De tuin van Sophie en Stephen.

Woody bekeek zijn zus en Thomas met een wantrouwige blik en wilde er op af stappen toen het er niet erg goed uitzag. Hij werd echter mee naar de kant genomen door Isobel en nam naast haar plaats. Vanaf die plek probeerde hij Elle en Thomas nog in het oog te krijgen, maar tevergeefs. Hij keek Isobel aan en luisterde naar haar, maar maakte zich met de andere helft van zijn aandacht zorgen om Elle. Toen hij het cadeautje zag en het uitpakte keek hij Isobel verward aan. Ze wilde hem meenemen naar Parijs? Beduusd staarde hij naar de tickets en schudde zijn hoofd. 'Izzy, dat kan ik niet aannemen.'

Kate voelde haar maag bij iedere aanraking een koprol maken van spanning en verlangen. Toen ze binnen waren en zij op het aanrecht zat legde ze verwonderd haar armen rond haar buik. Zo'n gevoel had ze niet echt verwacht. 'Doe maar gewoon wat water.' Ze wilde niet nog meer alcohol nuttigen omdat ze bang was iets va de avond te vergeten en dat wilde ze echt niet. Nieuwsgierig keek ze de keuken rond en bungelde met haar benen over de rand van het aanrecht.

Hij knikte en vulde twee glazen met wat water. Eentje gaf hij aan haar en de ander hield hij zelf, terwijl hij afwezig tegen het aanrecht leunde en naar buiten keek, waar het feest nog in volle glorie bezig was. 'Zal ik je anders mijn kamer laten zien?' vroeg hij zo onschuldig mogelijk en keek haar met een glimlach aan. In paar slokken was zijn water op en stond hij enthousiast wiebelend op zijn benen op haar te wachten.

Tijdens de stilte bestudeerde Kate Stephen. Ze keek graag naar hem, omdat er zoveel te zien was. In eerste instantie was er de harde buitenkant, al die spieren, en dan de zachte ogen. Ze glimlachte naar hem terug en knikte met rode wangen. Ze legde haar handen op zijn schouders om van het aanrecht af te komen en trok haar jurkje recht terwijl ze wachtte op zijn leiding.

Isobel's gezicht betrok. 'Waarom niet? Het is alvast een vervroegd verjaardagscadeau, je bent geslaagd, je hebt een sportbeurs gekregen! Genoeg redenen voor een leuk cadeau. Serieus, Woody, het is niet zo dat ik compleet geldloos ben nu.' verzekerde ze hem en keek hem aan. 'Ik weet dat je het een te groot cadeau vind, maar neem het alsjeblieft aan. Al is het maar voor mij.'

Hij legde de glazen weg en hielp haar daarna om van het aanrecht af te komen. Snel drukte hij nogmaals zijn lippen op de hare - hij kon niet genoeg van haar krijgen - en nam haar toen mee naar boven. Hij hoopte maar dat Sophie's moeder ietwat had opgeruimd in zijn kamer, maar veel vertrouwen had hij er niet in. Met ingehouden adem opende hij de deur naar zijn kamer. Het was een typische jongenskamer vol troep, vechtposters en trofeeen.

Kate volgde Stephen de trap op en tussen de blikken die ze op Stephen wierp door, bewonderde ze het huis. Ze vond het altijd leuk om bij andere binnen te kijken. Werelden van verschil. Zo was Stephen's kamer ook compleet het tegenovergestelde van het hare, op de trofeeën na dan. Kate had ook haar verzameling van overwinningen op dansgebied. Met haar vingers gleed ze over één van de glanzende beeldjes en keek ze vervolgens naar de posters. 'Het past bij je.' constateerde ze.

Woody zuchtte en wreef over zijn gezicht. Hij wilde Isobel niet kwetsen, natuurlijk niet, maar dit cadeau kon en wilde hij niet accepteren. Zo zat hij niet in elkaar. 'Isobel, dit hóef je me helemaal niet te geven en ik kan het echt niet aannemen! Bovendien heb ik dan mijn introductie kamp en als ik daar niet doorheen kom maakt die beurs ook niet meer uit.' Woody wist dat dat niet helemaal waar was, maar hij had geen idee hoe hij Isobel anders duidelijk kon maken dat dit niet voor hem was weggelegd. Hij had er nog nooit bij stil gestaan om ook maar naar Europa te gaan.

