Het huis van Noah Parker en Gracia Suarez

'Ik lust wel een kop thee, dankje.' Er waren nou eenmaal dingen die hij voor zichzelf wilde houden en dat onderwerp was er eentje van. 'Niet echt, ik zie haar wel eens in de lerarenkamer, maar verder niet echt veel.' Florrie was een aardige meid, maar hij kende haar verder niet goed.

Grace zuchtte en wachtte ongeduldig tot het water voor de thee klaar was. Ze snapte ook wel dat hij niet alles met haar wilde delen, maar toch zat het haar dwars. Ze wilde een goede vriend voor hem zijn. Iemand op wie hij kon vertrouwen. 'Ik moet zeggen dat ik haar ook al een hele tijd niet gezien heb, misschien heeft het met die nieuwe conciërge te maken.' Grace grinnikte bij die gedachte en pakte twee mokken om daar de thee in te doen. Ze ging weer in de bank zitten en gaf één van de mokken aan Noah.

'Julian?' vroeg hij verbaast en haalde zijn schouders op. 'Dat zou best kunnen, ik heb hem verder niet over haar gehoord. Niet dat ik nou zoveel met hem gesproken heb, maar ik kwam hem laatst tegen bij het meer.' Noah pakte de mok met de warme thee erin aan en nam een slok.

Grace knikte en bestudeerde Noah's reactie. 'Je lijkt verbaasd. Is het wel een aardige man? Hoe was hij bij het meer?' Het laatste wat ze wilde was dat Florrie met een of andere vrouwenversierder aanpapte. Ze had iemand nodig die alles voor haar over had. Ze dronk van haar thee en keek naar haar voeten. Zij had Julian alleen nog maar van een afstandje gezien. Ze had een paar keer geprobeerd hem aan te spreken, maar steeds was hij weer weg of had hij iets te doen.

'Hij is een aardige gozer,' Dat was het enige wat Noah kon concluderen uit het gesprek dat hij met hem had gehad. 'Voor zover ik kon vertellen is het gewoon een goede gast. Ziet ze wat in hem dan?' vroeg hij met een grijns en dronk van zijn thee. Hij vond het leuk om bij te houden wie goed met wie om kon gaan.

Grace haalde opgelucht adem en zag de stoom van de thee voor zich uitwaaien. Ze lachte tevreden en knikte. 'Ze vertelde me over hem. Dat ze hem wel leuk vond. Of in ieder geval dat hij er goed uitzag.' Ze grinnikte en omklemde haar thee. 'Dus ik weet niet of er nog wat inzit voor jou, Noah. Je zult op zoek moeten gaan naar een ander mooi meisje.' zei ze als grap, maar peilde zijn reactie geïnteresseerd.

Noah begon te lachen bij haar opmerking. 'Ik had het niet op haar gemunt hoor, wees niet bang.' Florrie was aardig, maar daar bleef het in zijn ogen ook bij. Ze was geen type waar hij op viel, hij wist niet waarom niet, maar het was nou eenmaal zo. 'En hoe staat het met jou en de mannetjes? Al een oogje op iemand?'

Grace keek hem even beschaamd an en lachte toen. Ze had een rooskleurige toekomst voor Florrie en Noah in het vooruitzicht gehad, maar dat iets te voorbarig geweest. Bij de vraag van Noah plukte ze aan de ruches van haar shirt en schudde haar hoofd. 'Nee, ik doe het prima in mijn eentje, hoor.' Ze zette een glimlach op en tikte toen Noah aan. 'En jij dan? Behalve Florrie natuurlijk, heb je vast andere mooie vrouwen gezien?'

'Je bent geen goede leugenaar, Grace.' zei Noah lachend. 'Mijn liefdesleven is lang niet zo interessant als je denkt, het voornaamste wat ik doe is tegen leerlingen zeggen dat ik geen lustobject ben.' Het begon bij sommige nu echt de spuigaten uit te lopen en hij was er zelfs al mee naar de directeur geweest. 'Maar nee, ik zie wel wat er op mijn pad komt.'

'Ik loog helemaal niet!' Grace had maar een kleine seconde overwogen om Noah over Tristan te vertellen, maar het was te beschamend. Ze had het Florrie nog niet eens durven vertellen, laat staan dat ze het over haar lippen zou kunnen krijgen in het bijzijn van Noah. 'Ik kan me best voorstellen dat veel vrouwen zich op jouw pad werpen, recht voor de voeten. Jonge meisjes met name.' Ze keek hem veelbetekenend aan maar gaf hem toen een glimlach. Ze had het gekibbel van de meisjes wel gehoord.

'Echt wel. Je wendde je blik af en begon nerveus aan je tuniek te pulken, dat doen alle vrouwen als ze liegen.' zei Noah lachend. 'Maar je hoeft het me niet te vertellen als je dat niet wilt.' stelde hij haar gerust. Hij wilde haar nergens tot dwingen en ze had vast een goede reden om het hem niet te vertellen. 'Ach, in het begin was het onschuldig, maar nu wordt het simpelweg irritant.'

Grace keek Noah met enige verbazing aan dat hij zo snel door haar heen zag. Ze was een actrice, ze loog voor haar hobby. 'Als het echt iets is, dan zal ik je wel in lichten.' vertelde ze hem oprecht, maar ze geloofde niet dat ze het Noah dan ooit hoefde te vertellen. 'Sommige zien nu in dat het niet meer zo grappig is. En meestal is zo'n bevlieging zó weer over.'

Noah begon te lachen. 'Daar hou ik je aan hoor,' grapte hij en knikte. 'Ik weet het, sommige hebben wel verstand, maar voor andere wordt het alleen maar erger. Ze zien het echt als een of andere competitie en ze zien echt niet in dat ik er niet aan mee wil doen.' zei hij schouder ophalen en zette de lege mok op de tafel neer.

