de kantine

Hij glimlachte naar haar toen ze ging zitten, maar zijn gezicht vertrok bij haar woorden. 'Gedrag? Elle, je bent hartstikke lief. Dat was je toch ook? En daarbij... Je was jezelf. Zo zie ik mensen het liefste.' Jammer genoeg was hij nooit echt zichzelf. Zacht drukte hij een snelle kus tegen haar wang en keek haar samenzweerderig aan. 'Ik geloof dat je die nog te goed van me had. Of wel had ik de eer nog te goed van jou.'

Ze zuchtte en liet haar hoofd hangen. 'Kijk, dat is het hele punt. Ik ben te lief. Je zal nooit iets spannends of opwindends met mij beleven, daar ben ik veel te saai voor,' gaf ze eerlijk toe. Ze werd opnieuw rood bij zijn kusje en glimlachte naar hem. 'Die had je inderdaad nog te goed van me,' giechelde ze. Ze had meteen na de date besloten dat ze dat eens zou doen bij een speciale gelegenheid, of sfeer. Nu zaten ze in de kantine en ze werd nerveus van alle starende blikken. 'Hoe gaat het eigenlijk? Ook met je football nog steeds goed?'

Thomas keek haar met een frons aan. 'Denk je echt dat je dat dan moet zijn bij me, Elle? Als je het wilt zijn dan zal je dat doen hoor. Geloof me maar,' Hij knipoogde lichtjes speels naar haar. Het was nog eens wat om te horen dat het een meisje speet dat ze niet opwindend kon doen. Ze moest maar eens weten hoe opgewonden hij zich niet gevoeld had na de date. Het was dat rare gevoel nadat het feit dat zijn idee van een date niet was uitgewerkt, maar dat opgewonden gevoel naar weer die persoon te zien...
'Ja, alles gaat nog goed. Met football vast en zeker wel! Hoop ik toch. Maar belangrijker: Hoe gaat het met jou? En je verkiezingen? Als je hulp nodig hebt hoor ik het graag. Ik maak dingen graag minder saai voor je,' plaagde hij haar. De rest was erg serieus.

Ze haalde haar schouders beschaamd op. 'Soms heb ik wel een beetje het gevoel alsof ik dat bij je moet zijn,' zei ze zachtjes en eerlijk. Ze keek hem aan en glimlachte. 'Dat is goed om te horen. Je was geweldig bij de laatste wedstrijd!' Ze was komen kijken en had versteld gestaan hoe goed Thomas was. Bij zijn vragen betrok haar gezicht en gingen haar schouders hangen. 'De verkiezing gaat niet goed. In de peilingen sta ik erg laag,' mompelde ze zachtjes en teleurgesteld.

Thomas glimlachte naar haar en stak een ander plukje haar weg zodat hij weer contact met haar zou hebben. 'Ik ga je helpen, Elle! Footballseizoen is toch weer rustiger doordat ze sneeuw voorspellen en het weer zoveel minder is... Dus ik heb tijd. Geef me maar een badge. Dan ga ik zo al reclame maken.' Hij keek haar bemoedigend aan. 'En weet je wat? Misschien ben je niet het meisje dat een lage decolleté heeft of de kortste rokjes, maar dat komt omdat je het niet nodig hebt, Elle. Echt niet.' Hij vond haar prachtig, wondermooi. Hij hield van haar natuurlijke looks en vooral het lange haar dat erg zacht was.

Ze moest lachen en grabbelde in haar tas om een badge te pakken. Deze speldde ze op zijn shirt en bekeek hem zo. 'Hij staat je goed hoor!' giechelde ze en glimlachte naar hem na zijn woorden. Ze waren zo oprecht en lief. 'Heel erg bedankt Thomas,' zei ze en na even getwijfeld te hebben drukte ze zacht een snelle kus op zijn wang. 'En je mag me wel een spoedcursus zelfvertrouwen geven, voor mijn speech!'

Hij glimlachte en keek haar weer aan. De badge was nog leuk ook. 'Geweldig goed idee!' stemde hij mee in. Haar lippen waren liefelijk geweest tegen zijn wang. 'Binnenkort ben je echt the killerlady van de school hoor.' grijnsde hij waarna hij haar kort even een zacht duwtje gaf. Hierna at hij weer een stukje van zijn broodje. 'Anders moet je eens langs komen?'

