De treurwilgen

Er verscheen een glimlach rond haar lippen toen hij op gepaste veilige bleef en nam zijn tas. 'Je moet toch je tas zo weer mee terug nemen,' hielp ze hem herinneren. Normaal was ze eigenlijk helemaal niet van in andermans spullen zitten. Ze zag de fles gelijk zitten dus dat scheelde, ze nam de fles en dronk wat van het water. 'Vangen,' waarschuwde waarbij ze het flesje zijn kant op gooide.

-nou, dat wou ik doen haha -

- Ik heb je door! Grrr!

Met twee zussen wist Thomas genoeg hoe meisjes met hun ''verlies'' omgingen. Hij ving bewendig het water en nam er weer een slokje van waarna hij het weer naar haar gooide. 'En Tom heeft gewonnen!'

Ruby ving het flesje en nam nog een enkele slok. 'Nog niet!' waarschuwde ze 'Ok heb hier nog een tas - het is dat ik het niet zo heb op in iemand anders zijn spullen te zitten, anders had ik je kunnen herinneren aan alles wat je toch echt mee naar huis moet nemen.' Met een plagend glimlach keek ze hem aan. Het beste was nog, dat ze zich nu ze zich op haar gemak voelde.

Thomas keek haar verward aan. Blijkbaar leek hij haar niet helemaal te snappen. 'Oh jawel, spelletje is over en ik heb gewonnen. Volgens mij kan ik niet meer langer dan een uurtje blijven. Ik moet thuis zijn en ga vanavond uit met mijn zus. Joepje-jee.' Dat laatste had vooral sarcasme erin. 'Dus wat ga jij nog doen op deze zaterdag?'

'Laat maar,' lachte Ruby. Ze legde zijn tas naast haar neer 'Dat klinkt alsof je er erg veel zin in hebt, niet leuk?' vroeg ze. Kort haalde ze haar schouders op bij zijn vraag. 'Mijn tekening afmaken denk ik, niet veel interessants in ieder geval.' Nee, ze had eigenlijk geen plannen. Misschien zou ze nog langs Alex gaan, hoewel dat waarschijnlijk dan wel zondag zou worden. Wie weet.

'Tekenen is toch interessant? Je doet het goed en hebt er zeker talent voor. Net zoals ik over een week, aanstaande zondag, een wedstrijd te spelen heb.' Hierbij gaapte hij lichtjes. 'Nee, ik begin moe te worden van het sporten en mijn zus, Lexi, houdt nogal veel van uitgaan. Jongens houden van haar... Het is eerder kijken hoe sommige haar proberen te versieren of zielig dansen of drinken met mijn zus alsof ik geen vrienden heb. Dus nee, niet érg veel zin.' Maar zo had zijn vader het liefst. Hij en Lexi mochten uit of naar een feestje. Vooral als ze het samendeden. Dan mochten ze simpelweg meer uit.

Ruby voelde haar wangen kleuren, ze had echt moeite gewoon te bedanken als iemand haar complimenteerde. 'Dat valt wel mee,' zei ze een beetje aan de zachte kant. 'Als je er geen zij in hebt, dan ga je toch niet?' Vroeg ze een tikkeltje onzeker of dat niet raar was. Ruby ging tegen de muur aan zitten en leunde daar tegen.

'Ik zou niet weten waar ik anders mijn zaterdagavond zou spenderen.' Hij grijnsde en hield zijn armen gespreid. 'Gooi min rugzak maar.' Eigenlijk had hij dus willen schrijven, maar zij was hier dus Thomas kon niet schrijven. 'Kom op, Ruby. Een eetje possitiviteit mag wel, hé!'

'Film kijken, gamen, tekenen, lezen er zijn zat opties,' met een glimlach gooide Ruby hem zijn rugzak. 'De tekeningen die jij hebt zien hangen op mijn kamer hangen daar om een reden, ik produceer meer misbaksels.' Ze dekte zichzelf in. Misschien kon ze aardig tekenen, maar ze had zat tekeningen gezien waar ze niet eens bij in de buurt kwam.

Thomas rolde met zijn ogen. 'Serieus, Ruby? Zo kom ik je werkelijk wat aandoen!' Hierbij stak hij het flesje terugweg waarna hij weer op keek. 'Gamen? Hmm, wel zin in. Maar ik heb een belofte gemaakt aan mijn zius en die sla je niet zomaar af. Of negeer je.'

'Ja, maar nee...' begon ze waarna ze zuchtte omdat ze niet wist wat ze moest zeggen. 'Daar kan ik inkomen. Ideetje voor volgende week, misschien dat ik dat vanavond maar eens ga doen, als de computer het aan kan.' Ze hadden absoluut geen game-computer. Zolang je een ding tegelijk open hebt staan gaat nog, word erbij kan hij ook nog aan, maar daarna hield het wel op.

Thomas dacht even na. 'Mijn vader en moeder zullen het vast niet erg vinden als je morgen op die van ons kwam? Ik bedoel... Ik heb ook niks te doen dus dan heb ik gelijk een "game-maatje" erbij.' Hierbij grijnsde hij. 'Of ben je bang van de grote boze wolf?'

-baddd

Ze moest even lachen om zijn opmerking. 'Maar Thomas, wat heb je grote ogen!' Ruby was wel zo slim om niet te suggereren dat hij grote oren had, gezien dat niet echt een compliment was. 'Ik kom graag morgen langs,' antwoorden ze 'tenzij de grote boze wolf me voor die tijd heeft opgegeten.' voegde ze er aan toe.