Isobel keek hem beduusd aan. 'Maar ik wíl het je geven. Ik wil samen met z'n tweeën weg. De stad van de liefde, Woody.' mompelde ze en keek hem aan. 'Maar- maar je intro week is toch pas die week erna?' Verward keek ze hem aan. Ze wist zeker dat ze de vakantie een week eerder had gepland, daar had ze expres nog rekening mee gehouden. 'Woody... alsjeblieft.'

Sophie stond zich in de hoek van de tuin te vervelen, en dat nog wel op haar eigen feest! Stephen was vast en zeker ergens met Kate en Thomas leek weer druk in de weer te zijn met Elle. Ze ging op één van de lege tafels aan de rand van de tuin zitten en plukte wat aan haar jurkje. Ze had zich dit feest heel anders voorgesteld, in ieder geval wel voor zichzelf.

Robbie was nog maar net op het feestje verschenen, maar had constant zijn blik gehad op Sophie. In zijn ogen leek ze erg ongelukkig op een erg gezellig en druk feest. Met twee glazen vol sterke drank liep hij naar haar toe en glimlachte. 'Pept dit je een beetje op?' vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw en hield het drankje voor haar. Ondertussen gleden zijn ogen over haar voorkomen en leunde hij nonchalant tegen de tafel.

Sophie keek op toen er iemand voor haar stond. Ze keek in de ogen van Robbie en pakte het glas dankbaar aan. 'Dankjewel.' Ze toverde een klein glimlachje op haar gezicht en nam een grote slok. Sophie had geen idee wat erin zat, maar het smaakte in ieder geval goed. Het brandende gevoel van alcohol bleef in haar keel hangen. 'Heb je het een beetje naar je zin?'

Woody vond het vreselijk dat hij tegen Isobel loog én dat hij haar aanbod zo moest afslaan, maar hij wist dat hij niet te genieten zou zijn als hij 'ja' zou zeggen. 'Maar wat is er dan mis met ons plan om ergens in de buurt te gaan kamperen? We hoeven toch niet meteen naar Parijs. Ik wil echt niet dat jij voor mij een fortuin uitgeeft.' Hij pakte haar hand voorzichtig vast en keek haar smekend aan. Hij hoopte dat ze het zou begrijpen.

Robbie gaf haar het glas aan en haalde nonchalant zijn schouders op. 'Geen probleem.' In enkele teugen had hij zijn drankje alweer opgedronken en toverde een flesje uit zijn zak om het glas weer te vullen. 'Dus, hoe kan het dat de gastvrouw zo ongelukkig eruit ziet?' vroeg hij benieuwd. Op haar vraag knikte hij langzaam. 'Best wel. Je hebt gelijk, je feest is erg goed. Iedereen heeft het naar zijn zin, zo te zien.'

'Er is niets mis met dat plan en dat wil ik ook nog steeds doen, maar ik wilde gewoon iets extra's.' zei ze schouderophalend. 'En ik heb geen fortuin uitgegeven Woody, ook al weet ik dat jij denkt van wel. En ik weet dat je geen grote cadeau's wilt aannemen, want zo ben je nou eenmaal. Maar waarom kan je het niet gewoon voor één keer aannemen. Gewoon één keertje Woody?'

'Omdat de gastvrouw had gehoopt dat ze misschien iets meer interactie had met mensen.' zei ze en grinnikte om het idee. 'Is het niet zielig, ik geef een feest en ik ken de helft van de mensen niet eens. Stephen is vast ergens aan het rondzwerven met een meisje en - nou ja, laat ook maar.' Sophie dronk het glas leeg en hield hem omhoog zodat hij hem weer bij kon vullen. 'Ik ben blij dat je het naar je zin hebt.'

'Ik ben er om je bezig te houden,' glimlachte hij en vulde haar glas weer vol met sterke drank. Hij voelde de vele glaasjes die hij al had gedronken langzaam naar zijn hoofd stijgen, maar gelukkig was hij een ervaren drinker en zou hij dus niet zo snel achter een boom staan kotsen. 'Maar feesten zijn er juist om mensen te leren kennen, Sophie! Weet je... Kom met me dansen.' Hij keek haar met pretoogjes aan en stak zijn hand uit.

