Kermis

Hij glimlachte terug naar haar en keek hoe ze het balletje oppakte. Veel vertrouwen had hij er niet in, dus maakte hij gekke bekken in haar richting en wenste haar nog succes, tot hij opeens de volgende seconde in het water lag. Naar adem happend zwom hij naar het wateroppervlak en lachte hysterisch, terwijl hij water trappelend boven bleef. 'Het is je gelukt! Dat was meesterlijk, Alex!' Hij zwom onder water - hij was toch al nat - en zwaaide zo naar Alex.

Ze veegde haar haren uit haar gezicht toen het dansen afgelopen was en stak vrolijk een duim naar Jeremy op. 'Je hebt zó verloren!' giechelde ze en plaagde hem zo een beetje. Ze had ook inderdaad gewonnen en koos de grootste knuffel uit die er was. Ze nam deze in haar armen en liep weer naar Jeremy toe met een brede glimlach. 'Dus, de winnaar kreeg van de verliezer een kusje.' Ze tuitte haar lippen speels en keek hem met een uitdagende blik aan.

Tara lachte. 'Gemakkelijk? Dat zou ik wel willen,' plaagde ze hem en duwde hem zachtjes, maar verwachtte geen effect. 'Eng... Ik liet me ophitsen door Lynn.' Ze was een weerwolf... Wat zou ze nu bang zijn van een spookhuis? En aan de andere kant was het een goed excuus om dicht tegen hem aan te kruipen.

'Op de ballonnen,' glimlachte ze en keek over haar schouder naar Woody en Isobel. Ze glimlachte naar hen beiden en richtte zich toen weer op de schietbaan. 'Zullen we beginnen?' Ze wachtte niet op antwoord en begon met schieten. Het was geen kwestie van tijd, maar van wie de meeste ballonnen kapot had geschoten met een bepaald aantal kogels. Al snel waren haar kogels op en bekeek ze tevreden naar het resultaat. Ze had er veel geraakt. 'Succes Thom!'

Jeremy keek naar de beer die zowat even groot was als Maia zelf. Waar zou hij die kwijtspelen? Of in vredesnaam in de auto krijgen. Hij keek haar met een grijns aan en schudde zijn hoofd. 'Als de winnaar een kusje krijg, dan mag de verliezer alsnog kiezen wanneer hij die kust.' Hij nam haar hand in de zijne. 'Zullen we deze eerst naar de auto brengen? Daarna iets eten of zoiets? Of wat wil je doen?'

Ze schudde ongelovig haar hoofd en lachte toen. 'Daar heb je gelijk in,' lachte ze en kneep even zacht in zijn hand, waarna ze achter hem aan liep. 'Ja, laten we dat maar doen. Dat ding is nog groter dan dat ik ben.' Ze zette de beer op haar rug en hield de armen goed vast. 'Eten is ook prima, mij maakt het niets uit. Ik ben vanavond gewoon vrij.'

Jay keek Lexi aan, maar toch wist hij even niet wat zeggen. 'Stoer? Teddybeer? Nee. Het enigste wat ik enkel zou willen zijn is de jouwe.' Hij liep rood aan bij die woorden en ze waren er uit zonder dat hij er enige acht in had. Hij hield halt bij de rand en keek haar aan. Verlegen zoals altijd. 'Ja, ik ook. Je bent echt zo anders dan ik me had voorgesteld dat je was. Ik ben blij dat ik je zo heb leren kennen.'

Jeremy lachte en keek even naar Maia. Ze leek er niet meer in te geloven dat hij haar wou kussen. Hij wisselde van beer en nam de grote onder zijn arm. Eenmaal in de auto zette hij de grote in de koffer en liet de kleine op de passagiersstoel liggen. Toen hij de auto dichtsloeg, draaide hij zich om naar haar en nam haar in zijn armen. 'Hey,' fluisterde hij en streelde zacht door haar haren. 'Maia, je bent zo'n knappe vrouw. En dit gaat zo snel, maar weet dat ik je echt wel wil leren kennen. Als jij dat wilt.' Zij stond tegen de auto aan waarbij hij haar heupen streelde en zo hun lippen bij elkaar bracht. Hij kon niet wachten. Hij wou dit verlangen met haar delen. Hij wou haar.

