De parkeerplaats

Ja. daar waar auto's staan.

Thomas stond tegen zijn auto geleund. Het was die an zijn vader geweest, maar hij had er wat samen met die aan gesleuteld, waardoor hij er goed uitzag. Eigenlijk was er helemaal niks aan het ding. Zijn zwarte jas hing lichtjes open, hij had de sjaal aan en een gebruikelijke muts met dit koude weer. Hij wist niet preceis waarom hij Elle had meegevraagd. Enkel doordat misschien haar manier van kalmte en haar prachtige lippen hem aan het dromen brachten over een pittie tante die er achter zou zitten. En niet beledigend, maar Tom zou dat kantje maar al te graag ontdekken.

Elle had eerst minutenlang voor de spiegel in de WC's gestaan om zichzelf moed in te spreken. Nu kwam ze dan eindelijk met knikkende knieën de school uitlopen en al snel zag ze Thomas staan. 'Hey!' zei ze, terwijl ze naar hem toe liep. Ze haalde haar fietssleutels uit haar tas en stond een beetje besluiteloos op haar tenen te wiebelen. 'Zal ik dan maar mijn fiets pakken?' opperde ze.

Thomas keek haar enkel aan en glimlachte kort. 'Ja. Lijkt me het beste als we hier nog weg willen...' stelde hij vast. Hij zou haar helpen zoals hij dat altijd zou doen. Dit was weer zijn impulsiviteit; hij wist nog eens niet wat hij zou doén met dit meisje. Hij had geen idee waar hun date plaats moest vinden, geen idee of ze ooit wel eens normaal zouden praten aangezien zij erg nerveus was en daarbij wist hij niet of hij er wel zelfs zin in had. Hij hielp haar fiets in de auto waarna hij instapte. 'Wat dacht je van de Mystic Falls?'

Met een beetje hulp zat de fiets in de auto en stapte ook Elle naast hem de auto in. Enthousiast keek ze hem aan toen hij het over de plek had. 'Oh ja, ik ben gek op de watervallen!' Meteen zag ze het meer positiever aan en ontspande ze beetje bij beetje. Een vertrouwde plek gaf vertrouwen. Ze deed ook haar gordel om en trok lachend haar sjaal van zijn nek af, om hem zelf om te doen. Hij rook een beetje naar hem, fris en jongensachtig.

'Hey, hey! Ik heb niet gezegd dat je hem al terug kreeg... Hij was net zo lekker warm...' Thomas keek zielig naar haar terwijl hij de motor startte en gas gaf. 'Ik ook. Ik loop er graag naar toe. In de zin van joggen... Dus jouw favoriete plekje in Dit vergeten gat of waar ben je vaak te vinden?'

- verder daar?

Oeps

NEW
Marc parkeerde zijn auto op het parkeerterrein bij de plaatselijke school. Hoewel, auto? Het was een oud barrel in de ogen van velen, een "oldtimer" in de ogen van anderen. Een van zijn eerste auto's en hij deed het nog. Hij stapte uit en ging tegen de auto aan staan terwijl hij het terrein over keek. De enige reden waarom hij hier was, was om eens te kijken wat voor mensen er hier rondliepen.

Grace kwam aanrijden in haar mini auto. Het was het enige geval dat ze had kunnen betalen toen ze hier kwam. Eigenlijk wilde ze gewoon met de bus gaan of iets dergelijks. Maar die bleken ze hier niet te hebben. Dus moest ze wel een auto hebben. Ze reed de parkeerplaats op en stapte uit toen ze stil stond. Met een klap gooide ze de deur dicht en zag dat er een deuk in zat. Geërgerd zuchtte ze en leunde tegen het autootje aan om moed te verzamelen voor haar eerste les.

Het was rustig en zijn oog viel vrij snel op een kleine auto die kwam aanrijden. Er zat een deuk in en een bestuurster. Terwijl de jongevrouw uitstapte leek ze niet de vrolijkheid zelve. Niet zoals sommige mensen huppelend hun bed uit leken te komen en 's nachts weer in leken te duiken om te dromen over regenbogen. Maar schijn bedroog vaak. Ondertussen nam Marc haar van top tot teen in zich op. Soepel bewoog hij zich van zijn auto af en liep haar richting uit. 'Goedemorgen,' begroette hij haar met een vriendelijke glimlach.

