Het Engels Lokaal

Ze haalde bedenkelijk haar schouders op. 'Het lijkt me van wel... De klassenpresident kan een hoop veranderen op school en ik denk dat leraren daar ook wel voor mogen stemmen,' glimlachte ze. 'Bedankt.' Het was aardig van hem om te zeggen dat hij voor haar stemde - ze kreeg er echt een boost zelfvertrouwen door. Ze sloeg haar boeken dicht, maar had eigenlijk nog geen zin om te gaan. 'Hoe bevalt school?' vroeg ze benieuwd.

Noah haalde zijn schouders op. 'Het is anders, veel verplichtingen en het is wennen in zo'n andere stad.' Hij vond het wel aardig en het was tenslotte alleen maar een einde jaars stage. De directeur van de school had al gezegd dat hij een baan aangeboden kreeg als hij wilde en Noah had gezegd dat hij daar wel in geïnteresseerd was, echter mocht hij dat nog niet delen met de rest. 'Maar het is maar tijdelijk, dus we zullen wel zien wat er op mijn pad komt.'

'Tijdelijk?' vroeg ze verbaasd en keek hem toen aan. 'Ik geef je groot gelijk. Ik ga ook zo snel mogelijk het dorp uit, want ik word hier helemaal gek. Iedereen kent elkaar, iedereen blijft er ook. Vrienden krijgen kinderen, kinderen krijgen weer kinderen en die worden ook weer vrienden van elkaar. Ik... Dat is niets voor mij,' zei ze eerlijk en moest zachtjes lachen. 'Ik wil graag in een grote stad gaan wonen, of ergens in het buitenland.'

'Ja, dit is mijn stage - laatste jaars.' legde hij uit. 'Nog een maand, en dan zit mijn stage er alweer op.' Zijn eerste paar maanden had hij stage gelopen op een andere school. 'Maar wie weet blijf ik nog wel wat langer in Mystic Falls.' Dat bleef hij zeker, maar dan was hij haar een uitleg verschuldigd en die wilde hij liever voor hem houden: wie zou hem nou geloven als hij zei dat er een of ander heksengen in zijn familie zat?

Ze vroeg zich af of hij wist over de moorden en verdwijningen waar Mystic Falls bekend om stond. Of hij wist dat er heksen rondliepen, zoals zij, of misschien ook vampiers, ook al ontkende Elle's ouders dat stug. Hij wist het allemaal vast niet. 'En dan ben je dus écht leraar? Wat een heerlijk gevoel moet dat dan zijn!' Het gevoel om eindelijk iets af te sluiten. Ze pielde aan haar shirt en keek hem aan. 'Ik vraag me al een tijdje af... Voelt het soms niet raar om personen les te geven die maar iets jonger dan je zijn?'

'Als het goed is ben ik dan écht leraar ja.' lachte hij. Het was nog steeds een raar idee dat hij dan de bevoegdheid had om kinderen les te geven. 'Ik denk dat dat inderdaad heerlijk gaat voelen ja, eindelijk klaar met mijn opleiding en dan kan het leven pas echt beginnen.' Hij had er ongelofelijk veel zin in. Bij haar volgende vraag haalde hij zijn schouders op. 'Nee, nou ja - soms wel. Met sommige leerlingen scheel ik maar vier jaar - maar het heeft ook veel voordelen. Ik denk dat ik leerlingen beter begrijp dan de oudere leraren die opgegroeid zijn in het stenen tijdperk.' grapte hij.

'Zal ik dan maar toegeven dat ik inderdaad meer profijt van jouw lessen heb, dan van de normale Engelse les. Ik weet niet of het komt omdat je niet zoveel ouder dan ik bent, of omdat je gewoon goed les kan geven,' zei ze verlegen. Ze keek naar haar schoenen en daarna naar de boeken die hij neer had gelegd. Diegene die ze had uitgekozen stopte ze in haar tas en keek hem daarna weer aan. 'Nogmaals heel erg bedankt voor het boek,' glimlachte ze en stond op. Ze voelde zich zo stom na haar lofuiting voor hem. Ze leek net op al die meiden die zijn voeten kusten.

