Het stadsplein

'Ik vind de koffie wel lekker om eerlijk te zijn.' Ze had er eigenlijk helemaal niet over nagedacht dat het weer was voor een ijsje, maar nu hij het zo zei, had hij ergens wel gelijk. 'Oh geloof me, in vergelijking tot Los Angeles is dit echt de meest saaie plek op de wereld.' Aan de ene kant miste Sophie de stad, maar aan de andere kant vond ze de rust ook heerlijk. 'De feesten? Nou, daar moet ik dan maar eens snel naartoe.'

'Los Angeles?' zei hij bewonderend met grote ogen. 'Ik- Heb je daar echt gewoond?' Los Angeles was een van de steden waar hij 's nachts over droomde dat hij deze ooit zou bezoeken. Maar hoe het er nu voor stond, bleef hij voor altijd in Mystic Falls. 'Waarom ben je dan naar een gehucht zoals deze verhuisd? Oh, het volgende feest is al heel snel! Een soort vier-het-eind-van-het-schooljaar feest.'

Sophie knikte. 'Het is een prachtige stad, het weer is geweldig en de weekenden aan het strand om nooit te vergeten. Je zou er eens naartoe moeten gaan, het is echt de moeite waard.' Ze had wel in meerdere steden gewoond in haar leven, maar Los Angeles was toch wel de meest indrukwekkende. 'Geloof me, veel zin had ik er niet in, maar mijn moeder ontmoette een nieuwe man, die man had werk en nou ja - daarvoor moest 'ie hier naartoe. Ik weet het ook niet precies.'

'Het strand?' zei hij verbijsterd. Hij had nog nooit de zee in het echt gezien, enkel op plaatjes en in films. Toch was het een van zijn grootste dromen om eens de zee te kunnen zien. 'Ach, hier is het gelukkig ook leuk!' zei hij trots en likte snel verder aan zijn ijsje, voordat hij nog op zijn broek zou belanden. 'Oh, wacht, ben jij dat nieuwe meisje waar iedereen het over heeft op school? En heb je heel toevallig een broer, stiefbroer, half broer?'

'Het strand ja, je weet wel. Zand - schelpjes, de zee.' lachte ze en haalde haar schouders op. 'Nieuw ben ik inderdaad, maar of iedereen het over me heeft... ik heb geen idee.' Bij zijn volgende vraag knikte hij. 'Ja, ja ik heb inderdaad een stiefbroer, Stephen. Hoezo? Wat wordt er allemaal gezegd dan?' NU was ze toch wel benieuwd naar die roddels.

Willy keek beschaamd naar de grond. Ze had waarschijnlijk er helemaal geen idee van dat hij nog nooit de zee had gezien. Verbaasd keek hij naar haar op. 'Oh, niet zoveel hoor. Enkel dat jullie nieuw zijn, maar veel mensen weten niet wat voor relatie jullie twee nou met elkaar hebben. Of jullie familie zijn, of niet. Maar nu zal ik wel weer gaan verspreiden dat jullie gewoon stiefbroer en -zus zijn,' glimlachte hij.

Sophie moest zachtjes lachen om zijn beschaamde blik. 'Als je ooit eens in Los Angeles komt moet je zeker naar het strand gaan, het is de moeite waard.' tipte ze hem en begon nog harder te lachen. 'Oh god, ze dachten zeker dat we een stel waren,' giechelde ze. 'jullie zijn niet de enige hoor, in de ijssalon dachten ze ook dat we een stel waren, maar nee. gewoon stiefbroer en zus.' gniffelde ze.

Willy haalde zijn schouders op en lachte mee. 'Ik heb inderdaad via via gehoord dat jullie zogenaamd een stel waren. Maar dit is de eerste keer dat ik jou zie en je broer heb ik nog niet gezien, dus zelf heb ik niet kunnen oordelen. Ik ben onschuldig!' Hij likte snel zijn ijsje op, at zijn hoorntje op en veegde zijn handen aan zijn broek af. 'Kan je het een beetje met hem vinden? En de ouder die hij waarschijnlijk heeft meegenomen?'

