Het football-veld

Floris klapte enthousiast in haar handen en schudde ongelovig haar hoofd. 'Ik wist het, Gracie, ik wist het! Het is vast iets Spaans, he? Om alle mannen hun hoofden op hol te laten brengen. Dus vertel, hoe is die Marc? Wat vind je van hem? Potential date guy? Met Tristan? Ingewikkeld? Oh Grace, vertel me alles!' Ze vond het altijd heerlijk om al die leuke verhalen van Grace te horen.

'Kunnen we het niet gewoon over Noah hebben? Dat is tenminste makkelijk.' Grace zuchtte en steunde met haar hoofd in haar handen. 'Marc is erg aardig, maar ik ken hem niet eens goed, dus wat kan ik over hem zeggen? En Tristan, hij heeft een vriendin. Kunnen we het nu over jouw liefdesleven hebben? Bijvoorbeeld over wat jíj van Noah vond?' Grace keek haar vriendin vragend aan en hoopte zo de aandacht af te kunnen wenden.

Florrie werd rood en door haar lichte huid en haren leek ze nu vast in vuur te staan. 'Noah? O ja, die eerste dagen joh... Ik denk dat ik mijn ogen niet van hem af kon houden. Ik probeerde steeds gesprekken met hem aan te knopen, en dat ging nogal klunzig, en ik denk echt dat hij denkt dat ik een of andere malloot ben. Kortgezegd, mijn moment van liefde was nogal een ramp.' Ze zuchtte droevig, ze vond Noah zo'n aardige man. Maar hij leek haar niet te zien staan.

Grac grijnsde toen ze haar vriendin zag blozen en ze sloeg een arm om Florrie heen. 'Flo, hij vond je heel aardig, dus niet zo onzeker. Maar je zegt 'was', betekent dat dat het al voorbij is?' Ze bekeek haar vriendin goed en trok een wenkbrauw op. 'Wacht even, heb je al iemand anders op het oog? Jeetje, gaan we samen alle mannen van deze school verslinden?' Grace kon niet ander dan lachen bij dat idee.

Ze voelde dat ze nog warmer en dus roder werd en haalde haar schouders op. 'Ik had de moe een beetje opgegeven dat hij Noah me zag zitten en ehm, paar dagen geleden sprak ik de conciërge. En hij... Hij was wel leuk.' Ze haalde giechelend haar schouders op en gaf haar vriendin een zachte duw. 'Grace! Jij mannen verslinder!' Ze knuffelde haar opnieuw. 'Ik heb tegen de conciërge, Julian, verteld dat hij je echt moet ontmoeten!'

Grace liet haar harde lach weer over het veld galmen toen ze florrie's woorden hoorde. 'Is dat wel een goed idee? Ik trek hier zoveel mannen aan, straks heeft hij alleen maar oog voor mij!' Grace gooide haar acteerkunsten in de strijd, maar kon niet erg lang in haar rol blijven. Ze lachte en pakte de handen van Florrie vast. 'Vertel me meer, ik heb hem nog niet gezien, is ie knap?'

Florrie rolde ongelovig en lachend met haar ogen en duwde Grace opnieuw zachtjes. 'Hé, straks ga ik hem júist van je weghouden hoor, Gracie!' zei ze grinnikend en voelde toen hoe haar ogen begonnen te stralen. Ze dacht even na en knikte toen langzaam ja. 'Hij is inderdaad knap. Maar snap jij dat nou, dat zo'n leuke, nog jonge man conciërge wordt? Ik kan er mijn vinger maar niet op leggen.'

'Je moet hem ook voor jezelf houden. Laat ze niet uit het oog die knappe mannen.' Grace ritste haar jas wat verder dicht en bekeek haar vriendin met een tevreden blik. Die stralende gloed stond Florrie goed. 'Nee, ik snap er niets van, maar hij zal er vast zijn redenen voor hebben. Maar vertel me meer, Florrie! Ik wil álles weten!'

