hier het reuzenrad in. En dan mag je er nog eentje voor me winnen, al zal die vast en zeker niet zo leuk zijn als degene die ik al heb.'

Grace negeerde het zure gezicht van Noah verder, zoals alleen zij dat kan en wurmde zich tussen de mensen door. Ze wilde Florrie zo snel mogelijk vinden en dan zo snel mogelijk weer weg gaan. Ze had de kermis nu al gezien. 'Zullen we kijken of ze bij het reuzenrad staan? Dat is wel iets voor Florrie, in zo'n bakje bungelen, hoge romantische factor, typisch haar.' Grace vond het soms nog wel eens vreemd te bedenken dat ze Florrie nog maar een half jaar of korter kende, maar nu al wist hoe ze in elkaar zat. Zeker nu ze van Florrie's verleden wist, voelde ze van 10 meter afstand al aan wat haar vriendin zou doen.

'Wat jij wilt,' zei Noah. Hij had de moeite niet eens gedaan om zijn lenzen in te doen, dus liep hij met zijn bril en wat simpele kleding over het terrein. Iedereen had zich opgemaakt en zijn haren gedaan, maar hij vond het allemaal onzin. Hij had sowieso een hekel aan Valentijnsdag en al helemaal aan dit soort cliché dingen.

Hij moest lachen en trok haar in een snelle beweging in zijn armen. 'Gelukkig is deze knuffelbeer ook gek op knuffelen. Het komt door mijn bruine haar, niet waar? En machtige lichaam.' Opnieuw lachte hij en ging met haar in de rij staan. Zijn armen waren om haar middel gewikkeld en zo had hij haar dicht tegen hem aan vast. 'Die andere knuffelbeer houdt wel zijn mond. Dus ik zou nog maar eens goed nadenken over welke leuker is,' grapte hij.

Julian sloeg zijn arm beschermend om Florrie's schouder en begreep wat voor gruwelijke fout hij had begaan. Hij was er sterk van overtuigd dat hij goed was in zijn werk, maar vanaf dat moment wist hij dat hij zichzelf erg overschat had. Als jager kon je geeneen zwakke plek gebruiken en hij had voor zichzelf de grootste val gezet. Hij drukte een kus op Florrie's slaap en fluisterde in haar oor: 'Mocht je de gymleraar, Tristan Belikov of zijn vriendin tegenkomen, zorg dan alsjeblieft dat je bij hen wegkomt.' Hij hoopte maar dat ze zijn waarschuwing zonder vragen aan zou nemen.

Ze glimlachte weer vrolijk bij zijn kusje, maar schrok van zijn woorden. 'Zit je soms in de pro-' bij het zien van zijn gezicht hield ze snel haar mond en keek van hem weg. Ze voelde hoe ze harder in zijn shirt kneep van angst. Wat was er aan de hand? Die woorden waren niets voor niets. Gelukkig zag ze op dat moment Grace en zwaaide vrolijk, maar nog steeds aangeslagen. 'Hé Gracie! En hé, Noah!' Meteen werd ze rood en bedacht zich hoe lang ze nog een crush had gehad op Noah.

Julian keek naar haar angstige gezicht en voelde de schuld al op komen zetten. Door iets met haar te beginnen had hij haar in zoveel gevaar gebracht, maar hij had er niet eens bij stil gestaan. Zo verblind door zijn eigen verlangens was hij vergeten aan de consequenties te denken. Hij voelde iets voor haar en dat was nou juist datgene dat haar doodvonnis kon zijn. Julian keek op toen ze haar vrienden zag. Hij lachte verbaasd naar Noah, van wie hij neit geweten had dat hij Florrie kende of uberhaupt vrienden met haar was. 'Noah, goed je weer te zien! En dit moet Grace zijn.' Hij stak zijn goede, linkerhand naar haar uit nadat hij Noah met een klap op zijn rug begroet had.

'Nee, het komt door dat schattige glimlachje van je.' zei ze glimlachend en sloeg haar arm om zijn middel heen. Na al dat gedoe rond Grace was ze blij dat het toch weer goed was gekomen tussen hen. Op een of andere manier krijg hij het altijd voor elkaar om toch vergeven te worden door haar. Ze kon gewoonweg niet boos op hem blijven.

Grace was blij dat Florrie vond in de rij bij het reuzenrad. Ze liep op haar vriendin af en omhelsde haar enthousiast. Vervolgens keek ze kritisch naar Julian en schudde zijn hand. Ze was de grootste scepticus wat betreft mannen voor Florrie. Noah had ze zelf voorgedragen als kandidaat, maar deze man kende ze niet. 'Aangenaam.' Daarna keek ze naar Florrie en trok goedkeurend een wenkbrauw op. Van dichtbij zag hij er ook nog goed uit.

Hij bekeek het groepje van Julian waar Gracia ook opeens bij stond. Zijn ogen volgde hun handelingen en zag hoe Julian en Noah, die hij ook kende van school, blijkbaar goede vrienden waren. Weer een grote fout die Julian aan het begaan was, het was bijna zielig om aan te zien. Al snel draaide hij zijn rug naar het schouwspel en glimlachte naar Marise. 'Schattig? Dat willen mannen niet horen!' protesteerde hij met een brede glimlach.

Florrie knuffelde Grace, harder dan nodig was, maar ze had nu even houvast nodig na de woorden van Julian. Het betekent vast niets, hield ze zichzelf voor, Tristan en Marise zullen vast enkel in zijn voor een lolletje. Florrie glimlachte breed bij de goedkeurende blik van Grace en keek waar naar Julian, terwijl ze hem probeerde te zien door de ogen van Grace. Hij was ook gewoon echt enorm leuk en lief.

