Het huis van Grace Suarez

Grace woont in het dorp boven een levensmiddelen winkel van een halve Spanjaard. Het is een kennis van een kennis van de buren van de familie Suarez, vandaar dat Grace haar plekje daar heeft gevonden. Het is een klein 3-kamer appartement dat ze naar haar eigen smaak heeft in mogen richten. En daar is ze helemaal op los gegaan, want thuis deelde ze haar slaapkamer met haar broer. Het is een samenraapseltje geworden van spullen die haar aan Spanje doen denken -voornamelijk foto's- en andere prularia. Ze houdt er van om een hoop bloemen binnen te hebben staan en het liefst zit ze dagelijks op haar balkonnetje te genieten van het zonnetje en voorbijgangers. Ze heeft maar een klein keukentje, wat ze erg jammer vind omdat ze graag kookt, maar zelfs met die beperkte ruimte tovert ze nog de lekkerste gerechten op tafel. Ze heeft in ieder geval haar plekje helemaal gevonden.

Spoiler:

Grace liep voor Marc de winkel in die ze door moest voor ze naar haar appartement kon en groette de winkel eigenaar. Het was een ongelooflijk aardige man, maar hij kon nogal zijn neus in haar zaken steken terwijl ze dat niet wilde. Ook nu zag ze zijn ogen groot worden toen Marc achter haar aan kwam, dus Grace stuurde Marc gauw de trap op naar haar appartement. 'Het is hierboven.' vertelde ze.

Wow de Amerikaanse het huis Anubis is raar.
_____
Marc begroette de man die in de winkel stond. 'Ik ben benieuwd,' gaf hij hardop toe terwijl hij haar naar boven volgde. Grace haar huis was klein en de inrichting was op zijn zachts gezegd kleurrijk. Vrolijk. Goed kleurrijk was niet altijd vrolijk, maar toch was dat iets wat je aan elkaar linkt. 'Niet wat ik verwachtte, maar ja, eigenlijk past het je wel. Voel je je hier thuis?' vroeg hij. Hij wist dat ze hier nog niet extreem lang woonde, hij miste soms zijn thuis. Als hij eraan toe gaf, wat hij dan weer niet deed.

Grace opende de deur voor Marc en wachtte zijn reactie af. Zijn vraag verbaasde haar enigszins. 'Ja, natuuurlijk. Voel je de Spaanse zon hier niet stralen?' Ze lachte en trapte haar schoenen uit. Vervolgens ontdeed ze zich van haar jas, hing die op en wees naar de kapstok. 'Je jas kun je daar ophangen.' Vervolgens liep ze naar het kleine keukentje en zette de waterkoker alvast aan. 'Thee, koffie of chocomel?' Terwijl ze dat vroeg zocht ze naar haar pantoffels.
____
Hoezo (:?

'Hier wel,' gaf hij toe. 'Buiten njet,' voegde hij daar aan toe. Op de aangewezen plek hing Marc zijn jas op. 'Schoenen uit?' vroeg hij. Hij zette de tas neer onder de kapstok. 'Het maakt me niet zo veel uit, ik lust het allemaal. Verras me.' zonder gewacht te hebben op haar antwoord trok hij zijn schoenen uit en liep verder haar huis in. 'Houd je van koken?' vroeg hij bij het zien van haar keuken, die erg klein was, maar vol kookboeken en pannen stond.
____
Sorry echt slecht haha. En nouja het is gewoon raar haha (:

Oke xd. Ik vond het sowieso een raar en slecht geacteerd programma xd.
_______
'Dat is nogal logisch wat ík ben niet buiten.' zei ze met een grote grijns op haar gezicht. Even later vond ze haar eveneens kleurrijke pantoffels en trok ze ze aan. 'Dan wordt het thee.' stelde ze nadat ze in haar koelkast had gekeken. Ze had geen chocomel en de dag ervoor had ze de koffie opgemaakt. Maar goed, thee was net zo lekker. 'Natuurlijk houd ik van koken, ik ben Spaans.' Ze kwam de keuken uit met twee stomende mokken en zette ze op haar salontafel. 'Verse muntthee uit Grace's eigen kruidentuin.'