Florrie trok een speelse pruillip en knikte. 'Ken je die vrouw die in de kantine werkt? Ik zie haar de laatste tijd de hele tijd rond hem hangen.' Het was bespottelijk dat ze jaloers was, terwijl ze hem nog maar een enkele keer had gesproken. Toch zocht zíj hem ook de hele tijd op, meestal zonder succes. 'Oh, het was vreselijk, Gracie. Ik sloofde me zo erg uit. Ik ben wanhopig naar een man, denk ik,' giechelde ze.

Grace grinnikte en pakte Florrie's hand vast. 'Stiekem zijn we beiden wanhopig, maar dat is niet erg, iedereen is wanhopig naar iets.' Ze legde haar hoofd tegen dat van Florrie aan en stond uiteindelijk op. 'Zullen we ons binnen op gaan warmen? Mijn achterwerk vriest zo aan de bank vast. Hoe ga ik dan nog mannen kunnen aantrekken?' Ze stak haar arm naar Florrie uit en wachtte ongeduldig.

Ze zuchtte en keek Grace aan. 'Ik ben bang dat ik echt wanhopig ben. Kijk, bij jou lijkt alles zo vanzelf te gaan. Ik...' Ze zuchtte en vervolgde haar zin niet. Grace kon hem vast wel zelf af maken. Ze stond ook op en haakte haar arm in de hare. 'Hé, niet zo ongeduldig jij!' pestte ze en nam haar mee naar binnen. 'Wat dacht je van wat drinken in de kantine? Misschien komen we hem dan wel tegen,' giechelde ze.

'Geloof me, Florrie. Het gaat helemaal niet vanzelf. Ik ben veel liever op mezelf. Die mannen zijn te ingewikkeld voor deze Spaanse.' Ze ging met Florrie mee naar binnen en knikte. 'Dat vind ik een prima idee, wijs hem maar eens voor me aan dan kan ik hem keuren.' Glimlachend wandelde ze in de richting van de kantine.

Florrie wreef met haar handen over elkaar en keek naar Grace. Wat nou als Grace helemaal niets van hem vond? De gedachte was al bespottelijk, Florrie had hem nog maar een enkele keer besproken en ze deed nu al alsof het haar vriendje was. 'En, hoeveel verschillen spaanse mannen dan van de mannen die hier wonen?' vroeg ze lachend en nam plaats aan een tafeltje. De kantine was totaal leeg.

Grace nam tegenover Florrie plaats en zuchtte diep. 'Eerlijk gezegd denk ik dat de Spaanse mannen nóg erger zijn, maar daar spring ik er tenminste niet zo uit omdat iedereen er daar Spaans uitziet. En hier val ik nogal op ofzo. Misschien moet ik een waarschuwing op mijn shirt plakken dat mannen uit mijn buurt moeten blijven.' Ze steunde met haar ellebogen op de tafel en legde haar hoofd in haar handen.

'Je moet me maar een keer meenemen naar Spanje, dan zullen we wel zien in hoeverre je woorden waar zijn,' plaagde ze Grace en legde toen een hand op haar schouder. 'Jeetje, ik heb je nooit eerder in zo'n staat gezien wanneer we het over mannen hadden. Wat is er aan de hand? Mannen vallen juist op vurige karakters hoor,' lachte ze en keek Grace afwachtend aan.

Grace keek haar vriendin schuldbewust aan. Ze had haar niets willen vertellen over dat hele gebeuren met Tristan, maar kon het niet veel langer voor zich houden. 'Tristan-' Grace hield haar mond weer. Ze had geen idee waar ze moest beginnen. 'Ik kan niet ontkennen dat er iets tussen ons is, maar-' Ze schudde haar hoofd en sloot haar mond weer. Als ze het niet goed zou uitleggen, dan zou Florrie het toch niet snappen daarom dacht ze langer over haar woorden na.

'Tristan?!' herhaalde Florrie ongelovig en keek Grace met een lichte frons aan. 'Ik heb nooit door gehad dat er iets tussen jullie was. Oh, Grace, ik heb weleens met hem gesproken en er kwam niets anders dan vulgaire, onzinnige en gemene woorden uit zijn mond. Behandelt hij je wel goed?' Bezorgd streek Florrie met haar hand over Grace's rug. 'Hebben jullie... gezoend?'