'Hmm... Als jij niet verder gaat klagen hoe slecht je bent, dan zal ik je niet opeten. Beloofd.' Hierbij grijnsde hij lichtelijk jongensachtig en meer als tevreden met zijn antwoord. Ruby was de dochter van zijn vaders beste vriendin. Misschien moest hij ook maar eens meer een band gaan scheppen met haar... Zo had zijn vader misschien weer meer contact met haar moeder. Dat wou Dan wel, maar had nauwelijks de tijd...

Ze schudde met een glimlach haar hoofd. 'Ik ben helemaal niet lekker, dus dat wil je helemaal niet.' Bij haar laatste paar woorden bedacht ze zich dat ze beter had kunnen zeggen dat ze niet lekker smaakte, maar goed dat was nu toch al te laat. Ze keek kort weg waarna Ruby zichzelf dwong weer zijn kant op te kijken.

-Ugh oké dit is echt heel slecht..-

Thomas grijnsde en kwam lichtjes weer dichterbij. 'Dan moet je stoppen met liegen over hoe slecht je bent met al dat schilderen en tekenen. En al dat andere toverkunst dat je op een blad papier kan vast leggen.' Hierbij tikte hij weer tegen haar neus. 'Gewonnen!'

Ruby opende eigenwijs haar mond om tegen Thomas in te gaan, maar sloot hem weer wetend dat hij er toch tegen in zou blijven gaan. Bij de tik op haar neus prikte ze hem zachtjes in zijn zij. 'Je bent ook niet een beetje eigenwijs hé? Ik win.' Er verscheen een glimlach rond haar lippen. 'Plus, ik ben het nog steeds niet met je eens,' voegde ze er alsnog aan toe.

Thomas gaf haar een licht duwtje. 'Wedstrijdje was al lang afgelopen! En ik, eigenwijs? Hoe kom je erbij! ' Hij grinnikte even plagend waarna hij zijn rugzak om zijn schouder deed. 'Maakt mij wat uit wat je vindt... Oké, dat klonk misschien een beetje hard. Maar het is de waarheid.' Hierbij grijnsde hij weer jongensachtig en vrolijk.

Ze bewoog iets mee met het duwtje en moest toch lachen. 'Geen idee, soms heb ik gewoon van die rare ideeën.' Ruby gaf hem een zacht zetje terug. Haar jas hing nog open dus ritste ze die dicht en haalde ze haar haar uit haar jas. 'Helaas voor jou, kloppen die rare ideeën meestal,' zei ze plagend. Er verscheen een glimlach rond haar lippen terwijl ze Thomas aankeek.

'Blij dat je daar zelf het punt maakt dat je raar bent,' lichtjes opende Thomas zijn mond bij die opmerking. 'Ooooooh! Nu is ze boos hoor. Plaag je maar, rode krullie.' Hierbij wreef hij plagend door haar haren. 'Lijkt trouwens op dat van je moeder. Alles goed met haar?'

'Wist je dat nog niet?' vroeg ze met een opzettelijk verbaasd gezicht. 'Ik kan jou ook blonde krullie noemen, pas maar op!' Automatisch ging Ruby beschermend met haar handen naar haar hoofd, toch kon ze het niet helpen dat ze moest lachen. 'Mijn haar op dat van me moeder?' vroeg ze een tikkeltje verbaasd. Zelf vond ze het wel meevallen. 'Het gaat prima met haar,' ze twijfelde even, maar besloot toen toch te vragen naar zijn vader 'en ook alles goed met jou vader?'

'Blondjes hebben meer plezier?' Hij haalde zijn schouders op. Het maakte hem weinig uit hoe ze hem zou noemen. 'Met mijn vader? Druk met de kazerne weer piekfijn te krijgen, maar mist je moeder volgens mij wel. Ik hoorde hem zeggen tegen mam dat hij eigenlijk weer iets moest afspreken met de jouwe.'

'Ahw dat is lief,' zei ze zonder er echt over na te denken. Daniël, ofwel de vader van Thomas, was de beste vriend van haar moeder geweest. Eigenlijk kwamen ze vroeger veel vaker bij elkaar over de vloer, maar haar moeder was meer gaan werken en sindsdien was dat eigenlijk veel minder. 'Mama kijkt vaak in oude fotoboeken, ik denk dat ze je vader ook mist.' Ze zei er niet veel over, maar waarom zou ze?

Thomas wist enkel dat Alicia vroeg zwanger was geraakt en dat zijn vader voor haar daar was geweest. Dat hij er nog steeds was voor zijn beste vriendin. 'Toch raar dat wij niet zo'n band hebben door onze ouders... Vind je niet?'

Kort dacht Ruby na. 'Ja, misschien is dat wel vreemd.' Ze was tenslotte wel bevriend met Alex en Frances was de beste vriendin van haar moeder geweest. 'Eigenlijk is het best wel vreemd als je er over na denkt, we kennen elkaar eigenlijk helemaal niet goed.' Nu ze er bij stil stond, bracht dat haar aan het twijfelen. Ze wist dat hij aan sport deed, heel veel aan sport deed, en ze kende zijn familie, hij wist dat zij tekende en kende haar familie. Daar hield het eigenlijk wel mee op, ze wist niet eens wat voor games hij speelde en ze vroeg zich af wat hij verwachte wat zij speelde.