'Ik wil best, om ze af te schrikken, je héel innig in de armen vliegen midden in de kantine.' Grace giechelde bij het idee en zette ook haar mok weg. Ze had vast nog wel een scène in haar geheugen zitten die zoiets uitbeeldde. Dan had ze meteen bijpassende tekst. Bij dat beeld barstte ze in haar harde gelach uit en hield haar buik vast met twee handen.

Noah moest lachen om het idee. 'Ja, ik denk dat je ze dan wel de stuipen op het lijf gaat jagen... En dat we onze baan verliezen.' Het was vrij duidelijk gemaakt dat als er een relatie was tussen leraren was, je dit strikt privé moest houden en het niet werd gewaardeerd als dit in het openbaar werd vertoond. 'Maar bedankt voor het aanbod.'

Grace lachte en kwam toen overeind om haar lege mok op te ruimen. 'Ik ga nog even een wandeling maken. Even een luchtje scheppen.' Ze pakte haar jas van de kapstok en schoot in haar schoenen. Ze was gewend om na het eten een kort stukje te lopen. Het was haar moment van de dag om alles op een rijtje te krijgen én om wat te bewegen. Bovendien wilde ze Noah zoveel mogelijk ruimte geven. 'Tot straks.' Met een glimlach verdween ze de deur uit.

NEW

Noah vond het fijn om tijd door te brengen met Grace, maar soms was hij ook blij dat ze er eventjes niet was: soms praatte ze zóveel. Nu ze er een weekendje met Florrie (?) aan het doorbrengen was, hadden hij en Julian tijd om te oefenen. Er was aardig wat gebeurd de afgelopen tijd en Julian zou hem bijpraten, zodat ze eventueel zouden kunnen ingrijpen.

Julian had dit weekend zijn huis nog eens voor zichzelf. En ook al was de rust fijn, hij miste Florrie als aanwezige. Gelukkig gaf dat ook aan dat ze een goede keuze hadden gemaakt toen Florrie bij hem introk. Julian stond nu voor Noah's deur en nadat hij had aangebeld wachtte totdat hij open zou doen. Hij had nogal wat te vertellen.

Toen de bel klonk, stond Noah op en plaatste de boekenlegger tussen de pagina's waar hij was gebleven. Zoals hij al had verwacht stond Julian voor de deur en al snel zette hij een stap opzij zodat hij naar binnen kom. 'Kom verder, ik hoorde dat er aardig wat is gebeurd..' Blijkbaar was het bal niet goed afgelopen, hij had wel wat geruchten gehoord, maar hij wilde nu wel eens weten wat er écht aan de hand was.

Julian begroette Noah met een glimlach, maar keek daarna al snel ernstig. Hij had zijn best gedaan de geruchten de kop in te drukken of ze tenminste te verdraaien naar iets dat niet te maken had met vampieren, heksen en wat er dan nog meer was. Julian ging naar binnen en hing zijn jas aan de kapstok. 'Er is inderdaad nogal het één en ander gebeurd. Hij keek rond en merkte tevreden de stilte op. 'Grace is niet hier.' merkte hij op.

'Ik heb inderdaad het een en ander opgevangen, enkel heb ik geen idee welke geruchten waar zijn. Koffie?' Hij liep richting het kleine keukentje en zette het koffiezetapparaat alvast aan. 'Klopt, ze is een weekendje weg, geen idee wat ze aan het doen is.' Dat was het fijne van alles: ze deden wat ze wilde zonder dat de andere vragen ging stellen.

Julian zuchtte en ging op één van de stoelen rond de eettafel zitten. 'Eerst die koffie maar voor ik met die geruchten begin.' Noah zou de enige zijn met wie hij werkelijk kon praten over wat er was gebeurd. Hij wilde Florrie niet ongerust maken en verder kende hij hier niemand die op de hoogte kon zijn én aan zijn kant zou staan. Julian was er van overtuigd dat Tristan en Marise er het nodige van wisten, maar zij zouden hem vanzelfsprekend niet steunen. 'Wat een stilte. Ik geloof dat dat daar bij Florrie en Grace niet zo rustgevend zal zijn.' lachtte hij.

Noah zette twee grote mokken koffie en gaf er eentje aan hem, voordat hij ook plaats nam aan de eettafel. 'Ik denk dat we het hier een stuk beter hebben getroffen ja.' grapte hij en keek hem serieus aan. 'Nou, vertel op. Wat is er allemaal aan de hand?' Het was vast en zeker niets goed en het zou hem niets verbazen als er slachtoffers gevallen waren.

Julian nam de mok dankbaar aan en nipte van het donkere goedje. 'Ik heb je verteld over Marise en Tristan en wat ze zijn, toch? En dat ik nou niet bepaald vrienden met ze ben, wist je ook al. Maar eerlijk gezegd had ik ze als ongevaarlijk afgeschilderd, omdat ze zich hier blijkbaar vermaken. Alleen ik denk dat ze een slachtoffer hebben gemaakt op het feest afgelopen week.' Hij wreef over zijn kin en keek naar de koffie. 'Eigenlijk zou ik je eerst meer moeten vertellen.'

Noah knikte. Het was zich bewust van het feit dat er ook nog andere mythische wezens bestonden, afgezien van heksen. Weerwolven, vampieren en zelfs hybrids. Als Grace niet thuis was, dook hij direct achter zijn computer om het een en ander op te zoeken. Verschillende legendes, folklore, hij vond het werkelijk geweldig om te lezen. 'Een slachtoffer? Wie?'