Sophie grinnikte en knikte. 'Ik kan het goed met hem vinden hoor, we wonen pas twee maanden bij elkaar, dus het is een beetje aftasten. Maar over het algemeen hebben we het erg naar ons zin. Mijn moeder lijkt daarbij heel erg gelukkig met zijn vader, dus ach. Ik ben blij voor haar.' Ze kon het gelukkig goed vinden met zowel hem als zijn vader.

'Oh, da's wel goed om te horen. Mijn moeder heeft ook wat vrienden gehad, die soms ook kinderen hadden, en meestal kon ik het wel met ze vinden. We zaten nou eenmaal in hetzelfde schuitje, dat geeft op de een of andere manier een band.' Ruby was minder vriendelijk tegen hun stiefbroers- en zussen, maar zij was soms dan ook een geval apart. 'Heb je al veel vrienden gemaakt?'

Sophie haalde haar schouders op. 'Niet echt, ik heb met een paar mensen gesproken, maar daar is het ook wel bij gebleven.' Ze zou in de loop van de tijd vast wel goede vrienden maken, daar maakte ze zich niet zo druk om. 'Dus, wellicht kan ik jou mijn eerste officiële vriend uit Mystic Falls noemen.' lachte ze.

Willy glimlachte vriendelijk en knikte. 'Ik zal officieel je numero uno vriend zijn in Mystic Falls. Al zou je dat later wel berouwen, want wie vrienden met mij is, komt altijd in de penarie. Want ik heb een soort reputatie hier in Falls,' zei hij trots en voelde hoe hij zijn borst ietwat voor voren duwde. 'Als er ergens grappen of stunts uit worden gehaald, dan ben ik daar verantwoordelijk voor.'

'Oh, maak je maar geen zorgen.' lachte ze. 'Ik hou wel van mensen die in de penarie komen te zitten. Veel beter dan die andere saaie sloebers, vind je ook niet?' Waarom zou je geen lol trappen? Daar was je toch jong voor. 'Maar ik zal het onthouden, als ik eens iets wil uithalen dan trek ik bij je aan de bel en huur ik je in.' grapte ze.

'Tja, ik ben het daar niet helemaal mee eens. Ik had een heleboel puinhoop kunnen vermijden als ik eens wat vaker normaal had gedaan. Maar toch is het inderdaad wel erg leuk om rottigheid uit te halen.' Hij moest lachen en knikte instemmend. 'Ja, ik heb sinds kort een huurprijs. Voor een eerlijk bedrag doe ik alles wat mijn weldoener mij opdraagt!' Hij had al enkele keren dingen moeten doen en verdiende daar goed mee.

'Oh, er zit zelfs nog een huur-prijs aan vast. Nou, dan moet ik er nog maar eens even over nadenken hoor.' Sophie grinnikte en keek het plein rond. Het was rustig, er waren wel enkele mensen, maar zo bruisend als de steden die zij gewend was, was het niet. 'Maar wie weet huur ik je tegen een eerlijke prijs nog wel eens in.'

NEW

Het was een warme dag - voor de verandering - in Mystic Falls en volgens Sophie waren dat de beste dagen om lekker de stad in te duiken en een terrasje te pakken. Echter tot nu toe had ze nog niemand zo ver gekregen om werkelijk mee te gaan. Stephen en Kate waren te druk met elkaar, Isobel had het te druk met Woody, Lexi was op vakantie... Nee, er bleven niet veel mensen meer over, dus had ze besloten zelf maar te gaan.

Robbie's vrienden - voornamelijk sportlui - hadden hem meegevraagd de stad in en uiteraard had hij de spontane uitnodiging geaccepteerd. Eerst zouden ze ergens op een terrasje gaan zitten en daarna misschien ergens een café in duiken tegen de avond aan. Voor een zomerse dag was het weer ook echt heel erg goed en Robbie had dan ook een zonnebril opgezet. Luidruchtig namen ze plaats op het terrasje en bestelden al snel allemaal bier.

Er klonk een luid kabaal achter haar op het terras en met een opgetrokken wenkbrauw leek ze om. Natuurlijk waren het van die arrogante sport jochies: LA zat er vol mee. Toen ze beter keek zag ze Robbie zitten en ze concludeerde dat dit vast en zeker zijn vrienden waren. Grijnzend draaide ze zich weer terug om en bestelde ze nog een zoete witte wijn - die in LA trouwens veel beter smaakte.