Ze leunde tegen hem aan en glimlachte naar hem. Langzaam legde ze haar hand op zijn wang en knikte. 'Ik wil je met alle liefde beter leren kennen.' Haar ogen sloten zich bij zijn lippen en haar armen sloeg ze om zijn nek heen. Zo trok ze hem nog dichter naar hem toe en maakte de kus dieper en tederder. Na een tijdje trok ze haar hoofd langzaam terug en drukte een klein kusje op zijn lippen. 'Sorry als ik vandaag zo bezitterig en snel deed. Het is vast de invloed van Valentijnsdag,' grapte ze zachtjes.

Peter haalde zijn schouders op. 'Ik zou niet weten waarom ík moeilijk zou zijn.' grapte hij en kneep toen zachtjes in haar hand. 'Dus met mij erbij houd je het wel uit in dat spookhuis?' vroeg hij met een lach en zag toen dat ze er al waren. Hij sloot met Tara in in de rij en wachtte geduldig tot ze aan de beurt zouden zijn. Het geduld kon hij makkelijk opbrengen omdat hij samen met Tara mocht wachten. Dan was in de rij staan niet zo'n probleem.

Alex was zelf nog een beetje beduusd dat ze Willy het water in had gekregen. Nu zou hij heel de tijd koud moeten lijden met die natte kleren. Ze keek naar de baas van het kraampje die haar, toen ze een onschuldig gezicht had opgezet, naar achteren liet gaan. Zo liep ze naar de bak met water toe en glimlachte naar Willy. 'Ga je het nu niet heel koud krijgen?' vroeg ze met een frons.

Met een handige beweging had hij zichzelf op de kant gedrukt en maakte met een handdoek zijn haren droog, toen hij Alex zag aan komen lopen. 'Waarschijnlijk wel, maar ik heb het er voor over. Dan hoef ik in elk geval niet naar school toe.' Hij lachte jongensachtig en stond op, terwijl hij keek naar zijn druipende kleding. 'Misschien kan ik ergens wel wat kleding kopen,' mompelde hij en keek haar met een gespeeld pruillipje aan.

Woody keek naar Isobel en wilde wat zeggen maar sloot zijn mond weer. Mokkend sloeg hij zijn armen over elkaar. 'Ik ben helemaal niet onschuldig. Ik speel football, hoe kan ik dan onschuldig zijn? Ik tackle mensen voor mijn hobby. En ik ben gewoon erg voorzichtig wat betreft Elle en Alex.' Bij haar volgende opmerking glimlachte Woody en knikte. 'Gelukkig heb je daar gelijk in. Ik kan me niet voorstellen dat-' Hij sloot weer zijn mond en keek beschaamd in het rond. 'Oh, we zijn al bij de suikerspin kraam.'

Alex keek Willy met een sceptische blik aan. 'Je gaat zo harstikke ziek worden. Heb je niet iets uitgedaan voor je daar op ging zitten? Waar is je jas? Ik heb een grote trui aan, misschien pas je die wel? Ik heb daaronder nog een shirtje met lange mouwen, dus ik zal vast geen koud vatten. Je moet echt iets droogs aantrekken hoor.' Terwijl ze zo moederlijk tegen hem praatte pakte ze zijn zijn klamme hand vast en nam de handdoek van hem over.

'Ja ja, mama Alex,' lachte hij en drukte een kus op haar wang. 'Maar ik heb jammer genoeg nies uitgedaan en ga jou ook niet van je kleding beroven. Misschien verkopen ze wel echt kleding, Alex, wie weet. En anders rijd ik even langs huis, dat is geen probleem.' Hij sprong van het platform af en tilde Alex daarna er ook af. 'Misschien kan ik wel wat jongens van hun kleding beroven. Heeft Woody niet extra kleding bij zich?'

Alex voelde de natte kus en wreef met haar handpalm over haar wang. 'Blegh!' Ze lachte en keek hem toen met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Weet je het zeker? Het is geen roze trui, hoor.' Ze liet zich van het platform tillen en wilde haar armen om hem heen slaan, maar ze bedacht zich meteen. Zo zou ze zelf ook kleddernat worden. 'Misschien wel. Zullen we hem zoeken?' Terwijl ze dat zei trok ze haar muts van haar hoofd en zette die vervolgens op het natte hoofd van Willy. 'Nu heb je tenminste geen koud hoofd. Wil je mijn sjaal ook?'