Haha ik weet het niet meer, alleen de themesong nog en die hadden ze niet bepaald bij deze
_____
Marc moest om haar lachen. Op een of andere manier leek ze het hier toch fijner te vinden dan buiten. Had ook met de schaatsbaan te maken kunnen hebben. Eén ding is zeker, er was geen vriendje in het spel. 'Ik had het kunnen weten,' zei Marc met een glimlach. 'Kruidentuintje?' vroeg hij nieuwsgierig. Grace was op sommige punten misschien af wn. Toe voorspelbaar, maar toch bleef ze hem elke keer verassen. Toekijkend hoe Grace met twee mokken uit de keuken kwam nam hij plaats op de bank bij de salontafel.

'Oh, gewoon wat kruiden voor het koken. Normaal staan ze op het balkon, maar het vriest, dus nu heb ik ze maar gewoon binnen gezet.' Grace had de potten maar gewoon op haar al te kleine aanrecht gezet omdat ze het vreselijk vond ze te zien dood gaan. Ze ging naast hem op de bank zitten en trok haar benen mee op de kussens terwijl ze met haar rug tegen de armleuning steunde. Ze pakte haar thee vast en blies de stoom er vanaf. Ondertussen wreef ze haar voeten over elkaar om ze warm te krijgen en glimlachte ze naar Marc.

'Koude voeten of pijnlijke voeten?' vroeg Marc toen ze over haar voeten langs elkaar heen wreef. Om iets in zijn handen te hebben nam hij zijn kopje thee vast. 'Het ruikt in ieder geval zeker naar muntthee,' gaf hij toe. Haar appartement rook sowieso naar de kruiden die dus blijkbaar ook hier ergens binnen stonden. Marc veranderde zijn ongemakkelijke, rechtzittende, houding door half naar haar toe te draaien en zijn knie iets op de bank te leggen. 'Ik vrees wel dat ik morgen spierpijn heb, ik had al een poos niet meer geschaatst,' zei hij met een lach, hoewel het zeker was dat hij dat niet zou hebben.

'Beide.' zei Grace met een lach. De schaatsen hadden haar voeten afgekneld en deden niets voor de koud. 'Daar geloof ik niets van.' zei ze grijnzend. Hij sportte vast vaak genoeg om geen spierpijn te krijgen. Zij daarentegen, dat was een heel ander verhaal. Grace dronk wat van de thee en brandde zo haar tong. Met een frons zette ze haar thee weer weg en keek naar Marc. 'Waar woon jij eigenlijk, Marc?'

Bijna had hij voorgesteld haar voeten te masseren, maar het leek hem toch verstandiger dat niet te doen. 'Waarom geloof je dat niet?' vroeg hij met een verbaasde uitdrukking. Goed, Marc had spieren, maar dat was omdat hij als mens altijd zwaar werk had gedaan. Niet omdat hij daar zijn best voor had gedaan. Grace haar blik liet blijken dat de thee nog te heet was om te drinken, bewust hield hij dan ook het kopje in zijn hand zonder hem naar zijn mond te brengen, om vervolgens het kopje toch weg te zetten. 'Je weet waar ik woon,' lachte hij toen ze vroeg waar hij woonde, 'Je had me thuis af gezet.'

hahha, ik was dat een beetje heel erg vergeten? ik ga me er nu uit proberen te lullen :')
_____
Grace tikte met haar voet tegen Marc's knie aan en rolde met haar ogen. 'Marc, hoe kom je anders aan die spieren? Het is niet zoals vroeger dat je 16 uur per dag in een of andere kolenmijn werkt voor loon waarmee je een half brood kan betalen.' Ze grinnikte en knikte toen hij stelde dat ze wist waar hij woonde. 'Woon je daar écht?' Ze keek hem ongeloofwaardig aan. Het was zo een groot huis geweest voor een jonge man waarvan ze niet eens wist wat voor werk hij deed.