Grace keek op toen iemand haar aansprak. Met fijngeknepen ogen keek ze naar man voor haar. Ze kon niet bepalen hoe oud hij was. Op de een of andere manier leek hij oud en jong tegelijk. ze glimlachte cynisch terug en kwam los van haar auto. 'Het is maar wat je van deze morgen vindt, maar mij lijkt hij eerder vreselijk.' Ze bekeek hem nog eens kort en vroeg zich af wie hij was.

'Dan moet je hem goed maken zou ik zeggen,' merkte hij op. 'Marc Wiliams tot u dienst,' zei hij waarbij hij kort een formele buiging maakte. 'Wat is er zo vreselijk aan deze morgen als ik vragen mag?' vragend en geïnteresseerd keek hij haar aan. Ze was niet lang, eerder klein, en had een Spaans-ogend uiterlijk. Eigenlijk klonk ze ook Spaans.

'Alsof dat zo makkelijk is.' merkte Grace op en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Grace Suarez, aangenaam.' Het was wel zo netjes om haarzelf ook voor te stellen. 'Wat er zo vreselijk is?' Ze zuchte dramatisch en streek door haar haar. 'Het begon met de koude douche vanochtend omdat het warme water op was en toen ging het verder met een deuk in mijn auto en zometeen een vreselijke klas om les aan te geven.' Ze keek hem fronsend aan. 'Maar eigenlijk gaat dat je niets aan.'
____
Even een vraag, is Marc leerling of iets anders?

'Aan de douche en de klas kan ik niets doen, maar wat nou als ik regel dat de deuk uit je auto is voor je lesdag om is?' Hij bekeek de deuk in haar auto zat en erg lastig om die eruit te krijgen kon het nooit zijn. Niet voor iemand met genoeg kracht, als het goed was kan je er van binnenuit prima bij. 'Ik heb dat oude ding van mij ook werkend gekregen,' waarschijnlijk was het meer een kwestie dat ze hem haar auto niet toevertrouwde, tenzij ze goedgelovig was en vertrouwen had in de mensheid. 'Wat voor les geef je als ik vragen mag?'

__
Iets anders haha, hij is in ieder geval geen leerling (:

Achterdochtig keek Grace hem aan. Hij zag er te oud uit om nog leerling te zijn, maar hij leek ook geen leraar. Ze keek naar de deuk in haar auto en haalde haar schouders op. Ach, waarom ook niet. 'En wat wilt meneer daar voor terug?' vroeg ze venijnig, omdat ze al zo een idee had. Tenminste dat dacht ze. 'Ik geef drama en ik vraag me nu hardop af wat jij hier te zoeken hebt.'

'Een glimlach? Daar vinden we nog wel iets op,' het verbaasde hem toch enigszins dat het zo makkelijk ging. Marc richtte zijn ogen op die van haar en keek haar aan. 'Niets eigenlijk, ik woon hier net en ben benieuwd naar de inwoners, gezien het een doordeweekse dag is, zijn er bij een school de meeste mensen,' legde hij uit. ''Drama? Dat is altijd al mijn favoriete vak geweest.' Dat meende hij, hij had vele scholen en studies gedaan doorde jaren heen. Dat vak was tenminste altijd anders. Scheikunde, natuurkunde, geschiedenis, wiskunde. Hij kende dat allemaal wel, altijd hetzelfde verhaal.

Haha sorry als het prut is maar I have to go, ben er vanavond weer. X

Grace glimlachte zo goed als ze kon, maar eerlijk gezegd was het niet echt een gemeende lach. Ze vond hem maar een vreemde man. Waarom zou iemand naar een school komen om mensen te zien, dat klonk als een creeper verhaal. Grace besteedde er echter niet te veel aandacht aan, aangezien hij haar auto zou maken en dus knikte ze. 'Mooi, want het is ook het leukste vak dat ze geven.' merkte ze alsof het een feit was op.

Marc moest lachen bij haar glimlach. 'Bijna,' hij wist dat zijn verhaal vreemd was, maar ach, wat kon hem het schelen? Juist ja, niets. 'Hoe laat ben je klaar? Dan wil ik een oprechte glimlach zien,' zei hij. Opnieuw verscheen er een glimlach toen ze opmerkte dat het ook het leukste vak was. 'Alle niet recht toe recht aan vakken zijn leuk. Muziek, tekenen. Maa ik moet toegeven dat Drama meestal verrassender is.'

