Het huis van de familie Fernandez

Lexi trok een klein pruillipje en lachte toen. 'Ik wil ook niet weg, maar ik denk dat het toch echt zal moeten...' Haar vader zou niet blij zijn als ze hier zou blijven. Hij zou alles behalve blij zijn, en ze wilde hem niet boos maken. 'Maar we hebben nog wel eventjes,' Ze moest niet perse nú weg, dus dat scheelde.

'Weet ik,' bekende hij en speelde met de vingers van haar linkerhand. 'Maar we zouden het dan ook alleen maar haasten. En dat is nergens voor nodig.' Jay drukte een kus tegen haar wang, maar rolde hun zo dat ze bovenop hem lag. Haar blonde haren waren prachtig, net zoals haar ogen.

Lexi begon te lachen toen hij haar bovenop hem rolde. Met haar ellebogen steunde ze naast hem neer, zodat ze niet met haar volledige gewicht op hem leunde en gaf hem een klein kusje op zijn lippen. Ze zou hier de hele nacht bij hem kunnen blijven liggen. Tegen zijn heerlijke, sterke, maar vooral ook warme lichaam aan kruipen en zo in slaap vallen in één van de shirts die zijn geur helemaal met zich meedroeg.

Jay glimlachte terug en zo vonden hun lippen kort die van elkaar. Het was lief dat ze niet helemaal op hem lag; ofwel was ze schuter, of de reden was dat ze hem het ''gewicht'' wou besparen. 'Je mag je neerleggen op me hoor; ik vind het helemaal niet zo erg. Helemaal niet eigenlijk'

'Dat denk je.' lachte ze. Lexi was een graad mager meisje, maar dat vond ze zelf geen probleem: ze schaamde zich er niet voor. Toch deed ze wat hij zei, maar leunde al snel weer op haar ellebogen. 'Zie je nou wel, dat wil je niet de hele tijd op je hebben liggen.' Ze gaf hem lachend een kusje en rolde zich naast hem.

Jay lachte na het kusje en rolde met haar mee zodat hij op zijn zij lag; zijn lachaam naar het hare toe en haar figuur volgde met zijn hand. 'Geloof me, ik wil niets liever dan jou. Op welke manier dan ook,' bekende hij met rode wangen nadat die woorden er erg zelfverzekerd uitkwamen. 'Oké, niet echt op die manier... Niet zo.' Hij glimlachte naar haar. 'Ik zet je zo wel weer thuis af. Maar heb je misschien morgen tijd voor me?'

---
Deze meet afronden en erge s een nieuwe beginnen? Of hier verder? Maar ik had een idee; Wat als Lexi en Thom nu eens dat feestje houden? Dan hebben we weer eens een massameet? ;D

jaa, dat is wel een goed idee!

-

Lexi glimlachte naar hem en schoot in de lach door zijn opmerking. 'Ik snap wat je bedoeld hoor Jay,' lachte ze en knikte. 'Ik denk dat het zo maar eens tijd wordt dat we richting mijn huis gaan, voor dat mijn vader hier dadelijk op de deur staat te rammen.' grapte ze en kuste hem. 'Ik heb altijd tijd voor je.' zei ze liefelijk en kuste hem nogmaals.

Jay glimlachte naar haar en drukte haar een kusje terug. 'Ik ben blij dat je het snapt hoor. Anders had ik nog heel wat verklaringen af te leggen.' Zacht lachte hij bij haar woorden over haar vader. Meneer McKenzie zou hij dat wel nog zien doen. 'Mijn moeder zou laaiend zijn als ze ons zo zou zien... Ik zou een hele preek krijgen over condooms, kinderen, niet genoeg geld en geen seks voor het huwelijk. Pittig Mexicaans zoals ik al zei.' Hij kroop uit bed en hielp haar recht om haar daarna tegen de muur te drukken, zacht alles waar, voordat hij haar weer passioneel kuste en met een hand door de blonde lokken ging.
----
Binnenkort dus! ;D En is er misschien nog plaats in de GOT-RPG? Ik moet niet persé in zo'n adelijke familie zitten, maar wil ook niet hier in de vergetelheid worden achtergelaten. ;s

