Peter's huis

Peter woont een eindje buiten Mystic Falls, zodat het niet te erg opvalt dat hij er maar in zijn eentje woont. Het is geen imponerend huis en valt ook niet erg op, maar het is goed genoeg om in te kunnen wonen en leven.

'Je bent inderdaad géén afknapper.' glimlachte Peter. Hij stapte snel uit, zodat hij de deur voor haar open kon houden. 'Anders was ik niet heel de weg hierheen gereden, Tara.' Hij verstrengelde hun vingers met elkaar en leidde haar het pad naar het huis op. Met de sleutels die hij uit zijn zak had gevist deed hij de deur van slot en opende hem voor Tara. 'Treedt binnen.'

Tara glimlachte naar hem en streelde zacht over zijn hand voordat ze hem binnen losliet. 'Je hebt wel een leuk huis.' Ze deed de bandjes los van haar hakken en schoof ze zo van haar voeten af. Enkel wist ze niet goed wat te doen waardoor ze hem enkel met een glimlach kon aankijken. Voorzichtig sloeg ze haar armen rond zijn middel. Ze kon enkel een geeuw niet onderdrukken. 'Sorry, lange dag... Dus wat dacht je van: ik, jij, warm bed en knuffelen?'

'Er zijn leukere huizen.' stelde Peter terwijl hij zijn jack ophing en schoenen eveneens uit deed. Hij was niet erg trots op het huis, aangezien hij er zelf niet erg veel aan had hoeven doen. 'Laat ik je dan naar mijn bed leiden.' Hij liet één arm om Tara's middel liggen en stuurde haar zo de trap op en de overloop over. De laatste deur was die naar zijn slaapkamer. Voor hem was het slaap gedeelte niet echt van nut. Hij studeerde er vooral uit zijn verzameling boeken die uitgestald was in zijn vele boekenkasten. 'Kan ik nog iets voor je halen? Iets te drinken, te eten? Of wil je meteen slapen? Je kunt trouwens iets van me lenen om in te slapen.' Hij wees naar zijn kledingkast en glimlachte afwachtend naar Tara.

Tara draaide zich in zijn kamer om naar hem. Hierbij legde ze een vinger op zijn lippen om hem stil te houden. 'Nee, ik moet niks hebben buiten iets om in te slapen. Meteen slapen zal ik ook niet doen, maar het zal dicht in de buurt komen,' Zacht drukte ze haar lippen even op zijn wang waarna ze naar zijn kas liep. Al snel viel haar blik op een lichtblauw hemd. Het zag er aangenaam uit waarbij ze het ook koos. Ze trok het over haar schouder, richtte haar rug naar hem. 'Omdraaien, Pete.' lachte ze waarbij ze zich behendig omkleedde en al snel op het uiteinde van het bed zat. Scouting had haar geleerd hoe je kleren kon uitdoen zonder dat iemand wat zag. Het handige van al de kampen die ze ooit had gedaan. 'Ben jij niet moe dan?' Ze merkte nu pas hoe uitgeput ze was van deze hele dag.

Peter glimlachte naar Tara en liet haar in alle rust iets uitzoeken in zijn kast om aan te trekken. Toen ze hem erop wees dat hij moest omdraaien, liep hij met een grijns naar de aangrenzende badkamer om zijn tanden te poetsen en zich om te kleden. Toen hij terug kwam, kroop hij naast Tara op het bed en drukte een kus op haar wang. 'Ik ben niet snel moe te krijgen. Ik heb maar weinig slaap nodig.' Hij streek voorzichtig door haar zachte haren.

Tara keek hem met een glimlach aan en schoof naar achter op het bed om zich zo in de kussen te laten zakken. 'Niet snel moe te krijgen? Als dat een uitdaging is dan ga ik hem aan.' lachte ze. 'Maar niet vandaag.' Het is niet zo dat ze meteen nu wou slapen. Enkel wist ze dat het niet lang meer ging duren aangezien ze erg comfortabel lag. Zachtjes duwde ze hem tot bij haar waarbij ze zijn lippen weer kon kussen. Een hand streelde zijn rug.

