Het huis van Kai

Hier woont Kai met zijn ouders en broertjes en zusjes. Het bevindt zich boven het restaurant van zijn ouders.

Emma liep het restaurant in van de ouders van Kai en begroette zijn moeder. Altijd had ze het aardige mensen gevonden, maar ze zou het er geen dag volhouden. Ze had niets met regeltjes en had dan ook af en toe medelijden met Kai dat hij zoveel dingen niet mocht. Vrij direct werd ze naar boven verwezen en met een twee treden tegelijkertijd liep ze de trap op. 'Kai, waar oh waar zit je nu weer?' vroeg ze lachend.

Kan zat op bed en was wat met zijn gitaar aan het pingelen. Vanmiddag waren spontaan was lyrics in zijn hoofd verschenen, en na ze op te hebben geschreven, maakte hij er nu muziek bij. Plotseling hoorde hij Emma's stem en stond verrast op. O shit, hij was helemaal ergsten dat ze zouden afspreken! Snel gooide hij alle troep onder zijn bed en zijn lyrics onder zijn kussen. 'In mijn kamer!' riep hij terug en ging bij zijn deur staan wachten.

Emma hoorde ergens ver weg wat gepingel op een gitaar en moest lachen. Kai en zijn muziek waren onafscheidelijk en dat werd nu weer bewezen. 'Pas maar op, want ik kom je een middag terroriseren.' grapte ze, toen ze zijn deur opende en zijn kamer binnenliep. Zijn kamer was het toppunt van netheid (?) in tegenstelling tot die van haar.

Hij zag haar aan komen lopen en glimlachte breed. Hij was gek op Emma en was dan ook blij dat ze er was. 'Dan moet je heel veel moeite gaan doen,' waarschuwde hij, 'om mijn middag te kunnen terroriseren.' Hij sloeg zijn armen van achteren om haar heen en knuffelde haar zo. 'Hoe gaat het met je? Ik heb je echt heel erg lang niet meer gesproken!'

'Volgens mij ken je me nog steeds niet goed genoeg hè.' lachte ze. 'Ik kan namelijk heel erg goed terroriseren.' grapte ze en draaide zich om om hem ook te kunnen omhelzen. 'Met mij gaat het super, veel te veel gevoetbald afgelopen week, dus ik heb me een partij spierpijn, maar goed.' zei ze met een grijns. 'En hoe gaat het met mijn muziekmakende bestie?'

Hij schudde zijn hoofd. 'Waarschijnlijk niet inderdaad,' grinnikte hij en gebaarde dat hij op zijn bed mocht zitten. Zelf ging hij op zijn bureaustoel zitten en keek haar aan. 'Aha, nog steeds de grote voetbalster? Wanneer word je nou eens gescout?' Hij glimlachte naar haar en haalde zijn schouders op. 'Wel goed, denk ik. Ik heb wel straf, alweer, en nu mag ik dus paar weken mijn auto niet meer gebruiken.'

Emma haalde haar schouders op. 'Ooit, als ik tachtig ben.' grapte ze en plofte neer op zijn bed. Al sinds ze op High School zat, kwam ze hier over de vloer, dus ze was hier al aardig wat keren geweest. 'Echt, balen. Maar denk maar zo;' Ze boog naar hem toe. 'Nu moet je wel lopen of fietsen, is goed voor je.' fluisterde ze in zijn oor en boog weer terug, om te lachen.

Hij schudde ongelovig zijn hoofd en moest lachen. 'Oh, om mijn killerbody nog strakker te maken?' plaagde hij terug. Hij zat goed in zijn vel, maar had nou niet bepaald spieren. Hij hoefde ze ook niet, de echte muzikanten hadden ze ook niet. Hij legde zijn hand op haar schouder en keek haar serieus aan. 'Je bent zó goed. Ik weet zeker dat je heel snel gescout wordt.'

'Ah, dat vind ik wel lief hoor.' zei ze met een glimlach en keek hem aan. 'En als je klaar bent met school weet ik zeker dat je de wijde wereld intrekt om je muziek aan iedereen te laten horen. Want jij kan geweldig spelen, ook al zijn sommige mensen misschien af en toe negatief. Geloof mijn woorden als ik zeg dat je echt super goed bent.'

Hij liet zijn schouders hangen en glimlachte droevig. 'Als het aan mij lag, dan zou dat gebeuren. Dan zou ik voor de rest van mijn leven muziek maken. Maar mijn ouders... Ze willen zo erg dat ik het restaurant overneem. En wie ben ik om ze in de steek te laten? Ik weet het gewoon echt niet.' Hij ging naast haar op het bed zitten en zuchtte.

Emma keek hem aan. 'Mijn moeder zegt altijd dat je je dromen altijd moet volgen en ik denk dat dat in jou geval zeker zo is.' zei ze tegen hem. 'Als jij geen muziek gaat maken, ga ik ook niet voetballen Kai.' zei ze serieus en pakte zijn beide handen vast. 'Beloof me dat je verder gaat met muziek maken, wat andere mensen er dan ook van zeggen.'

Hij kneep zacht in haar handen en zuchtte bedenkelijk. 'Oké, oké, ik beloof het,' murmelde hij zacht en vlocht zijn handen in de hare. 'Jij en niet voetballen... Alsof dat ooit zou lukken,' lachte hij. 'Net zoals ik en muziek. Ik kan er ook gewoon niet zonder. O ja, dat moest ik nog vertellen!' Hij pakte de lyrics onder zijn kussen vandaan en pakte ook zijn gitaar erbij. 'Ik ben bezig met een nieuw lied.'