Haha sorry -a-
______
'Dankje, denk ik,' lachte hij. 'Automonteur is ook niet bepaald een beroep waar je geen kracht bij nodig hebt,' merkte hij op toen ze over vroeger begon. 'En mijn ouders hadden een boerderij waar ik vaak moest helpen. Ik heb het niet zo op sporten om spieren op te pompen, sporten doe ik alleen als ik er zin in heb. Het moet wel leuk blijven.' bekende hij. Hij moest lachen bij haar uitdrukking. 'Ja,' lachte hij 'de vorige bewoners raakte er niet van af, gelukje voor mij, anders had ik het me niet kunnen veroorloven.' Het klopt dat er verder geen belangstelling was voor het huis, maar hij had er de volle mep voor betaald.

Dus hij was automonteur. Dat was nog eens een echt hándig beroep. 'Sporten is nooit leuk.' stelde Grace lachend. 'Het is een prachtig huis.' zei ze toen ze terugdacht aan de imponerende voorgevel. Ze was oprecht benieuwd naar de binnenkant. Om te kijken of het aan de buitenkant kon tippen. 'Werk je bij de garage in het dorp?' vroeg ze hem toen ze haar thee er weer bij pakte en nog eens een poging deed wat te drinken. Nu kon ze gerust meer drinken, omdat de thee lang niet meer zo warm was.

'Aan de buitenkant, de binnenkant is verrot. Het huis heeft nu tenminste een fatsoenlijke badkamer en keuken.' Dat klopte ook, het huis was niet meer in een goede staat geweest. Hij had dag en nacht besteed in ieder geval de woonkamer, keuken, badkamer en slaapkamer goed te krijgen. Dat was ook iets waar hij de afgelopen jaren aardig wat geld mee had verdient. Huizen opknappen en met winst verkopen. De zolder, tweede slaapkamer en kelder kwamen later wel. 'Ik heb er gesolliciteerd, ik kan waarschijnlijk volgende week beginnen als dan alles rond is en mijn huis leefbaar.' Marc nam een slok van de thee toen het leek te kunnen en keek Grace daarna weer aan. 'Ik wil je best een keer mijn huis laten zien, maar het is nu nog een chaos binnen.'

'Jeetje, ik had nooit gedacht dat jij zo handig was. Klusjesman en automonteur, ik moet zeker geen ruzie met jou krijgen want nu kan ik nog gebruik maken van jou handigheid.' Grace lachte en dronk nog wat van haar thee. 'Oh, fijn, dat moet vast een hele opluchting zijn om dan helemaal thuis te zijn hier.' Ze zette haar mok weer aan de kant en sloeg haar armen om haar benen heen. 'Dat lijkt me leuk.'

Marc moest lachen om haar opmerking. 'Ik dacht dat jij dacht dat ik alles kon,' even dacht hij na over die zin 'die zin loopt echt vreemd.' Met moeite bracht hij er een enkel glimlachje van af over de opmerking van het thuis zijn. Thuisvoelen deed hij liever niet, niet meer teminste. Met een paar slokken dronk hij zijn kopje leeg en zette hij deze weg. 'Tenzij je wilt helpen een muur te verven of iets dergelijks, dan mag je dat best komen doen,' lachte hij. Er waren maar weinig mensen die dat soort dingen voor hun plezier deden. Hoewel verven nog het minst vervelend was.