Sophie keek twijfelend naar zijn hand en pakte hem uiteindelijk glimlachend vast. 'Dat weet ik, maar dat gaat nogal lastig als iedereen al diep in gesprek is of elkaar's tong in elkander zijn keel hebben zitten.' merkte ze op en begon te lachen. Ze draaide een pirouette en danste wat op en neer op de maat van de muziek.

Riley keek hem enkel met een verdrietige blik aan. Waarom zou ze nog langer naar zwakke excuses staan luisteren? Ze had werkelijk genoeg van Joe en zijn zwakke praatjes. 'Praat wat je wilt, Joe. Ik luister wel tot ik vind dat je echt praat zit te verkopen die nergens op slaat. Ik heb me erover gezet; jij en Alex zijn bestemd voor elkaar. Ik zal niet die persoon worden, maar het geeft geen recht om me opeens als vreemde te behandelen. En nu jij.'

Thomas nam haar schouders vast en trok haar hals dicht bij. Hij voelde zijn snijtanden groeien en drukte haar toen weg. Hierbij waren ze open en bloot waardoor Elle ze kon zien. Al snel waren ze terug weg. 'Als je echt met mij naar huis wilt... Elle, we gaan rustig aan moeten doen met onze relatie. Dat besef je toch wel?'

Elle keek met grote ogen naar zijn tanden en merkte niet eens zijn handelingen op, tot hij ze opeens weer in trok. Meteen begon ze te rillen en sloeg ze haar armen om haarzelf heen. 'Dat besef ik, Thomas,' zei ze zachtjes en pakte zijn hand weer vast. Toch iets angstiger dan eerst, maar met een glimlach vol liefde. 'We- we bouwen het gewoon op. Ik zal je helpen. We hebben thuis vast allerlei boeken over vampieren.' Ondertussen trok ze hem mee de tuin uit, richting de geparkeerde auto's.

Thomas liet zich meeslepen terwijl hij een sms verstuurde naar Lexi dat hij misschien de nacht doorbracht bij Elle. Niets was minder waar; hij zou gewoon ronddwalen. Misschien Teoh lastig vallen. 'Nee Elle, ik ben niet een rat in een labratorium. Ik heb Teoh en Julian. Ze hebben me uitleg gegeven over wat ik ben en wat ik moet doen. Ik kan zelfs in het zonlicht dankzij een heksenmeester...' Hierbij keek hij haar aan.

Ze stopte abrupt en keek hem geschrokken aan. 'Julian? De conciërge? Dat is mijn leraar... in heksenkrachten. Hij heeft me helemaal niet over je verteld en dat hij je helpt!' Toen hij over het zonlicht vertelde, pakte ze voorzichtig zijn hand vast en bekeek zijn ring. 'Hij is mooi,' zei ze zachtjes en bewonderend. Ze wou nog verder vragen, maar er waren mensen die ze bekeken, dus wou ze het liefst hier weg. 'Waar staat je auto?'

Thomas knikte. 'Ja, hem en mijn oom.' Hierbij nam hij haar hand vast en nam haar mee naar zijn auto. Daar deed hij het portier open, wachtte tot ze was ingestapt en stapte daarna ook zelf in. 'Ik wil niet meer er echt over praten, Elle... Ik bedoel... We moeten gaan bedenken hoe we verder gaan met ons. Als je nog bij me wilt blijven ga ik met het feit moeten leven dat die slagader in je nek erg verleidelijk klopt wanneer ik je wil kussen...'

Elle stapte in de auto en wachtte geduldig tot ook Thomas was ingestapt. Ze knikte begrijpelijk om zijn woorden en legde voorzichtig haar hand op de zijne. 'Ik ben een heks, Thomas. Als het een keer gebeurt dat je de controle verliest, dan kan ik me verdedigen. We kunnen het rustig weer opbouwen, maar één ding weet ik zeker: ik ga met honderd procent voor onze relatie. Maar wil jij het ook?' vroeg ze zachtjes. Want een relatie bestond natuurlijk uit twee personen, dus ook twee meningen.