'Ja, pas maar op, straks stoot ik je van je troon af!' plaagde ze en opende haar zakje met crackers. Ze nam er een klein hapje van en spoelde het weg met wat water. De laatste tijd had ze allesbehalve honger. Ze keek hem vragend aan. 'Langs komen, in de zin van, naar je huis toe komen?' vroeg ze benieuwd. Ze was nieuwsgierig naar zijn ouders, na alle verhalen die ze van haar ouders over hen had gehoord.

'Nee, in de zin van buiten blijven staan,' plaagde hij haar en hield haar een lepel soep voor. 'Mondje open voor Tommy. Je gaat me toch niet wijsmaken dat je genoeg hebt aan konijnenvoer hé?' Hierbij glimlachte hij naar haar. Hij snapte nooit waarom meisjes zich zo uithongerde...

Ze keek beschaamd weg door haar eigen stomme opmerking en rook toen de heerlijke geur van soep. Toch trok ze haar lip op en bedacht of dit wel verstandig was. Toch dacht ze dat het wel verstandig was en opende haar mond, om zo de soep op te drinken. 'Dat is lekker,' gaf ze toe en nam weer een hap van haar cracker. Nu pas realiseerde ze zich hoeveel honger ze had.

Thomas glimlachte naar haar. 'In dat geval trakteer ik je op deze heerlijke kom soep. Maar nu blijf je wel bij me zitten hé!' Hij hield haar weer een lepel voor. 'En een hapje voor Woody.' Ja, hij zat haar werkelijk te voeren in de kantine, maar het kon hem weinig schelen wat andere mensen zeiden. Sommige zouden dit schattig vinden, andere belachelijk, maar het ging erom dat Elle niet echt veel voedzaam bij had.

Ze sloeg haar ogen neer en kreeg een blos op haar wangen. Met een glimlach nam ze toch nog een hap, maar keek toen de kantine rond en zag dat ze nogal bekeken werd. 'Gek die je bent,' plaagde ze en pakte de lepel van hem over. Ze nam nog een klein slokje, maar voelde dat ze nogal vol zat - dat dacht ze enkel - en schoof de soep weer naar hem toe. 'Eet hem zelf maar op,' zei ze glimlachend en at weer van haar crackers.

Thomas was van zijn broodje aan het eten en keek hoe ze terug schoof. 'Elle, eet maar op... Ik heb genoeg met dit. Daarbij zijn crackers alleen erg ongezond. Of moet ik soms je écht gaan dwingen om het om te eten?' Speels streelde hij even over naar neus en beet op zijn onderlip. Weer was hij gefascineerd door dat gezicht en het liefste zou hij haar lippen kussen. Hierna keek hij weer haar aan.

'Ik... Ik zal het dan maar opeten, páp,' giechelde ze en nam weer een hap van de soep. Het was lekker en ze voelde zich meteen er weer beter door. De laatste tijd voelde ze zichzelf zo zwak. Ze merkte dat hij haar bekeek en kreeg rode blosjes op haar wangen. Ze wist enkel niets stoers of bijdehands te zeggen, zoals anderen dat altijd deden. Ze doopte haar cracker in de soep en keek hem terug aan.

'Ga je me proberen te verleiden door me zo aan te lijven kijken?' plaagde hij haar zwak bij haar ogen die maar in zijn richting bleven kijken. Nee, ze keken in die van hem. Godverdomme! Zo zou ze haar eerste kus krijgen van hem. Van deze klootzak als ze niet oplette.

'Probeer jíj me te verleiden door me zo aan te kijken?' giechelde ze plagerig terug, maar werd toch rood door zijn woorden. Ze had helemaal niet door gehad dat ze misschien met een verleidelijke blik had gekeken of dat ze die überhaupt had. Ze nam weer een slokje van haar soep en wendde haar ogen van hem af. Ze vond het lastig om mensen lang rechtstreeks aan te kijken.

'ik kan je wel verzekeren dat ik dat doe. En ik wil niet opdringerig aankomen, maar zou ik een dans van u mogen op het gala?' Hierbij keek Thomas haar met een glimlach aan. Enkel had deze iets helemaal anders met zich mee dan zijn gebruikelijke speelse. 'Wauw, het is al laat...' Hierbij begon hij wat sneller te eten.