'Om 3 uur heb ik mijn laatste les, dus om 4 uur ben ik verlost.' Grace pakte haar tas op en hing die over haar schouder. Ze keek hem onverschillig aan en had geen idee of ze hem die gemeende lac wel zou geven, maar haar maakte het niet uit. Die deuk, die moest er uit. 'Inderdaad, maar ik moet nu opschieten, want mijn les begint zo. Ik zie je vanmiddag wel, denk ik.' Ze knikte kort naar hem en verdween toen de school in.

(Verder dat het na schooltijd is?)

Om iets voor vier stapte Marc uit zijn eigen auto en liep naar het inmiddels uitgedeukte autootje van Grace. Na dat de auto was uitgedeukt was hij wezen kijken in de rest van Myatic Falls en tot de conclusie gekomen dat er voorlopig geen interessante banen waren hier. Zijn huis was prima dus hij zou het hier wel even volhouden. Op de terug weg had hij dorst gekregen. Hij had iets van iemands bloed geleend en koffie meegenomen tegen de geur. Met twee bekers koffie wachtte hij tegen de auto van Grace aan.

(oki, stiekem had hij wel haar sleutels nodig, maargoed detaillllss)

(haha, oeps, naja, die had ze gewoon allang gegeven!)

Grace kwam het schoolgebouw uit met een opgeklaarde expressie. Ze was lang niet meer zo chagerijnig als die ochtend. Ten eerste waren haar lessen de hele dag goed verlopen en ten tweede had ze geïnformeerd of er nog mensen gezocht werden voor bepaalde banen. Ze hoopte Florrie blij te kunnen maken met een vacature en ze had er eentje gevonden. Eigenlijk was ze de man van vanochtend al weer vergeten. Pas toen ze bij haar rode autootje kwam, herinnerde ze zich hem weer toen ze Marc zag staan. 'Hallo, Marc!'

IK WIST GEWOON DAT DIE ROOD WAS tenminste, dat dacht ik haha. Of had je dat al getypt en was ik het gewoon vergeten? Nouja boeien xD
___
Marc zag Grace aan komen lopen, ze leek niet meer chagrijnig, ze was in ieder geval enorm opgeklaard. Dat sierde haar. 'Hey, houd je van koffie?' vroeg hij waarbij hij er haar een van de bekers aanbood. 'En natuurlijk een zo goed als nieuwe auto,' zei hij waarbij hij van de auto af stapte. 'Viel de dag mee?'
___
Oké het is een beetje kort hahahha nouja ik wist even niets meer tralalal

Haha, nee dat had ik nog niet getypt! Maar ik wist wel dat ie rood móest zijn, dus ja xd.
_____

Grace nam verrast de koffie aan en nam dankbaar een slok. 'Oke, hier moet iets achter zitten. Eerst fix je mijn auto en nu geef je me ook nog gratis koffie. Gooi het er uit, wat moet je van me?' Ze bestudeerde kort de deur die uitgedeukt was en richte haar blik toen weer op hem. 'Tot nu toe viel mijn dag mee.' vertelde ze hem kort.

Sorry ik ben echt random bezig.
___
'Eigenlijk was de koffie voornamelijk omdat het me een beetje raar leek enkel voor mezelf koffie te nemen als ik van plan ben te vragen of jij me niet toevallig een mooie plek in Mystic Falls kan laten zien,' zei hij. Hij nam een slok van de koffie. 'Tot nu toe? Zo veel kan er toch niet meer mis gaan? De vervelende klas zit erop.' Marc keek Grace aan en glimlachte toen, 'tenzij je natuurlijk niet tevreden bent over je deukloze auto?'

'Aha, dus zo was je van plan het te spelen.' Ze nipte aan de koffie en was blij dat deze goed smaakte. Hoe vaak dat ze van die vreselijke automaat koffie aangeboden kreeg, kon ze al niet meer bijhouden. In Spanje had je dat helemaal niet. Tenminste niet waar zij vandaan kwam. 'Geloof me, ik ben in staat om in het laatste uur van de dag er nog een puinzooi van te maken.' Ze glimlachte kort. 'Ik ben heel tevreden. Dus kan ik niet anders dan je Mystic Falls laten zien. Wat zou je graag willen zien?' Het was niet dat ze zich nu verplicht voelde hem een tour te geven, maar dat het wel zo eerlijk vond.