'Nou, ik had bij alles nog niet nagedacht over klusjes en auto's maken.' Grace haalde haar schouders op en dronk haar laatste beetje thee op. Ze stond op om Marc's mok ook te pakken en liep toen terug naar de keuken. 'Wil je nog wat thee? En wat cake misschien, ik heb gisteren cake gebakken.' Ze schonk voor zichzelf alvast wat thee in en keek toen naar Marc. 'Verklaar je me voor gek als ik je vertel dat ik verven geweldig vind?' ze grinnikte en streek haar haar uit haar gezicht.

'Waar had je bij alles wel aan gedacht dan?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Lijkt me heerlijk,' zei hij toen ze hem meer thee en cake aanbood. Goed vergeleken met vroeger smaakte het nergens naar, maar wie weigerde er nu cake? Marc moest lachen bij haar woorden en knikte. 'Ja, eigenlijk wel, maar ik ben het al wel van je gewend hoor,' plagend keek (kan dat?) hij haar aan.

'Dat wil je niet weten.' Grace keek hem met een geheimzinnige blik aan en lachte toen. Ze ging het hem niet vertellen, want het lijstje dat ze in haar hoofd had gehad was simpelweg genant. Ze liep terug naar de bank en overhandigde hem een servetje met een royale plak cake. Grace deed niet aan kleine stukjes. Ze zette de mokken terug op tafel en ging terug in de bank zitten. 'Je kent me niet eens, hoe kun je dat nou gewend zijn.' lachte ze.
____
Ja hoor, dat kan, alles is lekker knus op elkaar gepropt.

'Ahh kom op, doe niet zo flauw!' drong Marc aan in de hoop dat ze het wel zou vertellen. Door het niet te zeggen maakte ze hem alleen maar nieuwsgieriger. 'Dankje,' zei hij toen ze hem een flinke plak cake gaf en een nieuw gevulde mok op tafel. 'Shh, laat me nou geen slechte smoezen verzinnen,' bracht hij ertegen in. 'Vind je plafonds verven ook leuk?' vroeg hij 'Ik heb er nog een paar die gedaan moeten worden,' gaf hij als hint. Er moeten ook nog een paar muren gedaan worden, maar dat vond hij minder erg. Hoewel het voor hem allemaal een stuk makkelijker ging.

'Dan ben ik maar flauw.' Grace grinnikte en begon aan haar eigen stuk cake. 'Zolang ik een trap tot mijn beschikking heb vind ik alles leuk om te schilderen.' Ze ving de hint op en nam deze graag aan. Het was misschien niet verkeerd om zoiets te doen. Grace zat erg krap bij kas en misschien was Marc wel zo vrijgevig haar er wat voor te geven. Bovendien had de school ook problemen met het budget en kon Grace misschien niet meer rekenen op haar stagevergoeding. Ze wist niet of ze dan nog geld had om hier te blijven.

'Ah, nu ben ik nieuwsgierig!' Bleef hij aandringen. Marc ging daar niet zomaar bij opgeven. Hij nam een hap uit zijn plak keek en maakte een geluid war mensen maakte als iets lekker smaakte. 'Ik heb nog wel ergens een trap staan,' zei hij met een glimlach. 'Ik ga zaterdag schilderen, je weet waar ik woon,' hij voegde er net nog geen knipoog aan toe. 'Die cake is trouwens echt lekker!' Merkte hij op toen hij nog een hap nam.
----
Sorry voor het late antwoord en alles.
Druk druk druk enzo, hoe gaat het?

I'm great! En jij? (behalve het druk zijn)
____________________
'Nee blijft nee. Ik ben erg standvastig, zelfs onder druk.' Grace lachte naar hem en knikte toen hij vertelde wanneer hij ging schilderen. 'Prima, als ik tijd heb dan kun je mij op je stoep verwachten.' Ze overwoog serieus om hem te gaan helpen. Marc was een aardige man en het kon dus geen kwaad wat tijd met hem door te brengen. 'Dankje, maar je zou mijn moeder moeten bedanken voor het heerlijke recept.' Ze had haar eigen plak ondertussen al op gegeten.