Peter lachte geamuseerd met haar mee. 'Ik zie je die uitdaging graag een keer aannemen.' antwoordde hij met een grijns en ging toen naast haar liggen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar naar zich toe zodat hun lichamen van top tot teen elkaar raakten. 'Slaap wel, Tara, en droom zacht.' mompelde hij in haar oor waarna hij zelf zijn ogen sloot en de schijn ophield dat hij zou gaan slapen.

Tara kroop tegen zijn borstkas aan, maar keek hem toch nog aan. 'Wat? Ik dacht juist dat je niet moe was?' lachte ze. Op dit moment begreep ze er niks van. Toch kon het haar niet veel schelen. Ze had maar al te graag met hem wakker gebleven, maar nu was ze zelf te moe om werkelijk wakker te blijven. Hierbij sloot ze haar ogen en drukte ze nog een klein kusje op zijn lippen. 'Slaap lekker.'

'Maar jij hebt de slaap hard nodig.' antwoordde Peter met gesloten ogen. Hij glimlachte toen hij de kus op zijn lippen voelde en met zijn hand gleed hij over haar rug. 'Welterusten.' Het was niet zo lang geleden dat hij met een meisje naar bed was gegaan, maar het was tijden geleden dat hij werkelijk en alleen met iemand in zijn armen zou gaan slapen. Peter was er nog niet aan uit of dat een goed of slecht teken was. Hij wist de complicaties. Hij wist hoe fout het kon gaan.

Tara glimlachte bij de streling. 'Weet je? Morgen ben ik jarig. En eigenlijk wil ik niets liever dan nu, zo, hier met je in slaap te vallen. Droom zacht,' Ze streelde even zacht door zijn haar maar al snel lag haar hoofd tegen zijn borstkas en was haar ademhaling erg diep geworden. Eindelijk zou ze de slaap vatten.

Peter keek Tara verrast aan. 'Je verjaardag?' Hij glimlachte naar haar en hield haar stevig vast terwijl ze langzaam weg dommelde. Hij zou haar morgen een fijne verjaardag geven. Tenminste hij hoopte dat ze hem toe zou staan haar te verwennen. Zacht drukte hij een kus op haar haar toen ze eenmaal sliep en droomde toen zelf ook weg.

Tara haar slaap was rustig geweest en ze had deze zonder dromen doorstaan. Voorzichtig opende ze haar ogen. Ze realiseerde zich weer dat ze met Peter in bed lag. Voorzichtig voelde ze aan haar buik, maar merkte dat ze het hemd nog aan had. Ze bleef echter naar hem kijken tot hij zijn ogen opendeed. Hij lag te vredig om hem wakker te maken, maar toch streelde ze speels zijn borstkas.

Peter werd niet veel later wakker en keek Tara glunderend aan. 'Goedemorgen.' mompelde hij met zijn ochtendstem terwijl hij wat dichter tegen haar aankroop. 'Ik kan me ergens herinneren dat iemand hier een verjaardag heeft vandaag.' Met een glimlach kuste hij haar zacht. Ondertussen voelde hij dat de bloedlust zich langzaam aan het versterken was. Daar moest hij snel maar wat aan doen.

Tara merkte op hoe de rauwe stem haar kippenvel bezorgde. Het was werkelijk heerlijk om enkel in slaap te vallen met een jongen. Een jongeman waar ze lang op had mogen wachten. 'Oh, is dat zo?' glimlachte ze. 'Goedemorgen Pete.' Enkel verliet de glimlach niet haar lippen. Zoet drukte ze een kusje op zijn wang. Het was leuk om bij hem te zijn en ergens voelde het zo vertrouwend. Ze moest toegeven dat hij er onweerstaanbaar bleef uit zien. Hierbij werd haar glimlach enkel nog breder. 'Dus wat wou je doen vandaag? En nee, ik kies niet.'

'Ik wilde je een heerlijk ontbijt op bed geven, maar daarvoor moet ik je wel even alleen laten. Zou je dat een probleem vinden?' Peter had de kussen opgeklopt tegen het hoofdeinde van het bed zodat ze wat rechter konden zitten. Hij trok Tara een stukje met zich omhoog en glimlachte nog wat slaperig. 'En daarna.. Dat zien we dan wel weer?'