'Ik ben gewoon een geweldige docent.' zei hij quasi-verwaand en begon te lachen. 'Ik weet het niet, voor sommige werkt mijn manier van lesgeven wel en voor andere niet. Ik ben geen leraar die ze dwingt om te leren, als ze het niet doen moeten ze het zelf weten - maar dan zullen de de consequenties er zelf van merken.' legde hij uit. Hij geloofde niet in dwang en pushen. Leerlingen moesten het zelf doen. 'Geen dank, ik hoop dat het boek je bevalt.'

Ze moest om hem lachen en hield daardoor haar hand voor haar mond. Ze had nogal een vreselijke, maar toch aanstekelijke lach. 'Ik denk dat dat ook wel een goede methode is,' zei ze eerlijk. Bij haar werkte het in elk geval goed. 'Ga je eigenlijk ook naar het kerstgala toe? Ik zit in de feestcommissie, dus ben ik wel benieuwd naar welke leraren er komen,' zei ze met een glimlach. Ze vond feesten organiseren heerlijk, ook omdat ze dan tijdens het feest veel moest regelen, en daardoor niet verplicht was om enthousiast mee te feesten. Ze was nooit zo'n feestbeest geweest die dronk en uit haar dak ging.

Noah haalde zijn schouders op. 'Wie weet, misschien wel.' Hij had er echter geen zin in om als enige leraar daar te staan - of met mensen die hij gewoon niet kende. 'Ik zal erover nadenken.' beloofde hij haar. Misschien als Grace ging dat hij dan ook zou gaan, haar kende hij tenminste en ze was ook nog eens van zijn leeftijd.

'Er komen ook heel wat andere leraren!' zei ze snel en rommelde met haar armbanden. 'Ik hoop echt dat je komt. Als er te weinig leraren zijn, dan gaat het feest niet door. Dat is een nieuwe regel geworden, na het feest van mijn ouders tijd, waar het helemaal misging.' Ze zuchtte even. Haar ouders spraken er nooit over. 'En het is altijd best gezellig.' Niet dat ze ooit een date had gehad, maar toch. Het regelen was altijd leuk om te doen.

Noah begon te grijnzen. Blijkbaar wilde ze graag dat hij kwam, maar hij zou niets beloven. Misschien was hij tegen die tijd al weer weg uit Mystic Falls en hij wilde haar geen valse hoop geven. 'Nou, misschien dan - ik zal het er eens over hebben met wat andere leerkrachten.' zei hij tegen haar en glimlachte.

'Ja, je moet maar kijken,' zei ze. Ze wou hem niet dwingen om naar zo'n feestje te komen met allemaal kinderen die jonger waren dan hij. 'Ik denk enkel dat je er een heleboel meiden blij mee maakt.' Ze kon het niet laten om dat te zeggen en moest lachen. Hij wist zelf vast en zeker wel van zijn reputatie af. 'Oh, en de dresscode is dus gala! Ook iets om bij je beslissing mee te nemen of je gaat of niet. Zelf maakt mijn moeder mijn jurk, omdat de jurken in no time uitverkocht zijn,' lachte ze.

Noah grinnikte. 'Je bent al de honderdste die zoiets zegt.' Hij snapte echt niet waarom alle meiden zo achter hem aanliepen. Was het omdat hij Brits was? Nee, hij kon er met zijn verstand niet bijkomen. 'Volgens mij heb ik ergens diep in mijn kast nog wel een zwart pak liggen, dus dat moet geen probleem zijn.' Hij hield er niet van om pakken te dragen en deed dit dan ook alleen als het echt nodig was.

'Ik zou willen zeggen dat je je maar vereerd moet voelen, maar stiekem zou ik het helemaal niet fijn vinden als allemaal mensen dat tegen me zeiden. Want hoe moet je daar nou mee om gaan, dat de hele school flauw valt als je enkel langsloopt?' Ze giechelde en legde haar hoofd op haar handen. 'Een zwart pak is helemaal perfect. De meeste houden zich niet eens aan de dress code, jammer genoeg.' Ze haalde haar schouders op. Ze durfde er nooit iets over te zeggen als mensen dat deden.

'Het is raar, maar ik kan er toch niets aan veranderen.' zei hij en haalde zijn schouders op. De boeken die hij op de tafel had gelegd stopte hij terug in zijn tas. 'Je moet gewoon bij de deur gaan staan en iedereen die geen pak aanheeft eruit sturen.' Noah grijnsde eventjes en gooide het lege bekertje in de prullenbak. 'Maar het uur is weer voorbij en ik moet echt weer richting huis.'