Jeremy voelde hoe hun lichamen elkaar helemaal raakte. Zacht streelde zijn duimen de ranke stof rond haar heupen. Glimlachend keek hij haar aan en die glimlach werd enkel nog breder bij haar extra kusje. 'Ik denk dat ik ook wel deels de schuldige ben. Maar spijt heb ik niet.' Hij glimlachte naar haar. 'Terug de kermis op of eh...?'

'Je vader is dan ook écht goed. Mijn oom speelt nog met wat vrienden in de kelder. Volgens mij wilt dat ook ongetwijfeld wat te zeggen...' Ze glimlachte naar hem. Echter was het alom bekend hoe zijn vader was. 'Hey Joe... Ik heb soms van die momenten dat ik mijn vader kan doodsteken, maar hij blijft mijn vader. Ik snap wat je bedoelt. Denk ik. Ik bedoel... Hij heeft mijn moeder laten weglopen, die zich sindsdien niets meer van me aantrekt. Hij is constant bezig met werken en verdient zelfs geld dat we nog eens niet nodig hebben... Kinderopvang was de enigste optie voor mij tot mijn oom daar genoeg van had en voor me zorgde...'

Joe keek haar aan en glimlachte. 'Ik weet nog niet eens meer wat ik van mijn vader moet denken. Iedereen zegt wel dat hij geweldig is, ja voor zijn fans was hij geweldig, maar hij was bijna nooit thuis. Zelfs op de momenten dat hij gewoon thuis kón zijn.' mompelde hij. 'En als hij thuis was, dan was hij geweldig... En nu woont 'ie weer thuis, en - nou ja, ik weet het gewoon niet.' Alles was zo verwarrend. Nu met zijn vader en met Alex...

Maia's handen lagen op zijn borst en ze beet zacht op haar lip. 'Ik heb inderdaad ook geen spijt,' glimlachte ze en keek even veelbetekenend naar de auto achter hen. 'Ik hoef niet per se meer de kermis op. Ik heb alles gezien wat ik leuk vond en nu heb ik me oog laten vallen op iets veel leukers,' zei ze op dramatische toon en kuste weer verlangend zijn lippen.

Toen Woody mokkend zijn armen over elkaar heen sloeg hield Isobel hem staande. Ze ging voor hem staan en sloeg haar armen om zijn nek. 'Je bent de grootste, schattigste, mensen tackelende knuffelbeer die er op deze aarde bestaat.' verzekerde ze hem lachend en drukte een klein kusje op zijn lippen. 'Je kan je niet voorstellen dat wat?' lachte ze en begon te grijnzen. 'Suikerspinnen!'

Lexi keek hem aan en glimlachte. Ze voelde hoe haar wangen rood aanliepen, ze bloosde haast nooit, maar dit was zo'n moment dat dat wel gebeurde. 'Meen je dat echt?' vroeg ze zacht en draaide zich naar hem toe. 'Ik ben in het echt niet zo angstaanjagend als mensen denken dat ik ben, of wel?'

'De trui maakt me niets uit, maar ik wil niet dat je koud lijd. Want één ding is zeker, koud is het zeker en mijn moeder zou me vermoorden als ze me zo zag. Gelukkig is ze er niet. Denk ik.' Hij grijnste en liep achter haar aan. 'We gaan hem zoeken. Staat hij ergens met Isobel te bekken? Vast wel he.' Hij deed de muts ver over zijn oren en knikte. 'Een sjaal zou wel heel erg lekker zijn.'

'Moeders weten alles.' zei Alex met een grijns. 'Waarschijnlijk wel. Ik was met Thomas en Elle en Woody en Isobel meegegaan. Maar toen ik wegging zijn ze in duo's verder gegaan.' Alex zei het met enige verafschuwing. Ze wilde helemaal niet weten wat haar broer en zus zoal deden met hun vriendje en vriendinnetje. Ze stopte om haar sjaal af te doen en deze om Willy's nek te wikkelen. 'Zo. Paars staat je hartstikke goed.' zei ze met een glimlach en legde een knoop in de uiteinden.

Als er iets was dat Woody niet leuk vond, dan was het wel om schattig genoemd te worden. Je noemde baby's schattig. Of jonge hondjes, maar geen jongen van 19. Hij keek haar met een frons aan maar glimlachte na de kus. 'Zolang ik jouw schattige knuffelbeer ben, vind ik het prima.' Hij negeerde haar laatste vraag en nam haar met een grijns naar de suikerspinnen toe waar hij er eentje bestelde.