Tara lachte en ging beter zitten. 'Nee, dat zou ik helemaal niet erg vinden. Op één voorwaarde dan.' Voorzichtig bracht ze haar hoofd tegen dat van hem. Hun neuzen raakte elkaar waarbij ze enkel verder glimlachte. Rustig kwam haar hoofd dichter bij dat van hem om hem zo te kussen. Enkel was deze kus zoals hun innige kus gisteren. Het was vrij duidelijk dat ze stapelgek was van Pete. Ze had echter geen idee hoe dat kwam. 'Oké, nu mag je wel gaan lijkt me.' glimlachte ze naar hem en haalde speels een hand door zijn haren.

Peter was totaal ingenomen door Tara's ogen en vervolgens door haar zoete lippen. Hij kon niet zeggen dat hij ooit eerder dit op deze manier gevoeld had. Bovendien waren zijn gevoelens alleen maar sterker nu hij een vampier was. Toen het moment voorbij was, keek hij Tara met een glimlach aan en kuste haar nog vlug voor hij opstond en naar zijn kast liep om kleding aan te trekken. 'Ik ben zo snel mogelijk terug.' vertelde hij haar.

Tara giechelde heel onverwachts. Ze kroop nog wat meer onder de donsdekens en keek toe hoe Pete zijn kleding koos. 'Oeh,' pestte ze hem toen hij uiteindelijk zijn shirt wisselde. Eigenlijk besefte ze hoe knap hij was. De kriebels in haar buik vertelde haar meer als genoeg. 'Moet je nog naar de winkel of enkel naar beneden?'

Peter liep terug naar het bed toe en ging op de rand zitten om zijn schoenen aan te schieten. Vervolgens klom hij op zijn knieeën het bed op en kuste Tara met één hand op haar wang. 'Ik ben even naar de winkel. Er is werkelijk niets in huis. Nog wensen? Of laat je je volledig verassen?' Hij zou snel genoeg zijn om te gaan jagen, wat vers bloed binnen te krijgen, en langs de winkel te gaan. En anders had hij zijn voorraadkast nog altijd. 'Je mag in bed blijven, maar ik houd je niet tegen om het huis te doorzoeken of de badkamer te gebruiken. Doe alsof je thuis bent.' Ze zou toch niets vinden, daar had Peter wel voor gezorgd.

Tara drukte haar lippen kort terug op de zijne. 'Ik ga douche, terug in jou kleren kruipen en verder slapen lijkt me.' Hierbij stond ze op en liep naar hem toe om op haar tippen te staan en hem nog even te knuffelen. 'Verras me, maar doe niet al te veel moeite. Zolang ik jou maar weer bij me heb ben ik tevreden.' Ze glimlachte en verdween toen in de badkamer om haar te wassen en zich geheel aan het plan te houden.

Peter grinnikte en hield haar kin kort vast. 'Veel plezier en tot zo.' Met die woorden ging hij de trap af, trok zijn jas aan en ging het huis uit om naar het dorp te rijden. Ondertussen stopte hij nog wel ergens om zijn feestmaal naar binnen te werken bij een niets vermoedende voorbijganger, maar de meeste tijd stopte hij in het kopen van ontbijt spullen. Pas na een tijdje reed hij terug de oprit op.

Tara werd wakker van een auto tegen de kiezelsteentjes. Hierbij stond ze op en liep naar beneden. Daar wachtte ze op de trap tot Peter voor haar neus stond. 'Hey knapperd, heb je soms wat hulp nodig of moet ik weer in bed gaan liggen?' Zeg glimlachte en liep al enkele treden naar beneden. Het liefs van al had ze hem gewoon weer naast zich, met minder kleren aan.

Peter bracht met gemak de tas gevuld met eten naar binnen. Hij lachte toen hij Tara in zijn kleding op hem zag wachten. 'Dat hangt er vanaf. Wil je nu al eten? Of snak je nog naar dat bed.' Hij sloot de deur achter zich, zette de tas weg en liep naar haar toe om zijn lippen teder op die van haar te drukken. Doordat ze op de trap stond, waren ze nu op gelijke hoogte en kon Peter haar recht aankijken.

Tara had haar hand op zijn wang gelegd waarbij ze hem terug kuste. 'Hmm,' fluisterde ze tegen zijn lippen. 'Eigenlijk dat bed, maar we zullen het maar op eten houden?' Ze waren enkel nog maar een paar uur zo innig. Echter wist ze nog eens niet zeker wat dit was. Vandaar hield ze hem dus nog op die kleine afstand.