Ja tuurlijk is er nog plek bij GOT! Kies zelf maar wat je wilt zijn! Je kan ook nog één van de kinderen in een adellijke familie zijn, die zijn nog lang niet vol! En verder eigenlijk alles wat je maar wilt. Prostituee, bastaard, visser, schoonmaker, dienstmeid, kok en ga zo maar door XD

--

Lexi begon te lachen. 'Oh nee, die preek heb ik al gehad van mijn vader.' zei ze lachend. Haar vader vond dat hij niet voorzichtig genoeg kon zijn als het om zijn dochters ging, dus ze wisten alles al. Nu scheelde het dat hun ouders best wel open over relaties en alles waren, dus het was voor Lexi ook geen probleem om erover te praten. Zacht giechelde ze toen ze tegen de muur aan werd gezet en ze kuste hem even passioneel terug als hij dat deed

'Voel je niet aangesproken... Doet ze telkens als ze denkt dat ik een meisje heb.' fluisterde hij met een speelse grijns en kuste haar toen weer. Na speelse kusjes te geven nam hij terug afstand en keek haar aan. 'Misschien moeten we nu maar eens echt gaan?' Hun neuzen raakte elkaar terwijl hij door haar haren streek.

'Misschien wel ja,' gaf ze zachtjes lachend toe en kuste hem nog éénmaal. Ze glimlachte toen hun neuzen elkaar raakte en sloeg haar armen om zijn middel heen. 'We kunnen ook nog héél eventjes blijven, héél eventjes maar.' lachte ze zachtjes en kroop tegen hem aan. Hij was veel groter en gespierder dan zij en dat zorgde ervoor dat ze zich ontzettend veilig voelde in zijn stevige armen.

Jay lachte en omhelsde haar stevig, knuffelde haar, streek door haar haren. Nog steeds had hij diezelfde glimlach om zijn lippen. Nooit had hij gedacht dat dit hem zou overkomen, maar zo was liefde, verliefdheid, het overdonderde mensen. Ze was echt kleiner, magerder, dan hem waardoor ze zo kwetsbaar leek in zijn armen. 'Héél eventjes,' stemde hij in na enkele minuten zwijgend knuffelen. Echter stopte hij de liefelijke omhelzing niet.

Lexi wilde helemaal niet weg, maar wist dat ze nu echt naar huis toe moest gaan. Met veel tegenzin liet ze hem los. 'Het is dat ik écht naar huis toe moet, anders was ik zo naast je in bed gekropen.' zei ze lachend en pakte zijn hand beet. Ze was nieuwsgierig over hoe haar ouders zouden reageren, ze hadden het waarschijnlijk toch al door, want zo ging het altijd, maar ze hielden er altijd braaf hun mond over, tot dat ze het zelf zou vertellen.

Jay glimlachte naar haar. 'De volgende keer houd ik je daaraan.' glimlachend drukte hij beschermend een kusje op haar voorhoofd voordat hij haar een helm op zette en de klep omhoog deed. 'Dan zetten we jou maar eens terug thuis af.' Met die woorden nam hij haar mee naar buiten om haar zo naar huis te brengen.

NEW

Ietwat nerveus drukte Lexi op de bel van huize Fernandez. Ze zou vanavond blijven eten en hoewel ze er ontzettend veel zin in had, was ze toch een beetje zenuwachtig. Ze zou vandaag zijn moeder ontmoeten. Lexi wist ook wel dat er vast en zeker geen problemen zouden komen, maar het was toch altijd spannend: je wist nooit wat ouders van je zouden vinden.

Jay zijn moeder was drink in de weer geweest met Spaanse tortillias en chili concarne. Allemaal bekende recepten, maar op haar wijze. Pittig, maar lekker. Eenmaal hij de nbel had gehoord, was hij net klaar met de tafel in te dekken. 'Hey!' glimlachte hij naar haar, liet haar binnen om haar daar in zijn armen te nemen en te kussen. Hij was gelukkig met haar., daar was geen twijfelen aan.

Lexi glimlachte toen de deur open werd gedaan en meteen kwam er een heerlijke geur haar tegemoet. Veel tijd om ervan te genieten had ze niet, want ze werd in Jay's armen genomen gekust. 'Hé,' zei ze met een lach en kuste hem nog één keer. 'Het ruikt echt heerlijk, je moeder heeft haar best gedaan.'