'Ik weet dat je dat niet wilt horen, maar het is echt echt zo. Je bent één grote, schattige knuffelbeer.' lachte ze en schoof op in de rij. Marise was niet iemand die er van hield om te wachten, maar nu hadden ze werkelijk geen andere keuze. 'Wauw, meneer heeft zich wel al gesetteld hier hè?' zei ze, wijzend op Julian die met zijn groep vrienden stond te praten.

Noah had geen idee dat Julian samen met Florrie was en hij was dan ook blij verrast om hem te zien. Dit maakte de trip tenminste een stuk minder saai. Nu had hij tenminste iemand om zich heen die níet vrouwelijk was. Zelf had hij een hoop geoefend met de dingen die Julian hem gegeven had en hij moest toegeven dat het hem soms al best goed lukte. 'Hé Julian! Goed je te zien, man.'

Julian hield Florrie's hand stevig vast, maar richtte zich voornamelijk op Noah zodat zij met Grace kon kletsen. 'En hoe vond je die tijdschriften die ik je gegeven had?' vroeg hij veelbetekenend en grijnsde naar Noah. Ondertussen hield hij over Noah's schouder Tristan en Marise in de gaten. Hij vertrouwde ze helemaal niet. Bovendien wist hij hoe kwetsbaar hij zich op had gesteld. Hij gedroeg zich menselijk en dat was zijn zwaktepunt nu geworden.

Grace legde ene hand op Florrie's schouder en grinnikte naar haar vriendin. 'Je hebt het goed voor elkaar, hoor.' zei ze zacht en gaf haar toen een duwtje. Daarna keek ze omhoog naar het reuzenrad en vervolgens naar de lange rij. Ze snapte niet dat er zoveel mensen hiervoor te wachten te stonden, maar tegelijkertijd begreep ze dat dit wel het ultieme- Haar gedachten braken abrupt af toen ze Tristan in de rij zag staan. Samen met Marise.

Tristan knikte. 'Meneer de vampierjager is niet zo slim als dat hij denkt,' glimlachte hij tevreden. Hij vond het heerlijk om te zien hoe mensen hun eigen graf graafden, of wel het graf voor hun geliefden, zoals Julian bezig was. Hij drukte zijn lippen op de wang van Marise en streek met zijn handen zacht door haar haren. Hij had zin om Julian lastig te vallen, maar wou eigenlijk niet in de buurt van Gracia komen.

'Ze waren erg.. handig. Bedankt dat ik ze mocht lenen.' zei hij met een glimlach en speelde het spelletje mee. 'Zo, dus je gaat je in het reuzenrad wagen met Florrie?' vroeg hij lachend en keek naar de twee vrouwen naast hen.

Met haar duim streelde ze zacht over de vingers van Julian en zo eens en dan zocht ze zijn blik op om te glimlachen. Ze richtte zich op Grace en giechelde enthousiast. 'O god, Gracie, ik moet je zóveel vertellen. Hij... Hij heeft gezorgd dat ik niet meer in de club hoef te werken. Daarna zijn we naar zijn huis gegaan en hebben we gezoend en ehm... je weet wel,' fluisterde, zodat niemand anders het zou horen. Ze beet met een glimlach op haar lip en schudde even ongelovig haar hoofd. Ze kon het nog steeds niet geloven. 'Dus, we gaan heel erg snel afspreken!'

Marise grinnikte. 'Maar laten we het vandaag niet over Julian hebben, of zijn vriendinnetje. Het is Valentijnsdag - en eigenlijk weet ik niet of ik nog zoveel zin heb om hier rond te hangen, als ik ook naast jou in een bed kan liggen.' zei ze met een speelde glimlach op haar gezicht.

Elle keek de twee jongens met een triomfantelijke grijns aan. 'O Woody, je denkt toch niet dat als pap en ik samen op stap gingen, dat we dan kleding gingen kopen?' grinnikte ze, denkend aan de herinnering. Als haar vader en zij iets leuks gingen doen, gingen ze altijd naar de game hal toe. Daar hadden ze ook spelletjes dat je een echt geweer vast had en dat je dan op het scherm schoot op andere poppetjes in het spel. Het was haar lieveling geweest. 'Dus Thomas, spreek alvast maar een datum af met mijn broer en zus, want je zal heel snel blijven eten bij ons,' lachte ze.

Maia liep vrolijk naast Jerry en at van de suikerspin. Ze was altijd al gek geweest op suikergoed en andere snoepjes, zodat deze suikerspin er zeker bij haar in ging. Ze liep dichtbij Jerry, zodat herhaaldelijk hun armen elkaar raakten. Speciaal voor vandaag had ze een lichtblauw jurkje aan gedaan en haar haren los laten hangen. 'Jij probeert cadeautjes voor mij te winnen en ik voor jou. Wie er aan het einde van de avond het meest heeft gewonnen, heeft ook gewonnen!' daagde ze hem enthousiast uit.

Grace luisterde maar half naar Florrie's woorden. Ze was met iets heel anders bezig dan de man die Florrie's hard had veroverd. Ergens hoopte ze dat Tristan haar aan zou kijken en het gewoon recht in haar gezicht zou zeggen: joh, Grace, je kon goed zoenen enzo, maar ik blijf bij mijn lingerie dragende vriendin. Dan kon ze er misschien rust mee hebben. Nu schaamde ze zich alleen zo erg. Uiteindelijk sloot ze haar ogen en knikte naar Florrie. 'Ja.' was haar korte antwoord.