'Ja... Ja, natuurlijk mag je een dans met me op het gala,' zei ze enthousiast en merkte niet eens dat ze dit vol overtuiging zei. Nog nooit had een jongen haar ten dans gevraagd! Ze keek ook op de klok en schrok van de tijd. 'Oké, nu ga ik iets heel ergs doen,' waarschuwde ze hem lachend. Ze legde een servet op haar borst en zette de kop soep tegen haar lippen, om hem zo achterover te slaan. Al snel was hij op en zette ze hem weer neer. 'Wauw, dat was echt lekker.'

Thomas keek haar even verbaasd aan, maar lachte bij het beeld dat ze alles achterover spreek. 'Wel, dat noem ik nog eens een echt meisje!' Hij klapte kort in zijn handen. Stak de reep en drinken weg waarna hij nog wat van haar mondhoek wegstreek met zijn duim. 'Ik hou je er echt wel aan, Elle. Zal ik je naar je volgende les meelopen of liever niet?' Hij hield ervan dat ze redelijk down-to-earth was, maar niet té. Ze was niet saai.

Ze glimlachte, best trots op wat ze had gedaan, en likte met haar tong de laatste restjes soep van haar lippen af, nadat hij met zijn duim wat had weggehaald. 'Dat is prima,' lachte ze en knikte. 'Ja, natuurlijk, ik heb nu wiskunde,' zei ze opgewonden. Ze was gek op dat vak, ze vond algebra heerlijk. Ze stopte weer alles in haar tas en keek hem afwachtend aan. 'Wat heb jij nu? En kom je dan eigenlijk niet te laat bij je les?'

Thomas vond het redelijk afshuwelijk hoeveel plezier het haar deed om Wiskunde te hebben, maar iedereen had zijn eigen vak... Hij hield meer van Engels. De literatuur boeide hem dan ook enorm. 'Nee, ik dacht om dat lesje over te slaan.' grijnsde hij naar haar. Misschien iets niet wat Elle zou durven. Maar dat maakte hem ook niks uit eigenlijk.

Ze keek hem geschrokken aan en boog naar hem toe. 'Krijg... Krijg je dan geen problemen met school?' vroeg ze. Ze vond het altijd zo raar dat mensen spijbelden terwijl ze wisten dat ze dan twee uur strafklas zouden hebben. Ze kwam bij haar lokaal aan en draaide zich naar hem om. 'Wat ga je dan in je vrije uur doen?' vroeg ze nieuwsgierig en keek hem toen verlegen aan. Ze wist niet zo goed hoe ze nu afscheid moest nemen.

'Niet als ze het niet achter komen,' fluisterde hij terug en knipoogde. 'Nog geen idee. Ik denk niks. Gewoon weer eens mijn hoofd legen. Geen idee. Dus jij gaat lekker wiskunde maken?' Hij glimlachte en trok speels aan haar sjaal.

'Hoe ga je er dan voor zorgen dat ze er niet achter komen?' vroeg ze benieuwd en leunde tegen de muur aan. Ze glimlachte naar hem en knikte schuldbewust. 'Ja, ik denk het wel... Maar ik loop al bijna een hoofdstuk voor, dus... Misschien maak ik er een rustig lesje van.' Niemand zou ooit merken dat ze weg was, besefte ze. Ze zat ergens vooraan en de leraar keek altijd over haar heen. Hij wist toch wel dat zij de antwoorden zou weten. 'Heb je misschien gezelschap nodig?'

Thomas grijnsde bij het doordringen van haar woorden. 'Ik heb echt zo'n slechte invloed op je, maar ja. Ik kan altijd wel wat gezelschap gebruiken. Enkel moet het niet, Elle. Als we ontdekt worden dan krijgen we gelukkig enkel strafstudie.' Hij deed zijn rugzak beter. 'Wel, ik blijf nooit hier rondhangen en ga nooit naar een plaats waar vele mensen of eventueel een leerkracht zou rondhangen die nu geen les moet geven. Het is niet moeilijk eenmaal je uit de school bent.'