Jay glimlachte naar haar en genoot van hun aanrakingen. Hij nam haar jas aan. 'Mijn moeder doet altijd zoveel moeite hoor. Ze zegt altijd iets van dat het eten heilig is, of zoiets. In het spaans klinkt het in iedergeval beter, mooier. Ik kan het niet vertalen. Dus ben je klaar om haar te ontmoeten?'

'Ik ben er helemaal klaar voor,' zei ze lachend en pakte zijn hand beet. Ze keek er erg naar uit om zijn moeder te ontmoeten. Van de verhalen die ze hoorde, klink ze als een lieve vrouw. Daarbij vond ze het altijd leuk om dingen met Jay te doen en vond het leuk om zijn familie te ontmoeten.

Jay glimlachte bij hun handen en nam die van haar vast met een bemoedigend, zacht, kneepje. Zo liepen ze samen naar de keuken waar zijn moeder over enkele potten stomd gebogen. Ze leek tevreden te zijn met het resultaat, maar keek een beetje kritisch naar de handen van Jay en Lexi. 'Lexi, dit is mijn moeder Angelina en mam, dit is Lexi.' Zijn moeder bekeek Lexi van top-tot- teen en weer terug met een pollepel in de aanslag. Het feit dat ze blank was geweest stond haar al niet aan, laat staan dat Jay nu al helemaal weg van haar was. Haar zoon was alles wat ze nog had. Hij was dierbaar, maar vooral kwetsbaar... 'Goedeavond, aangenaam,' zei ze uiteindelijk.

Ze wist niet waarom, maar Lexi had een iets enthousiaster ontvangst in gedachte gehad. De kritische blik die op haar gericht was maakte haar onzeker, maar ze liet het niet toe om het te laten zien. 'Goede avond,' zei ze met een glimlach en stak haar hand uit om die van zijn moeder te schudden.

Zijn moeder keek enkel naar de hand. 'Ah toe mam... Je had het belooft.' Echter vertrok het gezicht van zijn moeder meteen. 'Ik heb helemaal niets beloofd, Alejandro!' Ze schudde ondertussen de hand. Waarbij Jay een rode wangen kreeg bij het noemen van zijn volledige naam. Niemand kende hem zo... 'Angelina, aangenaam. Hij vertelt nogal veel over je, Lexi en nu aan tafel eten is klaar.' Hij nam haar weer mee naar de kleine eettafel. Zijn moeder schepte echter al eten op hun bord. 'Ik hoop dat je honger hebt.' Zacht drukte hij een klein kusje tegen haar wang.

Lexi keek Jay even twijfelend aan toen ze aan de tafel zaten en glimlachte kort. 'Ik sterf van de honger,' grapte ze en glimlachte naar zijn moeder. Ze was absoluut niet hoe Lexi haar verwacht had. Ze had gedacht dat ze veel... vriendelijker was. Zo'n gezellige dame die de hele dag lachte, maar het tegendeel bleek waar te zijn. Normaal was Lexi helemaal niet zo'n grote eter, maar zijn moeder had opgeschept alsof ze uitgehongerd was. 'Bedankt,' zei ze met een kleine glimlach en keek Jay even kort aan.

Jay ging zitten en keek enkel met een glimlacje zijn vriendin aan. Zijn moeder was niet altijd even gemakkelijk. Als Lexi dit overleefde dan was zijn moeder helemaal akkoord met hen. Echter leek zijn moeder naar Lexi te hebben gekeken. 'Hij vertelde dat je knap was, Lexi. Maar hij had niet gezegd dat je zo een mooie verschijning bent. Alejandro, wou je haar soms helemaal voor je geheim houden?' glimlachte ze. Zijn moeder had zenuwen; dat kon je zo vertellen. 'Nu weet je tenminste dat ik niet lieg, moeder.' grijnsde hij en begon met eten. 'Dus Lexi, hoe gaat school?' Zo begin zijn moeder vaak een gesprek. Hetzelfde met Willy...

Lexi glimlachte bij het compliment van zijn moeder en nam een hap van het eten. 'Ten eerste wil ik zeggen dat het eten echt verrukkelijk is.' zei Lexi, toen ze haar mond leeg had. 'En met school gaat alles prima. Ik haal goede cijfers en dat is uiteindelijk toch het belangrijkste.' Ze had nooit veel moeite gehad met school, gelukkig maar - want ze had ook geen zin om er veel tijd aan te besteden.