'Alsof ik dat zou durven,' grinnikte ze en pakte ook haar spullen in. Haar hoofd werd rood; ze had het helemaal niet door dat ze hem zo lang tegen had gehouden om weg te gaan. 'Ja ja, sorry, ik klets veel te veel,' zei ze snel en stond op uit haar stoel, waarbij ze bijna struikelde. 'Dus, ehm, tot volgende week?' vroeg ze en glimlachte. 'En nogmaals bedankt voor het boek.'

'Nee joh, ik had ook niet op de tijd gelet je.' wimpelde hij haar excuus weg en pakte zijn tas op. 'Tot volgende week ja en veel plezier met het boek, ik hoop dat het je een beetje bevalt.' Met deze woorden liep hij naar de deur van het lokaal en hield deze open voor haar. Hij wachtte tot dat ze eruit was en sloot de deur achter zich dicht. 'Tot volgende week.' zei hij nogmaals en liep naar zijn auto toe.

- gone.

[NEW]
Maia had haar handen in haar zakken gestopt en liep zo door school heen. Ze zou haar zusje Kate ophalen - als verrassing, want ze wist helemaal niet dat Maia weer terug in Mystic Falls was - maar blijkbaar was ze veel te vroeg. Het uur was nog maar net begonnen, dus had ze besloten om door school te lopen. Ze stopte toen ze bij haar oude kluisje aan kwam, die naast het Engelse lokaal zat. Ze zuchtte en leunde ertegen aan. Nu ze hier liep, kreeg ze heimwee. Hier was alles nog zo makkelijk geweest.

Noah drukte de lamp in zijn lokaal uit en sloot de deur af. Hij had zojuist de laatste klas gehad en moest nu alleen nog wat dingen regelen en inplannen. Dat was hetgeen waar hij de grootste hekel aan had, maar ook dat moest gebeuren. Toen hij de sleutel in zijn zak stak en zich omdraaide zag hij een meisje staan die hij nog niet eerder had gezien in Mystic Falls, en zeker niet in de school.

Maia keek op toen ze naast zich, waar het Engelse lokaal zich bevond, geluid hoorde. Er kwam een man, een jonge man, uit het lokaal lopen en aan wat hij deed leek het erop dat hij wel leraar moest zijn. Maia herinnerde zich hem niet, dus hij moest vast nieuw zijn. Haar zusje had al weleens over de telefoon verteld dat er enorm veel nieuwe leerkrachten waren. 'Hé,' zei ze en duwde zichzelf van de kluisjes af.

Noah keek verbaast op toen het meisje tegen hem begon te praten. In eerste instantie keek hij vragend om, kijkend of er niet iemand anders achter hem stond tegen wie ze het had, maar de rest van de gang was leeg. 'Hé,' zei hij met een glimlach op zijn gezicht en keek haar kort aan. 'Kan ik je misschien ergens mee helpen?'

Ze glimlachte toen hij niet meteen door had dat ze het tegen hem had en schudde haar hoofd. 'Ik kom mijn zusje ophalen, maar ben vreselijk te vroeg. Dus ik vond het wel leuk om even door mijn oude school heen te lopen. Jij bent nieuw, niet waar? Toen ik hier nog op school zat, had ik geen leuke, jonge leraar als jij,' lachte ze. 'Je kent hem vast wel, je voorganger. De man was zo lief, ik vond hem echt de aller leukste leraar. Maar ik gun hem zijn pensioen heel erg.' Maia kon nogal weleens door ratelen en had het dan zelf nog niet eens door.

Noah begon te grijnzen bij haar woorden. Nog steeds vond hij het raar om al die "aandacht" te krijgen van de vrouwen hier. Hij vond zichzelf niet perse aantrekkelijk en het was nog steeds wennen die complimentjes. 'Meneer Bernher? Hij was inderdaad ontzettend aardig, maar ook wel aan pensioen toe.' zei hij lachend.

Ze knikte instemmend. 'Hij was mijn mentor in mijn examenjaar. Hij hield ook mijn eindexamenspeech, en werkelijk, ik denk dat niemand ooit zo lief over me heeft gesproken.' Haar moeder kon nauwelijks meer normale woorden uitbrengen, laat staan op belangrijke gebeurtenissen zoals haar eindexamen zijn. Ze stak haar hand uit en glimlachte naar hem. 'Ik ben Maia. Zus van Kate Miller, heb je haar toevallig in je klas?'