Robbie lachte geamuseerd met zijn vrienden mee en dronk gulzig van zijn bier. Toen hij even rond keek, zag hij opeens Sophie zitten en met opgetrokken wenkbrauwen zag hij dat ze alleen zat. Nadat hij nog even kabaal had gemaakt met zijn vrienden, excuseerde hij zichzelf en liep hij richting het tafeltje van Sophie. Ongevraagd nam hij plaats op een stoel en nam nog een slok van zijn biertje. 'Altijd als ik je tegenkom, ben je alleen. Alsof je erom vraagt dat ik je aan spreek,' grinnikte hij.

'Stiekem stalk ik je.' merkte ze serieus op en begon te grijnzen. 'Worden ze niet gek als je niet bij ze in de buurt bent?' Ze wees naar de luidruchtige groep achter haar en nam nog een slok van de wijn. Eigenlijk vond ze het niet eens zo erg om alleen te zijn, het was best fijn zo kon ze overal over nadenken en alles op een rijtje zetten. '

Hij moest lachen om haar woorden en keek over zijn schouder naar zijn vrienden. Uiteraard waren die druk bezig met fluiten en dingen roepen. 'Nee hoor, dat zullen ze me vast vergeven. En anders heb ik het er voor over. Want door jou gestalkt worden is totaal niet vervelend, allesbehalve zelfs.' Hij knipoogde naar haar en dronk weer van zijn bier. 'Weet je dat mensen nog steeds over je feest praten? Zelfs mijn vrienden waren onder de indruk.'

Sophie keek oogrollend naar de jongens achter haar en vestigde haar aandacht weer op Robbie. 'Dat is lief om te zeggen... maar geloof me, ik ben een enge stalker. Ik plak jou hoofd op alle foto's enzo.' grapte ze en begon te lachen. 'Sorry, nee ik ben geen enge stalker, don't worry.' verzekerde ze hem en zette haar glas op de tafel neer. 'Geef maar toe, jullie kunnen gewoon niet tippen aan ons LA-originals.'

Hij moest lachen om zijn vrienden en legde toen geruststellend zijn hand op de hare. 'Wees niet bang, ik accepteer je zoals je bent, zelfs als je een enge stalker bent,' lachte hij en wees naar zijn vrienden. 'En als we geen aandacht aan hun besteden, stoppen zij ook wel snel.' Hij bestelde een biertje voor zichzelf en zonder het te vragen bestelde hij ook weer een wijntje voor haar. 'Klopt,' gaf hij toe en glimlachte. 'Wat heb je deze vakantie allemaal al gedaan?'

Sophie haalde haar schouders op bij zijn vraag. 'Niet zoveel bijzonders eigenlijk. Ik ben terug naar LA geweest voor een week, heerlijk aan het strand gelegen. Verder eigenlijk bezig geweest in het huis, de laatste dingen opknappen en afwerken.' In de vakantie had haar vader contact proberen te zoeken met haar, het werd zelfs zo erg dat hij op de stoep stond in LA. Gelukkig waren er een hoop vrienden die het voor haar op hadden genomen, dus was hij niet binnen gekomen. Sophie had een hekel aan de man die zichzelf haar vader noemde en door wat hij deze zomer had gedaan vond ze hem nog verschrikkelijker. 'En jij? Veel gebasketbald?'

'Dat klinkt als het goede leven,' zei hij bewonderend over haar woorden over Los Angeles. Zelf had hij zijn hele leven in dit kleine dorp gewoond, dus hij wist niets over de grote steden, enkel via internet, boeken en televisie. 'Wat ik deze vakantie heb gedaan? Eens even denken...' Hij kon natuurlijk niet vertellen dat hij nachtenlang met zijn moeder zijn transformatie geoefend had en vooral het stuk daarachter. Want hij was niet zoals de typische weerwolf. 'Ja, inderdaad, veel gebasketbald en een beetje rond gehangen.' Zijn ouders hadden niet genoeg geld om hem mee het dorp uit te nemen.