Emma begon te lachen. 'Goed zo, ik kan net zo goed niet zonder voetbal als jij niet zonder muziek kan.' Toen hij iets onder zijn kussen vandaan pakte, nam ze het in haar handen. 'Laat eens horen!' Enthousiast keek ze hem aan, ze vond het altijd leuk als hij een nieuw lied had geschreven en ze hoefde zich nog niet eens af te vragen of het wel goed was: het was altijd geweldig.

Hij deed de band van zijn gitaar om zijn nek en pakte de gitaar in zijn handen. Even keek hij haar glimlachend aan en speelde toen de eerste noten van het lied. Het was een vrolijk liedje, leuk up-tempo, zonder hele erge diepgaande teksten. Zulke teksten liet hij trouwens nooit aan mensen lezen, zelfs niet aan Emma en Woody. Hij zong vrolijk verder en knipoogde even speels naar Emma. Als hij muziek maakte, voelde hij zich alsof hij de hele wereld aan kon.

Emma zat glimlachend te luisteren naar het lied dat hij speelde. Het was vrolijk - zoals alles wat ze te horen kreeg - het was niet dat ze het niet leuk vond, maar ze had hem al meerdere malen gevraagd of hij iets gevoeligers wilde zingen, maar hij weigerde het simpelweg om het aan haar te laten horen. Ze vond het jammer, maar ergens snapte ze het wel: het was allemaal ontzettend persoonlijk. 'Ik hoef natuurlijk niet te zeggen dat het geweldig is, want daar kan je sowieso van uitgaan.' zei ze met een grijns.

Hij sloeg de laatste noten aan en was voor eens werkelijk verlegen. Hij wist nooit hoe hij na zo'n lied moest reageren. 'Thanks Em,' glimlachte hij en deed zijn gitaar af. Ook stopte hij zijn lyrics weg in zijn muziekmap, waar al zijn songteksten in zaten. 'Wanneer heb je eigenlijk weer eens een wedstrijd? Ik zou het super vinden om weer eens te komen kijken, Em.'

'Aankomende zaterdag en als het goed is komt er over een paar weken een scout kijken!' zei ze enthousiast. Ze wilde echt zó graag gescout worden. Voetbal was haar leven en ze wilde er echt dolgraag mee verder. 'Maar je kan komende zaterdag toch komen kijken? Anders kan je ook een keertje komen kijken bij de training als je leuk vind?'

'Oh, dan beloof ik dat ik zaterdag kom kijken!' glimlachte hij. 'En inderdaad misschien eens tijdens een training. Als ik ooit nog vrije tijd ga krijgen.' Hij zuchtte zachtjes en leunde met zijn rug tegen de muur aan. 'Maar, huiswerk dus, he? Heb jij wiskunde al gemaakt?' Hij liep naar zijn boekenkast en zocht de boeken voor zijn huiswerk uit.

Emma begon te lachen. 'Huiswerk? We gaan toch niet serieus huiswerk maken?' zuchtte ze en liet zichzelf op zijn bed vallen. 'En nee, natuurlijk heb ik wiskunde nog niet gemaakt.' grijnsde ze erachteraan. 'Jij mag huiswerk gaan maken hoor, dan ga ik wel nadenken over het leven ofzoiets...' lachte ze.

Hij trok verbaasd zijn wenkbrauwen op. 'Maar... Maar, daar kwam je toch voor?' Hij snapte meiden ook echt niet. Zeggen dat ze voor huiswerk komen, maar toch iets anders willen doen. Hij ging op zijn stoel zitten en daarmee achter zijn bureau. Hij keek even naar zijn boeken en toen weer zuchtend naar Emma. 'Oké, we gaan iets anders doen. Maar wat?'

Emma moest nog harder lachen. 'En je denkt dat je ouders me binnen hadden gelaten als ik had gezegd "Ja, ik kom even een middag lol maken met Kai."?' vroeg ze met een grijns en haalde haar schouders op. 'Geen idee, iets leuks - jij mag kiezen dit keer.' Ze hield niet van huiswerk maken en vaak deed ze het dan ook niet.

Hij moest ook lachen en ging weer op bed zitten. 'Ja, je hebt gelijk,' zei hij en dacht even na. Het enige wat hij leuk vond was muziek maken en leren. 'Misschien kunnen we een film kijken? Iets koken? Muziek luisteren? Praten?' Hij was zo slecht in zulke dingen bedenken. Hij werd dan ook rood en keek snel weg, voordat ze het zou zien.

'We kunnen inderdaad wel een filmpje pakken en als je ergens over wilt praten sta ik daar natuurlijk ook altijd voor open.' glimlachte ze en ging weer rechtop zitten. 'Welke films heb je allemaal in de kast zitten?' vroeg ze enthousiast. Ze had eigenlijk geen idee waar hij zijn films had staan.

'Wat voor films ik heb... Ik heb, uhm, veel van die verfilmde stripverhalen. Je weet wel, Superman, Spiderman, X-Men, Transformers, the Avengers.' Hij keek naar zijn voeten en glimlachte verlegen. Hij was wel echt een geek in dat soort dingen. 'Maar ik kan ook wel wat films van mijn zusjes stelen, als je dat liever wil?'