Grace boog zich teleurgesteld naar voren toen Florrie niet veel goede woorden had wat betreft Tristan. Zo bleek maar weer dat haar mannen keuze niet erg goed was. 'Hij was zo aardig, Florrie. Toen we beiden eens niet onuitstaanbaar en koppig waren.' Ze zuchtte en knikte als antwoord op Florrie's vraag. 'Hier, op school en bij hem thuis.' vertelde ze beschaamd en durfde haar vriendin niet aan te kijken. 'Marise betrapte ons, zijn vriendin, of weet ik veel wat ze van hem is.'

'Ik geloof best dat het een aardige man is, Grace,' glimlachte ze en giechelde bij haar woorden. 'O jeetje, Gracie. Was ie een beetje goed?' vroeg ze lachend en keek haar toen weer wat serieuzer aan. 'Wat gebeurde er toen? Oh god, ik ben Marise weleens tegen gekomen, maar durfde haar niet aan te spreken. Ze heeft zo'n hooghartige, meerwaardige vibe om haar heen.'

Grace werd alleen maar roder en voelde nog meer schaamte toen ze Florrie's reactie zag. 'Ze was woest. Ik ben weggegaan. Hij kan niet twee vrouwen aan het lijntje houden. Het was stom van me hem te geloven toen hij zei dat ie niets met Marise had. Ik kon niet goed nadenken, ik was zó stom bezig, Florrie.' Haar stem klonk hoger en met een geschokte blik keek ze naar Florrie. Ze had niet gedacht dat het haar zo zou raken. Nadat ze weg was gegaan bij Tristan's huis had ze eigenlijk niet echt iets gevoeld, maar nu kwam het des te harder aan.

Ze draaide Grace's stoel zo om dat ze haar recht aankeek en ze nam haar gezicht tussen haan beide handen. 'Gracie... Je hebt niets fout gedaan. Mensen laten zich leiden door emoties en gevoelens en daar is niets stoms aan. Oké, misschien is wat Tristan gedaan heeft wel stom, maar ook hij heeft gevoelens. Wij mensen kunnen daar maar moeilijk mee om gaan. De een weer beter dan de andere. Maar Grace, ga er nou niet mee zitten. Het komt wel goed, op de een of andere manier.'

Grace staarde naar Florrie en sloeg haar ogen neer. 'Sorry, het is ook stom. Ik geloofde hem echt, Florrie. Hij zei dat ik iets met hem deed en ik voelde het ook, maar het was vast niets. Ik ben in ieder geval klaar met hem.' Ze keek haar vriendin weer aan en glimlachte zwakjes. Ze hoopte zo dat Florrie gewoon op de makkelijke manier een leuke man zou vinden, eentje die haar wel honderd procent wilde.

Ze sloeg haar armen om haar vriendin heen. Ze voelde zich rottig erover dat Grace niet gewoon een enorm leuke man kon vinden, eentje die haar rozen bracht, van haar excentrieke karakter hield en nooit weg zou laten gaan. Dat soort man. Ze zuchtte en liet Grace los. 'Zullen we iets leuks gaan doen, gewoon, meiden onder elkaar? Om even niet aan al die mannen te denken?'

Grace liet haar hoofd op Florrie's schouder rusten. Ze was blij met de steun die Florrie haar bood ook al vond ze eigenlijk dat ze die verdiende. Ze had die onzin naar haar hoofd laten stijgen en dat verweet ze zichzelf nogal. Bij het voorstel van Florrie glimlachte ze enthousiast. 'Heel graag! Wat stel je voor? Winkelen, kuuroord, lekker eten?' Ze keek naar haar vriendin en zuchte daarna met een glimlach. 'Ik ben zo blij met je Florrie, echt waar.'

Florrie deed alsof ze even nadacht en keek haar daarna met aan brede glimlach aan. 'Alle drie?' Ze lachte en knikte toen instemmend. 'Oh, Grace, je wil niet half weten hoe blij ik met jóú ben. Anders had ik me allang opgesloten tussen mijn dieren.' Ze grinnikte en pakte een appel tevoorschijn, om er een flinke hap uit te nemen. 'Als we beiden een relatie hebben, moeten we gaan dubbel-daten!' lachte ze hard.